Millennium Development Goal 7 is th

Millennium Development Goal 7 is the most far-reaching, affecting
each person now and in the future. It addresses the condition of
the natural and built environments: reversing the loss of natural
resources, preserving biodiversity, increasing access to safe water
and sanitation, and improving living conditions of people in slums.
The overall theme is sustainability, improving people’s lives without
depleting natural and humanmade capital stocks.
Failure to reach a comprehensive agreement on limiting greenhouse
gas emissions leaves billions of people vulnerable to climate
change, with the effects expected to hit hardest in developing countries.
Higher temperatures, changes in precipitation patterns, rising
sea levels, and more frequent weather-related disasters pose
risks for agriculture, food, and water supplies. The world released
33.6 billion metric tons of carbon dioxide in 2010, up 5 percent
over 2009 and a considerable rise of 51 percent since 1990—the
baseline for Kyoto Protocol requirements (figure 7a). Global emissions
in 2013 are estimated at an unprecedented 36 billion tons,
with a growth rate of 2 percent, slightly lower than the historical
average of 3 percent since 2000.
The Millennium Development Goals call for halving the proportion
of people without access to an improved water source and
sanitation facilities by 2015. In 1990 almost 1.3 billion people
worldwide lacked access to drinking water from a convenient,
protected source. By 2012 that had improved to 752 million
people—a 41 percent reduction. In developing countries the proportion
of people with access to an improved water source rose
from 70 percent in 1990 to 87 percent in 2012. However, almost
27 percent of countries are seriously off track toward meeting
the water target (figure 7b). In 1990 only 35 percent of the
people living in low- and middle-income economies had access
to a flush toilet or other form of improved sanitation. By 2012
the access rate had risen to 57 percent. But 2.5 billion people
still lack access to improved sanitation. The situation is worse
in rural areas, where 43 percent of the population has access to
improved sanitation, compared with 73 percent in urban areas.
This large disparity, especially in Sub-Saharan
Africa and South
Asia, is the main reason the sanitation target is unlikely to be
met on time (figure 7c).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป้าหมายการพัฒนามิลเลนเนียม 7 คือสุดผับ กระทบแต่ละคนในปัจจุบัน และในอนาคต มันอยู่สภาพของธรรมชาติ และสร้างสภาพแวดล้อม: กลับสูญเสียธรรมชาติทรัพยากร การรักษาความหลากหลายทางชีวภาพ การเพิ่มการเข้าถึงน้ำที่ปลอดภัยและสุขาภิบาล และปรับปรุงเงื่อนไขชีวิตของคนใน slumsชุดรูปแบบโดยรวมคือ ความยั่งยืน การปรับปรุงชีวิตของผู้คนโดยไม่พึ่งธรรมชาติและ humanmade หุ้นทุนล้มเหลวในการบรรลุข้อตกลงที่ครอบคลุมในเรือนกระจกจำกัดปล่อยก๊าซออกจากพันล้านคนเสี่ยงต่อการสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง ผลที่คาดว่าจะตี hardest ในประเทศกำลังพัฒนาอุณหภูมิสูง การเปลี่ยนแปลงในรูปแบบของฝน เพิ่มขึ้นระดับน้ำทะเล และก่อให้เกิดภัยพิบัติที่เกี่ยวข้องกับสภาพอากาศบ่อยขึ้นความเสี่ยงด้าน การเกษตร อาหาร น้ำ โลกที่นำออกใช้33.6 พันล้านตันคาร์บอนไดออกไซด์ใน 2010 ขึ้น 5 เปอร์เซ็นต์2009 กว่า และมากขึ้นร้อยละ 51 พ.ศ. 2533 — การพื้นฐานสำหรับข้อกำหนดพิธีสารเกียวโต (ภาพประกอบ 7a) ปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั่วโลกในปี 2013 มีประเมินที่เป็นประวัติการณ์ 36 ล้านตันมีอัตราการเติบโตร้อยละ 2 เล็กน้อยต่ำกว่าในอดีตค่าเฉลี่ยร้อยละ 3 ตั้งแต่ 2000เป้าหมายการพัฒนามิลเลนเนียมโทร halving สัดส่วนคนโดยไม่ต้องเข้าไปยังแหล่งน้ำปรับปรุง และอำนวยการสุขาภิบาล โดย 2015 ในปี 1990 เกือบ 1.3 ล้านคนทั่วโลกขาดการเข้าถึงน้ำดื่มจากโรงแรมป้องกันแหล่ง ปี 2012 ที่มีการปรับปรุงการ 752 ล้านคน — ลด 41 เปอร์เซ็นต์ ในการพัฒนาประเทศสัดส่วนบุคคลที่เข้าถึงการปรับปรุงน้ำ ต้นกุหลาบจากร้อยละ 70 ในปี 1990 87 เปอร์เซ็นต์ในปี 2012 อย่างไรก็ตาม เกือบร้อยละ 27 ประเทศติดตามไปประชุมอย่างจริงจังเป้าหมายน้ำ (รูปที่ 7b) ในปี 1990 เพียง 35 เปอร์เซ็นต์ของการคนที่อาศัยอยู่ในรายได้ต่ำ และปานกลางมีการเข้าแบบน้ำหรือแบบฟอร์มอื่น ๆ ของการปรับปรุงสุขาภิบาล โดย 2012อัตราการเข้ามาเพิ่มขึ้นร้อยละ 57 แต่ 2.5 พันล้านคนยัง ขาดการเข้าถึงการปรับปรุงสุขาภิบาล สถานการณ์จะเลวร้ายยิ่งในพื้นที่ชนบท ที่ร้อยละ 43 ของประชากรมีถึงปรับปรุงสุขาภิบาล เปรียบเทียบกับร้อยละ 73 ในเขตเมืองDisparity นี้ใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในซาฮาราใต้และแอฟริกาเหตุผลหลักสุขาภิบาลเป้าหมายไม่น่าจะเป็นเอเชียตรงตามเวลา (รูป 7c)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาแห่งสหัสวรรษเป้าหมาย 7
เป็นส่วนใหญ่ที่ไกลถึงผลกระทบต่อแต่ละคนในขณะนี้และในอนาคต มันอยู่ที่สภาพของสภาพแวดล้อมที่เป็นธรรมชาติและที่สร้างขึ้น: การย้อนกลับของการสูญเสียของธรรมชาติทรัพยากรการรักษาความหลากหลายทางชีวภาพเพิ่มการเข้าถึงน้ำสะอาด. และการสุขาภิบาลและการปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ของผู้คนในชุมชนแออัดรูปแบบโดยรวมคือการพัฒนาอย่างยั่งยืน, การปรับปรุงคุณภาพชีวิตของผู้คนโดยไม่ต้องพึ่งพาธรรมชาติและหุ้นทุน humanmade. ล้มเหลวในการบรรลุข้อตกลงที่ครอบคลุมเกี่ยวกับการ จำกัด การเรือนกระจกการปล่อยก๊าซใบพันล้านคนเสี่ยงต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงที่มีผลกระทบที่คาดว่าจะตียากที่สุดในประเทศกำลังพัฒนา. อุณหภูมิที่สูงขึ้นการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบฝนที่เพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลและอื่น ๆ ภัยพิบัติที่เกี่ยวข้องกับสภาพอากาศบ่อยครั้งก่อให้เกิดความเสี่ยงเพื่อการเกษตร, อาหาร, และวัสดุสิ้นเปลืองน้ำ โลกออก33600000000 ตันของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในปี 2010 เพิ่มขึ้นร้อยละ 5 ในช่วงปี 2009 และเพิ่มขึ้นมากถึงร้อยละ 51 ตั้งแต่ปี 1990 ที่พื้นฐานสำหรับความต้องการของพิธีสารเกียวโต(รูป 7a) ปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั่วโลกในปี 2013 อยู่ที่ประมาณประวัติการณ์ 36000000000 ตันมีอัตราการเติบโตร้อยละ2 ลดลงเล็กน้อยจากประวัติศาสตร์เฉลี่ยร้อยละ3 ตั้งแต่ปี 2000 เป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษเรียกร้องให้ลดลงครึ่งหนึ่งสัดส่วนของคนที่ไม่สามารถเข้าถึงน้ำที่ดีขึ้นแหล่งที่มาและสิ่งอำนวยความสะดวกด้านสุขอนามัยในปี 2015 ในปี 1990 เกือบ 1.3 พันคนทั่วโลกขาดการเข้าถึงน้ำดื่มจากสิ่งอำนวยความสะดวกที่มีแหล่งที่มาที่มีการป้องกัน ในปี 2012 ที่ได้เพิ่มขึ้นเป็น 752,000,000 คนลดลงร้อยละ 41 ในประเทศกำลังพัฒนาสัดส่วนของคนที่มีการเข้าถึงการพัฒนาแหล่งน้ำเพิ่มขึ้นจากร้อยละ70 ในปี 1990 เป็นร้อยละ 87 ในปี 2012 แต่เกือบร้อยละ27 ของประเทศอย่างจริงจังออกติดตามไปยังการประชุมเป้าหมายน้ำ(รูป 7b) ในปี 1990 มีเพียงร้อยละ 35 ของคนที่อาศัยอยู่ในต่ำและเศรษฐกิจที่มีรายได้ปานกลางมีการเข้าถึงไปยังชักโครกหรือรูปแบบอื่นๆ ของการสุขาภิบาลที่ดีขึ้น ในปี 2012 อัตราการเข้าถึงได้เพิ่มขึ้นถึงร้อยละ 57 แต่ 2500000000 คนยังขาดการเข้าถึงสุขอนามัยที่ดีขึ้น สถานการณ์จะเลวร้ายยิ่งในพื้นที่ชนบทที่ร้อยละ 43 ของประชากรที่มีการเข้าถึงสุขอนามัยที่ดีขึ้นเมื่อเทียบกับร้อยละ73 ในพื้นที่เขตเมือง. นี้ความแตกต่างที่มีขนาดใหญ่โดยเฉพาะในทะเลทรายซาฮาราแอฟริกาและเอเชียเป็นเหตุผลหลักเป้าหมายสุขาภิบาลเป็นไม่น่าจะได้พบกับเวลา (รูป 7c)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป้าหมายการพัฒนาสหัสวรรษที่ 7 คือ กว้างขวางที่สุด มีผลต่อ
แต่ละคนตอนนี้ และในอนาคต มันอยู่ที่สภาพของธรรมชาติและสร้างสิ่งแวดล้อม :

กลับการสูญเสียของทรัพยากรธรรมชาติ อนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ การเพิ่มการเข้าถึง
น้ำที่ปลอดภัยและสะอาด และปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ของประชาชนในชุมชนแออัด
ธีมโดยรวมอย่างยั่งยืนการปรับปรุงชีวิตของผู้คนโดยไม่ต้องพึ่งพาธรรมชาติและหุ้นทุน humanmade
.
ความล้มเหลวที่จะบรรลุข้อตกลงที่ครอบคลุมการปล่อยก๊าซ เรือนกระจก
กัดใบพันล้านคนเสี่ยงต่อภูมิอากาศ
เปลี่ยน , กับผลที่คาดว่าจะตีที่ยากที่สุดในการพัฒนาประเทศ
อุณหภูมิที่สูงขึ้น การเปลี่ยนแปลงในรูปแบบการตกตะกอน ระดับน้ำทะเลสูงขึ้น
,สภาพอากาศเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องกับภัยพิบัติและบ่อยครั้งก่อให้เกิด
ความเสี่ยงเพื่อการเกษตร อาหาร และน้ำ วัสดุ โลกปล่อย
33.6 พันล้านตันของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ใน 2010 , ขึ้น 5 เปอร์เซ็นต์ จากปี 2552 และเพิ่มขึ้นมาก

51 เปอร์เซ็นต์ ตั้งแต่ปี 1990 รักษาพิธีสารเกียวโตความต้องการตัวเลข ( 7A )
ปล่อยทั่วโลกในปี 2013 จะประมาณเป็นประวัติการณ์ 36 พันล้านตัน
มีอัตราการเติบโตร้อยละ 2 , เล็กน้อยต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของประวัติศาสตร์
3 เปอร์เซ็นต์ ตั้งแต่ปี 2000
เป้าหมายการพัฒนาสหัสวรรษเรียก แบ่งสัดส่วน
คนไม่เข้าถึงการปรับปรุงแหล่งน้ำและ
เครื่องสุขาภิบาลโดย 2015 . ในปี 1990 เกือบ 1.3 พันล้านคนขาดการเข้าถึงน้ำดื่มทั่วโลก

จากที่สะดวก แหล่งที่มีการป้องกัน2012 โดยมีการปรับปรุง 752 ล้าน
people-a 41 เปอร์เซ็นต์ ลดลง ในการพัฒนาประเทศสัดส่วน
ของผู้คนสามารถเข้าถึงการปรับปรุงแหล่ง น้ำกุหลาบ
จากร้อยละ 70 ปี 87 เปอร์เซ็นต์ใน 2012 . แต่เกือบ
27 เปอร์เซ็นต์ของประเทศอย่างจริงจัง ออกติดตามไปประชุม
น้ำเป้าหมาย ( รูป 7b ) ในปี 1990 เพียง 35 เปอร์เซ็นต์ของ
คนที่อาศัยอยู่ในประเทศที่มีรายได้ปานกลาง - ต่ำ และมีการเข้าถึง
ไปล้างห้องน้ำหรือรูปแบบอื่น ๆของการปรับปรุงสุขาภิบาล โดย 2012
อัตราการเข้าถึงได้เพิ่มขึ้นถึง 57 เปอร์เซ็นต์ แต่ 2.5 พันล้านคน
ยังขาดการเข้าถึงการปรับปรุงสุขาภิบาล . สถานการณ์จะเลวร้าย
ในชนบทที่ 43 เปอร์เซ็นต์ของประชากรที่มีการเข้าถึง
การปรับปรุงสุขาภิบาล , เมื่อเทียบกับร้อยละ 73 ในเขตเมือง .
ความแตกต่างขนาดใหญ่นี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในซับซาฮา

เอเชียแอฟริกาและตอนใต้ คือเหตุผลหลักสุขาภิบาลเป้าหมายไม่น่าจะ
พบกันในเวลา ( รูปที่ 5 )