Without knowing the condition of th

Without knowing the condition of the pelvic fin in spinacanthids we cannot assess the implications of the
placement of the rudimentary pelvic fin at the posterior end of
the pelvis just in front of the anus in Eospinus and balistids,
versus thoracically placed in all other tetraodontiforms with a
pelvic fin (triacanthoids and eoplectids) and in the extraordinal
outgroups. If one presumes that the loss of the pelvic fin in
ostraciids took place after its migration posteriorly to the end of
the pelvis, as was probably the comparable situation with the
posterior migration of the spiny dorsal fin associated with its
loss, then the position of the pelvic-fin rudiment in Eospinus
and balistids is plesiomorphic for balistoids.
We note that if Eospinus had encasing scales around the
rudimentary pelvic spine we would accept this as important
evidence linking it with the balistids (just as we would if
Eospinus had a locking mechanism between the first and
second dorsal spines). We believe it unlikely that the loss of the
pelvic fin in ostraciids, even if it involved migration to the
posterior end of the pelvis, proceeded through a stage in which
the rudimentary spine became encased in the specialized
series of flexible scale segments found in balistids. This
complex apparatus in balistids serves variously to wedge the
species into crevices and to flare a dewlap of skin to increase
apparent body size in a presumably protective-defensive
behavior, and the development of this apparatus has apparently
been a key factor in the diversification of the group. We doubt
that ostraciids also developed this complex pelvic apparatus
only to subsequently lose it before their probable pre-Eocene
origins (the ostraciin Eolactoria and the aracaniin Proaracana,
both without a pelvis or pelvic fin of any kind, being known
from the early Eocene). The balistid pelvic apparatus (and the
dorsal-spine locking mechanism) is fully developed in all of the
fossil balistids. Balistins are first recorded from the Oligocene
by the three species of Balistomorphus from Switzerland and
the monotypic Oligobalistes from Russia (Tyler, 1980), while
monacanthins are first known from the Pliocene by several
species of Aluterus and Cantherhines reported by Sorbini
(1987, 1991) from Italy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยไม่ทราบเงื่อนไขของฟิน pelvic ใน spinacanthids เราไม่สามารถประเมินผลกระทบของการตำแหน่งของหู pelvic rudimentary ท้ายหลังเชิงกรานอยู่ด้านหน้าของทวารหนักใน Eospinus และ balistidsเมื่อเทียบกับ thoracically วางลงใน tetraodontiforms อื่น ๆ ทั้งหมดด้วยการpelvic fin (triacanthoids และ eoplectids) และ ในที่ extraordinaloutgroups ถ้าหนึ่ง presumes ที่สูญเสียเนื้อ pelvic ในostraciids เกิดขึ้นหลังจากการโยกย้าย posteriorly ไปสิ้นเชิงกราน เป็นคงสถานการณ์เปรียบเทียบได้กับการหลังโยกย้ายของฟิน dorsal ฟานเหลืองที่เกี่ยวข้องกับการขาดทุน แล้วตำแหน่งของ rudiment เชิงกรานครีบใน Eospinusและ balistids เป็น plesiomorphic สำหรับ balistoidsเราสังเกตว่า ถ้ามี Eospinus encasing พวกระดับสถานกระดูกเชิงกราน rudimentary สันหลังเราจะยอมรับนี้เป็นสำคัญหลักฐานที่เชื่อมโยงกับ balistids (เหมือนถ้าEospinus มีกลไกล็อกระหว่างครั้งแรก และสอง dorsal spines) เราเชื่อว่ามันไม่น่าที่จะเสียการpelvic fin ใน ostraciids แม้ว่ามันเกี่ยวข้องกับการย้ายไปหลังการสิ้นสุดของเชิงกราน ครอบครัวผ่านขั้นที่กระดูกสันหลัง rudimentary กลายเป็น encased ในที่เฉพาะชุดเซ็กเมนต์ขนาดยืดหยุ่นที่พบใน balistids นี้เครื่องมือที่ซับซ้อนใน balistids ทำหน้าที่เพิ่มลิ่มสปีชีส์ ใน crevices และ flare dewlap ของผิวเพิ่มขึ้นขนาดร่างกายที่ชัดเจนในการสันนิษฐานว่าป้องกันตั้งรับลักษณะการทำงาน และการพัฒนาของเครื่องมือนี้ได้เห็นได้ชัดปัจจัยสำคัญในวิสาหกิจของกลุ่มแล้ว เราสงสัยostraciids การพัฒนาเครื่องมืออุ้งเชิงกรานนี้ซับซ้อนเพียงเพื่อต่อเสียก่อน Eocene ก่อนน่าเป็นของพวกเขาต้นกำเนิด (ostraciin Eolactoria และ aracaniin Proaracanaทั้งไม่ มีเชิงกรานหรือ pelvic fin ใด ๆ การรู้จักจากแรก ๆ Eocene) เครื่อง balistid อุ้งเชิงกราน (และอย่างมีพัฒนากลไกล็อกสันหลัง dorsal) ในการbalistids ฟอส Balistins ถูกบันทึกจาก Oligocene แรกโดยสามสายพันธุ์ของ Balistomorphus จากประเทศสวิสเซอร์แลนด์ และOligobalistes monotypic จากรัสเซีย (ไทเลอร์ 1980), ในขณะที่monacanthins เป็นครั้งแรกที่รู้จักจากการสมัยไพลโอซีน โดยหลายพันธุ์ Aluterus และ Cantherhines ที่รายงาน โดย Sorbini(1987, 1991) จากอิตาลี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยไม่ทราบว่าสภาพของครีบเชิงกรานใน spinacanthids
ที่เราไม่สามารถประเมินผลกระทบของการจัดตำแหน่งของครีบเชิงกรานพื้นฐานที่ปลายหลังของกระดูกเชิงกรานเพียงในด้านหน้าของทวารหนักใน
Eospinus และ balistids,
เมื่อเทียบกับการวาง thoracically ใน tetraodontiforms อื่น ๆ ทั้งหมดที่มี
เชิงกรานครีบ (triacanthoids และ eoplectids) และ extraordinal
outgroups หากหนึ่งในทึกทักว่าการสูญเสียของเชิงกรานครีบใน
ostraciids เกิดขึ้นหลังจากการย้ายถิ่นของปลายทางไปยังจุดสิ้นสุดของกระดูกเชิงกรานที่เป็นอาจจะเป็นสถานการณ์ที่เปรียบได้กับการโยกย้ายหลังของครีบหลังหนามที่เกี่ยวข้องกับของการสูญเสียแล้วตำแหน่งของขั้นต้นเกี่ยวกับกระดูกเชิงกรานครีบใน Eospinus และ balistids เป็น plesiomorphic สำหรับ balistoids. เราทราบว่าถ้า Eospinus ได้ encasing เกล็ดรอบกระดูกสันหลังกระดูกเชิงกรานพื้นฐานที่เราจะยอมรับความสำคัญเช่นนี้หลักฐานที่เชื่อมโยงกับbalistids (ที่เดียวกับที่เราจะถ้าEospinus มีกลไกการล็อคระหว่าง ครั้งแรกและเงี่ยงครีบหลังที่สอง) เราเชื่อว่ามันไม่น่าที่การสูญเสียของเชิงกรานครีบใน ostraciids แม้ว่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการโยกย้ายไปที่ปลายด้านหลังของกระดูกเชิงกรานที่ดำเนินการผ่านขั้นตอนในการที่กระดูกสันหลังพื้นฐานกลายเป็นที่ห่อหุ้มอยู่ในเฉพาะชุดของกลุ่มที่มีความยืดหยุ่นในระดับที่พบในbalistids นี้เครื่องมือที่ซับซ้อนในการ balistids ทำหน้าที่ต่างกันลิ่มชนิดเข้าไปในรอยแยกและจะลุกเป็นไฟเหนียงสัตว์ของผิวเพื่อเพิ่มขนาดของร่างกายที่เห็นได้ชัดในน่าจะป้องกัน-ป้องกันพฤติกรรมและการพัฒนาของอุปกรณ์นี้ยังเห็นได้ชัดว่าเป็นปัจจัยที่สำคัญในการกระจายความเสี่ยงของกลุ่ม. เราสงสัยว่า ostraciids ยังได้พัฒนาอุปกรณ์เกี่ยวกับกระดูกเชิงกรานที่ซับซ้อนนี้เท่านั้นที่จะต่อมาก่อนที่จะสูญเสียมันไปก่อนน่าจะเป็นของพวกเขาEocene ต้นกำเนิด (คน ostraciin Eolactoria และ aracaniin Proaracana ที่ทั้งสองโดยไม่ต้องมีกระดูกเชิงกรานหรือเชิงกรานครีบใดๆ เป็นที่รู้จักจากต้นEocene) อุปกรณ์เกี่ยวกับกระดูกเชิงกราน balistid (และกลไกการล็อคหลังกระดูกสันหลัง) ได้รับการพัฒนาอย่างเต็มที่ในทุกbalistids ฟอสซิล Balistins มีการบันทึกไว้ครั้งแรกจาก Oligocene โดยสามชนิด Balistomorphus จากวิตเซอร์แลนด์และOligobalistes monotypic จากรัสเซีย (ไทเลอร์, 1980) ในขณะที่monacanthins เป็นที่รู้จักครั้งแรกจาก Pliocene โดยหลายสายพันธุ์ของAluterus และ Cantherhines รายงานโดย Sorbini (1987, 1991) จากอิตาลี.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยไม่รู้สภาพของครีบเชิงกรานใน spinacanthids เราไม่สามารถประเมินความหมายของ
ตำแหน่งของครีบเชิงกรานเป็นพื้นฐานที่ปลายด้านหลังของ
กระดูกเชิงกรานเพียงด้านหน้าของทวารหนักและใน eospinus balistids
เมื่อเทียบกับ thoracically , วางไว้ใน tetraodontiforms อื่นๆทั้งหมดด้วย
ครีบกระดูกเชิงกราน ( triacanthoids และ eoplectids ) และใน outgroups extraordinal

ถ้าใครคิดว่าการสูญเสียของครีบเชิงกรานใน
ostraciids เกิดขึ้นหลังจากการโยกย้าย posteriorly ตอนจบ
กระดูกเชิงกราน เป็นอาจเป็นสถานการณ์เทียบเท่ากับ
การย้ายถิ่นด้านหลังของหนามครีบที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียของ
แล้วตำแหน่งของมูลฐานครีบเชิงกรานใน eospinus
balistids plesiomorphic และเป็น สำหรับ balistoids .
เราทราบว่า ถ้า eospinus ได้บรรจุเกล็ดรอบ
กระดูกสันหลังกระดูกเชิงกรานพื้นฐานเราจะยอมรับนี้เป็นสิ่งสำคัญ
หลักฐานที่เชื่อมโยงกับ balistids ( เช่นเดียวกับที่เราต้องการถ้า
eospinus มีกลไกการล็อคระหว่างก่อนและหลังหนาม
2 ) เราเชื่อว่า มันไม่น่าที่การสูญเสียของ
ครีบเชิงกรานใน ostraciids ถ้ามันเกี่ยวข้องกับการโยกย้าย
ปลายด้านหลังของเชิงกรานดำเนินการผ่านขั้นตอนที่
กระดูกสันหลังพื้นฐานกลายเป็น encased ในเฉพาะ
ชุดส่วนขนาดความยืดหยุ่นที่พบใน balistids . เครื่องมือใน balistids ซับซ้อนนี้

ให้บริการหลากหลายชนิดและเป็นลิ่มใหญ่บานเป็นอุตสาหกรรมเพื่อบริการของผิวเพื่อเพิ่มขนาดของร่างกายปรากฏใน

น่าจะป้องกัน ป้องกัน พฤติกรรม และพัฒนาการของเครื่องมือนี้เห็นได้ชัด
เป็นปัจจัยสําคัญในความหลากหลายของกลุ่ม เราสงสัยว่า ostraciids ยังพัฒนาซับซ้อนนี้

) เครื่องมือเท่านั้นภายหลังสูญเสียก่อนน่าจะเป็นของพวกเขากำเนิดก่อนอีโอซีน
( ostraciin eolactoria และ aracaniin proaracana
2 , โดยไม่ต้องหรือครีบเชิงกรานชนิดใด ที่ถูกเรียกว่า
จากต้นอีโอซีน ) เครื่องมือค้นหา balistid
( และกลไกการล็อคใบด้านหลัง ) พัฒนาอย่างเต็มที่ในทั้งหมดของ
ฟอสซิล balistids . balistins เป็นบันทึกแรกจากโอลิ
โดยสามชนิดของ balistomorphus จากประเทศสวิตเซอร์แลนด์และ
oligobalistes monotypic จากรัสเซีย ( ไทเลอร์ , 1980 ) ในขณะที่
monacanthins จะรู้จักครั้งแรกจากไพลโอซีน โดยหลาย ๆชนิดของ aluterus cantherhines
และรายงานโดย sorbini
( 1987 , 1991 ) จากอิตาลี