Comparison between Folk Literature

Comparison between Folk Literature and Modern Fantasy:
Fantasy traces its roots to the folktales, legends, and myths of ancient peoples. However, traditional tales are from the oral tradition of stories passed from generation to generation by word of mouth, while modern fantasies are original stores that come from the imaginations of known authors and its transmission is through the written medium.

Both folktales and fantasies contain fantastical elements. However, folktales are always set in a familiar world; they have stock characters, conventional plots, and traditional motifs, whereas writers of fantasy create a new world with something unusual and its own possibilities. Therefore, a fantasy’s settings, characters, and plots tend to be much more complex than those of the folktales.

Traditional Characters
While traditional literature can vary in type, most stories of this genre share common characteristics, especially character archetypes. To help readers easily recognize the story's problem, its characters are broken into clear good versus evil. The hero of the story is usually given a mission that seems impossible to achieve, and the villain is set to keep the hero from accomplishing it.

The main characters can be humans, gods, or animals. They are usually very one-dimensional, meaning that each character will have one definable trait used to describe him/her. These traits could be physical or related to the characters' personalities. For example, if there is a witch character, the witch will most likely be defined by her evil personality, with 'no personal growth' or change of heart.

Types of Traditional Literature
Traditional literature can fall into a number of categories: proverbs, fairytales, folklore, fables, animal tales, myths and legends, etc. The following are explanations of four of the more common types.

Fairytales
Often romantic and always fictional, these stories usually occur 'long, long ago' in 'a far away land.' They are stories of enchanted creatures like witches, giants, and dragons, and fanciful settings like castles or forests. Common characteristics include reoccurring numbers, royalty, and of course the happily-ever-after ending. For example, take 'Cinderella', the story that began in the late 17th century. Cinderella, a beautiful girl enslaved by her evil stepmother, longs for a better life. When her fairy godmother appears to grant her a wish, Cinderella meets the Prince, who saves her and marries her. The lesson is that kindness and love will triumph over selfishness and evil.

Fables
Also fictional, these stories are typically short in length and heavily allegorical or symbolic. They use morals to both entertain and educate the readers. Common characteristics include talking animals, few characters, and a lot of action, with the lesson of the story appearing at the end. For example, take the fable of 'The Tortoise and the Hare'. The Hare mocks the Tortoise for his slowness, so the Tortoise challenges him to a race. Though the Hare is stronger and faster, he lets pride and over-confidence get in his way. The Tortoise, who is slow yet steady, wins the race, concluding to readers that perseverance is more worthy than speed or strength.

Legends
Unlike the other two, this type of traditional literature is based on real people and events, or those thought to have been real. The stories are exaggerated to depict heroism, or to give explanation to something not necessarily explainable. Common characteristics include events that have occurred in the recent past, secular themes, and a hero with an astonishing ability. For example, 'The Legend of Paul Bunyan', first referenced in 1904, describes the giant and hardworking lumberjack and his companion,

Settings transcend the world of reality. Some stories take place entirely in a fantasy world, and other stories travel back and forth between the real world and the world of make-believe. The fantasy world is vividly and convincingly described, regardless of how fantastical it may be.

Characters are well developed and behave in believable ways. They may be fantastic creatures or they can appear to be ordinary. The protagonist possesses a clearly defined (and perhaps complex) personality and exhibits growth during the course of the story.

Plots are well structured and believable too. They have logical actions. Magic is an essential element of the plot, which keeps children involved, but all fantasies must have their limits or else they devolve into nonsense. The resolution makes sense within the realm of the fantasy world or the rules of the fantasy.

Themes reflect the same universal ideas present in other forms of children’s literature – the value of friendship, loyalty, the overcoming of fear, respect for others, coming of age. Themes are typically woven into the story and developed metaphorically through the characters and their actions. They can reveal important lessons and form the basis of decision making, but the writer of fantasy does not preach at us.

The tone is often serious, though stories are often light, airy, and humorous. Fantasy is perfectly suited to the thoughtful

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เปรียบเทียบระหว่างวรรณกรรมพื้นบ้านและโมเดิร์นแฟนตาซี:
แฟนตาซีร่องรอยของรากนิทานพื้นบ้านตำนานและตำนานของคนโบราณ แต่เรื่องแบบดั้งเดิมมาจากปากของเรื่องราวที่ส่งผ่านจากรุ่นสู่รุ่นด้วยคำพูดจากปากในขณะที่จินตนาการที่ทันสมัยร้านค้าเดิมที่มาจากจินตนาการของผู้เขียนที่รู้จักกันและการส่งผ่านสื่อที่เป็นลายลักษณ์อักษร. ทั้งนิทานพื้นบ้านและจินตนาการมีแปลกประหลาด องค์ประกอบ อย่างไรก็ตามมีการตั้งค่านิทานพื้นบ้านมักจะอยู่ในโลกที่คุ้นเคย; พวกเขามีตัวละครหุ้นแปลงทั่วไปและลวดลายแบบดั้งเดิมในขณะที่นักเขียนแห่งจินตนาการสร้างโลกใหม่ที่มีสิ่งผิดปกติและเป็นไปได้ของตัวเอง ดังนั้นการตั้งค่าจินตนาการของตัวละครและแปลงมีแนวโน้มที่จะซับซ้อนมากขึ้นกว่าของนิทานพื้นบ้านได้. ตัวละครแบบดั้งเดิมในขณะที่วรรณกรรมดั้งเดิมสามารถแตกต่างกันในรูปแบบเรื่องราวส่วนใหญ่ของหุ้นประเภทลักษณะทั่วไปนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวละครต้นแบบ เพื่อช่วยให้ผู้อ่านสามารถรับรู้ปัญหาเรื่องของตัวละครที่มีการแบ่งออกเป็นที่ชัดเจนที่ดีเมื่อเทียบกับความชั่วร้าย พระเอกของเรื่องมักจะได้รับการปฏิบัติภารกิจที่ดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะบรรลุและคนร้ายมีการตั้งค่าเพื่อให้พระเอกจากการบรรลุมัน. ตัวละครหลักสามารถเป็นมนุษย์เทพหรือสัตว์ พวกเขามักจะมากหนึ่งมิติซึ่งหมายความว่าตัวละครแต่ละตัวจะมีลักษณะที่กำหนดหนึ่งที่ใช้ในการอธิบายให้เขา / เธอ คุณสมบัติเหล่านี้อาจจะเป็นทางร่างกายหรือที่เกี่ยวข้องกับบุคลิกของตัวละคร ตัวอย่างเช่นถ้ามีตัวละครแม่มดแม่มดส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะถูกกำหนดโดยบุคลิกของความชั่วร้ายของเธอกับการเปลี่ยนแปลง 'ไม่เจริญเติบโตส่วนบุคคลหรือของหัวใจ. ประเภทของวรรณกรรมดั้งเดิมวรรณกรรมดั้งเดิมสามารถตกอยู่ในจำนวนของประเภท: สุภาษิต, เทพนิยาย ชาวบ้านนิทานนิทานสัตว์ตำนานและตำนานอื่น ๆ ต่อไปนี้เป็นคำอธิบายที่สี่ในประเภทที่พบมากขึ้น. Fairytales บ่อยครั้งที่โรแมนติกและสวมเสมอเรื่องราวเหล่านี้มักจะเกิดขึ้นยาวนานมาแล้วใน 'ดินแดนที่ห่างไกลออกไป ' พวกเขาเป็นเรื่องราวของสิ่งมีชีวิตที่สวยงามเหมือนแม่มดยักษ์และมังกรและการตั้งค่าเพ้อฝันเหมือนปราสาทหรือป่า ลักษณะทั่วไปรวมถึงตัวเลขอุบัติเหตุค่าภาคหลวงและแน่นอนอย่างมีความสุขที่เคยหลังสิ้นสุด ตัวอย่างเช่นใช้ 'Cinderella' เรื่องราวที่เริ่มต้นขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 17 Cinderella, สาวสวยกดขี่โดยแม่เลี้ยงของความชั่วร้ายของเธอปรารถนาเพื่อชีวิตที่ดี เมื่อนางฟ้าของเธอปรากฏขึ้นที่จะให้เธอปรารถนา, Cinderella ตรงกับเจ้าชายที่ช่วยเธอและแต่งงานกับเธอ บทเรียนก็คือความมีน้ำใจและความรักที่จะประสบความสำเร็จมากกว่าความเห็นแก่ตัวและความชั่วร้าย. นิทานยังสวมเรื่องราวเหล่านี้มักจะสั้นและยาวอย่างหนักเชิงเปรียบเทียบหรือสัญลักษณ์ พวกเขาใช้ศีลธรรมทั้งบันเทิงและความรู้ของผู้อ่าน ลักษณะทั่วไปรวมถึงสัตว์พูดไม่กี่ตัวอักษรและมากของการดำเนินการที่มีบทเรียนจากเรื่องราวที่ปรากฏในตอนท้าย ตัวอย่างเช่นใช้นิทานของ 'เต่าและกระต่าย' กระต่าย mocks เต่าสำหรับความช้าของเขาดังนั้นความท้าทายเต่าเขาไปแข่ง แม้ว่ากระต่ายจะดีขึ้นและเร็วขึ้นช่วยให้เขามีความภาคภูมิใจและความเชื่อมั่นมากกว่าที่ได้รับในทางของเขา เต่าที่ช้ายังคงชนะการแข่งขันจบให้กับผู้อ่านที่ความเพียรมีคุณค่ามากขึ้นกว่าความเร็วหรือความแรง. ตำนานซึ่งแตกต่างจากอีกสองประเภทของวรรณกรรมดั้งเดิมนี้จะขึ้นอยู่กับคนจริงและเหตุการณ์หรือผู้ที่คิดว่าจะมีรับจริง เรื่องราวจะพูดเกินจริงเพื่อให้เห็นภาพความกล้าหาญหรือให้คำอธิบายบางสิ่งบางอย่างไม่จำเป็นต้องอธิบาย ลักษณะทั่วไปรวมถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีตที่ผ่านมารูปแบบฆราวาสและเป็นวีรบุรุษที่มีความสามารถที่น่าอัศจรรย์ ตัวอย่างเช่น 'ตำนานของพอลบันยัน' อ้างอิงครั้งแรกในปี 1904 อธิบายยักษ์และไม้หนักและสหายของเขาตั้งค่าอยู่เหนือโลกของความเป็นจริง บางเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในโลกจินตนาการและเรื่องอื่น ๆ เดินทางไปมาระหว่างโลกแห่งความจริงและโลกของการทำให้เชื่อ โลกจินตนาการเป็นเต็มตาและอธิบายเนียนโดยไม่คำนึงถึงวิธีการที่แปลกประหลาดมันอาจจะเป็น. ตัวละครที่มีการพัฒนาอย่างดีและทำงานในลักษณะเชื่อ พวกเขาอาจจะสัตว์ประหลาดหรือพวกเขาสามารถดูเหมือนจะธรรมดา ตัวเอกมีคุณสมบัติกำหนดไว้อย่างชัดเจน (และซับซ้อนอาจ) บุคลิกภาพและการจัดแสดงนิทรรศการการเจริญเติบโตในช่วงของเรื่อง. แปลงที่มีโครงสร้างเป็นอย่างดีและเชื่อเกินไป พวกเขามีการดำเนินการเชิงตรรกะ Magic เป็นองค์ประกอบสำคัญของพล็อตที่ช่วยให้เด็กมีส่วนร่วม แต่จินตนาการของทุกคนจะต้องมีขีด จำกัด ของพวกเขาหรือพวกเขาตกมาอยู่ที่อื่นเข้ามาในเรื่องไร้สาระ ความละเอียดทำให้ความรู้สึกที่อยู่ในดินแดนของโลกจินตนาการหรือกฎแห่งจินตนาการที่. ธีมส์สะท้อนให้เห็นถึงความคิดที่เป็นสากลเหมือนกันอยู่ในรูปแบบอื่น ๆ ของวรรณกรรมเด็ก - ค่าของมิตรภาพ, ความจงรักภักดี, การเอาชนะความกลัวความเคารพสำหรับคนอื่น ๆ มาจาก อายุ ธีมส์มีการทอโดยทั่วไปในเรื่องการพัฒนาและเปรียบเทียบผ่านตัวอักษรและการกระทำของพวกเขา พวกเขาสามารถที่จะเปิดเผยบทเรียนที่สำคัญและเป็นพื้นฐานของการตัดสินใจ แต่นักเขียนแห่งจินตนาการไม่สั่งสอนที่พวกเรา. เสียงมักจะร้ายแรง แต่มักจะมีเรื่องราวเบาโปร่งสบายและมีอารมณ์ขัน แฟนตาซีเป็นอย่างดีเหมาะกับรอบคอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สูงสุดสูงสุดในขณะที่นักเขียนแฟนตาซีสร้างโลกใหม่กับสิ่งที่ผิดปกติและความเป็นไปได้ของมันเอง ดังนั้นการตั้งค่าตัวอักษรของแฟนตาซีและแปลงมีแนวโน้มที่จะซับซ้อนมากขึ้นกว่าของนิทานพื้นบ้านแบบดั้งเดิมในขณะที่ตัวละคร


แบบวรรณกรรมสามารถแตกต่างกันไปในรูปแบบ เรื่องราวส่วนใหญ่นี้แบ่งประเภททั่วไป ลักษณะ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ต้นแบบของตัวละครเพื่อช่วยให้ผู้อ่านสามารถรับรู้ปัญหาของเรื่อง ตัวละครของมันจะแตกในชัดเจนระหว่างความดีกับความชั่ว พระเอกของเรื่องคือ มักจะได้รับภารกิจที่ดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะบรรลุผล และคนร้ายถูกตั้งค่าให้พระเอกจากการทํา .

ตัวละครหลักเป็นมนุษย์ เทพ หรือสัตว์ พวกเขามักจะมีมิติมาก ,ความหมายว่าตัวละครแต่ละตัวจะได้รับการกำหนดคุณลักษณะที่ใช้อธิบาย เขา / เธอ คุณลักษณะเหล่านี้อาจเป็นทางกายภาพหรือเกี่ยวข้องกับบุคลิกของตัวละคร ตัวอย่างเช่น ถ้ามีตัวละครแม่มด แม่มด ส่วนใหญ่จะถูกกำหนดโดยนิสัยชั่วร้ายของเธอ กับ ' ' ส่วนตัว หรือการเปลี่ยนแปลงของหัวใจ


แบบวรรณกรรมประเภทวรรณกรรมดั้งเดิมสามารถตกอยู่ในหมายเลขของประเภท : สุภาษิต , นิยายรัก , ชาวบ้าน , นิทาน , นิทานสัตว์ในเทพนิยายและตำนาน ฯลฯ ต่อไปนี้เป็นคำอธิบายของทั้งสี่ประเภททั่วไป

fairytales
มักจะโรแมนติก และสวมเสมอ เรื่องราวเหล่านี้มักจะเกิดขึ้น ' นานมาแล้ว ' ' ดินแดนที่ไกลแสนไกล ' พวกเขาคือเรื่องราวของสิ่งมีชีวิตวิเศษเหมือนแม่มดยักษ์ และมังกรและการตั้งค่าเพ้อฝันเหมือนปราสาทหรือป่า ลักษณะทั่วไปรวมถึง reoccurring ตัวเลข ราชวงศ์ และแน่นอนอย่างมีความสุขหลังจากสิ้นสุด ตัวอย่างเช่นใช้ ' ซินเดอเรลล่า ' เรื่องราวที่เริ่มขึ้นในศตวรรษที่ 17 ตอนปลาย ซินเดอเรล่า สาวสวย กดขี่โดยแม่เลี้ยงชั่วร้ายของเธอปรารถนาสำหรับชีวิตที่ดีกว่า เมื่อนางฟ้าประจำตัวของเธอดูเหมือนจะทำให้เธอต้องการซินเดอเรลล่ากับเจ้าชาย ที่ช่วยเธอและแต่งงานกับเธอ บทเรียนที่ได้คือความเมตตาและความรักจะเอาชนะความเห็นแก่ตัวและความชั่วร้าย

.
ยังสวม เรื่องราวเหล่านี้มักจะสั้นในความยาวและหนักเปรียบเทียบหรือเป็นสัญลักษณ์ พวกเขาใช้ศีลธรรมทั้งความบันเทิงและความรู้แก่ผู้อ่าน ลักษณะทั่วไปรวมถึงสัตว์ตัวอักษรน้อยและมากของการกระทำกับบทเรียนจากเรื่องราวที่ปรากฏในตอนท้าย ตัวอย่างเช่นใช้นิทาน " กระต่ายกับเต่า " กระต่ายล้อเลียนเต่าสำหรับความช้าของเขา ดังนั้นเต่าท้าทายเขา เพื่อการแข่งขัน แม้ว่ากระต่ายจะแข็งแกร่งและเร็วขึ้น เขาให้ความภาคภูมิใจและความเชื่อมั่นที่ได้รับในทางของเขา เต่าที่ช้าแต่มั่นคงชนะการแข่งขันถึงผู้อ่านว่า ความเพียร มีคุณค่ามากกว่าความเร็วหรือแรง


ตำนานแตกต่างจากอื่น ๆสอง วรรณกรรมดั้งเดิมชนิดนี้บนพื้นฐานของประชาชนจริง ๆและเหตุการณ์ หรือผู้ที่คิดว่าจะได้จริง เรื่องพูดเกินจริงเพื่อแสดงความกล้าหาญ หรือให้คำอธิบายถึงสิ่งที่ไม่จําเป็นต้องอธิบายได้เรามาไกลขนาดไหนก็ฉลองทุกช่วงเวลา . . . . . . .เรามาไกลขนาดไหนก็ฉลองทุกช่วงเวลา . . . . . . .เรามาไกลขนาดไหนก็ฉลองทุกช่วงเวลา . . . . . . .เรามาไกลขนาดไหนก็ฉลองทุกช่วงเวลา . . . . . . .เรามาไกลขนาดไหนก็ฉลองทุกช่วงเวลา . . . . . . .