He wanted to avoid Henry,who seemed

He wanted to avoid Henry,who seemed to have eyes in the back of his bright orange head.He wouldn’t like George creeping around so late at night.
But the hallway was quiet.There was no noise at all except for the quiet hum of the engines,rising up from the bottom of the ship.George loved that noise.It made him think of crickets in the woods at night.
In fact,being out here all by himself reminded him of the nights at home when he sneaked out into the woods while Papa and Phoebe were asleep.
He’d head out when his mind was filled with restless thoughts.About why Papa was always mad at him,or why he didn’t try harder in school.
And of course Mama.
Almost three years had passed since she died.George tried not to think about her too much.But some nights when he closed his eyes,he’d remember her smile.Or her smell when she hugged him close.Like fresh grass and sweet flowers.
And that song she’d sing to wake George up in the morning: “Awake,awake.It’s now daybreak! But don’t forget your dreams…”
Thinking about Mama was like standing close to a fire.Warm at first.But get too close and it hurt too much.
Much better to stay clear of those thoughts. Nothing cleared George’s mind quicker than being in the woods.He never stayed out for more than an hour or two. . . . Except for that night back in October.George was heading back toward home when he heard a terrible sound,like a little girl screaming.He turned around,and in the dark distance he saw two glowing yellow eyes.
Some old-timers said there were black panthers in the woods’ but George never belived it.But as the yellow eyes got closer,George could see the outline of a huge cat,with two glistening fangs.George told himslef not to run.He knew he’d never outrun the panther.But he couldn’t help it—he ran as fast as he could.Branches cut his face,but he didn’t slow dwon.Any second the panther would leap up and tackle George.Its claws would tear him apart.
George could feel the cat right behind him; he could smell its breath,like rotting meat.George grabbed a fallen branch.He turned and waved it in front of him.The panther lunged and grabbed the branch in its jaws.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จะต้องหลีกเลี่ยงเฮนรี ที่มีตาด้านหลังของหัวสีส้มสดใส เขาจะไม่ชอบจอร์จเลื้อยรอบดังนั้นดึกแต่เสียงพูดก็เงียบ มีเสียงไม่เลยยกเว้นครวญเงียบของเครื่องยนต์ ขึ้นจากด้านล่างของเรือ จอร์จรักเสียงที่ ทำให้คิดว่า จิ้งหรีดในป่ายามค่ำคืนในความเป็นจริง การออกทั้งหมดที่นี่โดยตัวเองนึกถึงเขาคืนบ้านเมื่อเขา sneaked ออกเป็นป่าในขณะที่ปาป้าและ Phoebe หลับเขาออกเมื่อจิตใจของเขาก็เต็มไปด้วยความคิดเหมาะ เกี่ยวกับเหตุปาป้าอยู่เสมอที่เขาบ้า หรือทำไมเขาไม่ลองหนักในโรงเรียนและมาม่าแน่นอนเกือบสามปีได้ผ่านตั้งแต่เธอเสียชีวิต จอร์จที่พยายามไม่ให้คิดถึงเธอมากเกินไป แต่บางคืนที่เมื่อเขาปิดตาของเขา เขาจะจำรอยยิ้มของเธอ หรือกลิ่นของเธอเมื่อเธอ hugged เขาปิด เช่นหญ้าสดและดอกไม้หวานและเพลงที่เธอจะร้องเพลงเพื่อปลุกจอร์จในตอนเช้า: "Awake ทำงาน ก็ตอนนี้เดย์เบรก แต่อย่าลืมความฝันของคุณ..."คิดเกี่ยวกับมาม่าเช่นยืนใกล้กับไฟได้ อบอุ่นในตอนแรก แต่ได้ใกล้ชิดเกินไป และจะเจ็บมากเกินไปมากดีกว่าการล้างความคิดเหล่านั้น ไม่มีอะไรล้างใจของจอร์จได้เร็วกว่าอยู่ในป่า เขาไม่เคยอยู่ออกมากกว่าหนึ่งชั่วโมงหรือสอง. ... ยกเว้นที่ คืนกลับใน October.George หัวข้อกลับไปบ้านเมื่อเขาได้ยินเสียงน่ากลัว เช่นสาวน้อยกรีดร้อง เขาหันไปรอบ ๆ และบริเวณมืด เห็นสองตาสีเหลืองส่องบาง old-timers ว่า มีดำ panthers ในแต่จอร์จป่า belived ไม่ก็ แต่เป็นตาสีเหลืองได้ใกล้ชิด จอร์จได้เห็นเค้าร่างของแมวใหญ่ มีเขี้ยวสองประกาย จอร์จบอก himslef ไม่ให้วิ่ง เขารู้ว่า เขาจะไม่เคย outrun เสือดำ แต่เขาไม่สามารถช่วยเหลือ — เขาวิ่งได้เร็วเท่าก็ สาขาตัดใบหน้าของเขา แต่เขาไม่ช้า dwon สองใด ๆ จะกระโดดขึ้น และเล่นงาน George.Its เล็บจะฉีกเขาออกจากกันจอร์จไม่รู้สึกถูกแมว วิด เขาได้กลิ่นลมหายใจของ เช่นหึ่งเนื้อ จอร์จคว้าสาขาลดลง เขาเปิด และ waved หน้าเขา ที่ lunged และคว้าสาขาในก็เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาต้องการที่จะหลีกเลี่ยงเฮนรี่ซึ่งดูเหมือนจะมีตาในด้านหลังของ head.He สีส้มสดใสของเขาจะไม่ชอบจอร์จคืบคลานไปรอบ ๆ ดังนั้นในช่วงดึก.
แต่ห้องโถงเป็น quiet.There เป็นเสียงที่ทุกคนยกเว้นครวญเพลงที่เงียบสงบ ของเครื่องยนต์ที่เพิ่มขึ้นจากด้านล่างของ ship.George รักว่า noise.It ทำให้เขาคิดว่าจิ้งหรีดอยู่ในป่าในเวลากลางคืน.
ในความเป็นจริงการออกจากที่นี่ทั้งหมดด้วยตัวเองทำให้เขานึกถึงคืนที่บ้านเมื่อเขาแอบออก เข้าไปในป่าขณะที่พ่อและพีบีกำลังนอนหลับ.
เขาต้องการมุ่งหน้าออกมาเมื่อความคิดของเขาก็เต็มไปด้วย thoughts.About กระสับกระส่ายว่าทำไมพ่อก็มักจะบ้าที่เขาหรือว่าทำไมเขาไม่พยายามให้หนักขึ้นในโรงเรียน.
และแน่นอนแม่.
เกือบ สามปีที่ผ่านมาตั้งแต่เธอ died.George พยายามที่จะไม่คิดเกี่ยวกับเธอมากเกินไปบางคืน much.But เมื่อเขาปิดตาของเขาเขาจะจำเธอ smile.Or กลิ่นของเธอเมื่อเธอกอดเขา close.Like หญ้าสดและดอกไม้หวาน
และเพลงที่เธอร้องเพลงจอร์จที่จะตื่นขึ้นในตอนเช้า: "ตื่นตอนรุ่งสางของ awake.It! แต่อย่าลืมความฝันของคุณ ... "
ความคิดเกี่ยวกับแม่เป็นเหมือนยืนอยู่ใกล้กับ fire.Warm first.But ที่ได้ใกล้ชิดเกินไปและมันเจ็บมากเกินไป.
มากดีกว่าที่จะอยู่ที่ชัดเจนของความคิดเหล่านั้น ไม่มีอะไรเคลียร์ใจจอร์จได้เร็วกว่าที่เป็นอยู่ใน woods.He ไม่เคยอยู่ออกมานานกว่าหนึ่งหรือสองชั่วโมง . . . ยกเว้นที่คืนกลับมาใน October.George กำลังมุ่งหน้ากลับไปยังบ้านเมื่อเขาได้ยินเสียงที่น่ากลัวเหมือนสาวน้อย screaming.He หันไปรอบ ๆ และในระยะทางที่มืดเขาเห็นสองตาเรืองแสงสีเหลือง.
บางตัวนับอายุกล่าวว่ามี แพนเทอร์สีดำในป่า แต่จอร์จไม่เคย belived it.but เป็นตาสีเหลืองได้ใกล้ชิดจอร์จจะได้เห็นร่างของแมวใหญ่มีสองวาววับ fangs.George บอก himslef ไม่ run.He รู้ว่าเขาไม่เคยวิ่งเร็วกว่า panther.But เขาไม่สามารถช่วยเขาวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่เขา could.Branches ตัดใบหน้าของเขา แต่เขาไม่ได้ชะลอตัว dwon.Any สองเสือจะกระโดดขึ้นและแก้ไขปัญหากรงเล็บ George.Its จะฉีกขาดทำให้เขาแตกต่าง.
จอร์จ จะรู้สึกขวาแมวอยู่ข้างหลังเขา; เขาได้กลิ่นลมหายใจของเน่าเปื่อยเช่น meat.George คว้าลดลง branch.He หันหลังกลับและแกว่งไปแกว่งมาในด้านหน้าของ him.The เสือพุ่งเข้าใส่และคว้าสาขาในปากของมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาต้องการหลีกเลี่ยง เฮนรี่ ที่ดูเหมือนจะไม่มีตาหลังเขาสีส้มสดใสหัว เขาไม่เหมือนจอร์จ ย่องมากลางดึก .
แต่ทางเดินเงียบสงบ ไม่มีเสียงรบกวนเลย ยกเว้น ฮัมเงียบของเครื่องยนต์ , เพิ่มขึ้นจากด้านล่างของเรือ จอร์จ ชอบเสียงแบบนั้น มันทำให้เขาคิดว่าของจิ้งหรีดในป่าตอนกลางคืน
ในความเป็นจริงอยู่ที่นี้เองทำให้เขานึกถึงคืนที่บ้าน เมื่อเขาหนีเข้าไปในป่า ขณะที่คุณพ่อและฟีบี้หลับ
เขาจะออกไปเมื่อจิตใจของเขามีแต่ความคิด กระสับกระส่าย เหตุผลที่พ่อมักจะโกรธเขา หรือทำไมเขาไม่พยายามมากขึ้นในโรงเรียน
และแน่นอน มามะ
เกือบ 3 ปี ที่ผ่านมา ตั้งแต่เธอตาย จอร์จพยายามที่จะไม่คิดถึงเธอมากเกินไป