Dyspepsia is upper abdominal pain o

Dyspepsia is upper abdominal pain or discomfort that is episodic or persistent and often associated with belching, bloating, heartburn, nausea or vomiting.1 The condition is reported to occur in approximately 25 percent (range: 13 to 40 percent) of the population each year, but most affected persons do not seek medical care.2,3 Nonetheless, dyspepsia is responsible for substantial health care costs (medications and diagnostic evaluations) and considerable time lost from work. Even though dyspepsia is a highly prevalent condition, no definitive studies have as yet established guidelines for the work-up of dyspeptic patients in the primary care setting.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบคทีเรียเป็นบนท้องปวดหรือไม่สบายที่เป็น episodic หรือแบบถาวร และมักจะเกี่ยวข้องกับ belching, bloating จุกเสียด คลื่นไส้ หรือมีรายงาน vomiting.1 เงื่อนไขการเกิดประมาณ 25 เปอร์เซ็นต์ (ช่วง: 13 40 เปอร์เซ็นต์) ของประชากรใน แต่ละปี แต่ได้รับผลกระทบมากที่สุดคนไม่หา care.2,3 แพทย์ Nonetheless แบคทีเรียรับผิดชอบต้นทุนสุขภาพพบ (ยาและการวินิจฉัยประเมิน) และเวลาจำนวนมากหายไปจากการทำงาน แม้ว่าแบคทีเรียเป็นเงื่อนไขสูงแพร่หลาย การศึกษาทั่วไปไม่ได้สร้างแนวทางสำหรับการแต่งงานของ dyspeptic ผู้ป่วยการดูแลให้เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาการอาหารไม่ย่อยปวดช่องท้องส่วนบนหรือไม่สบายที่เป็นหลักการหรือถาวรและมักจะเกี่ยวข้องกับพ่นท้องอืดอิจฉาริษยา, คลื่นไส้หรือ vomiting.1 สภาพเป็นรายงานที่เกิดขึ้นในประมาณร้อยละ 25 (ช่วง: 13 ถึงร้อยละ 40) ของประชากรในแต่ละปี แต่ผู้ที่ได้รับผลกระทบส่วนใหญ่ไม่แสวงหา care.2,3 ทางการแพทย์อย่างไรก็ตามอาการอาหารไม่ย่อยเป็นผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการดูแลสุขภาพอย่างมีนัยสำคัญ (ยาและการประเมินผลการวินิจฉัย) และเวลามากหายไปจากการทำงาน แม้ว่าอาการอาหารไม่ย่อยเป็นภาวะที่แพร่หลายอย่างมากไม่มีการศึกษาที่ชัดเจนมีแนวทางที่กำหนดเป็นยังสำหรับการทำงานขึ้นของผู้ป่วยที่ป่วยในการตั้งค่าการดูแลรักษาเบื้องต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาการ คือ ปวดช่องท้องส่วนบนหรือไม่ที่เป็นหลักการ หรือถาวรและมักจะเกี่ยวข้องกับการเรอ ท้องอืด จุกเสียด คลื่นไส้ หรืออาเจียน 1 เงื่อนไขมีรายงานเกิดขึ้นในประมาณร้อยละ 25 ( ช่วง 13 ถึง 40 เปอร์เซ็นต์ของประชากรในแต่ละปี แต่ได้รับผลกระทบมากที่สุดคนไม่แสวงหาการรักษาพยาบาล . 2 สำหรับอาการอาหารไม่ย่อยเป็นผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายการดูแลสุขภาพมาก ( โรคและการประเมินวินิจฉัย ) จํานวนมาก และเวลาที่สูญเสียไปจากการทำงาน แม้ว่าอาการอาหารไม่ย่อยเป็นเงื่อนไขอย่างแพร่หลาย ไม่มีการศึกษาที่ชัดเจนได้เช่นสร้างแนวทางการปรับปรุงใหม่ของผู้ป่วยคนป่วยในการดูแลการตั้งค่า