It was still early. The Yun Family’

It was still early. The Yun Family’s party wasn’t moving fast, when they were about to enter the main entrance of the Demon Imperial Palace, a group of merely ten or so people was coming over from the other direction. When they reached their destination, all of the guards in front of the palace welcomed and knelt before them.

The leader of that party was dressed luxuriously. His expression revealed an imposingness which came from someone who was naturally born above others. From his eyes, there was arrogance, as if nothing on this world was good enough for him to look at. Seeing the Yun Family’s group, his eyes squinted, and his mouth slightly grinned, as he said with a joyous expression, “Oh? Big Brother Yun! Is it really you?”

Yun Qinghong’s footsteps stuttered. He turned around to look at him, and said softly, “Duke Huai, it’s been a long time.”

Duke Huai?

These two words quickly made Yun Che look to the direction of the person speaking.

Everyone in Demon Imperial City knew about Duke Huai Palace’s ambitions. His schemes were endless, so much so that he was reckless and fearless, and seemed to not be afraid of the Little Demon Empress knowing. Yun Che thought that the Duke Huai would be someone without any manners, but the person who Yun Qinghong called Duke Huai was someone with a smile on his face, who looked harmless and gentle. It was hard to imagine him as someone with ambition that wanted to take over the Demon Emperor’s throne… except for his eyes, which were deep like the dark night, and proud like a lone eagle.

“Hahahaha!” Duke Huai laughed loudly as he walked over, “Big Brother Yun, it really has been a long time. Two months ago I suddenly heard that you and sister-in-law’s body magically healed, this duke was overjoyed. Unfortunately I had to prepare for today’s Grand Ceremony, so didn’t had spare time to come and visit. I feel ashamed to appear before Big Brother Yun, I hope Big Brother Yun wouldn’t be offended.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นต้นยังคง บุคคลของครอบครัวยุนไม่เคลื่อนไหวเร็ว ขณะที่กำลังจะเข้าทางเข้าหลักของปีศาจพระราชวัง กลุ่มคนเพียงสิบ หรือมากกว่านั้นมาผ่านจากทิศทางอื่น ๆ เมื่อพวกเขามาถึงจุดหมายปลายทาง ยามหน้าวังต้อนรับ และทำก่อนที่พวกเขาทั้งหมดผู้นำของบุคคลที่ถูกแต่งตัวหรูหรา นิพจน์ของเขาเปิดเผยเป็นความสง่างามที่มาจากคนที่เกิดตามธรรมชาติอยู่เหนือผู้อื่น จากดวงตาของเขา ได้หยิ่ง ไม่มีอะไรบนโลกนี้ดีมากเพราะเขามองว่า ตาของเขาเห็นกลุ่มของครอบครัวยุน squinted และปากเล็กน้อย grinned เขากล่าวกับนิพจน์ที่มีความสุข "โอ้ ควยพี่ชายยุน มันจริง ๆ คุณ? "ยุน Qinghong ก้าว stuttered เขาหันมองเขา และพูดเบา ๆ "ห้วย Duke แล้วเป็นเวลานาน"ดยุคแห่งห้วยสองคำนี้อย่างรวดเร็วทำ Che ยุนมองไปยังทิศทางของผู้พูดทุกคนในเมืองอิมพีเรียลปีศาจรู้ความทะเยอทะยานดยุห้วยวัง แบบแผนของเขาได้สิ้นสุด มากเพื่อให้เขาประมาท และกล้าหาญ และดูเหมือนจะไม่กลัวรู้จักรพรรดินีปีศาจน้อย Che ยุนคิดว่า ห้วย Duke จะเป็นคนไม่ มีมารยาทใด ๆ แต่บุคคลที่ยุ Qinghong เรียกว่าห้วยดยุคคนที่ มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ที่ดูอ่อนโยน และไม่เป็นอันตราย มันเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่าเขาเป็นคนที่มีความใฝ่ฝันที่อยากจะเหนือบัลลังก์ของจักรพรรดิปีศาจ...เว้นแต่ตาของเขา ซึ่งลึกเช่นคืนมืด และภูมิใจเช่นนกอินทรีเป็นโลน"ฮ่าฮ่าฮ่า" ดยุคแห่งห้วยหัวเราะเสียงดังขณะที่เขาเดินผ่าน "ยุนพี่ชายใหญ่ จริง ๆ แล้วเป็นเวลานาน สองเดือนที่แล้วผมก็ได้ยินว่า คุณและน้องสาวในกฎหมายของร่างกายอย่างน่าอัศจรรย์หาย ดยุคแห่งนี้ก็เป็นปลื้ม ผมเสียดายที่ต้องจัดเตรียมสำหรับพิธีในวันนี้ ดังนั้น ไม่มีเวลาว่าง จะมาเยี่ยมชม ผมรู้สึกละอายที่จะปรากฏก่อนพี่ใหญ่ยุน หวังว่าคงไม่โกรธเคืองพี่ใหญ่ยุ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันก็ยังเร็ว พรรคหยุนของครอบครัวก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขากำลังจะเข้าสู่ประตูทางเข้าหลักของพระราชวังอิมพีเรียลปีศาจกลุ่มเพียงสิบหรือเพื่อให้ประชาชนได้มาจากทิศทางอื่น ๆ เมื่อพวกเขามาถึงปลายทางของพวกเขาทั้งหมดของยามในด้านหน้าของพระราชวังยินดีและคุกเข่าก่อนหน้าพวกเขา.

ผู้นำของพรรคที่ได้รับการสวมใส่อย่างหรูหรา การแสดงออกของเขาเผยให้เห็นความสง่างามที่มาจากคนที่เกิดตามธรรมชาติอยู่เหนือคนอื่น จากดวงตาของเขามีความหยิ่งเหมือนไม่มีอะไรในโลกนี้มีดีพอสำหรับเขาที่จะมองไปที่ เห็นกลุ่ม Yun ครอบครัวดวงตาของเขา squinted และปากของเขายิ้มเล็กน้อยในขณะที่เขากล่าวด้วยสีหน้ามีความสุข "โอ้? บราเดอร์หยุนบิ๊ก! มันเป็นจริงคุณ? "

เสียงฝีเท้าของหยุน Qinghong พูดติดอ่าง เขาหันมามองเขาและพูดเบา ๆ "ดยุคห้วยก็รับเป็นเวลานาน."

ดยุคห้วย?

คำสองคำนี้ได้อย่างรวดเร็วทำให้ยุนเจ๊มองไปในทิศทางของบุคคลที่พูด.

ทุกคนในปีศาจ Imperial City รู้เกี่ยวกับดยุค ความทะเยอทะยานห้วยพาเลซ แผนการของเขาเป็นที่สิ้นสุดมากเพื่อว่าเขาเป็นคนประมาทและกล้าหาญและดูเหมือนจะไม่ต้องกลัวของเล็ก ๆ น้อย ๆ ปีศาจคุณหญิงรู้ Yun เจ๊คิดว่าดยุคห้วยจะเป็นคนที่ไม่มีมารยาทใด ๆ แต่คนที่ยุน Qinghong เรียกว่าดยุคห้วยเป็นคนที่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาที่มองไม่เป็นอันตรายและอ่อนโยน มันเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่าเขาเป็นคนที่มีความใฝ่ฝันว่าอยากจะใช้เวลามากกว่าบัลลังก์ปีศาจจักรพรรดิ ... ยกเว้นดวงตาของเขาซึ่งอยู่ลึกลงไปเหมือนคืนที่มืดและความภาคภูมิใจเหมือนนกอินทรีคนเดียว.

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ !" ดุ๊กห้วยหัวเราะเสียงดังในขณะที่เขา เดินไป "บิ๊กบราเธอ Yun จริงๆมันได้รับเป็นเวลานาน สองเดือนที่ผ่านมาผมก็ได้ยินมาว่าคุณและน้องเขยของร่างกายหายเป็นปกติอย่างน่าอัศจรรย์ดยุคนี้มีความสุข แต่น่าเสียดายที่ผมต้องเตรียมความพร้อมสำหรับพิธีแกรนด์ในวันนี้จึงไม่ได้มีเวลาว่างที่จะมาเยี่ยมชม ผมรู้สึกละอายใจที่จะปรากฏก่อนที่บิ๊กบราเดอร์หยุนผมหวังว่าบิ๊กบราเดอร์หยุนจะไม่ได้โกรธเคือง. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันยังเร็วเกินไป ฝ่ายหยุนครอบครัวไม่ได้เคลื่อนที่เร็ว เมื่อพวกเขาเข้าไปทางเข้าหลักของปีศาจพระราชวัง กลุ่มเพียงสิบหรือเพื่อให้คนมาจากทิศทางอื่น ๆ เมื่อพวกเขามาถึงปลายทางของพวกเขา ทั้งหมดของยามหน้าวังยินดีและคุกเข่าต่อหน้าพวกเขาผู้นำของพรรคที่แต่งตัวหรูหรา . การแสดงออกของเขาเปิดเผย imposingness ซึ่งมาจากคนที่ถูกธรรมชาติเกิดเหนือผู้อื่น จากดวงตาของเขามีความจองหอง ถ้าไม่มีอะไรบนโลกนี้ที่ดีพอสำหรับเขาที่จะมอง เห็นกลุ่ม หยุน ครอบครัว ดวงตาของเขา squinted และปากเล็กน้อยเลยด้วย เขาพูดด้วยสีหน้าชื่นมื่น " โอ้ ? ยุน พี่ชาย ! คุณจริง ๆ เหรอ ? "ยุน Qinghong ฝีเท้าติดอ่าง เขาหันกลับไปมองเขา แล้วพูดเบาๆว่า " ดุ๊ก ห้วย มันนานมากแล้ว "ดุ๊ค วย ?สองคำนี้ได้อย่างรวดเร็วทำให้ยุนเช ดูทิศทางของคนที่พูดทุกคนในเมืองรู้ว่าเกี่ยวกับความทะเยอทะยานของดยุคปีศาจหลวงห้วยวัง . โครงร่างของเขามีมากจนเขาสะเพร่าและกล้าหาญ และดูเหมือนจะไม่กลัวปีศาจ จักรพรรดินีน้อยไม่รู้ ยุนเชคิดว่าดยุคห้วยจะคนไร้มารยาทด้วย แต่คนที่ยุน Qinghong เรียกว่าดุ๊กห้วยมีรอยยิ้มบนใบหน้า รอยยิ้มที่ดูอันตราย และนุ่มนวล มันยากที่จะจินตนาการว่าเขาเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานที่อยากจะยึดบัลลังก์ . . . . . . . ปีศาจ ฮ่องเต้ ยกเว้นดวงตาของเขา ซึ่งลึกเหมือนคืนที่มืดและภูมิใจเหมือนนกอินทรีย์คนเดียว" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ! " ดุ๊ก ห้วยหัวเราะในขณะที่เขาเดินมาดู " ยุน พี่ชาย มันนานมากแล้วจริงๆ เมื่อสองเดือนก่อนผมก็ได้ยินมาว่าคุณและร่างกายพี่สะใภ้หายอย่างน่าอัศจรรย์ ดยุคนี้ปลื้ม แต่น่าเสียดายที่ผมต้องเตรียมตัวสำหรับพิธียิ่งใหญ่ในวันนี้ ก็ไม่ได้มีเวลาว่างที่จะมาเยือน ผมรู้สึกอายที่จะปรากฏก่อนที่ยุนพี่ชาย หวังว่ายุนพี่ชายคงไม่เคือง "