ConclusionThis paper has outlined t

Conclusion
This paper has outlined the importance of crisis management, and in particular crisis
communication for tourism organisations. Tourism is highly susceptible to external crises
and disasters, yet even after the foot and mouth outbreak few lessons appear to have been
learnt by some parts of the industry. At the national level a greater number of changes
23
have been implemented and the BTA are constantly refining their crisis management
strategies and plans. The BTA did the best they could under the circumstances, yet the
nature of the FMD meant that recovery marketing was considered wasteful until after the
outbreak had been defeated and a lack of a crisis management and communication
strategy prior to the outbreak hampered recovery.
The absence of a crisis communication or management strategy at the local level was
evident and yet it appears doubtful if one will be created at all due to the perceived
uniqueness of individual disasters and crises. Yet as Kash and Darling (1998) and Beeton
(2001) note all organisations and tourism organisations suffer from external or internal
crises of varying magnitudes. In particular, this paper has noted that a lack of crisis
management strategy combined with a slow response time, inconsistent communication
strategies and poor access to information limited the effectiveness of crisis
communication for the tourism industry. In particular, access to information was critical
for consumers, industry and local regions. Recovery marketing has been implemented,
and in the case of the local level recovery was rapid as they appear to have benefited at
the expense of other regions. Yet, at the national level recovery marketing is still
continuing and the success of which is yet to be evaluated. The FMD outbreak was
chaotic as noted by Fink (1986). The fragmentation of the tourism industry did little to
alleviate this confusion with decisions being made in the heat of the crisis, illustrating the
need planning before such incidents occur.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปเอกสารนี้ได้อธิบายความสำคัญในการจัดการภาวะวิกฤต และ ในภาวะวิกฤตโดยเฉพาะการสื่อสารสำหรับการท่องเที่ยว ท่องเที่ยวจึงสูงไวต่อวิกฤตภายนอกภัยพิบัติ และยัง ได้แม้หลังจากการระบาดของโรคปากและเท้า เรียนน้อยจะ ได้รับเรียนรู้ โดยบางส่วนของอุตสาหกรรม ที่แห่งนี้ระดับจำนวนแปลงมากขึ้น 23ใช้งาน และการ BTA จะปรับการบริหารจัดการวิกฤตตลอดเวลากลยุทธ์และแผน BTA จะได้ราคาดีสุดที่พวกเขาได้ภายใต้สถานการณ์ แต่การธรรมชาติของ FMD หมายถึง ว่า กู้คืนการตลาดถือเป็น wasteful จนกว่าหลังจากเคยแพ้การระบาดของโรค และการขาดการจัดการภาวะวิกฤตและการสื่อสารกลยุทธ์การกู้คืนการระบาดของโรคที่ขัดขวางการการขาดงานของวิกฤตสื่อสารหรือการจัดการกลยุทธ์ในระดับท้องถิ่นได้เห็นได้ชัด และยัง ปรากฏถ้าจะสร้างทั้งหมดเนื่องจากการรับรู้หนี้สงสัยสูญเอกลักษณ์ของแต่ละภัยและวิกฤต ยังเป็น Kash และดาร์ลิง (1998) และ Beetonทุกข์จากภายนอก หรือภายในองค์กร (2001) หมายเหตุทั้งหมดและท่องเที่ยววิกฤตของ magnitudes แตกต่างกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กระดาษนี้ได้ตั้งข้อสังเกตที่ไม่วิกฤตกลยุทธ์การบริหารที่รวมกับเวลาตอบสนองช้า การสื่อสารที่สอดคล้องกันกลยุทธ์และเข้าไม่ถึงข้อมูลจำกัดประสิทธิภาพของวิกฤตการสื่อสารในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว โดยเฉพาะ การเข้าถึงข้อมูลเป็นสำคัญสำหรับผู้บริโภค อุตสาหกรรม และภูมิภาคท้องถิ่น มีการใช้การกู้คืนการตลาดและในกรณีของการกู้คืนระดับท้องถิ่นได้อย่างรวดเร็ว ตามที่พวกเขาจะได้รับประโยชน์ที่ค่าใช้จ่ายของภูมิภาคอื่น ๆ ยัง ที่การกู้คืนระดับชาติ การตลาดยังคงเป็นอย่างต่อเนื่องและประสบความสำเร็จที่ได้ยังมีประเมิน มีการระบาดของโรค FMDวุ่นวายตามที่ระบุไว้ โดย Fink (1986) การกระจายตัวของอุตสาหกรรมท่องเที่ยวไม่น้อยบรรเทาความสับสนนี้ มีการทำในภาวะวิกฤต การตัดสินใจแสดงในต้องวางแผนก่อนเกิดเหตุการณ์ดังกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปงานวิจัยนี้ได้ระบุถึงความสำคัญของการจัดการวิกฤตและในภาวะวิกฤตโดยเฉพาะอย่างยิ่งการสื่อสารสำหรับองค์กรการท่องเที่ยว การท่องเที่ยวเป็นอย่างมากที่ไวต่อการวิกฤตภายนอกและภัยพิบัติแต่แม้หลังจากที่ปากและเท้าไม่กี่บทเรียนการระบาดของโรคปรากฏว่าได้รับการเรียนรู้จากบางส่วนของอุตสาหกรรม ในระดับชาติเป็นจำนวนมากของการเปลี่ยนแปลงที่23 ได้รับการดำเนินการและ BTA มีอย่างต่อเนื่องการปรับแต่งการจัดการวิกฤตของพวกเขากลยุทธ์และแผน BTA ทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ภายใต้สถานการณ์ที่ยังธรรมชาติของFMD หมายความว่าตลาดการกู้คืนก็ถือว่าสิ้นเปลืองจนกระทั่งหลังการระบาดของโรคได้รับการพ่ายแพ้และการขาดการจัดการภาวะวิกฤตและการสื่อสารกลยุทธ์ก่อนที่จะมีการระบาดของโรคขัดขวางการกู้คืน. ขาด ของสื่อสารในภาวะวิกฤตหรือกลยุทธ์การจัดการในระดับท้องถิ่นเป็นที่เห็นได้ชัดและยังปรากฏสงสัยถ้าใครจะถูกสร้างขึ้นที่ทุกคนเนื่องจากการรับรู้เอกลักษณ์ของภัยพิบัติของแต่ละบุคคลและวิกฤต แต่เป็น Kash และ Darling (1998) และ Beeton (2001) ทราบทุกองค์กรและหน่วยงานการท่องเที่ยวทุกข์ทรมานจากภายนอกหรือภายในวิกฤตของขนาดที่แตกต่างกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งงานวิจัยนี้ได้ตั้งข้อสังเกตว่าการขาดของวิกฤตกลยุทธ์การจัดการรวมกับเวลาตอบสนองช้าไม่สอดคล้องกันการสื่อสารกลยุทธ์และการเข้าถึงข้อมูลที่ไม่ดีจำกัด ประสิทธิภาพของวิกฤตการสื่อสารสำหรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเข้าถึงข้อมูลที่มีความสำคัญสำหรับผู้บริโภคอุตสาหกรรมและภูมิภาคท้องถิ่น การกู้คืนการตลาดที่ได้รับการดำเนินการและในกรณีของการกู้คืนระดับท้องถิ่นได้อย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาจะได้รับประโยชน์ในค่าใช้จ่ายของภูมิภาคอื่นๆ แต่ในระดับชาติด้านการตลาดการกู้คืนยังคงมีอย่างต่อเนื่องและประสบความสำเร็จในการที่ยังไม่ได้รับการประเมิน การระบาดของโรค FMD เป็นระเบียบตามที่ระบุไว้โดยตำรวจ(1986) กระจายตัวของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไม่น้อยที่จะบรรเทาความสับสนกับการตัดสินใจนี้ถูกทำในความร้อนของวิกฤตประกอบการวางแผนความต้องการก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุดังกล่าวเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป
กระดาษนี้มีระบุความสำคัญของการจัดการวิกฤตการณ์และการสื่อสารในภาวะวิกฤติ
โดยเฉพาะสำหรับองค์กรการท่องเที่ยว การท่องเที่ยวสูงเสี่ยงต่อการเกิดภัยพิบัติ
ภายนอก แต่แม้หลังจากการระบาดของโรคปากและเท้าเปื่อยบทเรียนปรากฏได้รับ
บทเรียนบางส่วนของอุตสาหกรรม ในระดับประเทศจำนวนมากของการเปลี่ยนแปลง

23ได้ถูกพัฒนาและ BTA อยู่ตลอดเวลาปรับกลยุทธ์การจัดการ
วิกฤตของตนเองและแผนการ โดย BTA ทำดีที่สุดแล้วในสถานการณ์แบบนี้ยัง
ธรรมชาติของเปื่อย หมายความว่าตลาดการกู้คืนถือว่าฟุ่มเฟือยจนกว่า
ระบาดได้รับการพ่ายแพ้และการขาดการจัดการวิกฤตการณ์และกลยุทธ์การสื่อสาร
ก่อนที่จะระบาดขัดขวางการฟื้นตัว
ขาดการสื่อสารในภาวะวิกฤต หรือ กลยุทธ์การจัดการในระดับท้องถิ่นและยังปรากฏหลักฐาน
สงสัยถ้าหนึ่งจะถูกสร้างขึ้นทั้งหมดเนื่องจากการรับรู้ความเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละบุคคล และวิกฤตภัยพิบัติ
. ยัง เป็น คาชที่รัก ( 1998 ) และบีเติ้น
( 2001 ) หมายเหตุองค์กรและองค์กรการท่องเที่ยวประสบวิกฤตการณ์ภายนอกหรือภายใน
เปลี่ยนแปลงขนาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งบทความนี้ได้กล่าวไว้ว่า การขาดยุทธศาสตร์การจัดการวิกฤต
รวมกับเวลาการตอบสนองช้า , กลยุทธ์การสื่อสาร
ไม่สอดคล้องกันและยากจน สามารถเข้าถึงข้อมูล จำกัด ประสิทธิผลของการสื่อสารในภาวะวิกฤติ
สำหรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว โดยเฉพาะการเข้าถึงข้อมูลวิจารณ์
สำหรับผู้บริโภค , ภูมิภาคและอุตสาหกรรมท้องถิ่น ตลาดการกู้คืนได้รับการ
และในกรณีของการกู้คืนข้อมูลระดับท้องถิ่นได้อย่างรวดเร็วเช่นที่พวกเขาปรากฏมีประโยชน์ที่
ค่าใช้จ่ายของภูมิภาคอื่น ๆ แต่ในระดับประเทศ กู้ตลาดยังคง
อย่างต่อเนื่องและความสำเร็จของที่ยังไม่ได้ประเมิน การเปื่อยระบาดคือ
วุ่นวายดังที่ระบุไว้โดย ฟิงค์ ( 1986 ) ของของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวได้เพียงเล็กน้อย

บรรเทาความสับสนนี้กับการตัดสินใจที่ถูกทำในความร้อนของวิกฤต , ประกอบ
ต้องวางแผนก่อน เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น