Again he paused. He took up his gla

Again he paused. He took up his glass. Then I saw his tongue shoot out, pink and narrow, the end of it reaching into the wine. A horrible sight. When he lowered his glass, his eyes remained closed. Only his lips were moving, sliding over each other like two pieces of wet rubber.
'There it is again!' he cried. 'Something in the middle taste. Yes, yes, of course! Now I have it! The wine comes from around Beychevelle. I remember now. The Beychevelle area, and the river and the little port. Could it actually be Beychevelle itself? No, I don't think so. Not quite. But it is somewhere very close. Talbot? Could it be Talbot? Yes, it could. Wait one moment.'
He drank a little more wine, and out of the corner of my eye I noticed Mike Schofield and how he was leaning further and further forward over the table, his mouth slightly open, his small eyes fixed on Richard Pratt.
'No, I was wrong. It is not a Talbot. A Talbot comes forward to you just a little more quickly than this one; the fruit is nearer the surface. If it is a '34, which I believe it is, then it couldn't be a Talbot. Well, well, let me think. It is not a Beychevelle and it is not a Talbot, but — but it is so close to both of them, so close, that it must be from somewhere almost in between. Now, which could that be?'
He was silent, and we waited, watching his face. Everyone, even Mike's wife, was watching him now. I heard the servant put down the dish of vegetables on a table behind me, gently, so as not to break the silence.
'Ah!' he cried. 'I have it! Yes, I think I have it!'
For the last time, he drank some wine. Then, still holding the glass up near his mouth, he turned to Mike and he smiled, a slow, silky smile, and he said, 'You know what this is? This is the little Chateau Branaire-Ducru.'
Mike sat tight, not moving. 'And the year, 1934.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อีกครั้ง เขาหยุดชั่วคราว เขาเอาขึ้นเขาแก้ว แล้ว ผมเห็นลิ้นของเขายิงออก สีชมพู และ แคบ ปลายของถึงในไวน์ สายตาน่ากลัว เมื่อเขาลดลงแก้วของเขา ตาของเขายังคงปิด ริมฝีปากของเขาถูกย้าย เลื่อนผ่านกันเช่นสองชิ้นยางเปียกเขาร้องไห้ 'มีอีก' ' บางสิ่งบางอย่างในรสชาติตรงกลาง ใช่ ใช่ แน่นอน ตอนนี้ได้ ไวน์มาจาก Beychevelle ตอนนี้ฉันจำ พื้นที่ Beychevelle และแม่น้ำ และท่าเรือน้อย อาจจะจริงเป็น Beychevelle ตัวเอง ไม่ ฉันไม่คิดอย่างนั้น ไม่ถูกต้อง แต่ก็บางดี ทัลบอต มันสามารถทัลบอต ใช่ มันอาจจะ รอช่วงเวลาหนึ่ง 'เขาดื่มไวน์เล็กน้อย และจากมุมของตาของฉันผมสังเกตเห็นไมค์ Schofield และวิธีเขาถูกพิงต่อไป และต่อไปข้างหน้าผ่านตาราง ตาเล็กถาวรบน Richard Pratt ปากเปิดเล็กน้อย' ไม่ ผมไม่ถูก มันไม่ใช่ในทัลบอต ทัลบอตมาข้างหน้าคุณเพียงเล็กน้อยได้เร็วกว่าคนนี้ ผลไม้ที่เป็นใกล้ชิดกับพื้นผิว ถ้า ' 34 ซึ่งผมเชื่อว่าได้ แล้วมันไม่มีทัลบอต ดี ดี ผมคิดว่า มันไม่มี Beychevelle และไม่ทัลบอต แต่ — แต่ก็ใกล้ทั้งสองของพวกเขา ใกล้ ว่ามันต้องได้จากที่อื่นเกือบจะในระหว่าง ตอนนี้ ซึ่งที่สามารถ?'เขาเงียบ และเรา รอ ดูใบหน้าของเขา ทุกคน ภรรยาแม้แต่ไมค์ ดูเขาตอนนี้ ผมได้ยินคนใช้นั้นวางลงจานผักบนโต๊ะข้างหลังผม เบา ๆ เพื่อไม่ให้ทำลายความเงียบขึ้น'Ah ' เขาร้องไห้ ' ฉันมี ใช่ ฉันคิดว่า ฉันมี!'ครั้งสุดท้าย เขาดื่มไวน์ แล้ว ยัง ถือแก้วขึ้นใกล้กับปากของเขา เขาเปิดไมค์ และ ยิ้ม รอยยิ้มช้า เนียน และเขากล่าว ว่า, ' คุณรู้ว่านี้คืออะไร นี้เป็นชาโต้น้อย Branaire-Ducru .'ไมค์นั่งแน่น ไม่เคลื่อนไหว 'และ ปี 1934 '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อีกครั้งเขาหยุด เขาหยิบขึ้นมาเขาแก้ว แล้วฉันก็เห็นลิ้นของเขายิงออกชมพูและแคบปลายของมันล้วงมือเข้าไปในไวน์ สายตาที่น่ากลัว เมื่อเขาลดลงเขาแก้วดวงตาของเขายังคงปิด เพียงริมฝีปากของเขากำลังจะย้ายเลื่อนมากกว่ากันเหมือนสองชิ้นส่วนของยางเปียก.
'มีก็เป็นอีกครั้ง! เขาร้องไห้. 'อะไรบางอย่างในรสชาติกลาง ใช่แน่นอน! ตอนนี้ฉันมีมัน! ไวน์ที่มาจากทั่ว Beychevelle ฉันจำได้แล้ว. พื้นที่ Beychevelle และแม่น้ำและพอร์ตเล็ก ๆ น้อย ๆ มันอาจจะเป็นจริง Beychevelle ตัวเอง? ไม่ฉันไม่คิดอย่างนั้น ไม่เชิง แต่มันเป็นบางอย่างใกล้ชิด ทัลบอต? มันอาจจะเป็นทัลบอต? ใช่มันจะทำได้ รอสักครู่. '
เขาดื่มไวน์มากขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ และออกจากมุมของตาของฉันผมสังเกตเห็นไมค์กอและวิธีการที่เขาพิงต่อไปและต่อไปข้างหน้าตารางปากของเขาเล็กน้อยเปิดตาเล็ก ๆ ของเขาจับจ้องอยู่ที่ริชาร์ดแพรตต์
'ไม่มีผมผิด มันไม่ได้เป็นทัลบอต ทัลบอตมาข้างหน้าเพื่อคุณเพียงแค่เล็ก ๆ น้อย ๆ ได้รวดเร็วยิ่งขึ้นกว่านี้หนึ่ง; ผลไม้เป็นสิ่งที่ใกล้พื้นผิว ถ้าเป็น '34 ซึ่งผมเชื่อว่ามันเป็นแล้วมันไม่สามารถทัลบอต ดีดีให้ฉันคิดว่า มันไม่ได้เป็น Beychevelle และมันก็ไม่ทัลบอต แต่ - แต่มันเป็นไปอย่างใกล้ชิดกับทั้งสองของพวกเขาเพื่อให้ใกล้ชิดว่ามันต้องมาจากที่ไหนสักแห่งในเกือบระหว่าง ในขณะนี้ซึ่งที่อาจจะ? '
เขาเป็นคนเงียบและเรารอดูใบหน้าของเขา ทุกคนแม้ภรรยาของไมค์ได้รับการเฝ้าดูเขาตอนนี้ ผมได้ยินคนใช้ใส่ลงในจานของผักบนโต๊ะข้างหลังผมเบา ๆ เพื่อที่จะไม่ทำลายความเงียบ.
'Ah! เขาร้องไห้. 'ฉันมีมัน! ใช่ฉันคิดว่าฉันมีมัน! '
เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาดื่มไวน์ จากนั้นยังคงถือแก้วขึ้นมาใกล้ปากของเขาเขาหันไปไมค์และเขายิ้มช้ารอยยิ้มเนียนและเขากล่าวว่า 'คุณรู้ว่าสิ่งนี้คืออะไร? นี้เป็นเพียงเล็กน้อย Chateau Branaire-Ducru. '
ไมค์นั่งแน่นไม่ได้เคลื่อนย้าย 'และปี 1934'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีกครั้งที่เขาหยุดชั่วคราว เขาหยิบแก้วของเขา แล้วผมเห็นลิ้นยิงออก ชมพู และ แคบ ปลายมันเอื้อมมือลงไปในไวน์ สายตาที่น่ากลัว เมื่อเขาลดแก้วของเขา ดวงตาของเขายังคงปิดสนิท ริมฝีปากของเขาขยับเลื่อนไปแต่ละอื่น ๆ เช่นสองชิ้นยางเปียก" อีกแล้ว ! เขาร้องไห้ . . . บางอย่างในรสชาติกลาง ใช่ ใช่ แน่นอน ตอนนี้ผมมี ไวน์ที่มาจากรอบ beychevelle . ผมจำได้แล้ว พื้นที่ beychevelle และแม่น้ำและท่าเรือเล็ก ๆน้อย ๆ มันอาจจะ beychevelle ตัวเอง ? ไม่ ฉันไม่คิดงั้น ไม่ค่อย แต่มันคือที่ที่ใกล้มาก ๆ ทัลบอทไหมครับ ? มันอาจจะเป็น ทัลบอทไหมครับ ? ใช่ มันอาจจะ รอสักครู่ . . .เขาดื่มไวน์เพียงเล็กน้อย และออกจากมุมของตาของฉันฉันสังเกตเห็นไมค์สโกฟิลด์และวิธีการที่เขาได้เรียนรู้เพิ่มเติม และเพิ่มเติมไปข้างหน้า บนโต๊ะของเขา ปากออกเล็กน้อย ตาเล็กๆของเขาจับจ้องริชาร์ดแพรต" ไม่ค่ะ ฉันผิดเอง ไม่ใช่ ทัลบอต เป็นทัลบอตออกมาเพียงเล็กน้อยเร็วกว่าอันนี้ ; ผลไม้ใกล้พื้นผิว ถ้ามันเป็น " 34 ซึ่งผมเชื่อว่า มันเป็น มันไม่ได้เป็น ทัลบอต ดี ดี ให้ฉันคิด มันไม่ได้เป็น beychevelle และไม่ใช่ของเขา แต่ แต่ มันสนิทกับทั้งคู่ใกล้ชิดกัน มันต้องมาจากที่ไหนสักแห่งเกือบระหว่าง แล้ว ซึ่งนั่นอาจจะ ?เขาเงียบ และเรารอดูใบหน้าของเขา ทุกคน , แม้แต่ไมค์ ภรรยา กำลังมองเขาอยู่ ฉันได้ยินว่าคนใช้ใส่ลงในจานของผักที่โต๊ะข้างหลังฉันเบาๆ เพื่อไม่ให้ทำลายความเงียบ" " อ๊ะ ! เขาร้องไห้ . . . ฉันได้มัน ! ใช่ ฉันคิดว่า ฉันได้มัน !ครั้งสุดท้าย เขาดื่มไวน์ แล้วยังถือแก้วไว้ใกล้ปาก เขาหันไปหาไมค์และเขายิ้มอย่างช้าๆ เนียนยิ้ม และเขากล่าวว่า " คุณรู้ใช่มั้ยว่านี่คืออะไร นี้เป็นเล็กน้อย ชาโตว์ branaire ducru ’ไมค์นั่งแน่นไม่ขยับ . . . และปี 1934 .