Merrill Hawke walked weary eyed int

Merrill Hawke walked weary eyed into the living room of the house she shared with her husband , dressed in an old dark red robe she'd found lying on the floor in the bedroom she shifted uncomfortably with the sudden realization that said garment was about two sizes too big for her petite figure. Still trying to shake herself fully awake the elven girl curiosity peaked as the knocks on her door increased in ferocity with each passing second. A silent curse when she banged her knee against the desk on her way across the darkened room and Merrill opened the door, cursing once more for all but ignoring her husbands constant advice of asking who it was before granting entrance to their home. Thankfully that fact mattered little, she immediately recognized the grinning dwarf on her doorstep despite the many years it'd been since their last face to face encounter.

"Varric!" she exclaimed, choosing to lower to voice for fear of waking the neighbors. "Oh it's so great to see you again, please come in it's far too cold outside".

After he'd taken a few steps into the house the dwarf found himself instantly stopped when Merrill fell to her knees and embraced him in a tight hug. Varric's smiled widened as he returned the gesture. "It's great to see you too Merrill, sod it all this time and you still have that same innocent look about you, it does my heart good to see the war hasn't affected everyone in Thedas".

Merrill simply nodded to her friends comment, afterward quickly lighting the small fireplace on the opposite side of the room. Before long the entire living room was filled a faint orange and yellow light. Confident the fire would stay lit Merrill gestured for Varric to take a seat on one of the two lounge chairs that sat close to the fireplace. "You should have sent a letter to let us know you were coming, I'm sure Hawke will want to know you're here, give me a moment to wake him". A small chuckle was aimed at herself as Merrill exited the room through a door leading into a short hallway. "I should probably get dressed as well, I'll just be a moment".

Varric sat alone by the fireplace for several minutes, the fire did a decent job of warming his cold skin from the harsh weather outside and truthfully his legs didn't protest to a quick rest either. Though he'd never admit it the trek to the small unmapped town where he knew his closest friends had settled down in was anything but easy, but, in the end, it would make for a good story. And other then that, what else really mattered?. Varric had just started to laugh at a familiar ball of twine he eyed on a table in the far corner when Hawke finally entered the room. Dressed in a simple dark red shirt and black pants the man ran a quick hand through his short brown hair to straighten it, his eyes quickly meeting that of his friends when he walked further into the room and sat down in the chair opposite Varric.

"This is rather unexpected my friend" Hawke said in a friendly tone. "Don't get me wrong it is wonderful to see you again, you just don't seem the type to drop by for no particular reason. I hope nothing's wrong".

Unable to meet his friends gaze at the moment Varric instead looked to the fireplace across from him, watching intently as a few pieces of ash rose into the air and slowly came back down to settle on the burning logs they'd came from.

Aware only through her light footsteps that Merrill had reentered the room the dwarf forced himself to speak, a heavy hint of both anger and sadness in his voice. "You got my letter about a year ago?, the one regarding the chantry members who forced me to tell your story".

Both Hawke and Merrill nodded, a clear sign for Varricc to continue. "That question has been in the back of my mind ever since I sent it, it's good to hear my sources managed to stop it from being intercepted. To be completely honest I'm actually here for two reasons, one is something personal I'd like to speak to you about in private, the other regards both you and Daisy, if I can still call her that?".

Merrill smiled warmly as she nodded her answer, leaving time enough for Hawke to think of what to say next. It was with a terrible knot in his stomach that the former Champion of Kirkwall rose to his feet. Something about the way Varric was acting was starting to trouble him, the wisecracking dwarf simply wasn't himself. But there would time later on to fulfill his own curiosity, right now all he wanted to know was why he was up at this blighted hour.

Seeing as he'd formed a strong friendship with Varric during their years together in Kirkwall (one that went so far he'd even taken to thinking of the man as a brother much like the one he'd lost during the fifth blight) he decided to ask the question a bit friendlier than he originally intended. "You said there was something that involves both me and Merrill, I assume you meant a message of some sort?".

Varric nodded "from the King of Fereldan himself, strange as it sounds the man ambushed me alone when I was on my way to find you. After a short struggle, a struggle I would of won by the way, he revealed himself to be none other than King Alistair. Lucky bastard too, if he hadn't removed his hood this conversation might have been entirely different".

Her always wide eyes now filled with excitement Merrill stepped closer into the conversation, her usual green garments grazing against the floor as she knelt down to be eye level with Varric. "The King gave you a message for us?, I can't believe he even remembered me. When we met in Kirkwall I only had the chance to ask him how he kept his armor so sparkly, he patted me on the head and walked away".

Varric leaned back into his chair as he continued. "Word of what happened in Kirkwall spread fast Daisy, you can't expect to fight half the Templar army and turn a crazed Knight Commander to stone in the name of freedom without turning a few heads. I don't know what it is exactly the King wants, but he told me he would be forever in my debt if I was able to convince the Champion of Kirkwall and his well known Elven lover to meet with him in Denerim. I was already planning on coming here so I had no choice but to accept, the King can be...very persuasive".

As Varric finished Hawke had to grin when the faint jingle of coins could be heard from the dwarfs pocket, no doubt the King had also agreed to pay him handsomely for the hard task of going to a place he was already planning to go to, although he was sure Varric chose to keep that fact his little secret. After a few minutes to consider all the information he'd just been given Hawke switched his gaze from Varric to Merrill, the girls eyes did their usual job of bringing a smile to his face. "I gave up making my decisions alone the day you took my surname" he said seriously. "If the King has summoned us I believe we have little choice but to answer the call, but I will not go without you by my side".

Merrill's bright smile looked to envelope her entire face, it took no more than the blink of ones eye for her to make her decision. "I agree, the King would not ask for help if it wasn't important, we must go".

Hawke stood to his full height "that's enough talking for one night, I'm sure there's more to discuss but it'll have to wait until morning. Varric we have a guest room you're more then welcome to use, we'll all get a good nights sleep and make for Denerim by noon tomorrow".

^0^0^0^

The following morning Hawke woke up a few hours earlier than usual, intentionally so. A soft moan from Merrill turned him around when he slowly rose out of their bed, kissing her forehead was always enough to will the girl back to sleep, today would be no different. Roughly an hour of searching the many closets scattered throughout his home and he manged to find an old pair of light leather armor, the armor was far from brand new and a number of wide cuts in the leggings and chest would make the clothing useless to stop a rouge bee let alone an arrow, but for now it would suit his needs.

His twin silver daggers were much easier to find, as he knew she would Merrill had chosen to keep the now dull weapons close by the front door in a small desk. It wasn't often trouble would find its way into the small town they called home for so long now, but more than once both himself and his wife had raised a blade to defend themselves from the occasional petty thief or idiot slaver. Quietly strapping the blades to the back of the armor that now covered him Hawke stepped out the front door of his house and turned a corner into the backyard. The small grass yard gave way to a large pond only a few meters beyond his fence, and much as he did every day Hawke took a deep breath of the crisp air and looked out towards the pond.

The crystal clear pond that now filled his view was one of the few reasons Hawke had chosen this town to start his new life with Merrill. Although his original intention of teaching the girl how to fish was ripped from him when he realized she could not only fish, but could do so without the use of any of the tools he required. It was with a warmth in his heart that Hawke thought back to the first time he'd watched wide eyed as the Elven girl took only two steps into the waist deep water and plucked a fish from a spot he'd sworn was empty the second before. The look on her face was priceless, the look on his own, he faintly remembered falling face first into the water upon seeing his reflection.

It took all he had to not lose himself in his thoughts, a physical shake of his head brought Hawke back into the present. A quick look to insure his neighbors were not yet awake and he pulled the twin daggers from his back, slowly remembering his old swings, blocks, and tricks to evading as he practiced with the weapons best he could. A thick sweat had just begun to form on his forehead when Varric stepped into the backyard, a sly grin on his face. "Afraid you're not what you used to be?, not everyone can be bo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมอร์ริล Hawke เดินเหนื่อยตาเข้าไปในห้องนั่งเล่นของบ้านเธอร่วมกับสามีของเธอ ในความเก่าเข้มแดงเสื้อคลุมเธอจะพบนอนอยู่บนพื้นในห้องนอนเธอเปลี่ยน uncomfortably กับสำนึกทันทีว่าเสื้อมีขนาดใหญ่เกินไปสำหรับรูปขนาดเล็กของเธอถึงสอง ยังคง พยายามเขย่าตัวเองตื่นเต็ม elven อยากสาว peaked เป็นบางประตูของเธอเพิ่มขึ้นในความดุร้ายด้วยการผ่านแต่ละครั้ง คำสาปที่เงียบเมื่อเธอตีเข่าของเธอกับโต๊ะในวิธีของเธอในห้องภาพที่มืดลงและเมอร์ริลเปิดประตู cursing สำหรับแต่ละเว้นเธอสามีคงคำแนะนำของถามที่เดิมให้เข้ากับบ้านของพวกเขาอีกครั้ง ขอบคุณที่ จริง mattered น้อย เธอทันทีรู้จักแคระ grinning ในบันไดหน้าประตูของเธอแม้จะหลายปีก็ได้เนื่องจากสุดท้ายพบหน้า"Varric " เธอทางหลุดรอด ต้องลดการเสียง for fear of ปลุกบ้าน "โอ้ ดีให้ดูอีก กรุณามามันเย็นเกินไปอยู่"หลังจากที่เขาได้มาไม่กี่ก้าวเข้าบ้าน แคระพบว่าตัวเองหยุดทำงานทันทีเมื่อเมอร์ริลให้หัวเข่าของเธอ และกอดเขาในฮักแน่น ของ Varric ยิ้ม widened เป็นเขากลับรูปแบบลายเส้น "ก็ดีเห็นคุณ เกินไปเมอร์ริล sod นั้นเวลานี้ และยังมีที่เดียวบริสุทธิ์มองเกี่ยวกับคุณ มันมีหัวใจดีดูสงครามไม่ได้รับผลกระทบทุกคนใน Thedas "เมอร์ริลเพียงแค่พยักหน้าให้ข้อคิดเห็นของเพื่อน ได้อย่างรวดเร็วหลังจากนั้นไฟเตาผิงเล็ก ๆ ฝั่งตรงข้ามห้อง ก่อนลอง ห้องทั้งหมดมีเติมแสงสีส้ม และสีเหลืองอ่อน มั่นใจไฟจะส่งไฟเมอร์ริล gestured สำหรับ Varric จะนั่ง 2 เก้าอี้ที่นั่งใกล้กับเตาไฟอย่างใดอย่างหนึ่ง "คุณควรส่งจดหมายแจ้งให้เราทราบว่า คุณมา ฉันแน่ใจว่า Hawke จะต้องรู้ว่า คุณอยู่ที่นี่ ให้ฉันขณะปลุกเขา" Chuckle ขนาดเล็กที่มุ่งที่ตัวเองเป็นเมอร์ริลออกจากห้องผ่านประตูที่นำเข้าไปในห้องโถงที่สั้น "ฉันควรคงแต่งตัวดี เพิ่งจะช่วง"นั่งคนเดียว ด้วยเตาไฟสำหรับหลายนาที Varric ไฟไม่ได้งานดีของร้อนของเขาผิวเย็นจากสภาพอากาศรุนแรงนอก และดี ๆ ขาเขาไม่ประท้วงเป็นไปอย่างรวดเร็วทั้ง แม้ว่าเขาจะไม่ยอมรับว่า มันเดินไปไม่ได้แม็ปเมืองที่เขารู้ว่าเพื่อนสนิทของเขาได้ตัดสินลง ในมีอะไรแต่ง่าย ได้ ในสุด มันจะทำให้สำหรับเรื่องราวดี และอื่น ๆ แล้ว ว่า อะไร mattered จริง ๆ Varric ได้เริ่มต้นเพียงหัวเราะที่ลูกคุ้นเคยของ twine เขาตาในมุมไกลเมื่อ Hawke ป้อนห้องสุดท้าย แต่งตัวในเสื้อสีแดงเข้มที่ง่ายและกางเกงสีดำผู้ชายวิ่งมืออย่างรวดเร็วผ่านเขาผมสีน้ำตาลสั้นยืด ตาของเขาอย่างรวดเร็วการประชุมที่เพื่อนของเขาเมื่อเขาเดินไปในห้อง และนั่งลงในเก้าอี้ ตรงข้าม Varric"โดยไม่คาดคิดแต่เพื่อนของฉัน" ว่า Hawke เสียงดี "ไม่ได้ฉันไม่ถูกต้องก็ดีเห็นคุณอีกครั้ง คุณเพียงแค่ดูเหมือนแบบจะปล่อยโดยไม่มีเหตุผลใด ฉันหวังว่า สิ่งใดผิดปกติ"ไม่สามารถตอบสนองสายตาขณะ Varric แทนมองเตาฝั่งตรงข้ามเขา ดู intently เป็นชิ้นน้อยของเถ้ากุหลาบไป ในอากาศ และช้าเพื่อนของเขามาลงตาล็อกเขียนพวกเขาจะมาจากการ ทราบเฉพาะผ่านเท้าของเธอเบา ๆ ที่เมอร์ริลได้ reentered ห้องแคระบังคับตัวเองพูด คำแนะนำหนักของความโกรธและความโศกเศร้าในเสียงของเขา "คุณได้รับจดหมายของฉันเกี่ยวกับปีที่ผ่านมาหรือไม่ หนึ่งเกี่ยวกับสมาชิก chantry ที่บังคับให้ผมเล่า" Hawke และเมอร์ริล nodded เครื่องล้างสำหรับ Varricc เพื่อดำเนินต่อ "คำถามที่ได้รับด้านหลังของจิตใจของฉันตั้งแต่ฉันส่ง ดีฟังแหล่งของฉันจัดการเพื่อหยุดมันจากการดัก ที่จะซื่อสัตย์อย่างสมบูรณ์อยู่จริงที่นี่สองประการ หนึ่งเป็นสิ่งที่บุคคลอยากจะพูดคุยกับคุณเกี่ยวกับในส่วนตัว อื่น ๆ พิจารณาคุณและเดซี่ ถ้าฉันสามารถยังเรียกของเธอที่? "เมอร์ริลยิ้มอย่างอบอุ่นเป็นนาง nodded คำ ทิ้งเวลาพอสำหรับ Hawke จะคิดว่า พูดต่อไป มัน มีปมกลัวในท้องของเขาที่แชมป์เก่าของ Kirkwall เพื่อเท้าของเขา บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับวิธี Varric ทำหน้าที่เริ่มต้นกวนเขา แคระ wisecracking ก็ไม่ได้ตัวเอง แต่มีจะเวลาในภายหลังเพื่อตอบสนองเขาเองอยากรู้ ตอนนี้เขาอยากรู้ทั้งหมดได้จึงเป็นค่าที่ชั่วโมงนี้ blighted เห็นเขาได้เกิดมิตรภาพที่แข็งแกร่งกับ Varric ในระหว่างปีของพวกเขากันใน Kirkwall (ที่ไปจนเขามีแม้นำความคิดของคนเป็นน้องชายมากคนหนึ่งเขาก็หายไประหว่างโรคห้า) เขาตัดสินใจถามคำถามแนะเล็กกว่าเดิมไว้ "คุณกล่าวว่า มีบางสิ่งบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับฉันและเมอร์ริล ผมถือว่า คุณหมายถึง ข้อความบางอย่างหรือไม่"Varric nodded "จากพระ Fereldan ตัวเอง แปลกมันเสียงคนดักซุ่มโจมตีฉันคนเดียวเมื่อเพื่อค้นหาคุณ หลังจากต่อสู้สั้น ต่อสู้ฉันของชนะโดยวิธีการ เขาสำแดงพระองค์จะไม่ใช่กษัตริย์ Alistair อื่น โชคดี bastard เกินไป ถ้าเขาไม่ได้เอาฮูดของเขา สนทนานี้อาจได้รับแตกต่างกันทั้งหมด "ได้ตาเธอเสมอกว้างเต็มไป ด้วยความตื่นเต้นที่เมอร์ริลก้าวใกล้เข้าสู่การสนทนา เสื้อผ้าสีเขียวของเธอปกติ grazing กับพื้นเธอ knelt ลงไปอยู่ระดับสายตากับ Varric ขณะนี้ "กษัตริย์ให้คุณข้อความที่เราหรือไม่ ผมไม่เชื่อว่า เขายังจำผมได้ เมื่อเราพบใน Kirkwall เพียงแต่มีโอกาสที่จะถามเขาว่าเขาเก็บเกราะของเขาดังนั้น sparkly, patted ผมบนหัว และเดินไป"Varric เองกลับมาเป็นของเขา ตามเขาอย่างต่อเนื่อง "คำว่าเกิดอะไรขึ้นใน Kirkwall แพร่กระจายรวดเร็วเดซี่ คุณไม่สามารถคาดหวังที่จะต่อสู้กับกองทัพเทมพลาร์ครึ่ง และเปิดเป็นผู้บัญชาการอัศวินคลั่งหินในเสรีภาพโดยไม่ต้องเปิดหัวกี่ ไม่รู้มันคืออะไรว่ากษัตริย์ต้องการ แต่เขาบอกเขาจะอยู่ตลอดไปในหนี้ของฉันถ้าไม่สามารถจะโน้มน้าวให้แชมป์ Kirkwall และคนรักของเขา Elven รู้จักกับเขาใน Denerim ฉันถูกวางบนมาที่นี่ผมไม่มีทางเลือก แต่การยอมรับ กษัตริย์สามารถ... persuasive มาก "เป็น Varric Hawke เสร็จได้ grin เมื่อโกดนตรีลมเหรียญสามารถได้ยินจากแคระ ไม่มีกษัตริย์ได้ตกลงจ่ายเขาประดับสำหรับงานหนักไปเขาได้วางแผนไป ถึงแม้ว่าเขาแน่ Varric เลือกที่จะเก็บความลับเล็กน้อยที่จริง หลังจากไม่กี่นาทีในการพิจารณาข้อมูลทั้งหมด คงมีเพียงรับ Hawke สลับสายตาของเขาจาก Varric กับเมอร์ริล ตาหญิงทำงานปกติของพวกเขานำรอยยิ้มต่อหน้า "ฉันได้ทำการตัดสินใจของฉันคนเดียววันคุณเอานามสกุลของฉัน" เขากล่าวอย่างจริงจัง "พระมหากษัตริย์ได้เรียกเราก็เชื่อเรามีทางเลือกน้อยแต่การตอบรับการเรียก แต่ฉันจะไม่ไปคุณเคียงข้างฉัน"รอยยิ้มสดใสของเมอร์ริลมองซองจดหมาย ใบหน้าทั้งหมด ใช้ยิ่งกว่าคนชั่วพริบตาเธอทำให้เธอตัดสินใจ "ฉันยอมรับ พระมหากษัตริย์จะไม่ขอความช่วยเหลือถ้ามันไม่ได้สำคัญ เราต้องไป"Hawke ยืนความสูงของเขาเต็ม "ก็พอพูดคืนหนึ่ง ฉันแน่ใจว่า มีการหารือเพิ่มเติม แต่จะต้องรอจนถึงเช้า เรามีห้องพักด้วยความยินดียิ่งแล้วใช้ Varric เราจะทั้งหมดได้รับการนอนหลับคืน กทำใน Denerim โดยเที่ยงพรุ่งนี้"^ 0 ^ 0 ^ 0 ^เช้า Hawke ตื่นกี่ชั่วโมงเร็วกว่าปกติ ตั้งใจดังนั้น คร่ำนุ่มจากเมอร์ริลเปิดเขารอบ ๆ เมื่อกุหลาบช้า ๆ ออกจากเตียงของพวกเขา จูบหน้าผากเธอกำลังเสมอพอจะสาวหลังนอน วันนี้จะไม่แตกต่างกัน ประมาณชั่วโมงการค้น closets จำนวนมากที่กระจายอยู่ทั่วทั้งบ้านของเขาและเขา manged หาเป็นคู่เก่าของเกราะหนังอ่อน เกราะถูกมากใหม่ และจำนวนตัดกว้างใน leggings และหน้าอกจะทำให้เสื้อผ้าไม่หยุดผึ้งแดงประสาลูกศร แต่ตอนนี้ มันจะเหมาะกับความต้องการของเขา มีดเหน็บคู่เงินของเขาได้ง่ายมากในการค้นหา ตามเขารู้เธอจะเมอร์ริลได้เลือกที่จะให้ขณะอาวุธมัวปิดประตูด้านหน้าในโต๊ะเล็ก มันไม่ได้บ่อยครั้งปัญหาจะหาทางเป็นเมืองเล็ก ๆ ที่พวกเขาเรียกหน้าแรกนาน ตอนนี้ แต่มากกว่าครั้งทั้งตัวเอง และภรรยาได้ยกใบมีดเพื่อป้องกันตัวจากการเป็นครั้งคราว petty ขโมยหรือคนบ้า slaver สายรัดใบมีดไปด้านหลังของเกราะที่ขณะนี้ ครอบคลุมเขาเงียบ ๆ Hawke ก้าวออกจากประตูหน้าบ้านของเขา และเปิดมุมในสวนหลังบ้าน ลานหญ้าเล็ก ๆ ให้ไปบ่อขนาดใหญ่เพียงไม่กี่เมตรนอกเหนือจากกรอบของเขา และอื่น ๆ ได้ทุกวัน Hawke เอาลมหายใจของอากาศคม และมองออกไปยังบ่อ บ่อน้ำใสที่ตอนนี้ เติมมุมมองของเขาเป็นหนึ่งในไม่กี่สาเหตุ Hawke ได้เลือกเมืองนี้เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเมอร์ริล แม้ว่าเจตนาเดิมการสอนหญิงสาวว่าปลาที่ถูกคัดลอกจากเขาเมื่อเขารู้ เธออาจไม่ปลาเท่านั้น ได้อาจ โดยการใช้เครื่องมือของ เขาต้อง ได้ ด้วยความอบอุ่นในหัวใจที่ Hawke คิดว่า กลับไปครั้งแรกเขาได้เฝ้าดูกว้างตาสาว Elven เอาขั้นตอนที่สองเป็นเอวน้ำลึก และปลาจากจุดที่เขาได้สาบานออกถูกเปล่า ที่สองก่อน ลักษณะบนใบหน้าของเธอล้ำค่า ลักษณะในตนเอง เขารวย ๆ จำตกหน้าแรกลงไปในน้ำเมื่อเห็นภาพสะท้อนของเขามันเอาเขาต้องไม่สูญเสียตัวเองในความคิดของเขา ปั่นทางกายภาพของศีรษะมา Hawke กลับเป็นปัจจุบัน ดูการประกันบ้านของเขาไม่ได้ทำงาน และเขาดึงมีดเหน็บคู่จากเขากลับ ช้าจดจำของเขาเก่า ชิงช้า บล็อก และเทคนิคการ evading เป็นเขา มีอาวุธที่ดีที่สุดก็ เหงื่อหนาเพิ่งเริ่มฟอร์มบนหน้าผากของเขาเมื่อ Varric ก้าวเข้าสู่สวนหลังบ้าน รอบ ๆ ไร้กลับกลอกหน้า "กลัวคุณไม่ว่าคุณใช้ได้หรือไม่ ไม่ทุกคนสามารถเป็นบ่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซึ่งเหนื่อยล้าตาคำเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นของบ้านที่เธอเคยอยู่กับสามีของเธอในชุดเสื้อคลุมเก่าๆ สีแดงเลือดหมู เธอจะพบนอนบนพื้นในห้องนอน เธอขยับอย่างอึดอัดกับการรับรู้ที่บอกว่าเสื้อผ้าขึ้นมาประมาณสองขนาดใหญ่เกินไปสำหรับรูปเล็กกระทัดรัดของเธอยังคงพยายามสลัดตัวเองตื่นเต็มที่ Elven สาวอยากรู้อยากเห็นแหลมเป็นเคาะประตูของเธอเพิ่มขึ้นเรื่อยๆในแต่ละวินาทีที่ผ่านไป เงียบคำสาปของเธอเมื่อเธอกระแทกเข่ากับโต๊ะระหว่างทางข้ามไปห้องเพื่อเปิดประตู ด่า อีก ครั้ง ทั้งหมด แต่ไม่สนใจสามีของเธอคงคำแนะนำ ถามว่ามันเป็นก่อนที่จะให้เข้าบ้านโชคดีที่ว่า เป็นเรื่องเล็กน้อย เธอเลยยอมรับหน้าเป็นแคระในบันไดหน้าประตูของเธอ แม้จะหลายปีมันได้ตั้งแต่หน้าสุดท้ายของหน้าพบ

" แวร์ริค ! เธออุทาน เลือกที่จะลดเสียง กลัวเพื่อนบ้านตื่น " โอ้ มันเยี่ยมมากที่ได้เห็นคุณอีกครั้ง ได้โปรดเข้ามามันไกลหนาวข้างนอก

"หลังจากที่เขาไปไม่กี่ก้าว เข้าไปในบ้านคนแคระพบตัวเองทันทีหยุดเมื่อเมอร์ริล ล้มลงและสวมกอดเขาเข้ามากอดแน่น Varric ก็ยิ้มกว้างขึ้นเมื่อเขากลับมาคืนท่าทาง " ดีใจที่ได้เจอคุณเช่นกันเมอร์ริล ข่าวสดมันตลอดเวลาและคุณยังไร้เดียงสาคนเดิมดูเกี่ยวกับคุณ มันหัวใจที่ดีที่จะเห็นสงครามยังไม่มีผลต่อทุกคนใน thedas

"เมอร์ริล เพียงแค่พยักหน้าให้เพื่อนแสดงความคิดเห็นภายหลังได้อย่างรวดเร็วแสงเตาผิงขนาดเล็กบนด้านตรงข้ามของห้อง ไม่นานทั้งห้องก็เต็มไปด้วยสีส้มอ่อน และสีเหลืองอ่อน . มั่นใจว่าไฟจะอยู่จ้า Merrill ชี้นิ้วบอกว่าสำหรับ Varric ที่จะนั่งบนหนึ่งสองเก้าอี้ที่นั่งใกล้เตาผิง" คุณควรจะส่งจดหมายเพื่อแจ้งให้เราทราบว่าคุณจะมา ฉันแน่ใจว่า ๆต้องการจะรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ ฉันขอเวลาสักครู่เพื่อปลุกเขาให้ตื่น " หัวเราะเล็ก ๆ มีวัตถุประสงค์ในตัวเพื่อออกจากห้องผ่านประตูเข้าไปในทางเดินสั้น” ฉันควรจะแต่งตัวดี เดี๋ยวฉันมา "

Varric นั่งอยู่คนเดียวโดยเตาผิงหลายนาทีไฟไม่ได้งานที่ดีของภาวะโลกร้อนผิวเย็นของเขาจากสภาพอากาศที่รุนแรงนอกและความจริงขาไม่ได้ประท้วงเพื่อพักผ่อนเร็วๆเหมือนกัน แม้ว่าเขาจะไม่เคยยอมรับมัน trek ไปเล็ก unmapped เมืองที่เขารู้ว่าเพื่อนสนิทของเขาได้ตัดสินลงในอะไร แต่ง่าย แต่สุดท้ายมันก็จะทำให้เป็นเรื่องที่ดีได้ และ อื่น ๆ แล้วอะไรสำคัญจริง ๆ ? .Varric เพิ่งเริ่มหัวเราะที่ลูกคุ้นเคยของเส้นใหญ่ เขาจ้องมองบนโต๊ะในมุมไกล ๆในที่สุด เมื่อเข้าไปในห้อง แต่งตัวง่าย เข้ม เสื้อเชิ้ตสีแดง กางเกงสีดำชายวิ่งมืออย่างรวดเร็วผ่านเส้นผมสีน้ำตาลของเขาสั้น ตรง มัน ดวงตาของเขาได้อย่างรวดเร็วพบว่าเพื่อนๆของเขา เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องและนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้าม Varric .

" นี่ คาดไม่ถึงเพื่อนของฉัน " คำกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร " . อย่าเข้าใจผมผิด มันวิเศษมากที่ได้พบคุณอีกครั้ง คุณเพียงแค่ดูไม่ประเภทจะลดลงโดยไม่มีเหตุผล หวังว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด "

ไม่ได้เจอเพื่อนสายตาของเขาตอนนี้ Varric แทนมองไปยังเตาผิง ข้ามเขาการเฝ้าดูอย่างตั้งใจเป็นชิ้นเล็กๆเถ้าลอยขึ้นสู่อากาศ และกลับมาอย่างช้าๆลงไว้เขียนบันทึกพวกเขาจากมา

ทราบเท่านั้นผ่านรอยเท้าแสงของเธอที่ Merrill ได้ reentered ห้องคนแคระบังคับตัวเองให้พูดคำใบ้หนักทั้งความโกรธและความเศร้าในเสียงของเขา คุณได้รับจดหมายฉันเมื่อปีที่แล้ว ? ,หนึ่งในวิหาร สมาชิกที่บังคับให้ฉันบอกเรื่องราวของคุณ "

ทั้งๆ Merrill พยักหน้าและ สัญลักษณ์ที่ชัดเจนสำหรับ varricc ต่อไป " คำถามที่ได้รับในด้านหลังของใจของฉันตั้งแต่ฉันส่งมัน มันเป็นการดีที่จะได้ยินข้อมูลที่จัดการที่จะหยุดมันจากการตัด ตรงๆเลยนะ ที่จริงแล้วฉันมาที่นี่ด้วยเหตุผลสองประการหนึ่งคือเรื่อง ส่วนตัวผมก็อยากคุยกับคุณเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว อีกทั้งคุณและเดซี่ ถ้าฉันยังเรียกเธอว่า " ?

ยิ้มอย่างอบอุ่น ซึ่งขณะที่เธอพยักหน้าตอบของเธอ ปล่อยให้เวลาเพียงพอสำหรับคำคิดของสิ่งที่จะพูดต่อไป มันเป็นน่ากลัวในท้องที่แชมป์อดีตของ Aberdeen กุหลาบที่เท้าบางอย่างเกี่ยวกับวิธี Varric แสดงเริ่มสร้างปัญหาให้เขา wisecracking แคระก็ไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่จะมีเวลาในภายหลังเพื่อตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นของเขาเอง ตอนนี้เขาต้องการรู้ว่าทำไมเขาถึงในนี้เพราะว่าชั่วโมง

เห็นเขาก็มีมิตรภาพที่ดีกับ Varric ในระหว่างปีด้วยกันใน Aberdeen ( หนึ่งที่ไปไกลแล้ว เขาจะเอาความคิดของคนเป็นพี่ชายเหมือนหนึ่งเขาจะหายไปในช่วงไหม้ที่ห้า ) เขาจึงตัดสินใจที่จะถามคำถามเล็กน้อย friendlier กว่าที่เขาตั้งใจไว้แต่แรก " คุณบอกว่ามีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับทั้งผม และ เมอร์ริลผมถือว่าคุณหมายถึงข้อความบางอย่าง ?

Varric พยักหน้า " จากกษัตริย์ fereldan ตัวเองแปลกเป็นเสียงคนมาลอบทำร้ายฉันคนเดียว เมื่อผมกำลังจะไปหาคุณ หลังจากการต่อสู้สั้น ฉันจะชนะการต่อสู้โดยวิธีการที่เขาเปิดเผยตัวเองเป็นใครไปไม่ได้นอกจากกษัตริย์ อลิสแตร์ โชคดีเหมือนกันถ้าเขาไม่ได้เอาฮู้ดของเขาเรื่องนี้อาจได้รับแตกต่างกัน " ทั้งหมด

เธอกว้างเสมอตาตอนนี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้น Merrill ก้าวลึกลงไปในการสนทนา , เสื้อผ้าสีเขียวปกติแทะกับชั้นเธอคุกเข่าลงให้ระดับสายตากับ Varric ” กษัตริย์ให้คุณส่งข้อความให้เรา ฉันไม่อยากเชื่อว่าเขาจำฉันได้เมื่อเราได้พบใน Kirkwall ผมจะมีโอกาสถามเขาว่าเขาเก็บเกราะส่องแสงของเขาดังนั้นเขาตบหัวฉันแล้วเดินจากไป " .

Varric เอนหลังพิงเก้าอี้ เขายังคงเป็นเขา . " คำที่เกิดขึ้นใน Kirkwall แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว เดซี่ คุณไม่สามารถคาดหวังที่จะต่อสู้กับเหล่ากองทัพครึ่งและเปิดเป็นผู้บัญชาการอัศวินบ้าหินในนามอิสระโดยไม่ต้องเปิดกี่หัวฉันไม่รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่พระราชาต้องการ แต่เขาบอกว่าเขาจะอยู่ตลอดไปในหนี้ของฉันถ้าฉันสามารถโน้มน้าวให้แชมป์ของ Aberdeen และรู้จักกันดี Elven คนรักไปพบกับเขาใน denerim . ฉันวางแผนมาที่นี่ ฉันก็ไม่มีทางเลือก แต่ที่จะยอมรับ กษัตริย์สามารถมาก . . .

ประทับ "โดย Varric เสร็จ Hawke ต้องยิ้มเมื่อเสียงลมของเหรียญอาจจะได้ยินจากคนแคระทั้งกระเป๋า ไม่ต้องสงสัยเลยว่า พระราชายังตกลงที่จะจ่ายอย่างงามสำหรับงานที่ยากของการไปสถานที่ที่เขากำลังวางแผนที่จะไป แต่เขามั่นใจว่า Varric เลือกที่จะเก็บที่ความลับของเขาหลังจากไม่กี่นาทีในการพิจารณาข้อมูลทั้งหมดที่เขาจะได้รับคำสลับสายตาของเขาจาก Varric จะเมอร์ริล หญิงสาวดวงตาทำงานปกติและนำรอยยิ้มให้กับใบหน้าของเขา ฉันให้ขึ้นการตัดสินใจของผมคนเดียว วันที่คุณใช้นามสกุลของฉัน " เขากล่าวอย่างจริงจัง " . ถ้าพระองค์ทรงเรียกเรา ผมเชื่อว่า เรามีทางเลือกน้อย แต่จะตอบโทรศัพท์แต่ผมจะไม่ไปโดยไม่มีคุณเคียงข้างฉัน " .

เมอร์ริล รอยยิ้มสดใสดูซองจดหมายของเธอทั้งหน้าใช้เวลาไม่เกินเลยของคนที่ตาเธอจะตัดสินใจได้ " ผมเห็นด้วย กษัตริย์จะไม่ขอความช่วยเหลือถ้ามันไม่สำคัญ เราต้องไป "

Hawke ยืนเต็มความสูงของเขา " พอพูดได้ 1 คืน ผมแน่ใจว่ามันต้องพูดกันอีก แต่คงต้องรอจนกว่าจะเช้าVarric เรามีห้องพัก คุณจะยินดีที่จะใช้มากขึ้นแล้ว เราจะได้นอนหลับคืนที่ดีและให้ denerim พรุ่งนี้เที่ยง "


0
0
0


ต่อไปนี้ตอนเช้าๆตื่นมาไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้กว่าปกติ ตั้งใจมาก เป็นเสียงครางอ่อนจากเมอร์ริลเปิดเขาไปเมื่อเขาค่อยๆเพิ่มขึ้นมาจากเตียง จูบหน้าผากเธอ อยู่เสมอ พอเธอจะกลับไปนอนวันนี้จะไม่แตกต่างกัน ประมาณหนึ่งชั่วโมงของการค้นหาหลายตู้กระจายอยู่ทั่วบ้าน ของเขา และเขา manged หาคู่เก่าของชุดเกราะหนังอ่อน เกราะก็ไกลจากแบรนด์ใหม่และจำนวนของกว้างตัดในหุ้มขาและหน้าอกจะทำให้เสื้อผ้าที่ไร้ประโยชน์ที่จะหยุดสีแดงผึ้งปล่อยลูกศร แต่สำหรับตอนนี้ มันเหมาะกับความต้องการของเขา

ฝาแฝดของเขาเงินเขียวถูกมากง่ายต่อการค้นหา เขารู้ว่าเธอจะเมอร์ริลเลือกให้ตอนนี้น่าเบื่ออาวุธใกล้ประตูด้านหน้าในโต๊ะขนาดเล็ก มันไม่ได้มักจะมีปัญหา จะหาทางเข้าไปในเมืองเล็ก ๆที่พวกเขาเรียกว่าบ้านตั้งนานแล้ว แต่ อีกทั้งตัวเองและภรรยาของเขาได้ยกดาบเพื่อปกป้องตัวเองจากโอกาสขโมยหรือโง่นักค้าทาสค่อยๆรัดใบมีดที่ด้านหลังของเกราะที่ตอนนี้ปกคลุมเขา Hawke ก้าวออกมาหน้าประตูบ้านของเขาและเปิดมุมเข้าไปในสนามหลังบ้าน ลานหญ้าขนาดเล็ก ให้วิธีบ่อขนาดใหญ่เพียงไม่กี่เมตรจากรั้วของเขา และเท่าที่เขาจะทำทุก ๆวัน ๆสูดหายใจลึกของอากาศสดชื่นและมองออกไปทางสระน้ำ

คริสตัลล้างบ่อที่ตอนนี้เต็มไปด้วยมุมมองของเขาเป็นหนึ่งในไม่กี่เหตุผลที่ Hawke ได้เลือกเมืองนี้เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเขากับเมอร์ริล แม้ว่าความตั้งใจเดิมของการสอนเด็กวิธีการปลาถูกกระชากจากเขาเมื่อเขาตระหนักว่าเธออาจจะปลาไม่เพียง แต่สามารถทำได้โดยไม่ต้องใช้ใด ๆของเครื่องมือที่เขาต้องการมันมีความอบอุ่นในใจที่ Hawke คิดว่ากลับไปครั้งแรก เขามองดูดวงตาเบิกกว้าง เป็นเอลฟ์สาวใช้เวลาเพียงสองขั้นตอนในเอวและดึงปลาน้ำลึก จากจุดที่เขาจะสาบานว่างสองมาก่อน สีหน้าของเธอไม่มีค่า ดูของเขา เขาจำหน้าก่อนๆล้มลงไปในน้ำ เมื่อเห็นภาพสะท้อนของเขา

เอาเขาจะไม่สูญเสียตัวเองในความคิดของเขา การสั่นทางกายภาพของหัวเอาๆ กลับสู่ปัจจุบัน ดูอย่างรวดเร็วเพื่อประกันเพื่อนบ้านของเขายังไม่ตื่น เขาดึงมีดคู่ จากด้านหลังของเขา ค่อยๆ จำชิงช้าเก่าของเขาบล็อก และเทคนิคหลบเลี่ยงเขาฝึกกับอาวุธที่ดีที่สุดที่เขาทำได้เหงื่อหนาเพิ่งเริ่มที่จะฟอร์มบนหน้าผากของเขาเมื่อ Varric ก้าวเข้ามาในสวนหลังบ้าน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเขา " . กลัวคุณจะไม่ได้ สิ่งที่คุณเคยเป็น ไม่ทุกคนสามารถเป็นโบ