more difficult for Spitz to lead th

more difficult for Spitz to lead them. But the days passed without a chance for a fight, and soon they were pulling into Dawson City on a cold grey afternoon.
They stayed in Dawson for seven days. When they left, Perrault was carrying some more very important papers, and he wanted to travel back as fast as possible.
They travelled eighty kilometres the first day, and the same the second. But it was difficult work for Francois. Buck and Spitz hated each other, and the other dogs were not afraid of Spitz any more. One night Pike stole half a fish from Spitz, and ate it standing next to Buck. And every time Buck went near Spitz, he growled and the hair on his back stood up angrily. The other dogs fought in their harnesses and Francois often had to stop the sledge. He knew that Buck was the problem, but Buck was too clever for him and Francois never saw him actually starting a fight.
One night in camp, the dogs saw a snow rabbit and in a second they were all chasing it, with Spitz in front. Nearby was another camp, with fifty dogs, who also joined the chase. The rabbit was running fast on top of the snow, but the snow was soft, and it was more difficult for the dogs. When Spitz caught the rabbit, throwing it in the air with his teeth, Buck was just behind. Spitz stopped, and Buck hit him, very hard. The two dogs fell in the snow. Spitz bit Buck very quickly, twice, and then jumped away, watching carefully.
The time had come, and Buck knew that either he or Spitz must die. They watched one another, circling slowly. The moon was shining brightly on the snow, and in the cold still air not a leaf moved on the trees. The other dogs finished eating the rabbit and then turned to watch.
Spitz was a good fighter. He was full of hate and anger, but he was also intelligent. Every time Buck tried to bite his throat, he met Spitz's own teeth. Then, each time Buck attacked, Spitz moved and bit him on the side as he passed. After a few minutes, Buck was covered in blood. He attacked again, but this time turned at the last minute and went under Spitz, biting his left front leg. The bone broke, and Spitz was standing on three legs. Buck tried to knock Spitz down, and then repeated his earlier attack, and broke Spitz's right front leg.
There was no hope for Spitz now. Buck got ready for his final attack, while the circle of sixty dogs watched, and crowded nearer and nearer, waiting for the end. At last Buck jumped, in and out, and Spitz went down in the snow. A second later the waiting pack was on top of him, and Spitz had disappeared. Buck stood and watched. The wild animal had

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยากสำหรับชปิทซ์นำพวกเขาไป วันผ่านไป โดยไม่มีโอกาสในการต่อสู้ และเร็ว ๆ นี้ พวกเขาถูกดึงเข้าเมืองดอว์สันในบ่ายที่สีเทาเย็นไว้พวกเขาอยู่ในดอว์สันในเจ็ดวัน เมื่อพวกเขาซ้าย Perrault ถูกถือครองเอกสารสำคัญบางอย่าง และจะต้องเดินทางกลับเร็วที่สุดพวกเขาเดินทางแปดกิโลเมตรวันแรก และเหมือนกันที่สอง แต่มันเป็นงานยากสำหรับรีสฟรนคอยส์ บัค และชปิทซ์ขี้เกียจกัน และสุนัขไม่กลัวชปิทซ์อีก จนคืนหนึ่งขโมยปลาครึ่งจากชปิทซ์ และกินมันยืนติดบัค และทุกครั้งที่บัคไปใกล้ชปิทซ์ เขา growled และผมด้านหลังของเขายืนขึ้น angrily สุนัขที่สู้ในการ harnesses และรีสฟรนคอยส์มักจะมีการหยุดสเลดจ์ เขารู้ว่า บัคมีปัญหา แต่บัคฉลาดเกินไปสำหรับเขา และรีสฟรนคอยส์ไม่เคยเห็นเขาเริ่มต้นการต่อสู้จริงคืนหนึ่งในค่าย สุนัขเห็นกระต่ายหิมะ และที่สอง พวกเขาได้ทั้งหมดไล่ กับชปิทซ์หน้า อยู่ใกล้กับค่ายอื่น มีสุนัข 50 ที่ยัง เข้าร่วมการไล่ล่าได้ ทำงานได้อย่างรวดเร็วบนหิมะ กระต่าย แต่หิมะนุ่ม และก็ยากสำหรับสุนัข เมื่อชปิทซ์จับกระต่าย ทิ้งในอากาศกับฟันของเขา บัคอยู่ข้างหลัง ชปิทซ์หยุด และบัคตีเขา ยากมาก สุนัขสองตกหิมะ ชปิทซ์บิตบัคมากอย่างรวดเร็ว สอง และจากนั้น ไปเก็บ ดูอย่างระมัดระวังThe time had come, and Buck knew that either he or Spitz must die. They watched one another, circling slowly. The moon was shining brightly on the snow, and in the cold still air not a leaf moved on the trees. The other dogs finished eating the rabbit and then turned to watch.Spitz was a good fighter. He was full of hate and anger, but he was also intelligent. Every time Buck tried to bite his throat, he met Spitz's own teeth. Then, each time Buck attacked, Spitz moved and bit him on the side as he passed. After a few minutes, Buck was covered in blood. He attacked again, but this time turned at the last minute and went under Spitz, biting his left front leg. The bone broke, and Spitz was standing on three legs. Buck tried to knock Spitz down, and then repeated his earlier attack, and broke Spitz's right front leg.There was no hope for Spitz now. Buck got ready for his final attack, while the circle of sixty dogs watched, and crowded nearer and nearer, waiting for the end. At last Buck jumped, in and out, and Spitz went down in the snow. A second later the waiting pack was on top of him, and Spitz had disappeared. Buck stood and watched. The wild animal had

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยากมากขึ้นสำหรับ Spitz จะนำพวกเขา แต่วันผ่านไปโดยไม่มีโอกาสสำหรับการต่อสู้และเร็ว ๆ นี้พวกเขาถูกดึงเข้าไปในเมืองดอว์สันในช่วงบ่ายเย็นสีเทา.
พวกเขาอยู่ในดอว์สันเป็นเวลาเจ็ดวัน เมื่อพวกเขาซ้ายแปร์โรลท์คือการดำเนินการบางเอกสารสำคัญอื่น ๆ อีกมากและเขาต้องการที่จะเดินทางกลับให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้.
พวกเขาเดินทางแปดสิบกิโลเมตรในวันแรกและเดียวที่สอง แต่มันเป็นงานที่ยากสำหรับ Francois บั๊กและ Spitz เกลียดชังซึ่งกันและกันและสุนัขตัวอื่น ๆ ไม่ได้กลัว Spitz ใด ๆ เพิ่มเติม คืนหนึ่งหอกขโมยปลาครึ่งจาก Spitz และกินมันยืนอยู่ข้างบั๊ก และเวลาบั๊กไปใกล้ Spitz ทุกเขาคำรามและเส้นผมที่ด้านหลังของเขาลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ สุนัขอื่น ๆ ต่อสู้ในสายรัดและฟรองซัวของพวกเขามักจะมีการหยุดตะเฆ่ เขารู้ว่าบั๊กเป็นปัญหา แต่บั๊กฉลาดเกินไปสำหรับเขาและฟรองซัวไม่เคยเห็นเขาจริงเริ่มต้นการต่อสู้.
คืนหนึ่งในค่ายสุนัขเห็นกระต่ายหิมะและในครั้งที่สองที่พวกเขาถูกไล่มันมี Spitz ในด้านหน้า . ที่อยู่ใกล้เคียงเป็นค่ายอื่นที่มีห้าสิบสุนัขที่ยังเข้าร่วมการไล่ล่า กระต่ายเป็นที่ทำงานได้อย่างรวดเร็วบนหิมะ แต่หิมะนุ่มและมันเป็นเรื่องยากมากขึ้นสำหรับสุนัข เมื่อ Spitz จับกระต่าย, การขว้างปามันอยู่ในอากาศที่มีฟันของเขาบั๊กเป็นเพียงที่อยู่เบื้องหลัง Spitz หยุดและบั๊กตีเขายากมาก สุนัขทั้งสองตกอยู่ในหิมะ Spitz บิตบั๊กอย่างรวดเร็วสองครั้งและแล้วก็กระโดดออกไปดูอย่างระมัดระวัง.
เวลาที่ได้มาและบั๊กทั้งรู้ว่าเขาหรือ Spitz ต้องตาย พวกเขาเฝ้าดูอีกคนหนึ่งวงอย่างช้าๆ ดวงจันทร์ส่องแสงสดใสบนหิมะและในไม่เย็นยังคงอากาศใบย้ายต้นไม้ สุนัขอื่น ๆ กินเสร็จกระต่ายแล้วหันไปดู.
Spitz เป็นนักมวยที่ดี เขาเป็นคนที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและความโกรธ แต่เขาก็ยังมีความคิดสร้างสรรค์ ทุกครั้งที่บั๊กพยายามที่จะกัดลำคอของเขาเขาได้พบกับฟันของตัวเองของ Spitz แล้วทุกครั้งที่บั๊กโจมตี Spitz ย้ายและกัดเขาในด้านที่เขาผ่าน หลังจากนั้นไม่กี่นาทีบั๊กเต็มไปด้วยเลือด เขาโจมตีอีกครั้ง แต่คราวนี้หันมาในนาทีสุดท้ายและไปภายใต้ Spitz กัดขาหน้าซ้ายของเขา กระดูกหักและ Spitz กำลังยืนอยู่บนขาสาม บั๊กพยายามที่จะเคาะ Spitz ลงแล้วซ้ำโจมตีก่อนหน้านี้ของเขาและขาหักด้านหน้าขวาของ Spitz.
มีความหวังสำหรับ Spitz ไม่ได้ในขณะนี้ บั๊กได้พร้อมสำหรับการโจมตีครั้งสุดท้ายของเขาในขณะที่วงกลมของสุนัขหกสิบดูและใกล้แออัดและใกล้รอให้สิ้นสุด บั๊กที่ผ่านมาเพิ่มขึ้นทั้งในและนอกและ Spitz ลงไปในหิมะ เป็นครั้งที่สองต่อมาแพ็ครออยู่ชั้นบนสุดของเขาและสุนัขพันธุ์หนึ่งได้หายไป บั๊กยืนดู สัตว์ป่าที่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยากสำหรับสเปชเพื่อนำทางพวกเขา แต่เวลาผ่านไป โดยไม่มีโอกาสต่อสู้ และเร็ว ๆนี้พวกเขาถูกดึงเข้าไปใน เมือง ดอว์สัน ในเย็นสีเทาบ่าย .
พวกเขาอยู่ในดอว์สันสำหรับเจ็ดวัน เมื่อพวกเขาซ้าย แปร์โรลต์ถือเอกสารบางอย่างเพิ่มเติมที่สำคัญมาก และเขาต้องการที่จะเดินทางกลับให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ .
พวกเขาเดินทาง 80 กม. วันแรก และแบบที่สองแต่มันเป็นงานที่ยากสำหรับเขา . เจ้าชู้และสเปชเกลียดกัน และสุนัขอื่น ๆ ไม่ได้กลัวขนาดใด ๆเพิ่มเติม ไพค์คืนเดียวขโมยครึ่งปลาจากสเปช และกินมันมายืนข้างๆ บัค และทุกครั้งที่เจ้าชู้ไปใกล้ สเปช เขาคำรามและเส้นผมของเขากลับลุกขึ้นอย่างโกรธๆ สุนัขอื่น ๆต่อสู้ใน harnesses และ Francois มักจะต้องหยุดเลื่อนมาเขารู้ว่าบัคเป็นปัญหาแต่เจ้าชู้ฉลาดมากสำหรับเขา และเขาก็ไม่เคยเห็นเขาเริ่มต่อสู้ .
1 คืนในค่าย หมาเห็นหิมะกระต่าย และในวินาทีที่พวกเขาไล่ตามมัน กับเจดีย์ด้านหน้า เป็นค่ายอื่นที่ใกล้เคียงกับสุนัขห้าสิบที่ร่วมไล่ล่า กระต่ายวิ่งเร็วบนหิมะ แต่หิมะนุ่มและมันก็ยากสำหรับสุนัข เมื่อสเปชจับกระต่ายโยนมันในอากาศกับฟันของเขา เจ้าชู้แค่ข้างหลัง สเปช หยุด และ บัคตีเขาอย่างหนัก สุนัขสองตัวตกลงไปในหิมะ สเปชนะเจ้าชู้อย่างรวดเร็ว สองครั้ง แล้วกระโดดหนี ดูให้ดี
เวลามา และรู้ว่าเขาเจ้าชู้เหมือนกันหรือสเปชต้องตาย พวกเขามองกันและกัน บินวนไปมาช้าๆพระจันทร์ส่องแสงสว่างบนหิมะ และในเย็นอากาศยังคงไม่ขยับใบไม้บนต้นไม้ สุนัขอื่นๆ กินกระต่าย แล้วหันไปดู
สเปชเป็นนักรบที่ดี เขาเต็มไปด้วยความโกรธ ความเกียจชัง แต่เขาก็ยังฉลาด ทุกครั้งที่บัคพยายามจะกัดคอของเขา เขาได้พบกับ ฟันเองด้วยค่ะ แล้ว แต่ละเวลา บัค โจมตีขนาดย้ายและกัดเขาอยู่ข้างๆ เขาผ่าน ไม่กี่นาทีต่อมา บัค เต็มไปด้วยเลือด เขาโจมตีอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เปลี่ยนในนาทีสุดท้ายและล้มละลาย สปิตซ์ กัดขาซ้ายของเขา . กระดูกแตก และสเปชยืน 3 ขา บัคพยายามเคาะสเปชลงแล้วซ้ำการโจมตีก่อนหน้านี้ของเขาและทำให้ขนาดของขาขวา .
ไม่มีความหวังสำหรับสเปชแล้วบัคมีพร้อมสำหรับการโจมตีครั้งสุดท้ายของเขา ในขณะที่วงของสุนัข 60 ดู และแออัด ใกล้และใกล้ รอตอนจบ ในที่สุดบัคกระโดดในและนอกและสเปชลงไปในหิมะ วินาทีต่อมา รอเก็บของถูก บนเขา และสเปชได้หายไป บัคยืนและมองดู สัตว์ในป่าได้