The prevalence among older individu

The prevalence among older individuals with intellectual disabilities (ID) increased in the past decade and the increased longevity of persons with ID is the direct result of medical and social advances that have also extended the longevity of the general population (Bishop et al. 2013; Ng et al.2015; World Health Organization 2000). Aging with ID has become an important topic in light of the significant increase in life expectancy of this population (David et al. 2015). With the exception of people with severe and multiple disabilities or Down syndrome, the life expectancy of this group now closely approximates with that of the general population (Coppus 2013). However, relatively little attention has been given to the phenomenon of aging in this population largely due to the historic fact that few of these people have survived to become senior citizens (Silverman et al. 1998). There is a lack of a concerted response to ensure that the best possible health and social care is provided for persons with ID in later life(Holland2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความชุกในกลุ่มเก่าบุคคลพิการทางปัญญา (ID) ขึ้นในทศวรรษและยืนยาวเพิ่มขึ้นของผู้ที่มี ID เป็นผลโดยตรงของความก้าวหน้าทางการแพทย์ และสังคมที่ยังได้ขยายอายุยืนของประชากรทั่วไป (อธิการ et al. 2013 Ng et al.2015 องค์การอนามัยโลก 2000) ริ้วรอย ด้วย ID ได้กลายเป็น หัวข้อสำคัญในแง่การเพิ่มอายุขัยของประชากรนี้ (David et al. 2015) ยกเว้นคนที่ มีความรุนแรง และหลายความพิการ หรือดาวน์ซินโดรม อายุการใช้งานของกลุ่มนี้อยู่อย่างใกล้ชิดสใกล้เคียงกับของประชากรทั่วไป (Coppus 2013) อย่างไรก็ตาม ค่อนข้างได้รับความสนใจน้อยกับปรากฏการณ์ของริ้วรอยในประชากรนี้มากเนื่องจากข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่ไม่กี่ของคนเหล่านี้มีชีวิตรอดเป็น พลเมืองอาวุโส (รับ et al. 1998) มีการขาดของการตอบสนองร่วมกันเพื่อให้แน่ใจว่า ดีที่สุดแก่สุขภาพและดูแลสังคมให้ท่านด้วย ID life(Holland2000) ภายหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความชุกในกลุ่มบุคคลสูงอายุที่มีความพิการทางปัญญา (ID) เพิ่มขึ้นในทศวรรษที่ผ่านมาและอายุที่ยืนยาวขึ้นของบุคคลที่มี ID เป็นผลโดยตรงจากความก้าวหน้าทางการแพทย์และทางสังคมที่มีการขยายยังยืนยาวของประชากรทั่วไป (บิชอป et al, 2013. อึ้ง et al.2015; องค์การอนามัยโลก 2000) ริ้วรอยที่มี ID ได้กลายเป็นหัวข้อสำคัญในแง่ของการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในอายุขัยของประชากรกลุ่มนี้ (เดวิด et al. 2015) ยกเว้นคนที่มีความพิการรุนแรงและหลายหรือดาวน์ซินโดรอายุขัยของกลุ่มนี้ในขณะนี้ใกล้เคียงอย่างใกล้ชิดกับที่ของประชากรทั่วไป (Coppus 2013) อย่างไรก็ตามความสนใจค่อนข้างน้อยได้รับปรากฏการณ์ของริ้วรอยในประชากรกลุ่มนี้ส่วนใหญ่เนื่องจากความจริงทางประวัติศาสตร์ที่ไม่กี่ของคนเหล่านี้มีชีวิตรอดที่จะกลายเป็นผู้สูงอายุ (Silverman et al. 1998) มีการขาดการตอบสนองร่วมกันเพื่อให้แน่ใจว่าสุขภาพที่ดีที่สุดและการดูแลสังคมมีไว้สำหรับคนที่มี ID ในชีวิตในภายหลัง (Holland2000) เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความชุกของคนรุ่นเก่าที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา ( ID ) เพิ่มขึ้นในทศวรรษที่ผ่านมาและการเพิ่มอายุการใช้งานของผู้ที่มี ID เป็นผลโดยตรงของความก้าวหน้าทางการแพทย์และสังคมที่ยังมีการขยายอายุการใช้งานของประชากรทั่วไป ( โคน et al . 2013 ; ng และ al.2015 องค์การอนามัยโลก 2000 ) อายุกับ ID ได้กลายเป็นหัวข้อสำคัญในแง่ของการเปลี่ยนแปลงในความคาดหวังของประชากรชีวิต ( เดวิด et al . 2015 ) ด้วยข้อยกเว้นของประชาชนอย่างรุนแรง และพิการซ้อน หรือดาวน์ซินโดรม , อายุขัยของกลุ่มนี้ในขณะนี้อย่างใกล้ชิดกับที่ของประชากรทั่วไป ( coppus 2013 ) อย่างไรก็ตาม ความสนใจค่อนข้างน้อยที่ได้รับการปรากฏการณ์ของอายุในกลุ่มนี้ส่วนใหญ่เนื่องจากการข้อเท็จจริงที่ว่าบางประวัติศาสตร์ของคนเหล่านี้ได้รอดพ้นจากการเป็นพลเมืองอาวุโส ( Silverman et al . 1998 ) ไม่มีการตอบสนองร่วมกันเพื่อให้แน่ใจว่าดีที่สุด ในการดูแลสุขภาพ และสังคม มีให้สำหรับผู้ที่มีไอดีในชีวิต ( holland2000 )