I quickly returned to where I left.

I quickly returned to where I left.
I ran through the many turns of the alley.
While getting lost in the forked roads, I continued to turn around and returned to the path from just now.

"No, stop it!" I heard a young girl’s scream.
The earth wall I created entered my field of vision.

"Give it back!"

I put my hand on the earth wall and started to concentrate on my magic power.

Using earth magic I manipulated the wall and created a fissure in it while simultaneously using wind magic to launch a shock wave through the center of the wall.
[BANG] a loud sound let out and the earth wall shattered into tiny pieces all over the place.

In my field of vision that scene entered.

A single young girl was violently captured.
The ones with their hands holding her were soldiers.
There were two of them.
The one who wasn't holding the young girl was tearing up a piece of paper taken from her.

"Don't rip up the letter I was sending it to father!"

The two soldiers looked at me with dumbfounded faces.

"Wh-who in the world are you...?"
Young girl.
Traces of Lilia could be seen her in face, she wore a ponytail with the same brown hair as Paul, while wearing a small maid outfit.
That face gave off the impression of normally being lively and aloof and it was currently distorted with tears and a dripping nose.

Looking down on that, those vulgar faces...
No, the two soldiers weren't making a vulgar face.
If you were to ask which, they were making apologetic faces.
They were just doing their jobs to the end, and their intention didn't seem to be in it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันได้อย่างรวดเร็วกลับไปที่ความผมขับรถผ่านเปิดหลายของซอยในขณะที่สูญหายในถนน forked ฉันยังคงเปิดรอบ และกลับสู่เส้นทางจากเมื่อกี้นี้"ไม่ หยุดนะ" ผมได้ยินสาวของร้องผนังดินสร้างป้อนของฉันของการมองเห็น"ให้มันไป"วางมือบนผนังดิน และเริ่มเน้นอำนาจวิเศษของฉันผมใช้มายากลโลกจัดการผนัง และสร้างเป็น fissure ในขณะพร้อมใช้มายากลลมเปิดคลื่นกระแทกผ่านผนัง[บาง] ดังเสียงให้ออก และผนังดินซวนเป็นชิ้นเล็ก ๆ ทั่วทุกสถานของฉันของการมองเห็นใน ฉากที่ป้อนโหงถูกจับสาวเดียวคน มีมือถือของเธอถูกทหารไม่มีสองของพวกเขาผู้ที่ไม่ได้จับเด็กสาวถูกฉีกขาดค่ากระดาษที่นำมาจากเธอ"อย่าคัดลอกค่าตัวอักษรที่ฉันถูกส่งให้พ่อ"ทหารสองมองที่ฉันกับหน้า dumbfounded" Wh-ในโลกคุณคือใคร...? "เด็กสาวสามารถเห็นร่องรอยของ Lilia หน้าในของเธอ เธอสวม ponytail ผมสีน้ำตาลเหมือนกันเป็น Paul ขณะที่สวมใส่ชุดทำความสะอาดขนาดเล็กได้ใบหน้านั้นให้ปิดการแสดงผลปกติที่มีชีวิตชีวา และอยู่ห่าง ๆ และก็มีผิดเพี้ยน ด้วยน้ำตาและจมูกแฉะมองลงบนที่ ใบหน้าหยาบคายเหล่านั้น...ไม่ ทหารสองไม่ทำให้หน้าหยาบคายถ้าคุณถามที่ พวกเขาได้ทำให้ใบหน้าขออภัยเพียงได้ทำงานตาม และความตั้งใจของพวกเขาดูเหมือน จะไปไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมรีบกลับไปยังที่ที่ฉันทิ้ง
ฉันวิ่งผ่านรอบหลายซอย
ในขณะที่การสูญเสียในถนนคดเคี้ยว, ฉันยังคงหันไปรอบ ๆ และกลับไปยังเส้นทางจากเพียงแค่ตอนนี้"ไม่หยุดมันได้!" ฉันได้ยินเสียงกรีดร้องของเด็กสาวผนังโลกที่ฉันสร้างขึ้นเข้ามาในเขตของฉันวิสัยทัศน์"ให้มันกลับมาแล้ว!" ฉันใส่มือของฉันบนกำแพงดินและเริ่มที่จะมีสมาธิอยู่กับอำนาจวิเศษของฉันใช้โลกเวทมนตร์ฉันจัดการผนังและสร้าง รอยแยกในขณะเดียวกันการใช้เวทมนตร์ลมที่จะเปิดตัวคลื่นช็อกผ่านใจกลางของผนัง[BANG] เสียงดังให้ออกและกำแพงดินแตกเป็นชิ้นเล็ก ๆ ทั่วสถานที่ในเขตของฉันวิสัยทัศน์ที่เกิดเหตุเข้ามา . เด็กสาวคนเดียวที่ถูกจับอย่างรุนแรงคนที่มีมือของพวกเขาถือของเธอเป็นทหารมีสองคนคนหนึ่งที่ไม่ได้ถือเด็กสาวที่ได้รับการฉีกขาดขึ้นชิ้นส่วนของกระดาษที่นำมาจากเธอ"ไม่ ฉีกจดหมายที่ฉันถูกส่งไปยังพ่อ! " ทหารสองคนมองที่ผมด้วยใบหน้าตะลึง"Wh-ที่ในโลกที่คุณ ... ?" เด็กสาวร่องรอยของ Lilia อาจจะเห็นเธอในใบหน้าของเธอ สวมหางม้าที่มีผมสีน้ำตาลเช่นเดียวกับพอลในขณะที่สวมใส่เครื่องแต่งกายที่สาวเล็กใบหน้าที่ทำให้ออกจากความประทับใจของการเป็นปกติที่มีชีวิตชีวาและห่างและมันก็บิดเบี้ยวนี้ด้วยน้ำตาและจมูกหยดมองลงไปในที่ที่หยาบคายใบหน้า ... ไม่มีทหารสองคนที่ไม่ได้ทำให้ใบหน้าหยาบคายถ้าคุณจะถามซึ่งพวกเขาถูกทำให้ใบหน้าขอโทษพวกเขาเพียงแค่การทำงานของพวกเขาไปยังจุดสิ้นสุดและความตั้งใจของพวกเขาไม่ได้ดูเหมือนจะอยู่ในนั้น .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมรีบกลับมาที่ฉันซ้าย .
ผมวิ่งผ่านเปลี่ยนหลายซอย .
ขณะหลงทางในถนนที่คดเคี้ยว ผมยังคงหันหลังและกลับไปยังเส้นทางที่ตอนนี้

" ไม่ หยุดนะ ! ฉันได้ยินเสียงเด็กร้อง ผนังดิน
ฉันสร้างเข้าเขตของวิสัยทัศน์ของฉัน

" เอาคืนมานะ ! "

ฉันใส่มือของฉันบนผนังดินและเริ่มฝักใฝ่อำนาจเวทมนตร์ .

การใช้โลกเวทมนตร์ฉันจัดการผนังและสร้างรอยแยกในขณะพร้อมกันโดยใช้ลมมายากลที่จะเปิดตัวคลื่นช็อกผ่านกึ่งกลางของกำแพง
[ บัง ] เสียงดังออกมาและผนังดินแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปทั่ว

ในเขตของวิสัยทัศน์ที่ฉากป้อน .

สาวเดี่ยวรุนแรงจับ .
ที่ใช้มือถือของเธอ
คือทหารมี 2 คน คนหนึ่งที่ไม่ได้ถือ
เด็กสาวก็ฉีกกระดาษถ่ายจากเธอ

" อย่าฉีกจดหมายที่ผมส่งให้ท่านพ่อ ! "

ทหารสองนาย มองฉันด้วยใบหน้างง

" นี่แกเป็นใคร . . . ? "

สาวน้อย ร่องรอยที่อาจจะเห็นเธอ ใบหน้าเธอสวมหางม้าที่มีขนสีน้ำตาลเป็นพอลตอนใส่ชุดเมดเล็ก ใบหน้านั้นให้ปิด
ความประทับใจของธรรมชาติที่มีชีวิตชีวาและห่างและมันขณะนี้บิดเบี้ยวพร้อมกับน้ำตาและหยดจมูก

ดูถูกว่า พวกหยาบคายใบหน้า . . . . . . .
ไม่ ทหารสองนายไม่ได้ทำหน้าตาหยาบคาย .
ถ้าคุณไปถามที่ เขาทำหน้าสำนึกผิด .
ก็ทำงานให้จบและพวกเขาจะไม่ได้อยู่ในมัน .