All through the night and the next

All through the night and the next day people ran in and out of the house, shouting and crying. Nobody thought of Mary. She hid in her bedroom, frightened by the strange and terrible sounds that she heard around her. Sometimes she cried and sometimes she slept.

When she woke the next day, the house was silent.

'Perhaps the disease has gone,' she thought, 'and everybody is well again. I wonder who will take care of me instead of Kamala? Why doesn't someone bring me some food? It's strange the house is so quiet.'

But just then she heard men's voices in the hall.

'How sad!' said one. 'That beautiful woman!'

'There was a child too, wasn't there?' said the other. 'Although none of us ever saw her.'

Mary was standing in the middle of her room when they opened the door a few minutes later. The two men jumped back in surprise.

'My name is Mary Lennox,' she said crossly. 'I was asleep when everyone was ill, and now I'm hungry.'

'It's the child, the one nobody ever saw!' said the older man to the other. 'They've all forgotten her!'

'Why was I forgotten?' asked Mary angrily. 'Why has nobody come to take care of me?'

The younger man looked at her very sadly. 'Poor child!' he said. 'You see, there's nobody left alive in the house. So nobody can come.'

In this strange and sudden way Mary learnt that both her mother and her father had died. The few servants who had not died had run away in the night. No one had remembered little Miss Mary. She was all alone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หัวใจคืนและต่อ คนวันวิ่งออกบ้าน ตะโกน และร้องไห้ ไม่มีใครคิดว่า ของแมรี เธอซ่อนในห้องนอนของเธอ กลัวเสียงประหลาด และน่ากลัวที่เธอได้ยินรอบ ๆ เธอ บางครั้งเธอร้อง และบางครั้งเธอนอน

เมื่อเธอตื่นในวันถัดไป บ้านถูกเงียบ

'อาจเป็นโรคนี้ได้หายไป เธอคิดว่า, ' และทุกคนเป็นอย่างดีอีกด้วย หวังที่จะดูแลฉันแทนกมลา ทำไมไม่มีคนนำฉันอาหารบาง ก็แปลกบ้านจะเงียบดังนั้น '

เพียงแต่ แล้วเธอได้ยินเสียงผู้ชายในห้องโถง

หนึ่งกล่าวว่า 'วิธีเศร้า ' 'ที่ทราม'

' มีเด็กมากเกินไป ไม่มี?' กล่าวว่า อื่น ๆ 'แม้ว่าเราไม่เคยเห็นเธอ'

แมรี่ยืนอยู่กลางห้องของเธอเมื่อพวกเขาเปิดประตูไม่กี่นาทีต่อมา ชายสองคนไปกลับในความประหลาดใจ

"ฉันชื่อแมรีเลน เธอกล่าวว่า crossly 'ผมหลับเมื่อคนป่วย และตอนนี้ ฉันหิว'

'เป็นเด็ก คนที่ไม่มีใครเคยเห็น ' กล่าวว่า คนเก่าอีก 'พวกเขาได้ทั้งหมดลืมเธอ'

'ทำไมเป็นฉันลืม ' ขอแมรี่ angrily 'ทำไมไม่มีใครมาดูแลฉัน"

คนวัยมองดูที่เธอเศร้ามาก 'เด็กดี ' เขากล่าวว่า ' คุณดู มี เหลือไม่มีใครมีชีวิตอยู่ในบ้าน ดังนั้นไม่มีใครสามารถมา '

วิธีนี้แปลก และฉับพลัน แมเรียนที่แม่ของเธอและพ่อของเธอเสียชีวิต ข้าราชการบางคนเสียชีวิตไม่ได้วิ่งหนีในเวลากลางคืน ไม่มีจำน้อยนางสาวแมรี เธออยู่คนเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดผ่านคืนและวันถัดไปและคนวิ่งออกมาจากบ้าน เสียงตะโกนและร้องไห้ ไม่มีใครคิดว่า ของแมรี่ เธอซ่อนในห้องนอนของเธอ กลัวแปลกและน่ากลัวว่าเธอได้ยินเสียงรอบๆตัวเธอ บางครั้งเธอร้องไห้และบางครั้งเธอนอน

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในวันถัดไป บ้านเงียบ

'perhaps โรคได้ไป ' เธอคิด และทุกคนเป็นอย่างดีอีกครั้งผมสงสัยว่า คนที่จะดูแลฉันแทนกมลา ? ทำไมไม่ใครเอาอาหารมาให้ฉัน ? มันแปลกนะ บ้านเงียบจังเลย . . .

แต่แล้วเธอก็ได้ยินเสียงของผู้ชาย เสียงในฮอลล์

' ' เศร้า ! หนึ่งกล่าวว่า . ผู้หญิงที่สวย !

มันอาจเป็นเด็กก็ไม่ได้อยู่ที่นั่น ? กล่าวว่าอื่น ๆ . แต่ไม่มีใครเคยเห็นเธอ . . .

แมรี่ยืนอยู่กลางห้องของเธอเมื่อพวกเขาเปิด ประตู ไม่กี่นาทีต่อมา ชายสองคนกระโดดกลับแปลกใจ

' ของฉันชื่อ Mary Lennox , ' เธอกล่าวว่า ' crossly . ผมหลับตอนที่ทุกคนป่วย แล้วตอนนี้ฉันก็หิว . . .

มันเป็นเด็ก ที่ไม่มีใครเคยเห็น ! กล่าวว่า ชายสูงวัยกับอื่น ๆ . พวกเขาได้ลืมเธอ !

'why ฉันลืม ? ถามแมรี่อย่างโกรธเกรี้ยว' ทำไมถึงไม่มีใครเข้ามาดูแลผม

น้องชายมองดูเธออย่างเศร้า . . . เด็กไม่ดี ! เขาบอกว่า . . . เห็นมั้ย ไม่มีใครมีชีวิตอยู่ในบ้าน ดังนั้น จึงไม่มีใครสามารถมา '

ในนี้แปลกและฉับพลันทางแมรี่ เรียนว่า ทั้งแม่ของเธอและพ่อของเธอเสียชีวิต ไม่กี่ คนรับใช้ที่ไม่ได้ตายหนีในตอนกลางคืน ไม่มีใครจำได้ว่ามิสแมรี่ เธออยู่คนเดียว