A Good Man Is Hard To FindThe grand

A Good Man Is Hard To Find

The grandmother didn't want to go to Florida. She wanted to visit some of her connections in east Tennes- see and she was seizing at every chance to change Bailey's mind. Bailey was the son she lived with, her only boy. He was sitting on the edge of his chair at the table, bent over the orange sports section of the Journal. "Now look here, Bailey," she said, "see here, read this," and she stood with one hand on her thin hip and the other rattling the newspaper at his bald head. "Here this fellow that calls himself The Misfit is aloose from the Federal Pen and headed toward Florida and you read here what it says he did to these people. Just you read it. I wouldn't take my children in any direction with a criminal like that aloose in it. I couldn't answer to my conscience if I did."

Bailey didn't look up from his reading so she wheeled around then and faced the children's mother, a young woman in slacks, whose face was as broad and innocent as a cabbage and was tied around with a green head-kerchief that had two points on the top like rabbit's ears. She was sitting on the sofa, feeding the baby his apricots out of a jar. "The children have been to Florida before," the old lady said. "You all ought to take them somewhere else for a change so they would see different parts of the world and be broad. They never have been to east Tennessee."

The children's mother didn't seem to hear her but the eight-year-old boy, John Wesley, a stocky child with glasses, said, "If you don't want to go to Florida, why dontcha stay at home?" He and the little girl, June Star, were reading the funny papers on the floor.

"She wouldn't stay at home to be queen for a day," June Star said without raising her yellow head.

"Yes and what would you do if this fellow, The Misfit, caught you?" the grandmother asked.

"I'd smack his face," John Wesley said.

"She wouldn't stay at home for a million bucks," June Star said. "Afraid she'd miss something. She has to go everywhere we go."

"All right, Miss," the grandmother said. "Just re- member that the next time you want me to curl your hair."

June Star said her hair was naturally curly.

The next morning the grandmother was the first one in the car, ready to go. She had her big black valise that looked like the head of a hippopotamus in one corner, and underneath it she was hiding a basket with Pitty Sing, the cat, in it. She didn't intend for the cat to be left alone in the house for three days because he would miss her too much and she was afraid he might brush against one of her gas burners and accidentally asphyxiate himself. Her son, Bailey, didn't like to arrive at a motel with a cat.

She sat in the middle of the back seat with John Wesley and June Star on either side of her. Bailey and the children's mother and the baby sat in front and they left Atlanta at eight forty-five with the mileage on the car at 55890. The grandmother wrote this down because she thought it would be interesting to say how many miles they had been when they got back. It took them twenty minutes to reach the outskirts of the city.

The old lady settled herself comfortably, removing her white cotton gloves and putting them up with her purse on the shelf in front of the back window. The children's mother still had on slacks and still had her head tied up in a green kerchief, but the grandmother had on a navy blue straw sailor hat with a bunch of white violets on the brim and a navy blue dress with a small white dot in the print. Her collars and cuffs were white organdy trimmed with lace and at her neckline she had pinned a purple spray of cloth violets containing a sachet. In case of an accident, anyone seeing her dead on the highway would know at once that she was a lady.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นคนดีอยู่ยากที่จะหาเองไม่ต้องไปฟลอริด้า เธออยากชมบางส่วนของในตะวันออก Tennes ดูการเชื่อมต่อของเธอ และเธอได้ปฏิบัติการยึดสถานที่ทุกโอกาสที่จะเปลี่ยนใจเบลีย์ Bailey บุตรที่เธออาศัยอยู่กับ เด็กของเธอเท่านั้น เขานั่งอยู่บนขอบเก้าอี้ของเขาที่ตาราง เงี้ยวส่วนกีฬาสีส้มของสมุดรายวัน "ตอนนี้ดูที่นี่ Bailey เธอกล่าวว่า "ดูที่นี่ อ่านนี้" และเธอยืนอยู่ด้วยบนสะโพกของเธอบางและอื่น ๆ แสนยานุภาพหนังสือพิมพ์ที่ศีรษะศีรษะล้าน "นี่นี้คนที่เรียกตัวเองความเหมาะที่เป็น aloose จากปากกาของรัฐบาลกลาง และมุ่งหน้าไปยังฟลอริดา และคุณอ่านที่นี่สิ่งที่บอกกับคนเหล่านี้ เพียงแค่คุณอ่านมัน ฉันจะไม่ใช้ลูก ๆ ในทิศทางใดด้วยอาญาเช่นที่ aloose ใน ฉันไม่ตอบจิตสำนึกของฉันถ้าฉันไม่"Bailey ไม่ได้ดูค่าจากการอ่านของเขาเพื่อเธอล้อรอบแล้ว และต้องเผชิญกับแม่เด็ก หญิงสาวในกางเกงทรงหลวม ที่มีใบหน้าเป็นกว้างและบริสุทธิ์เป็นกะหล่ำปลีเป็น และผูกรอบ ด้วยตัวสีเขียวหัว-kerchief มีสองจุดอยู่ด้านบนเช่นหูของกระต่าย เธอนั่งบนโซฟา ให้นมลูกแอปริค็อบของเขาออกจากตัวขวด หญิงชรากล่าวว่า "เด็ก ๆ ได้ไปฟลอริดาก่อน "คุณทั้งหมดควรจะไปที่อื่นสำหรับการเปลี่ยนแปลงเพื่อที่จะดูส่วนต่าง ๆ ของโลก และจะกว้างขึ้น พวกเขาไม่เคยได้ไปเทนเนสซีตะวันออก"แม่เด็กไม่ได้ดูเหมือนจะ ได้ยิน แต่เด็กอายุแปดปี จอห์น Wesley เด็ก stocky กับแว่นตา กล่าว ว่า "ถ้าคุณไม่ต้องไปฟลอริดา ทำไม dontcha อยู่ที่บ้าน" เขาและลูกสาว เดือนมิถุนายนดาว ได้อ่านเอกสารตลกชั้น"เธอจะไม่อยู่บ้านให้ พร้อมสำหรับวัน ดาวเดือนมิถุนายนกล่าว โดยยกศีรษะของเธอสีเหลือง"ใช่และคุณจะทำอะไรถ้าคนนี้ ความเหมาะที่ จับคุณ" ถามเองWesley จอห์นกล่าวว่า "ฉันจะตีใบหน้าของเขาดาวเดือนมิถุนายนกล่าวว่า "เธอจะไม่อยู่บ้านล้าน bucks," "กลัวเธอจะคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง เธอได้ไปทุกที่ที่เราไป"ยายกล่าวว่า "ทั้งหมดขวา นางสาว "แค่ re-สมาชิกที่ครั้งต่อไปต้องให้ขดเส้นผมของคุณ"เดือนมิถุนายนดาวบอกผมหยิกตามธรรมชาตินี้เองเป็นหนึ่งในรถยนต์ พร้อมที่จะไป เธอมี valise สีดำของเธอใหญ่ที่ดูเหมือนหัวของฮิปโปโปเตมัสในมุมหนึ่ง และใต้นั้น เธอถูกซ่อนตะกร้ากับสิงห์ Pitty แมว ใน เธอไม่ได้ตั้งใจสำหรับแมวจะเหลือคนเดียวในบ้านสามวัน เพราะเขาจะคิดถึงเธอมากเกินไป และเธอกลัว เขาอาจแปรงกับหนึ่งแก๊สเครื่องเขียนของเธอ และตั้งใจ asphyxiate ตัวเองได้ ลูกชาย Bailey ไม่ต้องมาที่โรงแรมกับแมวShe sat in the middle of the back seat with John Wesley and June Star on either side of her. Bailey and the children's mother and the baby sat in front and they left Atlanta at eight forty-five with the mileage on the car at 55890. The grandmother wrote this down because she thought it would be interesting to say how many miles they had been when they got back. It took them twenty minutes to reach the outskirts of the city.The old lady settled herself comfortably, removing her white cotton gloves and putting them up with her purse on the shelf in front of the back window. The children's mother still had on slacks and still had her head tied up in a green kerchief, but the grandmother had on a navy blue straw sailor hat with a bunch of white violets on the brim and a navy blue dress with a small white dot in the print. Her collars and cuffs were white organdy trimmed with lace and at her neckline she had pinned a purple spray of cloth violets containing a sachet. In case of an accident, anyone seeing her dead on the highway would know at once that she was a lady.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ชายดีๆหายาก

ยายไม่อยากไปฟลอริด้า เธอต้องการที่จะเข้าชมบางส่วนของการเชื่อมต่อในทิศตะวันออก - เห็นว่ เธอคว้าทุกโอกาสที่จะเปลี่ยนความคิดของเบลี่ย์ . เบลีย์เป็นลูกชายเธออาศัยอยู่กับลูกชายคนเดียวของเธอ เขานั่งอยู่บนขอบของเก้าอี้ที่โต๊ะหลังขดหลังแข็งส่วนกีฬาสีส้มของวารสาร . ฟังนะ ไบลี่ย์ , " เธอกล่าวว่า " ดูที่นี่อ่านนี้ " เธอยืนมือข้างหนึ่งบนสะโพกบางของเธอและอื่น ๆเสียงหนังสือพิมพ์ที่ศีรษะล้าน " ที่นี่เพื่อนที่เรียกตัวเองว่า ไม่เหมาะเป็น aloose จากปากกาของรัฐบาลกลางและมุ่งหน้าไปที่ฟลอริด้าและคุณอ่านที่นี่ สิ่งที่เขาทำ กับคนเหล่านี้ แค่คุณอ่านมัน ผมจะไม่พาลูกไปในทิศทางใด กับอาชญากรแบบนี้ aloose ในมันผมตอบไม่ได้สำนึกของฉันถ้าฉันทำ . "

เบลลี่ไม่ได้เงยหน้าจากการอ่านของเขาเธอจึงล้อไปรอบ ๆแล้วเจอเด็กและแม่ของหญิงสาวในกางเกงทรงหลวมที่มีใบหน้าเป็นวงกว้างและผู้บริสุทธิ์เป็นกะหล่ำปลี และถูกมัดด้วยสีเขียว kerchief ที่มีจุดสองจุดบนด้านบนเหมือนกระต่ายหู เธอนั่งอยู่บนโซฟา ให้อาหารลูกบ๊วยของเขาออกมาจากขวดโหล" เด็กได้รับฟลอริด้าก่อน " หญิงชรากล่าว คุณควรไปที่อื่น เพื่อการเปลี่ยนแปลงดังนั้นพวกเขาจะเห็นส่วนต่างๆ ของโลก และกว้าง พวกเขาไม่เคยได้รับการเทนเนสซีตะวันออก "

ลูกแม่ไม่ได้ยินเธอแต่แปดขวบ จอห์น เวสลีย์ เด็กอ้วนเตี้ยใส่แว่น , กล่าวว่า , " ถ้าคุณไม่อยากไปฟลอริด้าทำไม dontcha อยู่ที่บ้าน ? เขาและเด็ก , มิถุนายน , ดาราตลกอ่านเอกสารบนชั้น

" เธอไม่ได้อยู่ที่บ้านเป็นพระราชินีวัน " จูนดาวพูดได้โดยไม่ต้องเพิ่มหัวเหลืองของเธอ

" ใช่และสิ่งที่คุณจะทำถ้านี้นะ เหมาะแล้วเหรอ ? " คุณยายถาม

" ผมตบใบหน้าของเขา , " จอห์นเวสลีย์บอกว่า

" เธอไม่ได้อยู่ที่บ้านเป็นล้านเหรียญ" จูนดาวกล่าว กลัวว่าเธอจะพลาดอะไร เธอมีที่จะไปทุกที่ที่เราจะไป "

" เอาล่ะ คุณหนู " คุณยายกล่าว เพิ่งจะเป็นสมาชิกในครั้งถัดไปที่คุณต้องการฉันที่จะม้วนผมของคุณ . "

มิถุนายนดาวบอกว่าเธอผมก็หยิกธรรมชาติ

เช้าวันต่อมา คุณยาย เป็นครั้งแรกในรถ พร้อมที่จะไปเธอตัวใหญ่สีดำกระเป๋าเดินทางใบเล็กที่เหมือนหัวฮิปโปอยู่ที่มุมหนึ่งใต้มัน เธอซ่อนตะกร้ากับพิตตี้ร้อง แมว อยู่ในนั้น เธอไม่ได้ตั้งใจให้แมวถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในบ้าน 3 วันเพราะเขาจะคิดถึงเธอเกินไป เธอกลัวว่าเขาอาจจะแปรงกับหนึ่งของเตาก๊าซและเผลอรัดคอตนเอง ลูกเบลลี่ของเธอไม่ชอบที่จะเดินทางมาถึงโรงแรมกับแมว

เธอนั่งอยู่ตรงกลางของเบาะหลัง กับ จอห์น เวสลีย์ และเดือนมิถุนายนดาวทั้งสองข้างของเธอ เบลีย์และเด็ก แม่และเด็ก นั่งในด้านหน้าและพวกเขาไปแอตแลนต้าตอนสองทุ่มสี่สิบห้า กับ ไมล์รถที่ 55890 .คุณยายเขียนมันลงไป เพราะคิดว่ามันน่าสนใจว่าหลายไมล์ที่พวกเขาได้รับเมื่อพวกเขากลับมา มันใช้เวลายี่สิบนาทีจะถึงชานเมืองของเมือง

หญิงชราแล้วตัวเองสบาย เอาเธอถุงมือผ้าฝ้ายสีขาว และใส่ไว้กับกระเป๋าของเธอบนชั้นวางในด้านหน้าของหน้าต่างด้านหลังแม่ของลูกยังใส่กางเกงทรงหลวมและยังมีหัวเธอผูกขึ้นใน kerchief สีเขียว แต่คุณยายใส่สีน้ำเงินกะลาสีหมวกฟางกับพวงของไวโอเล็ตสีขาวบนขอบและสีน้ำเงินเข้มแต่งด้วยจุดสีขาวเล็ก ๆในการพิมพ์ นางปกและ cuffs ผ้าแก้วสีขาวขลิบลูกไม้ที่คอเสื้อเธอต้องกดสเปรย์สีม่วงผ้าสีม่วงที่มีถุงเครื่องหอมในกรณีของอุบัติเหตุ ไม่มีใครเห็นเธอตายบนทางหลวง จะรู้ได้ทันทีว่าเธอเป็นผู้หญิง