Results: Specific risk factors can

Results: Specific risk factors can increase or decrease concussion risk. Diagnostic tools to help
identify individuals with concussion include graded symptom checklists, the Standardized Assessment
of Concussion, neuropsychological assessments, and the Balance Error Scoring System.
Ongoing clinical symptoms, concussion history, and younger age identify those at risk for postconcussion
impairments. Risk factors for recurrent concussion include history of multiple concussions,
particularly within 10 days after initial concussion. Risk factors for chronic neurobehavioral impairment
include concussion exposure and APOE e4 genotype. Data are insufficient to show that any
intervention enhances recovery or diminishes long-term sequelae postconcussion. Practice recommendations
are presented for preparticipation counseling, management of suspected concussion,
and management of diagnosed concussion

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์: ปัจจัยเสี่ยงเฉพาะสามารถเพิ่ม หรือลดความเสี่ยงการสั่นสะเทือน เครื่องมือวินิจฉัยเพื่อช่วย
ระบุบุคคลที่ มีการสั่นสะเทือนรวมถึงอาการที่มีการจัดระดับรายการตรวจสอบ การประเมินมาตรฐาน
สั่นสะเทือน neuropsychological ประเมินผล และการดุลการให้คะแนนข้อผิดพลาดระบบ
อาการทางคลินิกอย่างต่อเนื่อง ประวัติสั่นสะเทือน และอายุน้อยระบุผู้ที่มีความเสี่ยงสำหรับ postconcussion
ไหวสามารถ ปัจจัยเสี่ยงสำหรับการเกิดซ้ำสั่นสะเทือนรวมประวัติของหลาย concussions,
โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใน 10 วันหลังจากการสั่นสะเทือนเบื้องต้น ปัจจัยเสี่ยงสำหรับผลเรื้อรัง neurobehavioral
แสงสั่นสะเทือนและ APOE e4 ลักษณะทางพันธุกรรม ข้อมูลมีไม่เพียงพอที่แสดงใด ๆ
แทรกแซงช่วยกู้คืน หรือระยะยาว sequelae postconcussion ค่อย ๆ หายไป คำแนะนำฝึก
นำเสนอสำหรับ preparticipation ที่ให้คำปรึกษา การจัดการสงสัยสั่นสะเทือน,
และการจัดการของการวินิจฉัยสั่นสะเทือน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผล: ปัจจัยเสี่ยงเฉพาะสามารถเพิ่มหรือลดความเสี่ยงการถูกกระทบกระแทก เครื่องมือวินิจฉัยที่จะช่วย
ระบุตัวบุคคลด้วยการสั่นสะเทือนรวมถึงการจัดลำดับรายการตรวจสอบอาการมาตรฐานการประเมิน
ของถูกกระทบกระแทกการประเมินวิทยาและระบบการให้คะแนนข้อผิดพลาดยอด
อย่างต่อเนื่องอาการทางคลินิกประวัติศาสตร์การสั่นสะเทือนและอายุน้อยระบุผู้ที่มีความเสี่ยงสำหรับ postconcussion
บกพร่อง ปัจจัยเสี่ยงต่อการสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้นรวมถึงประวัติของการถูกกระทบกระแทกหลาย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใน 10 วันหลังจากการสั่นสะเทือนครั้งแรก ปัจจัยเสี่ยงต่อการด้อยค่า neurobehavioral เรื้อรัง
รวมถึงการสัมผัสและการสั่นสะเทือน APOE e4 จีโนไทป์ ข้อมูลไม่เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่ามี
การแทรกแซงช่วยเพิ่มการกู้คืนหรือลดลง postconcussion ผลที่ตามมาในระยะยาว คำแนะนำวิธีปฏิบัติ
ที่จะนำเสนอการให้คำปรึกษา preparticipation, การบริหารจัดการของการสั่นสะเทือนที่น่าสงสัย
และการจัดการของการสั่นสะเทือนที่ได้รับการวินิจฉัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์ : ปัจจัยเสี่ยงที่เฉพาะเจาะจงสามารถเพิ่ม หรือ ลดความเสี่ยง การกระทบกระแทก เครื่องมือการวินิจฉัยเพื่อช่วยระบุบุคคลด้วยการกระแทกรวมถึงคะแนน

อาการตรวจสอบมาตรฐานการประเมินของการกระทบกระเทือน การประเมิน การทดสอบ และข้อผิดพลาดของระบบการให้คะแนนสมดุล .
อย่างต่อเนื่อง อาการทางคลินิก ประวัติศาสตร์ การกระทบกระเทือน และน้องอายุระบุผู้ที่เสี่ยงต่อ postconcussion
ความบกพร่อง . ปัจจัยเสี่ยง ได้แก่ ประวัติ การกระทบกระเทือนซ้ำหลาย concussions ,
โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใน 10 วัน หลังจากเริ่มต้นเท่านั้นเอง ปัจจัยที่มีผลต่อการเปิดรับเรื้อรัง neurobehavioral
รวมถึงการถูกกระทบกระแทกและ apoE e4 พันธุกรรม . ข้อมูลไม่เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่ามีการแทรกแซงหรือจีบเพิ่มการกู้คืน
postconcussion ทางหัวใจในระยะยาว ฝึกแนะนำ
นำเสนอการให้คำปรึกษา preparticipation , การจัดการของผู้ต้องสงสัยการกระทบกระเทือน และการจัดการของการวินิจฉัยกระทบกระเทือน