The short story is usually concerne

The short story is usually concerned with a single effect conveyed in only one or a few significant episodes or scenes. The form encourages economy of setting, concise narrative, and the omission of a complex plot; character is disclosed in action and dramatic encounter but is seldom fully developed. Despite its relatively limited scope, though, a short story is often judged by its ability to provide a “complete” or satisfying treatment of its characters and subject.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มักเป็นห่วงเรื่องสั้น ด้วยผลเดียวสื่อในเพียงหนึ่ง หรือสองสามฉากหรือตอนสำคัญ แบบฟอร์มส่งเสริมเศรษฐกิจ และตั้งค่า เล่าเรื่องที่กระชับ งดของพล็อตซับซ้อน ตัวละครเปิดเผยในการกระทำและพบอย่างมาก แต่ไม่ค่อยเต็มพัฒนา แม้ มีขอบเขตค่อนข้างจำกัด แม้ว่า เรื่องสั้นจะมักตัดสิน โดยความสามารถในการให้การรักษาที่ "สมบูรณ์" หรือความพึงพอใจของตัวละครและวัตถุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องสั้นมักจะเกี่ยวข้องกับผลเดียวลำเลียงในเพียงหนึ่งหรือไม่กี่ตอนอย่างมีนัยสำคัญหรือฉาก แบบฟอร์มการส่งเสริมเศรษฐกิจของการตั้งค่าการเล่าเรื่องที่กระชับและงดพล็อตที่ซับซ้อน; ตัวละครที่มีการเปิดเผยในการกระทำและการเผชิญหน้าอย่างมาก แต่ไม่ค่อยพัฒนาอย่างเต็มที่ แม้จะมีขอบเขตที่ค่อนข้าง จำกัด แต่เรื่องสั้นมักจะตัดสินโดยความสามารถในการให้การรักษาที่ "สมบูรณ์" หรือความพึงพอใจของตัวละครและเรื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องสั้นมักจะเกี่ยวข้องกับผลกระทบเดียวถ่ายทอดในเพียงหนึ่งหรือไม่กี่ระดับตอนหรือฉาก แบบฟอร์มสนับสนุนเศรษฐกิจของการเล่าเรื่องที่กระชับ และการละเลยของพล็อตซับซ้อน ตัวละครที่ถูกเปิดเผยในการกระทำและน่าทึ่งพบแต่ไม่ค่อยพัฒนาอย่างเต็มที่ . แม้จะมีขอบเขตที่ค่อนข้างจำกัดของแม้ว่าเรื่องราวสั้น ๆมักจะตัดสินจากความสามารถในการให้ " สมบูรณ์ " หรือเพียงการรักษาของตัวละครและชื่อเรื่อง