The commercialisation of art in Ind

The commercialisation of art in Indonesia grew out of the
influence of an international art boom which started in Japan in
1985 — the year the yen started its rapid climb against the US
dollar, almost doubling its value in two years. The highlight of this
international art boom has been the incredible increase in value of
European paintings.1 Due to ignorance, art collectors in Indonesia
did not search for European paintings. Instead, they bought
Indonesian paintings at incredibly high prices, without being
aware there was a big difference between the commodification of
European paintings in Europe and America and purchasing
paintings in Indonesia. The sudden increase of prices saw the
number of art galleries in Indonesia explode from only a few in the
1970s and 1980s to hundreds in the 1990s. International auction
companies such as Christie’s and Sotheby’s opened branches in
Singapore and actively sold Indonesian paintings which they
called ‘Indonesian masters’.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Commercialisation ในอินโดนีเซียเติบโตจากการอิทธิพลของบูมการศิลปะนานาชาติซึ่งเริ่มต้นในประเทศญี่ปุ่นในปี 1985-ปีเยนเริ่มปีนอย่างรวดเร็วของจากสหรัฐอเมริกาดอลลาร์ เกือบจะเป็นค่าในสองปี จุดเด่นของที่นี้บูมศิลปะนานาชาติได้เพิ่มมูลค่าของเหลือเชื่อPaintings.1 ยุโรปเนื่องจากความไม่รู้ สะสมศิลปะในอินโดนีเซียไม่ได้ค้นหาภาพวาดที่ยุโรป แทน พวกเขาซื้อภาพวาดที่อินโดนีเซียที่ราคาสูงอย่างเหลือเชื่อ ไม่อยู่มีความแตกต่างใหญ่ระหว่าง commodification ของทราบภาพวาดที่ยุโรปในยุโรป และอเมริกา และจัดซื้อภาพวาดในอินโดนีเซีย เห็นราคาเพิ่มฉับพลันการจำนวนศิลป์ในอินโดนีเซียขยายจากเพียงเล็กน้อยในการปี 1970 และทศวรรษที่ 1980 ถึงในปี 1990 ประมูลนานาชาติบริษัทสตี้ส์และของ Sotheby เปิดสาขาในสิงคโปร์และอินโดนีเซียภาพขายอย่างแข็งขันว่าพวกเขาเรียกว่า 'ต้นแบบอินโดนีเซีย'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การค้าของศิลปะในอินโดนีเซียเพิ่มขึ้นจากอิทธิพลของศิลปะนานาชาติ
บูมซึ่งเริ่มต้นในประเทศญี่ปุ่น
1985 - ปีเริ่มไต่อย่างรวดเร็วของเยนต่อดอลลาร์สหรัฐ
, เกือบสองเท่าของค่าใน 2 ปี จุดเด่นของเรื่องนี้
ศิลปะนานาชาติบูมได้เพิ่มขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อในค่า
ภาพวาดยุโรป 1 เนื่องจากความไม่รู้ นักสะสมศิลปะในอินโดนีเซีย
ไม่ได้ค้นหา ภาพวาดยุโรป แทน พวกเขาซื้อภาพเขียนของอินโดนีเซียในราคาสูงมาก ๆ

ทราบ โดยไม่มีความแตกต่างระหว่างสินค้าของยุโรป
ภาพวาดในยุโรปและอเมริกา และจัดซื้อ
ภาพวาดในอินโดนีเซีย การเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันของราคาเห็น
จำนวนของหอศิลป์ในอินโดนีเซียระเบิดจากเพียงไม่กี่ใน
หลายร้อยปี 1970 และ 1980 ในทศวรรษ 1990 บริษัทประมูล
ระหว่างประเทศ เช่น คริสตี้ และ บีส์เปิดสาขาในสิงคโปร์และอินโดนีเซีย ภาพวาด งานขาย

ซึ่งพวกเขาเรียกว่า " อินโดนีเซีย มาสเตอร์