HISTORY OF UMBILICAL CORD CLAMPINGB

HISTORY OF UMBILICAL CORD CLAMPING
By the 1950s, standard practice was 1 minute for ‘early’ and 5 minutes for ‘late’ clamping. Current practice of immediate clamping was based on series of blood volume studies in the 1960s by John Lind in Sweden, William Oh and Alice Yao in the United States, and Robert Usher from Canada. These authors concluded that ‘early’ cord clamping should occur within 15 seconds of delivery and that ‘late’ clamping could be as early 1 minute. Immediate clamping was promoted on the basis of the conclusion the 90% of blood volume was achieved within the first few breaths after delivery. In addition, obstetricians vegan practicing active management of the third stage of labor to reduce to reduce postpartum hemorrhage. This included the administration of a prophylactic uterotonic agent, clamping and cutting the umbilical cord shortly after birth, and controlled traction of the umbilical cord. Studies began to show that early clamping also reduced polycythemia and jaundice. Consequently, cord clamping began to be performed within 15 to 20 seconds of the infant being born, within the infant maintained at or below the level of the placenta.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติของหนีบสายสะดือโดยช่วงปี 1950 ปฏิบัติมาตรฐานคือ 1 นาทีสำหรับ 'ก่อน' และ 'สาย' หนีบ 5 นาที การหนีบทันทีตามชุดของการศึกษาปริมาณเลือดในปี 1960 จอห์นกว้างในสวีเดน วิลเลียมโอ้อลิซยาวในสหรัฐ และโรเบิร์ตอัชเชอร์จากแคนาดา ผู้เขียนเหล่านี้ได้ข้อสรุปว่า 'ต้น' สายหนีบควรเกิดขึ้นภายใน 15 วินาทีของการจัดส่ง และที่ หนีบ 'สาย' อาจจะเป็นก่อน 1 นาที รับการเลื่อนหนีบทันทีตามข้อสรุปสำเร็จ 90% ของปริมาณเลือดในการหายใจน้อยครั้งแรกหลังจากจัดส่ง นอกจากนี้ สูติแพทย์มังสวิรัติฝึกบริหารการใช้งานของขั้นตอนที่สามของแรงงานเพื่อลดการตกเลือดหลังคลอดลด นี้รวมการบริหารงานของตัวแทนการป้องกันโรค uterotonic หนีบ และตัดสายสะดือหลังจากเกิด และควบคุมการยึดเกาะของสายสะดือ การศึกษาเริ่มที่จะแสดงว่า หนีบต้นยังลด polycythemia และเหลือง ดังนั้น หนีบสายเริ่มที่จะดำเนินการภายใน 15 ถึง 20 วินาทีของทารกเกิดมา ในทารกรักษา หรือต่ำ กว่าระดับของรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติหนีบสายสะดือ
โดย 1950, มาตรฐานการปฏิบัติเป็น 1 นาทีสำหรับ 'ต้น' และ 5 นาทีสำหรับ 'ปลาย' หนีบ การปฏิบัติในปัจจุบันหนีบทันทีก็ขึ้นอยู่กับชุดของการศึกษาปริมาณเลือดในปี 1960 โดยจอห์นลินด์ในสวีเดน, วิลเลียมโอและอลิซยาวในประเทศสหรัฐอเมริกาและโรเบิร์ตอัชเชอร์จากแคนาดา ผู้เขียนเหล่านี้ได้ข้อสรุปว่า 'ต้น' หนีบสายไฟควรจะเกิดขึ้นภายใน 15 วินาทีของการส่งมอบและที่ปลายหนีบอาจจะเป็นช่วงต้น 1 นาที หนีบทันทีได้รับการเลื่อนบนพื้นฐานของข้อสรุปที่ 90% ของปริมาณเลือดก็ประสบความสำเร็จภายในไม่กี่ลมหายใจแรกหลังคลอด นอกจากนี้สูติมังสวิรัติฝึกการจัดการที่ใช้งานของขั้นตอนที่สามของการใช้แรงงานเพื่อลดการที่จะลดการตกเลือดหลังคลอด นี้รวมถึงการบริหารงานของตัวแทน uterotonic ป้องกันการหนีบและตัดสายสะดือหลังคลอดและการควบคุมแรงดึงของสายสะดือ การศึกษาเริ่มที่จะแสดงให้เห็นว่าในช่วงต้นหนีบยังช่วยลด polycythemia และโรคดีซ่าน ดังนั้นหนีบสายเริ่มที่จะดำเนินการภายใน 15 ถึง 20 วินาทีของเด็กทารกที่กำลังเกิดขึ้นภายในของทารกยังคงที่หรือต่ำกว่าระดับของรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติของหนีบสายสะดือโดยปี 1950 , การปฏิบัติตามมาตรฐานคือ 1 นาที " ต้น " และ 5 นาทีสำหรับ " ช้า " หนีบ . สภาพปัจจุบันของทันทีหนีบขึ้นอยู่กับชุดของการศึกษาปริมาณเลือดในทศวรรษที่ 1960 โดยจอห์นลินด์ในสวีเดน , วิลเลียม โอ้ อลิซ ยาวในสหรัฐอเมริกา และโรเบิร์ต นำทางจากแคนาดา ผู้เขียนเหล่านี้สรุปได้ว่า " ต้น " สายหนีบน่าจะเกิดขึ้นภายใน 15 วินาทีของการส่งมอบและที่ " ปลาย " หนีบอาจเป็นนาทีแรก 1 ทันทีการหนีบบนพื้นฐานของบทสรุป 90% ของปริมาณเลือดได้ภายในครั้งแรกหลังจากคลอด นอกจากนี้ สูตินรีแพทย์ มังสวิรัติ ฝึกการใช้งานการจัดการของขั้นตอนที่สามของแรงงานลดลดการตกเลือดหลังคลอด รวมถึงการบริหารงานของยาป้องกัน uterotonic ตัวแทน , หนีบและตัดสายสะดือ ไม่นานหลังเกิด และควบคุมแรงฉุดของสายสะดือ การศึกษาเริ่มแสดงก่อนหนีบยังลดเม็ดเลือดแดงมากและตัวเหลือง ดังนั้น สายหนีบเริ่มที่จะดำเนินการภายใน 15 ถึง 20 วินาทีของทารกเกิดในทารกยังคงที่หรือต่ำกว่าระดับของรก