Cyanide is among the most commonly

Cyanide is among the most commonly used flotation reagents to depress iron sulphides and enhance the separation efficiency of base metal sulphide flotation. At early stages, (Sutherland and Wark, 1955 and Wark, 1938) reviewed the depression of various sulphide minerals by NaCN based on bubble contact tests. Then, several attempts have been made to explain the depression behaviour and the underpinning mechanism for pyrite (Grano et al., 1990, Hodgkinson et al., 1994, Janetski et al., 1977, Prestidge et al., 1993 and Wet et al., 1997), pyrrhotite (Prestidge et al., 1993), chalcocite (Castro and Larrondo, 1981), and sphalerite (Buckley et al., 1989, Prestidge et al., 1997, Seke, 2005 and Seke and Pistorius, 2006).

It has been proposed based on thermodynamic considerations (Elgillani and Fuerstenau, 1968 and Wang and Forssberg, 1996) that cyanide preferentially adsorbs on pyrite surface as iron cyanide compounds, inhibiting the chemisorption and oxidation of xanthate. However, the existence of insoluble iron cyanide compounds on pyrite surface has not been well confirmed by experimental studies (Prestidge et al., 1993). No continuous surface layers are formed as a result of the interaction between pyrite and cyanide according to electrochemical impedance spectroscopy studies (Wet et al., 1997). It was also proposed that cyanide as a strong reducing agent significantly decreased the flotation pulp potential, thus inhibiting the oxidation of xanthate which is essential for the hydrophobic surface of pyrite (Kocabag and Guler, 2007, Ralston, 1991 and Miller et al., 2006). Janetski et al. (1977) and Wet et al. (1997) showed that cyanide reduced the surface electrochemical activities, limiting both anodic and cathodic reactions on pyrite surface.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไซยาไนด์เป็นกันมากที่สุดระหว่าง reagents flotation ใช้กด sulphides เหล็ก และเพิ่มประสิทธิภาพการแยกของฐานโลหะพันธุ์โซเด flotation ในระยะเริ่มต้น, (ซุทเธอร์แลนด์ และ Wark, 1955 และ Wark, 1938) ทบทวนภาวะซึมเศร้าต่าง ๆ พันธุ์โซเดแร่โดย NaCN ตามฟองทดสอบติดต่อ แล้ว ได้ทำความพยายามหลายครั้งเพื่ออธิบายพฤติกรรมซึมเศร้าและระบบ underpinning สำหรับ pyrite (Grano และ al., 1990, Hodgkinson et al., 1994, Janetski et al., 1977, Prestidge et al., 1993 และเปียกและ al., 1997), pyrrhotite (Prestidge et al., 1993), chalcocite (Castro และ Larrondo, 1981), และ sphalerite (Buckley et al., 1989, Prestidge และ al., 1997, Seke, 2005 และ Seke และ Pistorius, 2006)มันได้รับการเสนอชื่อตามขอบพิจารณา (Elgillani และ Fuerstenau, 1968 และวัง และ Forssberg, 1996) ที่ไซยาไนด์โน้ต adsorbs บนพื้นผิว pyrite เป็นสารประกอบไซยาไนด์เหล็ก inhibiting chemisorption การออกซิเดชันของ xanthate อย่างไรก็ตาม การดำรงอยู่ของสารประกอบไซยาไนด์ละลายเหล็กบนพื้นผิว pyrite ไม่ถูกดียืนยัน โดยศึกษาทดลอง (Prestidge et al., 1993) ไม่มีชั้นผิวอย่างต่อเนื่องจะเกิดขึ้นจากการโต้ตอบระหว่าง pyrite และไซยาไนด์ตามศึกษากความต้านทานไฟฟ้า (เปียกและ al., 1997) มันถูกเสนอไซยาไนด์ที่เป็นตัวแทนลดลงแรงมากลดศักยภาพของเยื่อ flotation ดัง inhibiting ออกซิเดชันของ xanthate ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับผิว hydrophobic pyrite (Kocabag และ Guler, 2007 รัลสตันสตรี 1991 และมิลเลอร์และ al., 2006) เปียกและ al. (1997) และ Janetski et al. (1977) พบว่า ไซยาไนด์ลดกิจกรรมทางเคมีไฟฟ้าที่พื้นผิว anodic และ cathodic ปฏิกิริยาบนผิว pyrite จำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไซยาไนด์เป็นหนึ่งในที่สุดที่ใช้กันทั่วไปน้ำยาลอยกดดัน sulphides เหล็กและเพิ่มประสิทธิภาพในการแยกจากโลหะฐานลอยซัลไฟด์ ในช่วงแรก (และซัท Wark 1955 และ Wark, 1938) การทบทวนภาวะซึมเศร้าของแร่ธาตุต่างๆซัลไฟด์โดย NaCN จากการทดสอบการติดต่อฟอง จากนั้นพยายามหลายครั้งที่ได้รับการทำที่จะอธิบายพฤติกรรมของภาวะซึมเศร้าและกลไกหนุนสำหรับหนาแน่น (Grano et al., 1990 ฮอดจ์กินสัน et al., 1994 Janetski et al., 1977 Prestidge et al., 1993 และเปียกและคณะ ., 1997), pyrrhotite (Prestidge et al., 1993), chalcocite (คาสโตรและ Larrondo, 1981) และ sphalerite (บัคลี่ย์ et al., 1989, Prestidge et al., 1997, Seke 2005 และ Seke และ Pistorius 2006 ). จะได้รับการเสนอขึ้นอยู่กับการพิจารณาทางอุณหพลศาสตร์ (Elgillani และ Fuerstenau 1968 และวังและ Forssberg, 1996) ไซยาไนด์ที่ชอบ adsorbs บนพื้นผิวหนาแน่นเป็นสารประกอบไซยาไนด์เหล็กยับยั้งทางเคมีและการเกิดออกซิเดชันของ xanthate แต่การดำรงอยู่ของสารประกอบไซยาไนด์เหล็กที่ไม่ละลายน้ำบนพื้นผิวหนาแน่นยังไม่ได้รับการยืนยันอย่างดีจากการศึกษาทดลอง (Prestidge et al., 1993) ไม่มีชั้นผิวอย่างต่อเนื่องที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจากการทำงานร่วมกันระหว่างหนาแน่นและไซยาไนด์ตามการศึกษาสเปกโทรสโกความต้านทานไฟฟ้า (เปียก et al., 1997) มันเป็นข้อเสนอที่ยังไซยาไนด์เป็นสารลดความแข็งแรงลดลงอย่างมีนัยสำคัญที่มีศักยภาพการผลิตเยื่อกระดาษลอยจึงยับยั้งการเกิดออกซิเดชันของ xanthate ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับผิวที่ไม่ชอบน้ำของหนาแน่น (Kocabag และ Guler 2007 Ralston, ปี 1991 และมิลเลอร์ et al., 2006 ) Janetski และคณะ (1977) และเปียกและคณะ (1997) แสดงให้เห็นว่าไซยาไนด์ลดกิจกรรมไฟฟ้าพื้นผิวที่ จำกัด ทั้งขั้วบวกและปฏิกิริยา cathodic บนพื้นผิวหนาแน่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไซยาไนด์เป็นหนึ่งที่ใช้บ่อยที่สุดเพื่อที่จะกดต่อซัลไฟด์เหล็ก และเพิ่มประสิทธิภาพในการแยกฐานโลหะซัลไฟด์ลอยตัว ในช่วงแรก ( ซัทเธอร์แลนด์ และ วาร์ค 2498 อะไรรึเปล่า วาร์คและ 1938 ) ดูซึมเศร้าของแร่ซัลไฟด์ต่างๆโดย nacn ขึ้นอยู่กับการทดสอบติดต่อฟอง จากนั้นหลายครั้งได้รับการทำที่จะอธิบายภาวะซึมเศร้าและพฤติกรรมพื้นฐานกลไกไพไรต์ ( grano et al . , 1990 , ฮอจติ้นสัน et al . , 1994 , janetski et al . , 1977 , prestidge et al . , 1993   และเปียก et al . , 1997 ) , พิร์โรไทต์ ( prestidge et al . , 1993 ) ชาลโคไซต์ ( คาสโตร และ larrondo , 1981 ) และในขณะที่ ( Buckley et al . , 1989 , prestidge et al . , 1997 , zimbabwe districts . kgm 2005 และ และ  zimbabwe districts . kgm Pistorius ,2006 ) .

มันมีการนำเสนอตามข้อพิจารณาทางอุณหพลศาสตร์ ( elgillani fuerstenau   และ 2511 และหวัง และ forssberg , 1996 ) ไซยาไนด์ preferentially adsorbs ไพไรต์เป็นสารประกอบไซยาไนด์บนพื้นผิวเหล็ก , การดูดซับทางเคมีและปฏิกิริยาออกซิเดชันของภูเก็ต . อย่างไรก็ตามการดำรงอยู่ของสารประกอบไซยาไนด์ละลายน้ำบนพื้นผิวเหล็กไพไรต์ได้ไม่ได้ดี ยืนยันโดยการศึกษาทดลอง ( prestidge et al . , 1993 ) ไม่ชั้นพื้นผิวอย่างต่อเนื่องจะเกิดขึ้นเป็นผลของปฏิสัมพันธ์ระหว่างไพไรต์และไซยาไนด์ตามการศึกษาสเปกโทรสโกปีแบบเคมีไฟฟ้า ( เปียก et al . , 1997 )นอกจากนี้ยังเสนอว่า ไซยาไนด์ที่แข็งแรงลดเจ้าหน้าที่ลดลง flotation เยื่อศักยภาพจึงยับยั้งปฏิกิริยาออกซิเดชันของภูเก็ต ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพื้นผิวของไพไรต์ ( kocabag กูลเลอร์ ) และ 2007 Ralston 2534 และมิลเลอร์   et al . , 2006 ) janetski et al . ( 1977 ) และเปียก et al . ( 2540 ) พบว่า ไซยาไนด์ลดลง ผิวออกกิจกรรมจำกัดปฏิกิริยาการกัดกร่อนบนพื้นผิวทั้งสองและไพ .