anxiety increases as the time for a

anxiety increases as the time for administration of
Shockwaves approaches
Measurements of pahnar sweat dunng hthotnpsy contmued
to significantly mcrease (Pe determinmg fadors m mcreasmg the
level of pam (Flaherty & Fitzpatnck 1978) Thus, mtensity
of pain can be mfluenced by the presence of anxiety and the
pahent can find himself m a vicious arcle where fear
increases the perception of pam, discomforf increases the
percephon of pain and pam itself maeases the jjerception
of pam (Hough 1986)
The pahents who judged the treatment to be pamful also
felt they had been misled and "betrayed' by the medical
staff who had presented the treatment as a painless procedure
While acknowledgmg that the treatment was convenient
and relatively easy to perform without the need for
any anaesthetic or analgesic agents, pahents t)eheved it
was inaccurate to descnbe the techmque as pam free

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นเป็นเวลาสำหรับการบริหารงานของแนวคลื่นกระแทกวัด pahnar เหงื่อ dunng hthotnpsy contmuedการ mcrease อย่างมีนัยสำคัญ (P < 0001) และนี้คือdemonsh-ated เพียง 50% ของ pahents การ («= 10)ใครที่ดูเหมือนจะ ละลาย dunng baselme หมายถึงการรักษาคะแนนหลังจากรักษาได้ลดลงอย่างมาก และtalkmg เกี่ยวกับการรักษายังคงผลิตความห่วงใยการตอบสนองตามที่ระบุ โดย mcrease sigmficant ใน pahnarเหงื่อที่ผลลัพธ์เหล่านี้จะมีของ explamed โดยการความคิดเห็นที่นำเสนอ โดยผู้ป่วยสองของผู้ป่วยได้รับทราบถึงช็อคเวฟhithng หินและ แม้ ว่าพวกเขาได้ตัดสินให้รู้สึกเจ็บปวดเขา พวกเขาไม่ anhapated feehng มันมีผู้ป่วยแปด furfher ตัดสิน eatment h จะ pamfulความคาดหวังของ pam จะ affed ปริญญา expenenced ความเจ็บปวดantiopation m smce แพม ความตึงเครียด และความวิตกกังวลเพิ่ม และสามารถ l > e determinmg fadors m mcreasmgระดับของ pam (Flaherty & Fitzpatnck 1978) ดังนั้น mtensityความเจ็บปวดสามารถ mfluenced โดยการปรากฏตัวของความวิตกกังวลและpahent สามารถค้นหาตัวเองมสิทธิชั่วร้ายที่กลัวเพิ่มการรับรู้ของ pam, discomforf เพิ่มการpercephon ของความเจ็บปวดและแพมเอง maeases jjerceptionของ pam (Hough 1986)Pahents ผู้ตัดสินการรักษาจะ pamful ยังรู้สึกว่า พวกเขาได้รับไว้ และ "ทรยศ ' โดยทางการแพทย์พนักงานได้นำเสนอการรักษาเป็นขั้นตอนไม่เจ็บปวดในขณะที่ acknowledgmg ให้การรักษาได้สะดวกและความสะดวกในการดำเนินการโดยไม่ต้องใด ๆ แทนสลบ หรือยาแก้ปวด pahents t) eheved มันถูกไม่ถูกต้องเพื่อ descnbe techmque ที่เป็นแพมฟรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นเป็นเวลาสำหรับการบริหารงานของ
เนวิธี
การวัด pahnar hthotnpsy เหงื่อ dunng contmued
เพื่อ mcrease อย่างมีนัยสำคัญ (P <0001) และนี่คือ
demonsh-ated โดยเพียงภายใต้ 50% ของ pahents (« = 10)
ที่ดูเหมือนจะตื่นเต้น dunng การรักษา Mean baselme
คะแนนหลังการรักษาได้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญและ
talkmg เกี่ยวกับการรักษายังคงผลิตความวิตกกังวล
การตอบสนองตามที่ระบุโดย mcrease sigmficant ใน pahnar
เหงื่อบางส่วนของผลลัพธ์เหล่านี้อาจจะ explamed โดย
ความคิดเห็นที่นำเสนอโดยผู้ป่วยที่
สองของผู้ป่วยที่ได้รับทราบ shockwave
hithng หินและแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ตัดสิน
ความรู้สึกในการที่เขาเจ็บปวดพวกเขาไม่เคย anhapated feehng มัน
furfher แปดผู้ป่วยตัดสิน H-eatment จะเป็น pamful
คาดหวังของแพมจะ affed ระดับของความเจ็บปวด expenenced
smce M antiopation ของแพมความตึงเครียดและความวิตกกังวล
เพิ่มขึ้นและ L สามารถ> E fadors determinmg m mcreasmg
ระดับของแพม (น่าเกลียดน่าขยะแขยงและ Fitzpatnck 1978) ดังนั้น mtensity
ของอาการปวดสามารถ mfluenced โดยการปรากฏตัวของความวิตกกังวลและ
pahent สามารถค้นหาตัวเอง ma arcle หินที่กลัว
เพิ่มการรับรู้ของแพมที่ discomforf เพิ่ม
percephon ของความเจ็บปวดและแพมเอง maeases jjerception
ของแพม (Hough 1986)
pahents ที่ตัดสินการรักษาที่จะ pamful ยัง
รู้สึกว่าพวกเขาได้รับการเข้าใจผิดและ "ทรยศโดยแพทย์
พนักงานที่ได้นำเสนอ การรักษาเป็นขั้นตอนการรักษา
ในขณะที่ acknowledgmg ว่าการรักษาเป็นความสะดวกสบาย
และความสะดวกในการดำเนินการโดยไม่จำเป็นต้องสำหรับ
ยาชาหรือตัวแทนยาแก้ปวด pahents T) eheved มัน
ไม่ถูกต้องที่จะ descnbe techmque เป็นแพมฟรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นเป็นเวลาสำหรับการบริหารละวิธีการวัด pahnar เหงื่อ dunng hthotnpsy contmuedอย่าง mcrease ( P < . 0001 ) และนี้คือdemonsh ated โดยเพียงภายใต้ร้อยละ 50 ของ pahents ( « = 10 )ที่ปรากฏจะปั่นป่วน dunng รักษาหมายถึง baselmeหลังการรักษามีการลดลงอย่างมาก และtalkmg เกี่ยวกับการรักษายังคงสร้างความกังวลการตอบสนองตามที่ระบุโดย mcrease sigmficant ใน pahnarเหงื่อบางส่วนของผลลัพธ์เหล่านี้อาจจะ explamed โดยความคิดเห็นที่เสนอ โดยผู้ป่วยสองของผู้ป่วยที่ได้รับทราบจากเวฟhithng หินและถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้พิพากษาความรู้สึกให้เขาเจ็บปวด พวกเขาไม่ได้ anhapated feehng มันเป็น furfher แปดผู้ป่วยตัดสิน h-eatment เป็น pamfulความคาดหวังของแพมจะ affed ระดับความเจ็บปวด expenencedsmce M antiopation ของแพม ความตึงเครียดและความวิตกกังวลเพิ่มขึ้น และสามารถฉัน > E determinmg fadors M mcreasmg ที่ระดับของแพม ( ที่ตั้ง & fitzpatnck 1978 ) ดังนั้น mtensityความเจ็บปวดที่สามารถ mfluenced โดยการแสดงตนของความวิตกกังวลและpahent สามารถพบตัวเองเป็นหิน arcle ที่กลัวเพิ่มการรับรู้ของแพม discomforf เพิ่มขึ้นpercephon ของความเจ็บปวดและแพมเอง maeases ที่ jjerceptionของแพม ( Hough 1986 )การ pahents ที่ตัดสินการรักษาจะ pamful ยังรู้สึกว่าพวกเขาได้หลงและ " ทรยศ " โดยแพทย์พนักงานที่ได้ถวายการรักษาเป็นขั้นตอนยุ่งในขณะที่ acknowledgmg ที่การรักษาได้สะดวกและค่อนข้างง่ายที่จะแสดงโดยไม่ต้องสำหรับใด ๆหรือยาแก้ปวดยาชาตัวแทน pahents T ) eheved มันที่ไม่ถูกต้องเพื่อ descnbe techmque เป็นแพมฟรี