The final form of the Norman Fisher

The final form of the Norman Fisher house was a distinct departure from most
residential designs of the period (Fig. 3.1). The juxtaposed cubic volumes broke free
from the orthogonal plans of both Kahn’s and his contemporaries’ architecture. MidCentury
Modernist houses were often seen as cold and rigid, minimal in their interior
arrangements and devoid of ornamentation. The technological spoils of modern
materials allowed for a minimization of structure to free up floor plans and increase the
quantity and dimensions of apertures. Mies Van der Rohe’s Farnsworth house and Philip
Johnson’s Glass House embraced technological innovation, using steel to create an open
interior with large expanses of glass to provide a connection to the outside. The box-like
structures integrated the openings within the facades, utilizing known devices such as
steps to gesture towards the indistinct entrances. Rather than rely on applied devices to
convey a function, Kahn attempted to design a logic into his work in order to define the
purpose of each architectural element

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบสุดท้ายบ้านฟิชเชอร์นอร์แมนมีทางแตกต่างจากส่วนใหญ่ออกแบบที่อยู่อาศัยของ Fig. 3.1) ไดรฟ์ข้อมูลลูกบาศก์ juxtaposed ยากจนฟรีจากแผน orthogonal ของคาห์นและ contemporaries ของเขาสถาปัตยกรรม MidCenturyบ้านบุกเบิกได้มักจะเห็นเป็นเย็น และแข็ง น้อยที่สุดในการตกแต่งภายในจัดเรียงและ ไร้โอบ ริบเทคโนโลยีทันสมัยวัสดุที่อนุญาตให้ใช้สำหรับการลดภาระของโครงสร้างในการเพิ่มแผนการผลิต และเพิ่มการปริมาณและขนาดของมี บ้านฟาร์นสเวิร์ธ Mies Van der Rohe และฟิลิปบ้านแก้วของ Johnson กอดนวัตกรรมเทคโนโลยี ใช้เหล็กในการสร้างเปิดภายใน มีมหาสมุทรขนาดใหญ่ของแก้วเพื่อให้การเชื่อมต่อกับภายนอก เหมือนกล่องโครงสร้างรวมช่องภายในสมดุล ใช้อุปกรณ์ที่รู้จักกันเช่นขั้นตอนรูปแบบลายเส้นไปทางทางเข้า indistinct แทนที่พึ่งพาอุปกรณ์ใช้สื่อความหมายของฟังก์ชัน คาห์นพยายามออกแบบตรรกะที่เป็นงานของเขาเพื่อกำหนดวัตถุประสงค์ของแต่ละองค์ประกอบสถาปัตยกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบสุดท้ายของบ้านนอร์แมนฟิชเชอร์คือการเดินทางที่แตกต่างจากส่วนใหญ่การออกแบบที่อยู่อาศัยของรอบระยะเวลา (รูป. 3.1) วางปริมาณลูกบาศก์หลุดออกจากแผนมุมฉากของสถาปัตยกรรมทั้งคาห์นและโคตรของเขา Midcentury บ้านสมัยใหม่ที่เห็นมักจะเป็นที่หนาวเย็นและแข็งน้อยที่สุดในการตกแต่งภายในของพวกเขาเตรียมการและไร้การตกแต่ง โจรเทคโนโลยีที่ทันสมัยของวัสดุที่ได้รับอนุญาตให้ลดปริมาณของโครงสร้างเพื่อเพิ่มแผนชั้นและเพิ่มปริมาณและขนาดของรูรับแสง Mies Van der Rohe เทนของบ้านและฟิลิปจอห์นสันกลาสเฮ้าส์กอดนวัตกรรมเทคโนโลยีการใช้เหล็กในการสร้างเปิดการตกแต่งภายในที่มีความกว้างใหญ่ขนาดใหญ่แก้วเพื่อให้การเชื่อมต่อกับภายนอก กล่องเหมือนโครงสร้างแบบบูรณาการเปิดภายในอาคารที่ใช้อุปกรณ์ที่เป็นที่รู้จักเช่นขั้นตอนในการเข้าสู่การแสดงท่าทางไม่ชัด แทนที่จะพึ่งพาอุปกรณ์ที่นำไปใช้กับสื่อฟังก์ชั่นคาห์นพยายามที่จะออกแบบตรรกะในการทำงานของเขาในการที่จะกำหนดวัตถุประสงค์ของแต่ละองค์ประกอบทางสถาปัตยกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปสุดท้ายของบ้านนอร์แมนฟิชเชอร์คือการเดินทางที่แตกต่างจากการออกแบบของระยะเวลาที่อยู่อาศัยส่วนใหญ่
( รูปที่ 1 ) การ juxtaposed ลูกบาศก์ไดรฟ์ฟรียากจน
จากแผนชั้นของคาห์นและสถาปัตยกรรมของโคตรของเขา midcentury
สมัยใหม่บ้านมักจะเห็นเป็นเย็นและแข็งน้อยที่สุดในการจัดตกแต่งภายใน
และไร้การประดับรางวัลเทคโนโลยีสมัยใหม่
วัสดุที่อนุญาตให้ลดโครงสร้างเพื่อเพิ่มแผนการผลิต และเพิ่มปริมาณและมิติของแสง
. ของ Mies van der โรห์เว่อบ้านและฟิลลิปจอห์นสันเรือนกระจก
กอดนวัตกรรมเทคโนโลยีการใช้เหล็กเพื่อสร้างการตกแต่งภายในเปิด
กับ expanses ใหญ่ของกระจกเพื่อให้การเชื่อมต่อกับภายนอก กล่องเหมือน
โครงสร้างแบบช่องเปิดภายในอาคาร การใช้อุปกรณ์ที่เป็นที่รู้จักเช่น
ขั้นตอนในท่าทางที่มีต่อทางเข้า . . แทนที่จะพึ่งพาใช้อุปกรณ์

สื่อฟังก์ชั่น คาห์น พยายามที่จะออกแบบตรรกะในการทำงานของเขาในการกำหนดวัตถุประสงค์ของแต่ละองค์ประกอบสถาปัตยกรรม