Meng Hao flicked his sleeve, sendin

Meng Hao flicked his sleeve, sending a bit of violet-green soil shooting out to each of the three of them. Then, the Immortal’s cave slammed shut with a boom. The tentacles sealing off the fissure drew back, and everything returned to normal. With bitter smiles, the two Foundation Establishment Cultivators let out quiet sighs. They weren’t sure what extraordinary properties were contained in the soil given them by the powerful man in the cave. However, it actually seemed to them that they had come across a bit of luck. Their eyes gleaming, they exchanged a glance, then shot out of the cave, taking Huang Daxian along very politely.

According to Meng Hao’s requirements, they went searching for the soil.

Time passed by. Soon, it was half a month later. During that time, Meng Hao had become much more familiar with the art of Righteous Bestowal. The power of the art was difficult to fathom. It was similar to being able to touch something and make it become demonic; however, instead of using the word “touch” it used the word “bestow!”

Bestow Demonism upon any living thing, and use it. It also contained the character “righteous,” which was the opposite of “evil.” And yet, the art itself was clearly very aggressive and oppressive. It seemed like… receiving the Righteous Bestowal of a Demon Sealer gave the beneficiary some sort of official approval!

Furthermore, every time Meng Hao rotated his Cultivation base, he could feel a faint aura in existence. It seemed that if he wanted to… he could use this aura to perform the Righteous Bestowal and perform Demonic transformation.

The resulting demon would have no spirit, only an involuntary aura; however, Meng Hao would be able to control it. It would be a strange sensation, similar to the astral projection Meng Hao had read about in the ancient records of the Violet Fate Sect.

“Compel any living creature to become demonic….” Meng Hao eyes gleamed with a mysterious light. He lifted his hand and gazed at his finger. After a moment’s thought, he pushed his finger down against the floor of the Immortal’s cave.

“Righteous Bestowal!” he said. Immediately, ghost images sprang up throughout the Immortal’s Cave. Immediately he was able to sense a faint aura inside of the Immortal’s cave, set free from within the short mountain.

This aura was strange and filled with variations. Meng Hao’s senses couldn’t tell clearly exactly what it was. However, it didn’t take long for him to understand that this was… Demonic Qi of living things!

His eyes flickered as he sent his Spiritual Sense into the aura. A roaring filed his mind, and suddenly his field of vision expanded rapidly; he was now able to see everything for 150-200 kilometers around the short mountain.

By concentrating on the fusion of his Spiritual Sense and the Demonic Qi, he could sense everything in the area. Just when he was about to retract his vision, he suddenly saw something off to the northwest, what appeared to be a field of rubble. Ordinarily, he wouldn’t take note of it, but in this unique state, he suddenly heard a voice coming from within the rubble.

A mournful, archaic voice suddenly boomed out. “Heavens of Ji do not die; I do not die… Heavens of Ji…. You’ve been suppressing me for thirty thousand years, but I still refuse to step foot onto the Immortality Bestowal Dais!” As the voice echoed out, it suddenly said, “Who are you!?” Meng Hao felt as if a gaze as powerful as the Heavens had suddenly fallen upon him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮา เมง flicked แขนของเขา ส่งของดินสีเขียวสีม่วงที่ถ่ายกับสามของพวกเขาแต่ละ แล้ว อมตะถ้ำปากปิด ด้วยการบูม หนวดที่ปิดผนึกปิดรอยแยกบนดึงกลับ และทุกสิ่งกลับสู่ปกติ ด้วยรอยยิ้มขม เครื่องพรวนดินก่อตั้งมูลนิธิทั้งสองให้ออก sighs เงียบ พวกเขาไม่แน่ใจว่าลักษณะพิเศษที่มีอยู่ในดินให้พวกเขา โดยคนมีประสิทธิภาพในถ้ำ อย่างไรก็ตาม จริงเหมือนกับพวกเขาว่า มาในบิตของโชค ตาวับวาว พวกเขาแลกเปลี่ยนรวดเร็ว แล้วยิงออกจากถ้ำ การหวง Daxian ตามสุภาพมากตามความต้องการเมงเฮา พวกเขาไปค้นหาดินเวลาผ่านไปโดย เร็ว ๆ นี้ มันเป็นครึ่งเดือนต่อมา ในช่วงเวลานั้น เมงเฮาได้กลายเป็นคุ้นเคยมากขึ้นกับศิลปะของผู้ชอบธรรม Bestowal พลังของศิลปะคือไม่โปร่งใส มันก็คล้ายกับความสามารถใน การสัมผัสสิ่งที่ทำให้มันกลายเป็นปีศาจ อย่างไรก็ตาม แทนที่จะใช้ "สัมผัส" มันใช้คำว่า "ประทาน"Demonism อวยใด ๆ สิ่งมีชีวิต และใช้ นอกจากนี้ก็ยังประกอบด้วยอักขระ "ผู้ชอบธรรม ซึ่งตรงข้ามกับ"ชั่ว" และยัง ศิลปะตัวเองชัดเจนมากก้าวร้าว และกดขี่ มันดูเหมือน...รับ Bestowal ชอบธรรมของเครื่องผนึกปีศาจให้ผู้รับประโยชน์บางจัดเรียงของอย่างเป็นทางการนอกจากนี้ ทุกครั้งเมงเฮาหมุนฐานการเพาะปลูกของเขา เขาอาจรู้สึกมีกลิ่นอายจาง ๆ ในการดำรงอยู่ มันดูเหมือนว่าถ้าเขาต้องการ...เขาสามารถใช้ออร่านี้ทำ Bestowal ชอบธรรม และทำการแปลงปีศาจผลปีศาจจะมีวิญญาณไม่ เพียงกลิ่นอายล็ อย่างไรก็ตาม เมงเฮาจะสามารถควบคุมการ มันจะรู้สึกแปลก ๆ คล้ายกับการฉาย astral เมงเฮาได้อ่านเกี่ยวกับระเบียนโบราณนิกายชะตากรรมสีม่วง"ประวัติศาสตร์สิ่งมีชีวิตใด ๆ จะกลายเป็นปีศาจ..." เมงเฮาตา gleamed มีแสงลึกลับ เขายกมือของเขา และจ้องนิ้วมือของเขา หลังจากทันทีคิด เขาผลักนิ้วของเขาลงกับพื้นของถ้ำของอมตะ"ชอบธรรม Bestowal " เขากล่าวว่า ทันที ภาพผีผุดขึ้นทั่วถ้ำของอมตะ ทันทีเขาก็สามารถสัมผัสกลิ่นอายแบบจาง ๆ ภายในถ้ำของอมตะ ตั้งฟรีจากภายในภูเขาสั้นออร่านี้ก็แปลก และเต็มไป ด้วยรูปแบบ เมงเฮารู้สึกไม่สามารถบอกได้ชัดเจนว่าสิ่งที่มันเป็น อย่างไรก็ตาม มันใช้เวลาไม่นานสำหรับเขาที่จะเข้าใจว่า นี่คือ... ฉีปีศาจของสิ่งมีชีวิตตาของเขา flickered เป็นเขาส่งความรู้สึกจิตวิญญาณของเขาลงในกลิ่นอาย ยื่นคำรามในใจของเขา และก็บดบังทัศนวิสัยของเขาขยายอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เขาก็สามารถเห็นทุกอย่าง 150-200 กิโลเมตรรอบภูเขาสั้นBy concentrating on the fusion of his Spiritual Sense and the Demonic Qi, he could sense everything in the area. Just when he was about to retract his vision, he suddenly saw something off to the northwest, what appeared to be a field of rubble. Ordinarily, he wouldn’t take note of it, but in this unique state, he suddenly heard a voice coming from within the rubble.A mournful, archaic voice suddenly boomed out. “Heavens of Ji do not die; I do not die… Heavens of Ji…. You’ve been suppressing me for thirty thousand years, but I still refuse to step foot onto the Immortality Bestowal Dais!” As the voice echoed out, it suddenly said, “Who are you!?” Meng Hao felt as if a gaze as powerful as the Heavens had suddenly fallen upon him.