EXPRESSING your own views is challe

EXPRESSING your own views is challenging enough.  Describing someone else’s opinions without talking to them first opens the door to serious trouble.

I took that risk in a recent column about the two new Nobel laureates in economics, Christopher A. Sims of Princeton and Thomas J. Sargent of New York University. They received their awards for a lifetime of theoretical and statistical work on the cause-and-effect relationship between government policies and the economy. These are immensely complicated matters, and neither man is accustomed to boiling down his opinions into bite-sized morsels.

Professor Sims told me that some conservative commentators had gotten his views quite wrong. The Wall Street Journal editorial page, for example, implied that both professors opposed the interventionist economic policies of central banks and governments over the last few years.

Professor Sims said he actually approved of many of them — with qualifications, of course. An op-ed article, also in The Journal that day, called the pair “non-Keynesian,” a reference to the late British economist John Maynard Keynes. Professor Sims said he was not “non-Keynesian” at all.

When I talked to Professor Sims earlier this month, he wouldn’t speak for his colleague Professor Sargent (and I couldn’t reach him). Based on his voluminous published work, I wrote that Professor Sargent didn’t seem to belong in the noninterventionist camp to which he had been consigned. But I was going out on a limb.

It turns out that in some respects, I didn’t go far enough.

In telephone conversations last week, Professor Sargent said he felt insulted by people who call him “non-Keynesian” or “right wing,” terms that, he said, are based on a misunderstanding of his thinking. And he rejected attempts to categorize his views in simple slogans.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสดงความคิดเห็นของตัวเองเป็นสิ่งที่ท้าทายพอ อธิบายความคิดเห็นของคนอื่นโดยไม่มีการพูดคุยกับพวกเขาก่อนเปิดประตูไปสู่ปัญหาร้ายแรง. ฉันเอาความเสี่ยงที่ในคอลัมน์ที่ผ่านมาเกี่ยวกับสองรางวัลโนเบลในสาขาเศรษฐศาสตร์ใหม่, คริสโตกซิมส์พรินซ์ตันและโทมัสเจซาร์เจนท์ของมหาวิทยาลัยนิวยอร์ก พวกเขาได้รับรางวัลของพวกเขาไปตลอดชีวิตของการทำงานในทางทฤษฎีและทางสถิติเกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่เป็นเหตุและผลระหว่างนโยบายของรัฐบาลและเศรษฐกิจ เหล่านี้เป็นเรื่องที่มีความซับซ้อนอย่างมากและทั้งสองคนจะคุ้นเคยกับการเดือดลงความคิดเห็นของเขาลงไปในก้อนขนาดพอดี. ศาสตราจารย์ซิมส์บอกว่าการแสดงความเห็นในเชิงอนุรักษ์นิยมบางส่วนมีอากาศมุมมองของเขาค่อนข้างที่ไม่ถูกต้อง หนังสือพิมพ์วอลล์สตรีทเจอร์นัหน้าบรรณาธิการเช่นส่อให้เห็นว่าอาจารย์ทั้งคัดค้านการแทรกแซงนโยบายเศรษฐกิจของธนาคารกลางและรัฐบาลในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา. ศาสตราจารย์ซิมส์กล่าวว่าเขาได้รับการอนุมัติของจริงมากของพวกเขา - ที่มีคุณสมบัติของหลักสูตร บทความสหกรณ์ -ed ยังอยู่ในวารสารในวันนั้นเรียกว่าทั้งคู่ "ที่ไม่เคนส์" อ้างอิงถึงปลายเศรษฐศาสตร์ชาวอังกฤษจอห์นเมย์นาร์ดเคนส์ ศาสตราจารย์ซิมส์กล่าวว่าเขาไม่ได้ "ที่ไม่เคนส์" ที่ทุกคน. ตอนที่ผมได้พูดคุยกับศาสตราจารย์ซิมส์เดือนก่อนหน้านี้เขาจะไม่พูดกับเพื่อนร่วมงานของเขาศาสตราจารย์ซาร์เจนท์ (และผมก็ไม่สามารถเข้าถึงเขา) ขึ้นอยู่กับการทำงานของเขาตีพิมพ์มากมายที่ผมเขียนว่าศาสตราจารย์ซาร์เจนท์ดูเหมือนจะไม่ได้อยู่ในค่าย noninterventionist ที่เขาได้รับการส่งมอบ แต่ผมก็ออกไปบนกิ่งไม้. ปรากฎว่าในบางประเด็นที่ผมไม่ได้ไปไกลพอ. ในการสนทนาทางโทรศัพท์เมื่อสัปดาห์ที่แล้วศาสตราจารย์ซาร์เจนท์กล่าวว่าเขารู้สึกดูถูกคนที่เรียกเขาว่า "ที่ไม่เคนส์" หรือ "สิทธิ ปีก "คำที่เขากล่าวว่าอยู่บนพื้นฐานของความเข้าใจผิดของความคิดของเขา และเขาปฏิเสธความพยายามที่จะจัดหมวดหมู่ความเห็นของเขาในคำขวัญที่เรียบง่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แสดงมุมมองของคุณเองเป็นสิ่งที่ท้าทายพอ ทำไมบรรยายความคิดเห็นของคนอื่นโดยไม่ต้องพูดคุยกับพวกเขาก่อนจะเปิดประตูปัญหาที่ร้ายแรง .

ฉันเอาความเสี่ยงที่ในคอลัมน์ล่าสุดเกี่ยวกับสองใหม่ ผู้ได้รับรางวัลโนเบลในสาขาเศรษฐศาสตร์ คริสโตเฟอร์ เอ. ซิมส์ของพรินซ์ตันและโทมัสเจ. ซาร์เจนท์มหาวิทยาลัยนิวยอร์กพวกเขาได้รับรางวัลของพวกเขาสำหรับชีวิตของทฤษฎีและสถิติ ทำงานบนเหตุและผล ความสัมพันธ์ระหว่างนโยบายเศรษฐกิจของรัฐบาล เหล่านี้เป็นเรื่องซับซ้อนอย่างมหาศาลและไม่ว่ามนุษย์จะคุ้นเคยกับเดือดลงความคิดเห็นของเขาเป็น morsels กัดขนาด

อาจารย์ซิมส์บอกผมว่าบางอนุลักษณ์แสดงความเห็นได้มุมมองของเขาผิดมากหน้าบรรณาธิการวารสาร Wall Street ตัวอย่างเช่น บอกเป็นนัยๆ ว่า ทั้งอาจารย์ interventionist ต่อต้านนโยบายเศรษฐกิจของธนาคารกลางและรัฐบาลกว่าไม่กี่ปีล่าสุด

อาจารย์เดอะซิมส์กล่าวว่าเขาได้รับการอนุมัติของพวกเขามากมาย - ด้วยคุณสมบัติของหลักสูตร เป็น OP ED บทความในวารสารวันนั้น เรียกว่า " ไม่ใช่ของคู่ ," อ้างอิงจากนักเศรษฐศาสตร์อังกฤษสายจอห์น เมย์นาร์ด เคนส์ ศาสตราจารย์ซิมกล่าวว่าเขาไม่ได้ " ไม่ใช่ของ " เลย

ตอนที่ผมคุยกับอาจารย์ซิมส์เดือนก่อนหน้านี้ เขาจะไม่พูดกับเพื่อนร่วมงานของเขาศาสตราจารย์ซาร์เจนท์ ( และฉันไม่สามารถติดต่อเขาได้ ) ยึดของเขามากมายเผยแพร่ผลงานฉันเขียนว่าศาสตราจารย์ซาร์เจนท์ไม่ได้ดูเหมือนจะอยู่ในค่ายซึ่งไม่เข้าแทรกแซง ซึ่งเขาเคยได้รับมอบหมาย แต่ฉันก็จะเสี่ยง

แต่กลับกลายเป็นว่าในบางประการ ผมไม่ได้ไปไกลพอ

ในการสนทนาทางโทรศัพท์เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว อาจารย์ซาร์เจนท์กล่าวว่าเขารู้สึกเหมือนโดนดูถูกคนที่เรียกเขา " ไม่ใช่ของ " หรือ " ฝ่ายขวา " คำที่เขาพูดอยู่บนพื้นฐานของความเข้าใจผิดของความคิดของเขา และเขาปฏิเสธความพยายามที่จะจัดหมวดหมู่มุมมองของเขาในข้อความธรรมดา