Bti endotoxins in BsMost recombinan

Bti endotoxins in Bs
Most recombinants made to date have introduced the Cry or Cyt proteins of Bti and related mosquitocidal subspecies into Bs, with Bs 2297 being the typical host. In general, production of Bti or other Bt toxins in recombinant Bs strains made these considerably more toxic to mosquito species insensitive to Bs,
such as A. aegypti, or to species normally sensitive to Bs but that had developed resistance to the Bs Bin toxin, such as C. quinquefasciatus. Yet most Bs recombinants producing Cry or Cyt toxins were either equal in toxicity to parental strains (i.e. Bti or Bs) or only slightly more toxic or were unstable.
In one of the first sets of Bs/Bti recombinants, a Bti DNA fragment encoding the Cry11A- and Cyt1A-encoding genes was cloned into pPL603E and introduced into Bs 2362 by protoplast transformation (Bar et al., 1991). One recombinant produced Cyt1A, Cry11A and the Bs Bin toxin and was 10- fold more toxic to A. aegypti than parental Bs 2362 but was not nearly as toxic to this species as Bti. Initially, this
recombinant appeared to be stable, but it was eventually found to be unstable (Bar et al., 1998). In two other early recombinants, a plasmid containing cry4B was transformed into Bs strains 1593 and 2297 by protoplast transformation. Parental Bs 1593 and Bs 2297 strains had low toxicity to A. aegypti. However, production of Cry4B in the transformants increased toxicity to this species 100-fold (Trisrisook et al., 1990), making Bs transformants as toxic to A. aegypti as Bti. Against Anopheles dirus and C. quinquefasciatus, the Cry4B Bs transformants were similar in toxicity to the parental strains, being slightly more or less toxic depending on the recombinant strain and mosquito species tested.
In a related study, the cry4B or cry11A genes of Bti were transferred into Bs 2297 by electroporation using the shuttle vector pMK3 (Poncet et al., 1994). The parental Bs 2297 strain was non-toxic to A. aegypti, whereas the Bs Cry4B and Bs Cry11A 2297 transformants were both moderately toxic to this species but not as toxic as Bti. In this study, it was found that the Cry4B transformant was approximately 10-fold more toxic to A. aegypti than the Cry11A transformant, and the authors suggested that the higher toxicity of the former was due to synergism between the Cry4B and the Bs binary toxin. A more recent attempt to improve Bs used the transposon Tn917 to insert the major Bti toxin-encoding genes or fragments thereof into the chromosome of Bs 2362 (Bar et al., 1998). A series of recombinants was obtained that produced one or more of the Bti proteins in Bs 2362 along with the Bs binary toxin. As in previous studies, although not as toxic as Bti, many of the Bs 2362 recombinants obtained in this study were as much as 10-fold more toxic to A. aegypti than the parental Bs 2362 strain. However, against C. quinquefasciatus and A.
gambiae, the recombinant toxicity was only in the range of parental Bs 2362 or Bti. In another study, integrative plasmids were used to introduce the cry11A gene into Bs 2362, resulting in recombinants that produced both the Bs binary toxin and Cry11A (Poncet et al., 1997). These recombinants were much
more toxic to A. aegypti than parental Bs 2297 and were similar in toxicity to the parental strain against C. quinquefasciatus. However, one of the Cry11A Bs 2297 recombinants [2297(::pHT5601)] had toxicity to Anopheles stephensi that was comparable with that of Bti. In addition, the recombinant 2297(::cry11A) partially suppressed resistance to Bs 2297 in a strain of C. quinquefasciatus from India resistant to Bs 1593. Similar results were obtained when either the cry11A or cry11B (from B. thuringiensis subsp. jegathesan) or both of these genes were inserted into the chromosome of Bs 2297 using integrative
plasmids (Servant et al., 1999). The production of Cry11A and/or Cry11B along with the Bs 2297 binary toxin increased the toxicity of this strain against A. aegypti, depending on the specific recombinant, from 5-fold to 11-fold. Against Culex pipiens, most recombinants were similar in toxicity to parental
Bs 2297, although one (2297pro::cry11Ba) was about twice as toxic. Recombinants producing Cry11A and/or Cry11B were able to partially suppress resistance to Bs 2297 in different populations of C. pipiens.
A different type of Bs/Bt recombinant was constructed by using the shuttle vector pMK3 to insert the cyt1Ab1 gene from B. thuringiensis subsp. medellin into Bs 2297 (Thiéry et al., 1998). The production of the Bs 2297 binary toxin together with Cyt1Ab did not improve toxicity to A. aegypti or C. pipiens. However, the recombinant strain was able to restore the sensitivity of Bs-resistant populations of C. pipiens and C. quinquefasciatus by 10–20-fold. Because they contained broad-spectrum mosquitocidal Cry proteins, the Bs recombinants described above were typically considerably more toxic to A. aegypti than were parental Bs strains. However, none of these recombinants was better than Bti against this species, and only a few were more toxic to Culex and Anopheles species than the parental Bs strains. Nevertheless, these studies were very valuable because they resulted in techniques for constructing recombinants and showed that the various proteins of Bti and other Bt subspecies could be produced in substantial quantities in different strains of Bs. Moreover, they showed that producing Bt Cry and Cyt proteins in Bs extended its target spectrum to A. aegypti and partially suppressed Bs resistance in Culex species. Although not tested under field conditions, based on laboratory studies with Bti, it is probable that Bs strains containing Cry and/or Cyt toxins, even if not as effective as Bti, would be less prone to resistance and therefore useful for Culex control in polluted waters.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Bti endotoxins ใน Bs
โคส่วนใหญ่ที่เกิดขึ้นกับวันที่ได้แนะนำร้องไห้หรือโปรตีน Cyt ของ Bti และที่เกี่ยวข้องกับการย่อย mosquitocidal เข้า Bs มี Bs 2297 เป็นเจ้าภาพโดยทั่วไป โดยทั่วไปการผลิตของ Bti หรือสารพิษอื่น ๆ ในสายพันธุ์บาท Bs recombinant ทำเหล่านี้มากเป็นพิษมากขึ้นชนิดยุงรู้สึกที่ชัด ๆ
เช่นลายเอหรือชนิดปกติมีความไวต่อชัด ๆ แต่ที่มีการพัฒนาความต้านทานต่อสารพิษถังชัด ๆ เช่นซี quinquefasciatus แต่ชัดมากที่สุดโคผลิตสารพิษร้องไห้หรือ Cyt ทั้งเท่าเทียมกันในความเป็นพิษสายพันธุ์ของพ่อแม่ (เช่น Bti หรือ Bs) หรือเพียงเล็กน้อยเป็นพิษหรือมีความไม่แน่นอน.
หนึ่งในชุดแรกของ Bs / Bti โค, ชิ้นส่วนดีเอ็นเอ Bti เข้ารหัส Cry11A- และยีน-Cyt1A เป็นโคลนเข้าไปใน pPL603E และนำเข้าสู่ Bs 2362 โดยการเปลี่ยนแปลงโปรโตพลา (บาร์ et al., 1991) หนึ่งผลิต recombinant Cyt1A, Cry11A และสารพิษถัง Bs และเป็น 10 พับพิษต่อ A. aegypti กว่า Bs ผู้ปกครอง 2362 แต่ก็ไม่ได้เกือบเป็นพิษต่อปลาชนิดนี้เป็น Bti ในขั้นต้นนี้
recombinant ดูเหมือนจะมีเสถียรภาพ แต่มันก็ถูกพบในที่สุดก็จะไม่เสถียร (บาร์ et al., 1998) ในสองโคต้นอื่น ๆ ที่มีพลาสมิด cry4B ก็กลายเป็น Bs สายพันธุ์ 1593 และ 2297 โดยการเปลี่ยนแปลงโปรโตพลา ผู้ปกครอง Bs Bs 1593 และ 2297 สายพันธุ์ที่มีความเป็นพิษต่ำเพื่อ A. aegypti อย่างไรก็ตามการผลิตของ Cry4B ใน transformants เพิ่มขึ้นเป็นพิษชนิดนี้ 100 เท่า (Trisrisook et al., 1990) ทำให้ transformants Bs เป็นพิษต่อลูกน้ำยุงลายเป็น Bti กับ dirus ยุงก้นปล่องและ C quinquefasciatus ที่ transformants Bs Cry4B มีความคล้ายคลึงกันในการเกิดพิษต่อสายพันธุ์ที่ผู้ปกครองเป็นเล็กน้อยมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับความเป็นพิษสายพันธุ์ recombinant และยุงสายพันธุ์ทดสอบ.
ในการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับยีน cry4B หรือ Cry11A ของ Bti ได้ โอนเข้า Bs 2297 โดย electroporation ใช้เวกเตอร์รถรับส่ง pMK3 (Poncet et al., 1994) ผู้ปกครอง Bs 2297 เป็นสายพันธุ์ที่ไม่เป็นพิษต่อ A. aegypti ขณะที่ Bs Cry4B และ Bs Cry11A 2297 transformants ทั้งสองที่เป็นพิษปานกลางถึงสายพันธุ์นี้ แต่ไม่เป็นพิษเป็น Bti ในการศึกษานี้พบว่า transformant Cry4B ได้ประมาณ 10 เท่าเป็นพิษมากขึ้นเพื่อ A. aegypti กว่า transformant Cry11A และผู้เขียนชี้ให้เห็นว่าความเป็นพิษสูงของอดีตเนื่องจากการเสริมฤทธิ์ระหว่าง Cry4B และสารพิษไบนารี Bs . ความพยายามล่าสุดในการปรับปรุง Bs ใช้ transposon Tn917 เพื่อแทรกยีนที่สำคัญการเข้ารหัสพิษ Bti หรือชิ้นส่วนดังกล่าวเข้าไปในโครโมโซมของ Bs 2362 (บาร์ et al., 1998) ชุดของโคที่ได้รับการผลิตที่หนึ่งหรือมากกว่าของโปรตีนใน Bti Bs 2362 พร้อมกับสารพิษไบนารี Bs ในขณะที่การศึกษาก่อนหน้านี้แม้จะไม่เป็นพิษ Bti หลาย Bs 2362 โคที่ได้รับในการศึกษาครั้งนี้มีมากถึง 10 เท่าที่เป็นพิษมากขึ้นในการ A. aegypti กว่าผู้ปกครอง Bs 2362 สายพันธุ์ แต่กับซีเอและ quinquefasciatus
gambiae ที่เป็นพิษ recombinant เป็นเพียงในช่วงของ Bs 2362 ผู้ปกครองหรือ Bti ในการศึกษาอื่นพลาสมิดบูรณาการถูกนำมาใช้ในการแนะนำยีน Cry11A ลง Bs 2362 ส่งผลให้โคที่ผลิตทั้งสารพิษไบนารี Bs และ Cry11A (Poncet et al., 1997) โคเหล่านี้ได้มากยิ่งขึ้นเป็นพิษต่อ A. aegypti กว่า Bs ผู้ปกครอง 2297 และมีความคล้ายคลึงกันในการเกิดพิษต่อความเครียดของผู้ปกครองกับซี quinquefasciatus
แต่หนึ่งใน Cry11A Bs 2297 โค [2297 (:: pHT5601)] มีพิษต่อยุงก้นปล่อง stephensi ที่เทียบได้กับที่ของ Bti นอกจากนี้ recombinant 2297 (:: Cry11A) ความต้านทานระงับบางส่วนเพื่อ Bs 2297 ในสายพันธุ์ของซี quinquefasciatus จากอินเดียทนต่อ Bs 1593. ผลที่คล้ายกันถูกได้รับเมื่อทั้ง Cry11A หรือ cry11B (จาก B. thuringiensis subsp. jegathesan) หรือทั้งสองของยีนเหล่านี้ถูกใส่เข้าไปในโครโมโซมของ Bs 2297
โดยใช้แบบบูรณาพลาสมิด(คนรับใช้ et al., 1999) การผลิต Cry11A และ / หรือ Cry11B พร้อมกับ Bs 2297 ไบนารีสารพิษเพิ่มขึ้นเป็นพิษของสายพันธุ์กับลาย A. นี้ขึ้นอยู่กับ recombinant เฉพาะจาก 5 เท่าถึง 11 เท่า กับ pipiens ยุง, โคส่วนใหญ่มีความคล้ายคลึงกันในการเกิดพิษต่อผู้ปกครอง
Bs 2297 ถึงแม้คนหนึ่ง (2297pro :: cry11Ba) เป็นสองเท่าที่เป็นพิษ โค Cry11A การผลิตและ / หรือ Cry11B ก็สามารถที่จะบางส่วนปราบปรามความต้านทานต่อการ Bs 2297 ในประชากรที่แตกต่างกันของซี pipiens.
ชนิดที่แตกต่างกันของ Bs / บาท recombinant ถูกสร้างขึ้นโดยใช้เวกเตอร์รถรับส่ง pMK3 เพื่อแทรกยีน cyt1Ab1 จาก B. thuringiensis subsp . Medellin เข้า Bs 2297 (Thiery et al., 1998) การผลิตของ Bs 2297 สารพิษไบนารีร่วมกับ Cyt1Ab ไม่ได้ปรับปรุงพิษต่อ A. aegypti หรือซี pipiens แต่สายพันธุ์ recombinant ก็สามารถที่จะเรียกคืนความไวของประชากรทน Bs ของ pipiens ซีและซี quinquefasciatus โดย 10-20 เท่า เพราะพวกเขามีอยู่ในวงกว้างสเปกตรัม mosquitocidal โปรตีน Cry ที่โค Bs อธิบายไว้ข้างต้นโดยทั่วไปมากขึ้นเป็นพิษต่อ A. aegypti กว่าสายพันธุ์ที่มี Bs ผู้ปกครอง แต่ไม่มีโคเหล่านี้ก็ยังดีกว่า Bti กับสายพันธุ์นี้และมีเพียงไม่กี่คนที่เป็นพิษมากขึ้นที่จะยุงและยุงก้นปล่องชนิดกว่าสายพันธุ์ Bs ผู้ปกครอง อย่างไรก็ตามการศึกษาเหล่านี้มีคุณค่ามากเพราะพวกเขามีผลในการใช้เทคนิคในการสร้างโคและแสดงให้เห็นว่าโปรตีนต่างๆของ Bti และอื่น ๆ ที่ย่อยบาทสามารถผลิตได้ในปริมาณมากในสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของ Bs นอกจากนี้พวกเขาแสดงให้เห็นว่าการผลิตบาทร้องไห้และโปรตีน Cyt ใน Bs ขยายคลื่นความถี่เป้าหมายในการ aegypti เอและปราบปรามบางส่วน Bs ต้านทานในสายพันธุ์ยุง แม้ว่าจะไม่ได้ผ่านการทดสอบภายใต้สภาพสนามบนพื้นฐานของการศึกษาในห้องปฏิบัติการที่มี Bti ก็น่าจะเป็นที่สายพันธุ์ Bs ที่มีร้องไห้และ / หรือสารพิษ Cyt แม้ว่าจะไม่เป็นผลเป็น Bti จะน้อยแนวโน้มที่จะต่อต้านและดังนั้นจึงมีประโยชน์ในการควบคุมยุงในการปนเปื้อน น่านน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถือเซลล์ต่ำใน BS
ที่สุด recombinants ทำวันที่ได้แนะนําร้องไห้ หรือ cyt โปรตีนของ Bti และ mosquitocidal ชนิดย่อยใน BS , BS 2297 ถูกโฮสต์ทั่วไป โดยทั่วไปการผลิตของ Bti หรือสารพิษอื่น ๆใน BT ใช้ BS สายพันธุ์เหล่านี้มากขึ้น ทำให้พิษยุงชนิดกระแส BS
เช่น A ที่สุดหรือชนิดปกติ อ่อนไหวกับ BS แต่ได้พัฒนาความต้านทานต่อพิษ BS บิน เช่น C . โดย . แต่ส่วนใหญ่ BS recombinants การผลิตร้องไห้หรือ cyt สารพิษทั้งเท่าเทียมกันในการศึกษาสายพันธุ์ของผู้ปกครอง ( เช่น Bti หรือ BS ) หรือเพียงเล็กน้อยที่มีพิษหรือเสถียร
ในหนึ่งในชุดแรกของ BS / recombinants อะ ,เป็นดีเอ็นเอที่สามารถ cry11a - การเข้ารหัสและการเข้ารหัสยีน cyt1a ถูกโคลนเข้าไป ppl603e และแนะนำใน BS 2362 โดยโปรแปลง ( บาร์ et al . , 1991 ) หนึ่งสามารถผลิต cyt1a cry11a BS , และถังสารพิษและ 10 - พับ ความเป็นพิษต่อลูกน้ำยุงลายของ BS 2362 . มากกว่า แต่ไม่ได้เกือบเป็นสารพิษชนิดนี้เป็นอะ . เริ่มแรกโปรตีนนี้
ปรากฏเป็นมั่นคงแต่ในที่สุดก็พบว่าเป็นไม่เสถียร ( บาร์ et al . , 1998 ) 2 recombinants ต้นอื่น ๆที่มีพลาสมิดีนถูกเปลี่ยนเป็น BS สายพันธุ์และโปรโตพลาสต์ 2297 1551 โดยการแปลง BS ผู้ปกครอง 1551 และ BS 2297 สายพันธุ์ มีความเป็นพิษต่ำ อ. ลูกน้ำยุงลาย . อย่างไรก็ตาม การผลิตในพลาสมิดีนเพิ่มความเป็นพิษกับพืชชนิดนี้ 100 เท่า ( trisrisook et al . , 1990 )ทำให้ BS transformants เป็นพิษและเป็นอะ . . . ต่อจากเซลและ C โดยมีราย BS transformants มีความคล้ายคลึงกันในการศึกษาสายพันธุ์ของผู้ปกครองที่เป็นเล็กน้อยหรือเป็นพิษน้อยกว่า ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ และยุงชนิดนี้ใช้ทดสอบ .
ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาในรายของยีนหรือ cry11a สามารถโอนเป็น BS 2297 โดย electroporation ใช้รับส่งฟรี pmk3 ( พอนเซิต et al . , 1994 ) บิดา BS 2297 สายพันธุ์ปลอดสารพิษ อ. ลูกน้ำยุงลาย ส่วนราย cry11a BS BS และ 2297 transformants ทั้งสองปานกลางพิษชนิดนี้ แต่ไม่เป็นพิษเป็นอะ . ในการศึกษานี้พบว่า มีประมาณ 10 กว่าราย / พับ / A และกว่า cry11a / และผู้เขียนชี้ให้เห็นว่าสูงกว่าความเป็นพิษของอดีตเกิดจากการเกื้อกูลระหว่างรายและ BS ไบทอกซินล่าสุดพยายามที่จะปรับปรุงมาตรฐานที่ใช้ ? ? ? ? ? tn917 เพื่อแทรกหลักในปริมาณสารพิษการเข้ารหัสยีนหรือชิ้นส่วนของมันเข้าไปในโครโมโซมของ BS 2362 ( บาร์ et al . , 1998 ) ชุด recombinants ได้มาที่ผลิตหนึ่งหรือมากกว่าของ Bti โปรตีนใน BS 2362 ตาม BS ไบนารีพิษด้วย ในการศึกษาก่อนหน้านี้ แม้จะไม่ที่มี BTI ,หลายของ BS 2362 recombinants ที่ได้รับในการศึกษาครั้งนี้พับมากที่สุดเท่าที่ 10 ความเป็นพิษต่อลูกน้ำยุงลาย . . กว่าผู้ปกครอง BS 2362 สายพันธุ์ อย่างไรก็ตาม กับ C โดยและ A .
gambiae , ความเป็นพิษของรีคอมบิแนนท์เท่านั้น ในช่วงที่ผู้ปกครอง 2362 BS หรือ Bti . ในอีกการศึกษาบูรณาการเพื่อใช้แนะนำยีน cry11a เป็น 2362 BS ,ผล recombinants ที่ผลิตทั้ง BS ไบนารีสารพิษและ cry11a ( พอนเซิต et al . , 1997 ) recombinants เหล่านี้มีความเป็นพิษต่อลูกน้ำยุงลาย
A กว่าผู้ปกครอง BS 2297 และคล้ายกันในความเป็นพิษกับผู้ปกครองเครียดกับ C โดย . อย่างไรก็ตาม หนึ่งใน cry11a BS 2297 recombinants [ 2297 ( : : pht5601 ) มีความเป็นพิษต่อยุงก้นปล่อง stephensi ที่เทียบเท่ากับของ Bti .