Criterion (ii): Hoi An is an outsta

Criterion (ii): Hoi An is an outstanding material manifestation of the fusion of cultures over time in an international commercial port.
Criterion (v): Hoi An is an exceptionally well-preserved example of a traditional Asian trading port.
Integrity
Hoi An Ancient Town has retained its original form and function as an outstanding example of a well-preserved traditional South East Asian trading port and commercial centre. It remains complete as a homogenous complex of traditional wooden buildings, with the original organically developed street plan, within the town’s original river/seacoast setting.
These original cultural and historic features demonstrate the town’s outstanding universal value and are present, well-preserved, and evident within the boundary of the inscribed property, even while it continues to be occupied and function as a trading port, as well as a popular tourism destination. As a result of this economic stagnation since the 19th century, it has not suffered from development and there has not been pressure to replace the older wooden buildings with new ones in modern materials. This has ensured that the town has retained its traditional urban tissue and is preserved in a remarkably intact state.
Authenticity
Hoi An Ancient Town has retained its traditional wooden architecture and townscape in terms of plot size, materials, façade and roof line. Its original street plan, with buildings backing on to the river, with its infrastructure of quays, canals and bridges in its original setting, also remains. The historic landscape setting is also intact, consisting of a coastal environment of river, seashore, dunes and islands.
Because most of the buildings were constructed in wood it is necessary for them to be repaired at intervals, and so many buildings with basic structures from the 17th and 18th centuries were renewed in the 19th century, using traditional methods of repair. There is currently no pressure to replace older buildings with new ones in modern materials such as concrete and corrugated iron.
Protection and management requirements
Hoi An Ancient Town was classified as a National Cultural Heritage Site in 1985 and subsequently as a Special National Cultural Heritage Site under the Cultural Heritage Law of 2001 amended in 2009. The entire town is State property and is effectively protected by a number of relevant national laws and governmental decisions, such as: the Cultural Heritage Law (2001, amended 2009) and the Tourism Law (2005). The 1997 Hoi An Town Statute defines in regulations that are implemented by the Hoi An Center for Monuments Management and Preservation, the responsible agency of the People’s Committee for the management of the property. Day-to-day management involves collaboration with various stakeholders, to maintain the authenticity and integrity of the property and to monitor socio-economic activities within and adjacent to the property. The capacity of the professional staff has been and continues to be developed by many domestic and international training courses. Revenue from entrance tickets is invested directly in the management, preservation and promotion of the property. Management and preservation are further strengthened through master planning and action plans at the local level. There are also regular restoration and conservation programmes.
Multi-disciplinary research conducted by teams of international and national scholars has informed the conservation and interpretation of the town’s heritage. This research is on-going. Within the property boundary, the landscape, the townscape, the architecture and all material cultural artifacts are preserved.
A Management Plan was implemented at the time of nomination of the property, and is being kept up to date and reviewed as required by UNESCO to ensure that it remains effective.
The buffer zone is managed to protect the property from external threats. The potential adverse effects to the property caused by annual flooding and urbanization are being effectively controlled with the active participation of all authorities and the local community.
The Master Plan for the Hoi An Ancient town conservation, restoration and promotion together with the city and tourism development was approved by Prime Minister on 12 January 2012, covered the period until 2025.
Long-term management should aim to promote improvement in the living conditions for local residents. As tourism increases a strategy to manage it within the parameters of the site will be required. Strategies to deal with adverse effects of the climate are being developed and should be included in the Management Plan.
In the future, it is an aim to link the Hoi An Ancient Town with the adjacent UNESCO Cu Lao Cham Biosphere Reserve and to build Hoi An into a community integrating ecology, culture and tourism.
Long Description
Hoi An, an exceptionally well-preserved example of a traditional Asian trading port, is an outstanding material manifestation of the fusion of cultures over time in an international maritime commercial centre.
The town is a special example of a traditional trading port in South-East Asia which has been completely and assiduously preserved: it is the only town in Viet Nam that has survived intact in this way. Most of the buildings are in the traditional architectural style of the 19th and 20th centuries. They are aligned along narrow lanes of traditional type. They include many religious buildings, such as pagodas, temples, meeting houses, etc., which relate to the development of a port community. The traditional lifestyle, religion, customs and cooking have been preserved and many festivals still take place annually.
Archaeological finds and excavations have shown that there was a port and trading centre of the local Sa Huynh people along the Thu Bon River as early as the 2nd century BC. This continued to expand, especially during its most flourishing period from the late 16th to the early 18th centuries. It was through Hoi An that Christianity penetrated Vietnam in the 17th century.
By the end of the century, the rise of other ports on the coast of Vietnam, in particular Da Nang, and silting of its harbour, led to the final eclipse of Hoi An. As a result of this economic stagnation, it has preserved its early appearance in a remarkably intact state, the only town in the country to have done so. The ancient town is situated on the north bank of Thu Bon River. There is a street running east-west along the river's edge and three further streets parallel to the river. They are intersected at right angles by streets and alleys. Within this area there are houses (often combined with shops), religious monuments such as pagodas, temples, communal houses and family cult houses, a ferry quay and an open market.
The architecture of Hoi An, which is almost entirely of wood, is of considerable interest. It combines traditional Vietnamese designs and techniques with those from other countries, above all China and Japan, whose citizens settled there to trade and built houses and community centres to their own designs.
The typical house conforms to a corridor plan, the following elements occurring in sequence: house, yard and house. The buildings are:
family cult houses, dedicated to the worship of ancestors;
the community houses, used for worship of ancient sages, founders of settlements, or the legendary founders of crafts;
the pagodas are almost all from the 19th century, although inscriptions show them to have been founded in the 17th and 18th centuries. They conform to a square layout and decoration is largely confined to the elaborate roofs. In the case of the larger examples, they constituted nuclei of associated buildings with religious and secular functions. Some of the larger pagodas also served as meeting halls. These are located along the main street (Tran Phu).
There is a fine wooden bridge, reminiscent of Japanese examples, with a pagoda on it. It has existed from at least the early 18th century, as an inscription indicates, but it has been reconstructed many times. There is also a number of ancient tombs in Vietnamese, Japanese and Chinese style within the buffer zone.
Source: UNESCO/CLT/WHC
Historical Description
Archaeological finds and excavations have shown that there was a port and trading centre of the local Sa Huynh people along the Thu Bon river as early as the 2nd century BC. This continued to expand, and by the 15th century Hoi An (known in Vietnam and abroad under various names - Fayfo, Haifo, Kaifo, Faifoo, Faicfo, Hoai Pho) was already the most important port of the powerful Champa Kingdom. It continued after the Vietnamese absorption of the Champa Kingdom in the same capacity, becoming one of the most important centres of mercantile, and hence cultural, exchange in South-East Asia, attracting ships and traders from elsewhere in Asia and from Europe, especially during its most flourishing period from the late 16th century to the early 18th century. It was through Hoi An that Christianity penetrated Vietnam in the 17th century.
It retained its role as the main port of the central region throughout the 19th century, when the Nguyen dynasty kings operated a "closed trade policy." By the end of the century, the rise of other ports on the coast of Vietnam, in particular Da Nang, and silting of its harbour, led to the final eclipse of Hoi An. As a result of this economic stagnation, it has preserved its early appearance in a remarkably intact state.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกณฑ์ (ii): ฮอยอันเป็นยามที่วัสดุที่โดดเด่นที่ผสมผสานวัฒนธรรมช่วงเวลาในท่าการค้านานาชาติเกณฑ์ (v): ฮอยอันมีตัวอย่างล้ำอย่างยิ่งของเอเชียดั้งเดิมที่ขายพอร์ตความสมบูรณ์ของฮอยอันเมืองโบราณที่มีสะสมของแบบฟอร์มและฟังก์ชันเป็นตัวอย่างที่โดดเด่นของการรักษาแบบดั้งเดิมเอเชียตะวันออกค้าท่าเรือและศูนย์การค้า ยังคงสมบูรณ์เป็นเชิงให้อาคารไม้แบบดั้งเดิม กับ organically พัฒนาถนนแผนเดิม ภายในตั้งค่าน้ำ/ซีโคสท์เดิมของเมืองคุณลักษณะทางวัฒนธรรม และประวัติศาสตร์เหล่านี้เดิมค่าสากลที่โดดเด่นของเมือง และปัจจุบัน รักษา และยังคงเห็นได้ชัดภายในขอบเขตแห่งนี้จารึกไว้ แม้ในขณะที่มันเป็น และหน้าที่ท่า เป็นปลายทางท่องเที่ยวยอดนิยม จากนี้การชะงักงันทางเศรษฐกิจตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 ได้รับความเดือดร้อนจากการพัฒนาไม่ และไม่มีความดันแทนอาคารไม้เก่ากับใหม่ในวัสดุสมัยใหม่ นี้ได้มั่นใจว่า เมืองที่มีสะสมของเนื้อเยื่อเมืองดั้งเดิม และยังคงอยู่ในรัฐต่าง ๆ มากมายเหมือนเดิมความถูกต้องเมืองโบราณฮอยอันมีสะสมของสถาปัตยกรรมไม้แบบดั้งเดิมและ townscape ในขนาด วัสดุ กระจก และหลังคาเค้า ถนนแผนเดิม พร้อมอาคารสำรองข้อมูลไปยังแม่น้ำ มีโครงสร้างพื้นฐานของส คลอง และสะพานในการตั้งค่าเดิม ยังอยู่ การตั้งค่าภูมิทัศน์ประวัติศาสตร์นั้นยังเหมือนเดิม ประกอบด้วยสภาพแวดล้อมชายฝั่งของแม่น้ำ ชายทะเล ดันส์ และหมู่เกาะเนื่องจากอาคารส่วนใหญ่ถูกสร้างด้วยไม้ จึงจำเป็นต้องซ่อมแซมในช่วง และอาคารจำนวนมาก มีโครงสร้างพื้นฐานจากศตวรรษ 17 และ 18 ได้ต่ออายุในศตวรรษที่ผ่านมา ใช้วิธีการดั้งเดิมของการซ่อมแซม ขณะนี้มีแรงดันไม่แทนอาคารเก่าใหม่ในวัสดุสมัยใหม่เช่นคอนกรีตและเหล็ก corrugatedป้องกันและจัดการความต้องการเมืองโบราณฮอยอันถูกจัดประเภท เป็น ไซต์มรดกทางวัฒนธรรมแห่งชาติในปี 1985 และต่อมา เป็นการพิเศษแห่งชาติวัฒนธรรมมรดกตามกฎหมายมรดกวัฒนธรรม 2001 ที่แก้ไขในปี 2552 เมืองทั้งเมืองเป็นรัฐ และมีประสิทธิภาพป้องกัน โดยกฎหมายแห่งชาติและการตัดสินใจของรัฐบาล เช่น: กฎหมายมรดกวัฒนธรรม (2001 แก้ไข 2009) และกฎหมายท่องเที่ยว (2005) ปี 1997 เมืองฮอยอันกฎหมายกำหนดในระเบียบที่จะดำเนินการ โดยศูนย์อันฮอยอนุสรณ์สถานจัดการและอนุรักษ์ หน่วยงานที่รับผิดชอบของคณะกรรมการจัดการทรัพย์สินของประชาชน จัดการประจำวันเกี่ยวข้องกับความร่วมมือกับเสียต่าง ๆ เพื่อรักษาความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคุณสมบัติ และตรวจสอบกิจกรรมทางเศรษฐกิจสังคมภายใน และติดกับคุณสมบัติ กำลังการผลิตของพนักงานมืออาชีพแล้ว และยังคงได้รับการพัฒนาตามหลักสูตรการฝึกอบรมภายในประเทศ และต่างประเทศจำนวนมาก รายได้จากตั๋วเข้าเป็นการลงทุนโดยตรงในการจัดการ อนุรักษ์ และส่งเสริมคุณสมบัติ เพิ่มเติมความเข้มแข็งการจัดการและการอนุรักษ์ โดยการวางแผนหลักและแผนการดำเนินการในระดับท้องถิ่น นอกจากนี้ยังมีโครงการฟื้นฟูและอนุรักษ์ปกติหน่วยวิจัยโดยทีมนักวิชาการต่างชาติ และได้ทราบอนุรักษ์การตีความของเมืองเฮอริเทจ งานวิจัยนี้เป็นการ ภายในขอบเขตแห่ง ภูมิทัศน์ townscape สถาปัตยกรรมและวัตถุทางวัฒนธรรมทั้งหมดวัตถุดิบจะถูกสงวนไว้แผนการจัดการได้ดำเนินการในขณะสรรหาของคุณสมบัติ และ เสมอ และตรวจทานข้อกำหนดของยูเนสโกเพื่อให้แน่ใจว่า จะยังคงมีผลบังคับใช้มีจัดการพื้นที่กันชนคุณสมบัติป้องกันภัยคุกคามจากภายนอก กระทบเป็นคุณสมบัติที่เกิดจากน้ำท่วมประจำปีและเป็นจะถูกควบคุม ด้วยการเข้าร่วมงานของทุกหน่วยงานและชุมชนท้องถิ่นได้อย่างมีประสิทธิภาพแผนหลักการอนุรักษ์เมืองฮอยอันโบราณ ฟื้นฟู และส่งเสริมการขายร่วมกับการพัฒนาเมืองและการท่องเที่ยวได้รับการอนุมัติ โดยนายกรัฐมนตรีเมื่อ 12 2012 มกราคม ครอบคลุมระยะเวลาจนถึง 2025การจัดการระยะยาวควรมุ่งส่งเสริมพัฒนาในสภาพความเป็นอยู่ในท้องถิ่น เป็นการท่องเที่ยวเพิ่มกลยุทธ์ในการจัดการ เรื่องภายในพารามิเตอร์ของเว็บไซต์จะต้อง กลยุทธ์ในการจัดการกับอาการข้างเคียงต่าง ๆ ของสภาพภูมิอากาศจะได้รับการพัฒนา และควรรวมอยู่ในแผนการจัดการในอนาคต มีเป้าหมาย การเชื่อมโยงฮอยอันเมืองโบราณกับติดกับยูเนสโก Cu ลาวจามชีวบริเวณสำรอง และฮอยอันสร้างความเป็นชุมชนรวมนิเวศวิทยา วัฒนธรรม และการท่องเที่ยวคำอธิบายแบบยาวฮอยอัน ตัวอย่างล้ำอย่างยิ่งของเอเชียดั้งเดิมที่พอร์ต การซื้อขายคือ ยามที่วัสดุที่โดดเด่นผสมผสานวัฒนธรรมเวลาศูนย์การค้าทางทะเลนานาชาติเมืองเป็นตัวอย่างพิเศษของท่าดั้งเดิมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ได้รับทั้งหมด และวิชาธรรมรักษา: เป็นเมืองเดียวในเวียดนามที่มีชีวิตรอดเหมือนเดิมวิธีนี้ อาคารส่วนใหญ่อยู่ในรูปแบบสถาปัตยกรรมดั้งเดิมของศตวรรษ 19 และ 20 พวกเขาจะจัดตามแนวแคบ ๆ ของชนิดดั้งเดิม พวกเขารวมถึงอาคารหลายแห่งศาสนา เจดีย์ วัด บ้านประชุม ฯลฯ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการพัฒนาท่าเรือชุมชน วิถีชีวิตแบบดั้งเดิม ศาสนา ประเพณีและทำอาหารได้ถูกเก็บรักษาไว้ และเทศกาลต่าง ๆ ยังเกิดขึ้นเป็นประจำทุกปีพบโบราณคดีและทิศมีปรากฏว่า มีท่าเรือและศูนย์กลางค้าของ Sa ฮอยอันประชาชนริมแม่น้ำทูบอนตั้งแต่ก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 2 เป็นการ นี้ขยายตัว โดยเฉพาะในช่วงระยะเวลาสุดเฟื่องฟูจาก 16 สายในศตวรรษ 18 ต้น โดยฮอยที่ ศาสนาคริสต์ทะลวงเวียดนามในศตวรรษที่ 17 ได้โดยศตวรรษ เพิ่มขึ้นของพอร์ตอื่น ๆ บนชายฝั่งของเวียดนาม โดยเฉพาะดานัง และ silting ของของฮาร์เบอร์ นำไปอุปราคาสุดท้ายฮอยอันมีการ จากการชะงักงันทางเศรษฐกิจนี้ มันมีรักษาลักษณะของต้นในรัฐต่าง ๆ มากมายเหมือนเดิม เมืองเดียวในประเทศที่จะได้ทำ เมืองโบราณตั้งอยู่บนฝั่งเหนือของแม่น้ำทูบอน มีถนนขนานตะวันออกตะวันตกตามแนวขอบของแม่น้ำและถนนสามต่อไป พวกเขาเป็นระดับที่มุมขวา โดยงทรี ภายในบริเวณนี้ มีบ้าน (มักจะรวมกับร้านค้า) อนุสรณ์สถานทางศาสนาเช่นเจดีย์ วัด ชุมชนบ้าน และลัทธิครอบครัวบ้าน เฟอร์รีคีย์ และการเปิดตลาดสถาปัตยกรรมของฮอยอัน ซึ่งเกือบทั้งหมดของไม้ คือน่าสนใจมากขึ้น จะรวมเวียดนามแบบดั้งเดิมและเทคนิคกับจากประเทศอื่น ๆ เหนือทั้งจีนและญี่ปุ่น ประชาชนที่ชำระมีการค้า และสร้างบ้านและชุมชนศูนย์การออกแบบของตนเองบ้านทั่วไปสอดคล้องกับแผนการทาง องค์ประกอบต่อไปนี้เกิดขึ้นในลำดับ: บ้าน บ้าน และบ้าน อาคารมี:ลัทธิครอบครัวบ้าน ทุ่มเทเพื่อบูชาบรรพบุรุษชุมชนบ้าน ใช้สำหรับบูชาลอินเตอร์โบราณ ผู้ก่อตั้งของการชำระเงิน หรือทั้งสองตำนานของงานฝีมือเจดีย์มีเกือบทั้งหมดจากศตวรรษที่ผ่านมา แม้ว่าจารึกแสดงให้ก่อตั้งขึ้นในศตวรรษ 17 และ 18 พวกเขาสอดคล้องกับเค้าโครงตาราง และตกแต่งส่วนใหญ่จะจำกัดไปหลังคาอย่างประณีต ในกรณีของตัวอย่างขนาดใหญ่ พวกเขาทะลักแอลฟาของอาคารที่เกี่ยวข้องกับทางศาสนา และทางโลก บางส่วนของเจดีย์ใหญ่ผู้ทรงประชุม/จัดเลี้ยงพัก เหล่านี้อยู่ตามถนนสายหลัก (ถนนทรานพลู)มีดีไม้สะพาน ของตัวอย่างที่ญี่ปุ่น มีเจดีย์บน มันมีอยู่จากน้อยช่วงศตวรรษที่ 18 จารึกระบุ แต่มันมีพลาดหลายครั้ง นอกจากนี้ยังมีหมายเลขของสุสานโบราณแบบจีน ญี่ปุ่น และเวียดนามภายในบัฟเฟอร์โซนที่มา: ยูเนสโก/CLT/WHCคำอธิบายทางประวัติศาสตร์พบโบราณคดีและทิศได้แสดงว่า มีท่าเรือและศูนย์กลางค้าของ Sa ฮอยอันประชาชนริมแม่น้ำ Thu Bon เป็นช่วงต้นก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 2 นี้อย่างต่อเนื่องเพื่อขยาย และ โดยศตวรรษ 15 ฮอยอัน (หรือที่เรียก ในเวียดนาม และต่างประเทศภาย ใต้ ชื่อต่าง ๆ - Fayfo, Haifo, Kaifo ไฟฟูบูทิค Faicfo ฮวยทโพธิ์) แล้ว ท่าสำคัญของอาณาจักรจำปามีประสิทธิภาพนั้น มันอย่างต่อเนื่องหลังจากดูดซึมเวียดนามอาณาจักรจำปาในฐานะเดียวกัน เป็นหนึ่งในศูนย์กลางสำคัญของพาณิชย์นาวี ดังนั้น อื่น ๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ดึงดูดเรือและการค้าจากอื่น ๆ ในเอเชีย และ ยุโรป โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงเฟื่องฟูที่สุดจากปลายศตวรรษ 16 ถึงศตวรรษที่ 18 ต้น โดยฮอยที่ ศาสนาคริสต์ทะลวงเวียดนามในศตวรรษที่ 17 ได้มันยังคงบทบาทการเป็นท่าเรือหลักของภาคกลางตลอดศตวรรษ 19 เมื่อกษัตริย์ราชวงศ์เหงียนดำเนินการ "ปิดนโยบายทางการค้า" โดยศตวรรษ เพิ่มขึ้นของพอร์ตอื่น ๆ บนชายฝั่งของเวียดนาม โดยเฉพาะดานัง และ silting ของของฮาร์เบอร์ นำไปอุปราคาสุดท้ายฮอยอันมีการ จากการชะงักงันทางเศรษฐกิจนี้ มันมีรักษาลักษณะของต้นในรัฐต่าง ๆ มากมายเหมือนเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกณฑ์ (ii): ฮอยอันคือการรวมตัวกันของวัสดุที่โดดเด่นของฟิวชั่นของวัฒนธรรมเมื่อเวลาผ่านไปในท่าเรือพาณิชย์ระหว่างประเทศ.
เกณฑ์ (V): ฮอยอันนี้เป็นตัวอย่างได้ดีเป็นพิเศษการรักษาไว้ของพอร์ตการค้าเอเชียแบบดั้งเดิม.
Integrity
โบราณฮอยอัน เมืองที่ยังคงรักษารูปแบบเดิมและฟังก์ชั่นเป็นตัวอย่างที่โดดเด่นของดีรักษาแบบดั้งเดิมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้พอร์ตการค้าและศูนย์กลางการค้า มันยังคงสมบูรณ์เป็นที่ซับซ้อนเป็นเนื้อเดียวกันของอาคารไม้แบบดั้งเดิมที่มีแผนเดิมถนนพัฒนาอินทรีย์ภายในการตั้งค่าแม่น้ำเดิมของเมือง / ฝั่งทะเล.
เหล่านี้คุณลักษณะทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์เดิมแสดงให้เห็นถึงมูลค่าของเมืองโดดเด่นเป็นสากลและเป็นปัจจุบันอนุรักษ์ไว้อย่างดีและ เห็นได้ชัดภายในขอบเขตของทรัพย์สินที่ถูกจารึกไว้แม้ในขณะที่มันยังคงได้รับการครอบครองและการทำงานเป็นพอร์ตการซื้อขายเช่นเดียวกับแหล่งท่องเที่ยวที่เป็นที่นิยม อันเป็นผลมาจากความซบเซาทางเศรษฐกิจนี้มาตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 ก็ยังไม่ได้รับความทุกข์ทรมานจากการพัฒนาและไม่เคยมีความดันเพื่อทดแทนอาคารไม้เก่ากับคนใหม่ในวัสดุที่ทันสมัย นี้ทำให้มั่นใจได้ว่าเมืองที่ยังคงรักษาเนื้อเยื่อของเมืองแบบดั้งเดิมและการเก็บรักษาไว้ในสภาพที่เหมือนเดิมอย่างน่าทึ่ง.
แท้
ฮอยอันเมืองโบราณที่ยังคงรักษาสถาปัตยกรรมไม้แบบดั้งเดิมและภูมิทัศน์ในแง่ของขนาดวัสดุด้านหน้าและสายหลังคา แผนถนนเดิมที่มีอาคารสำรองไปยังแม่น้ำที่มีโครงสร้างพื้นฐานของการท่าเรือคลองและสะพานในการตั้งค่าเดิมจะยังคง การตั้งค่าภูมิทัศน์ประวัติศาสตร์เป็นเหมือนเดิมนอกจากนี้ยังประกอบด้วยสภาพแวดล้อมบริเวณชายฝั่งของแม่น้ำชายทะเลทรายและเกาะ.
เพราะส่วนใหญ่ของอาคารที่ถูกสร้างขึ้นในไม้ที่มีความจำเป็นสำหรับพวกเขาจะได้รับการซ่อมแซมในช่วงเวลาและอาคารจำนวนมากที่มีโครงสร้างพื้นฐานจาก ศตวรรษที่ 17 และ 18 ได้รับการต่ออายุในศตวรรษที่ 19 โดยใช้วิธีการแบบดั้งเดิมของการซ่อมแซม ขณะนี้ยังไม่มีความกดดันที่จะเปลี่ยนอาคารเก่ากับคนใหม่ในวัสดุที่ทันสมัยเช่นคอนกรีตและเหล็กลูกฟูก.
คุ้มครองและความต้องการการจัดการ
ฮอยอันเมืองโบราณได้รับการจัดให้เป็นมรดกวัฒนธรรมแห่งชาติในปี 1985 และต่อมาในฐานะที่เป็นมรดกทางวัฒนธรรมแห่งชาติพิเศษภายใต้เว็บไซต์ กฎหมายมรดกทางวัฒนธรรมของปี 2001 มีการแก้ไขเพิ่มเติมในปี 2009 ในเมืองทั้งเมืองเป็นทรัพย์สินของรัฐและได้รับการคุ้มครองอย่างมีประสิทธิภาพโดยจำนวนของกฎหมายระดับชาติที่เกี่ยวข้องและการตัดสินใจของภาครัฐเช่นกฎหมายมรดกทางวัฒนธรรม (ปี 2001 แก้ไขเพิ่มเติม 2009) และกฎหมายการท่องเที่ยว (2005 ) 1997 ฮอยอันเมืองธรรมนูญกำหนดในกฎระเบียบที่มีการดำเนินการโดยฮอยศูนย์บริหารจัดการอนุสาวรีย์และสถานที่รักษาที่หน่วยงานที่รับผิดชอบของคณะกรรมการประชาชนเพื่อการจัดการทรัพย์สิน จัดการแบบวันต่อวันจะเกี่ยวข้องกับการทำงานร่วมกันกับผู้มีส่วนได้เสียต่างๆเพื่อรักษาความถูกต้องและความสมบูรณ์ของทรัพย์สินและการตรวจสอบกิจกรรมทางเศรษฐกิจและสังคมภายในและอยู่ติดกับสถานที่ให้บริการ ความจุของทีมงานมืออาชีพที่ได้รับและยังคงได้รับการพัฒนาโดยหลักสูตรการฝึกอบรมในประเทศและต่างประเทศจำนวนมาก รายได้จากตั๋วเข้ามีการลงทุนโดยตรงในการจัดการการเก็บรักษาและการส่งเสริมการขายของทรัพย์สิน การบริหารจัดการและการเก็บรักษามีความเข้มแข็งต่อไปผ่านการวางแผนแม่บทและแผนปฏิบัติการในระดับท้องถิ่น นอกจากนี้ยังมีการฟื้นฟูปกติและโครงการอนุรักษ์.
การวิจัยหลายทางวินัยดำเนินการโดยทีมงานของนักวิชาการระดับนานาชาติและระดับชาติได้แจ้งการอนุรักษ์และการตีความของมรดกทางวัฒนธรรมของเมือง งานวิจัยนี้เป็นการที่กำลัง ภายในขอบเขตของสถานที่ภูมิทัศน์, ภูมิทัศน์สถาปัตยกรรมและสิ่งประดิษฐ์ทางวัฒนธรรมวัสดุทั้งหมดจะถูกเก็บไว้.
แผนการจัดการได้ดำเนินการในช่วงเวลาของการเสนอชื่อของสถานที่ให้บริการและจะถูกเก็บไว้ถึงวันและมีการทบทวนตามที่ยูเนสโกเพื่อให้แน่ใจว่า ว่ามันยังคงมีประสิทธิภาพ.
เขตกันชนที่มีการจัดการเพื่อปกป้องทรัพย์สินจากภัยคุกคามภายนอก ผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นกับทรัพย์สินที่เกิดจากน้ำท่วมประจำปีและกลายเป็นเมืองที่มีการควบคุมอย่างมีประสิทธิภาพด้วยการมีส่วนร่วมของทุกหน่วยงานและชุมชนในท้องถิ่น.
แผนแม่บทการอนุรักษ์หอยเมืองโบราณฟื้นฟูและโปรโมชั่นร่วมกับเมืองและพัฒนาการท่องเที่ยว ได้รับการอนุมัติโดยนายกรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 12 เดือนมกราคมปี 2012 มีระยะเวลาจนกว่า 2025.
การจัดการระยะยาวควรมีจุดมุ่งหมายเพื่อส่งเสริมการปรับปรุงในสภาพความเป็นอยู่สำหรับชาวบ้านในท้องถิ่น ขณะที่การท่องเที่ยวเพิ่มกลยุทธ์ในการจัดการกับมันได้ภายในพารามิเตอร์ของเว็บไซต์ที่จะต้อง กลยุทธ์ที่จะจัดการกับผลกระทบของสภาพภูมิอากาศที่มีการพัฒนาและควรจะรวมอยู่ในแผนการจัดการ.
ในอนาคตก็เป็นจุดมุ่งหมายที่จะเชื่อมโยงฮอยอันเมืองโบราณที่อยู่ใกล้เคียงกับยูเนสโก Cu ลาวจาม Biosphere Reserve และการสร้างฮอยอัน เป็นชุมชนของการบูรณาการระบบนิเวศวัฒนธรรมและการท่องเที่ยว.
ยาวคำอธิบาย
ฮอยอัน, ตัวอย่างล้ำอนุรักษ์ไว้อย่างดีของพอร์ตการค้าเอเชียแบบดั้งเดิมคือการรวมตัวกันของวัสดุที่โดดเด่นของฟิวชั่นของวัฒนธรรมเมื่อเวลาผ่านไปในศูนย์กลางการค้าทางทะเลระหว่างประเทศ.
เมือง ตัวอย่างพิเศษของพอร์ตการค้าแบบดั้งเดิมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ได้รับอย่างสมบูรณ์และก้มหน้าก้มตาเก็บรักษาไว้: มันเป็นเมืองเดียวในเวียดนามที่รอดมาได้เหมือนเดิมในลักษณะนี้ มากที่สุดของอาคารที่อยู่ในรูปแบบสถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมของศตวรรษที่ 19 และ 20 พวกเขามีความสอดคล้องไปตามทางแคบชนิดดั้งเดิม พวกเขารวมถึงอาคารทางศาสนาเป็นจำนวนมากเช่นเจดีย์วัดบ้านการประชุมอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของชุมชนพอร์ต วิถีชีวิตแบบดั้งเดิมศาสนาศุลกากรและการปรุงอาหารได้รับการรักษาและงานเทศกาลจำนวนมากยังคงใช้สถานที่เป็นประจำทุกปี.
พบโบราณคดีขุดค้นและได้แสดงให้เห็นว่ามีความเป็นท่าเรือและศูนย์กลางการค้าของคนในท้องถิ่น Huynh Sa ตามแม่น้ำพฤหัสบดีบอนเร็วที่สุดเท่าที่ 2 ศตวรรษ นี้ยังคงขยายตัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่เจริญรุ่งเรืองมากที่สุดจากสายที่ 16 ต้นศตวรรษที่ 18 มันก็ผ่าน Hoi An ว่าศาสนาคริสต์ทะลุเวียดนามในศตวรรษที่ 17.
ในตอนท้ายของศตวรรษที่เพิ่มขึ้นของพอร์ตอื่น ๆ บนชายฝั่งของเวียดนามโดยเฉพาะในดานังและลีบของท่าเรือที่นำไปสู่การเกิดคราสสุดท้ายของฮอยอัน อันเป็นผลมาจากความซบเซาทางเศรษฐกิจนี้ก็ยังคงรักษาลักษณะต้นในรัฐเหมือนเดิมอย่างน่าทึ่งเมืองเดียวในประเทศที่จะต้องทำอย่างนั้น เมืองโบราณที่ตั้งอยู่บนฝั่งเหนือของแม่น้ำพฤหัสบดีบอน มีถนนที่ทำงานทิศตะวันออกทิศตะวันตกตามแนวริมฝั่งแม่น้ำและสามถนนที่ต่อขนานไปกับแม่น้ำ พวกเขาจะตัดที่มุมขวาจากถนนและตรอกซอกซอย ภายในบริเวณนี้มีบ้านมี (มักจะรวมกับร้านค้า), อนุสรณ์สถานทางศาสนาเช่นเจดีย์วัดบ้านชุมชนและบ้านลัทธิครอบครัวท่าเรือข้ามฟากและเปิดตลาด.
สถาปัตยกรรมของฮอยอันซึ่งเกือบทั้งหมดเป็นไม้เป็น ที่น่าสนใจมาก มันรวมการออกแบบที่เวียดนามแบบดั้งเดิมและเทคนิคกับผู้ที่มาจากประเทศอื่น ๆ ข้างต้นทั้งหมดจีนและญี่ปุ่นซึ่งมีประชาชนตั้งรกรากที่นั่นเพื่อการค้าและสร้างบ้านและศูนย์ชุมชนในการออกแบบของตัวเอง.
บ้านทั่วไปสอดคล้องกับแผนทางเดินองค์ประกอบต่อไปนี้ที่เกิดขึ้นใน ลำดับที่: ลานบ้านและบ้าน อาคารคือ
บ้านลัทธิครอบครัวที่ทุ่มเทให้กับการบูชาบรรพบุรุษ;
บ้านชุมชนที่ใช้สำหรับการเคารพบูชาของปราชญ์โบราณผู้ก่อตั้งของการตั้งถิ่นฐานหรือผู้ก่อตั้งตำนานของงานฝีมือ;
เจดีย์ที่มีเกือบทั้งหมดจากศตวรรษที่ 19 แม้ว่าจารึกแสดง พวกเขาจะได้รับการก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 17 และ 18 พวกเขาเป็นไปตามรูปแบบตารางและการตกแต่งที่ถูกกักขังอยู่ส่วนใหญ่ให้กับหลังคาที่ซับซ้อน ในกรณีของตัวอย่างขนาดใหญ่ที่พวกเขาประกอบด้วยนิวเคลียสของอาคารที่เกี่ยวข้องกับฟังก์ชั่นทางศาสนาและทางโลก บางส่วนของเจดีย์ขนาดใหญ่ยังทำหน้าที่เป็นห้องประชุม เหล่านี้ตั้งอยู่บนถนนสายหลัก (Tran Phu).
มีสะพานไม้ที่ดีเป็นที่ชวนให้นึกถึงตัวอย่างของญี่ปุ่นที่มีเจดีย์อยู่บนนั้น มันมีอยู่อย่างน้อยในช่วงต้นศตวรรษที่ 18 เช่นเดียวกับจารึกระบุ แต่จะได้รับการสร้างขึ้นใหม่หลายครั้ง นอกจากนี้ยังมีจำนวนของสุสานโบราณในเวียดนามสไตล์ญี่ปุ่นและจีนภายในเขตกันชน.
ที่มา: ยูเนสโก / CLT / WHC
คำอธิบายที่สำคัญทางประวัติศาสตร์
และโบราณคดีพบการขุดเจาะได้แสดงให้เห็นว่ามีความเป็นท่าเรือและศูนย์กลางการค้าของคนในท้องถิ่น Huynh Sa พร้อม แม่น้ำพฤหัสบดีบอนเป็นช่วงต้นของศตวรรษที่ 2 นี้ยังคงขยายตัวและโดยศตวรรษที่ 15 ฮอยอัน (ที่รู้จักกันในเวียดนามและต่างประเทศภายใต้ชื่อต่างๆ - Fayfo, Haifo, Kaifo, Faifoo, Faicfo, Hoai โพธิ์) ได้แล้วเมืองท่าที่สำคัญที่สุดของอาณาจักรจำปาที่มีประสิทธิภาพ มันยังคงหลังจากการดูดซึมของเวียดนามจำปาราชอาณาจักรในความจุเดียวกันกลายเป็นหนึ่งในศูนย์กลางที่สำคัญที่สุดของการค้าและวัฒนธรรมดังนั้นการแลกเปลี่ยนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ดึงดูดเรือและพ่อค้าจากที่อื่น ๆ ในเอเชียและจากยุโรปโดยเฉพาะในช่วง ระยะเวลาที่เฟื่องฟูมากที่สุดจากปลายศตวรรษที่ 16 ถึงต้นศตวรรษที่ 18 มันก็ผ่าน Hoi An ว่าศาสนาคริสต์ทะลุเวียดนามในศตวรรษที่ 17.
มันก็ยังคงบทบาทของการเป็นท่าเรือหลักของภาคกลางตลอดศตวรรษที่ 19 เมื่อกษัตริย์ราชวงศ์เหงียดำเนินการ "นโยบายการค้าที่ปิด." ในตอนท้ายของศตวรรษที่เพิ่มขึ้นของพอร์ตอื่น ๆ บนชายฝั่งของเวียดนามโดยเฉพาะในดานังและลีบของท่าเรือที่นำไปสู่การเกิดคราสสุดท้ายของฮอยอัน อันเป็นผลมาจากความซบเซาทางเศรษฐกิจนี้ก็ยังคงรักษาลักษณะต้นในรัฐเหมือนเดิมอย่างน่าทึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกณฑ์ ( II ) : ฮอยอัน เป็นวัสดุที่โดดเด่นการฟิวชั่นของวัฒนธรรมตลอดเวลาในพอร์ตการค้าระหว่างประเทศ 2 .
( V ) : ฮอยอันเป็นโคตรดีเก็บรักษาตัวอย่างของพอร์ตการซื้อขายแบบเอเชีย .

ความสมบูรณ์ฮอยอันเมืองโบราณที่ได้รักษารูปแบบเดิมและการทำงานเป็นตัวอย่างที่โดดเด่นของการรักษาดีแบบดั้งเดิมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้การซื้อขายพอร์ตและศูนย์การค้า มันยังคงสมบูรณ์เป็นซับซ้อน homogenous ของอาคารไม้แบบดั้งเดิม กับต้นฉบับ ซึ่งแผนพัฒนาถนนภายในเมือง / แม่น้ำฝั่งทะเล
เดิมการตั้งค่าต้นฉบับเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของเมืองที่โดดเด่นคุณลักษณะสากลมูลค่าและเป็นปัจจุบันเก็บรักษาไว้อย่างดีและชัดเจนในขอบเขตของจารึกคุณสมบัติ แม้ในขณะที่มันยังคงถูกครอบครองและฟังก์ชันเป็นพอร์ตการค้า ตลอดจนแหล่งท่องเที่ยวท่องเที่ยว ผลของความซบเซาทางเศรษฐกิจนี้ตั้งแต่ศตวรรษที่ 19มันยังไม่ได้รับความเดือดร้อนจากการพัฒนาและมีแรงดัน เพื่อทดแทนอาคารไม้เก่ากับใหม่ในวัสดุที่ทันสมัย นี้ได้ทำให้เมืองยังคงมีเยื่อเมืองแบบดั้งเดิมและเก็บรักษาไว้ในสถานะที่น่าทึ่งเหมือนเดิม ของแท้

ฮอยอันเมืองโบราณยังคงมีสถาปัตยกรรมไม้แบบดั้งเดิม และภูมิทัศน์เมืองในแง่ของขนาดแปลงวัสดุเอฟเอ ADE และสายทาหลังคา แผนการถนนของเดิมกับอาคารสนับสนุนในแม่น้ำกับโครงสร้างพื้นฐานของท่าเรือ คลองและสะพานในการตั้งค่าเดิมยังคงอยู่ ภูมิทัศน์ประวัติศาสตร์การตั้งค่า ยังเป็นเหมือนเดิม ประกอบด้วยสภาพแวดล้อมชายฝั่งทะเล แม่น้ำ , ทะเล , ทรายและเกาะ
เพราะส่วนใหญ่ของอาคารถูกสร้างขึ้นในไม้ มันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพวกเขาที่จะได้รับการซ่อมแซมในช่วงเวลาและอาคารมากมายที่มีพื้นฐานโครงสร้างจากศตวรรษที่ 17 และ 18 มีการต่ออายุในศตวรรษที่ 19 , การใช้วิธีการแบบดั้งเดิมของการซ่อม ปัจจุบันยังไม่มีความดันเพื่อทดแทนอาคารเก่าใหม่ในวัสดุสมัยใหม่ เช่น คอนกรีต และเหล็กลูกฟูก .
การป้องกันและความต้องการการจัดการ
ฮอยอันเมืองโบราณถูกจัดเป็นมรดกทางวัฒนธรรมแห่งชาติเว็บไซต์ในปี 1985 และต่อมาเป็นพิเศษเป็นมรดกทางวัฒนธรรมของชาติเว็บไซต์ภายใต้วัฒนธรรมกฎหมาย 2544 แก้ไขเพิ่มเติมในปี 2009 เมืองทั้งหมดเป็นทรัพย์สินของรัฐและมีประสิทธิภาพการป้องกันโดยจำนวนของกฎหมายแห่งชาติที่เกี่ยวข้อง และการตัดสินใจของรัฐ เช่นกฎหมายมรดกวัฒนธรรม ( 2544 แก้ไขเพิ่มเติม 2009 ) และการท่องเที่ยวกฎหมาย ( 2005 ) 1997 ฮอยอันเมืองกฎหมายกำหนดในข้อบังคับที่ดำเนินการโดยฮอยอันศูนย์บริหารอนุสาวรีย์และการถนอมอาหาร หน่วยงานที่รับผิดชอบของคณะกรรมการประชาชน เพื่อการบริหารจัดการทรัพย์สิน การจัดการวันเกี่ยวข้องกับความร่วมมือกับผู้มีส่วนได้เสียต่างๆเพื่อรักษาความถูกต้องและความสมบูรณ์ของอาคารและการตรวจสอบกิจกรรมของสังคมภายใน และอยู่ติดกับโรงแรม ความสามารถของพนักงานมืออาชีพที่ได้รับและยังคงได้รับการพัฒนาโดยการฝึกอบรมในประเทศและระหว่างประเทศหลายหลักสูตร . รายได้จากบัตรเข้าลงทุนโดยตรงในการจัดการ , การรักษาและส่งเสริมคุณสมบัติการจัดการและการเก็บรักษามีความเข้มแข็งต่อไปโดยผ่านการวางแผนและแผนปฏิบัติการระดับท้องถิ่นต้นแบบ นอกจากนี้ยังมีโครงการอนุรักษ์และฟื้นฟูปกติ .
หลายทางวินัย โดยทีมวิจัยของต่างประเทศและนักวิชาการระดับชาติได้ทราบการอนุรักษ์และการตีความของมรดกทางวัฒนธรรมของเมือง การวิจัยต่อเนื่อง . ภายในคุณสมบัติขอบเขตภูมิทัศน์ , ภูมิทัศน์เมือง , สถาปัตยกรรมและวัสดุทั้งหมดวัฒนธรรมวัตถุจะถูกรักษาไว้
วางแผนจัดการถูกนำมาใช้ในเวลาที่เสนอคุณสมบัติ และจะถูกเก็บไว้ถึงวันที่และตรวจสอบตามที่ยูเนสโกเพื่อให้แน่ใจว่ามันยังคงมีประสิทธิภาพ
ป่ากันชนมีการจัดการเพื่อปกป้องทรัพย์สินจากภัยคุกคามภายนอก .อาจมีผลกระทบต่อทรัพย์สินที่เกิดจากน้ำท่วมประจำปีและการขยายตัวของเมืองจะถูกควบคุมได้อย่างกับการมีส่วนร่วมที่ใช้งานของทุกหน่วยงาน และชุมชนท้องถิ่น
แผนแม่บทสำหรับฮอยอันเมืองโบราณ อนุรักษ์ ฟื้นฟู และส่งเสริมกันกับเมืองและการพัฒนาการท่องเที่ยว ได้รับอนุมัติโดยนายกรัฐมนตรีในวันที่ 12 มกราคม 2555ครอบคลุมระยะเวลาจนถึง 2025 การจัดการในระยะยาวควรมีจุดมุ่งหมายเพื่อส่งเสริมการปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ของชาวบ้าน ขณะที่การท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นกลยุทธ์การจัดการภายในพารามิเตอร์ของเว็บไซต์จะต้อง กลยุทธ์เพื่อรับมือกับผลกระทบของภูมิอากาศที่ถูกพัฒนาและควรจะรวมอยู่ในการวางแผนการจัดการ .
ในอนาคตมันมีจุดมุ่งหมายเพื่อเชื่อมโยงฮอยอันเมืองโบราณกับชู ลาว จามติดกันยูเนสโก Biosphere Reserve และสร้างฮอยอันเป็นชุมชนที่บูรณาการระบบนิเวศ วัฒนธรรมและการท่องเที่ยว รายละเอียด

ยาวฮอยอัน เป็นโคตรดีเก็บรักษาตัวอย่างของพอร์ตเทรดดิ้งเอเชียแบบดั้งเดิมเป็นวัสดุที่โดดเด่นการฟิวชั่นของวัฒนธรรมมากกว่าเวลาในการเดินเรือระหว่างประเทศเชิงพาณิชย์
เมืองเป็นตัวอย่างพิเศษของพอร์ตการค้าแบบดั้งเดิมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งได้อย่างสมบูรณ์ และเพียรพยายามรักษา : มันเป็นเมืองเดียวในเวียดนามที่รอดชีวิตมาได้เหมือนเดิม ด้วยวิธีนี้มากที่สุดของอาคารในรูปแบบสถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมของศตวรรษที่ 19 และ 20 พวกเขาจะชิดไปตามซอยที่แคบของชนิดดั้งเดิม พวกเขารวมถึงอาคารทางศาสนามากมาย เช่น เจดีย์ วัด เจอบ้าน ฯลฯ ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาชุมชนพอร์ต . ประเพณี วิถีชีวิต ศาสนาศุลกากรและการปรุงอาหารได้ถูกเก็บรักษาไว้ และเทศกาลจำนวนมากยังคงใช้สถานที่เดิม โบราณคดี และการขุดค้น
พบแสดงให้เห็นว่ามีท่าเรือและการค้าศูนย์ท้องถิ่นซาหวิ่งคนตาม Thu Bon River เร็วเท่าที่ศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสตกาล นี้ยังคงขยายตัว โดยเฉพาะในช่วงเฟื่องฟูช่วงปลายมากที่สุด 16 ต้น 18 ศตวรรษ