One day, two days…. the mastiff had

One day, two days…. the mastiff had no rest whatsoever. The barbarians seemed to never end. They charged relentlessly. On the second day, Core Formation Cultivators appeared in their midst, wearing barbarian suits of armor.

The bloody battle continued within the fifth matrix, with canine howls and miserable human shrieks filling the air. Late in the night of the second day, the mastiff killed the three Core Formation barbarians, although it was wounded in the process. After that, there was quiet. The barbarians retreated. Everything was still.

In a daze, Meng Hao looked at the mastiff. One of its legs was broken, and it looked exhausted. It hadn’t rested in two days, and had no medicinal pills to consume. Each fight had been a fight to the death, and it had prevented any of the people from harming Meng Hao. In fact, thanks to its frenzy, no one had even stepped within thirty meters of him.

As of now, it was overcome with fatigue. It lay down next to Meng Hao, panting. It licked his hand as if it wanted him to pet its head.

Everything was still; on the mountain peak, only a dog and a man could be seen. One couldn’t move, the other lay prone, ready to stand guard for an eternity.

Meng Hao looked at the mastiff, and a warmth rose up from the bottom of his heart that he had never felt before. It filled his entire body. This creature was just a puppy, a Blood Divinity with little spiritual understanding. And yet… it would not forsake him. Even under these circumstances, it wouldn’t leave, but instead fought to defend him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งวัน สองวัน...กาแฟที่ได้ไม่มีเหลือเลย อนารยชนดูเหมือนจะ ไม่จบ พวกเขาคิดอย่างไม่ลดละ ในวันสอง เครื่องพรวนดินก่อหลักปรากฏในท่ามกลางของพวกเขา เถื่อนสวม ชุดเกราะสงครามเลือดยังคงอยู่ในเมทริกซ์ห้า สุนัขข่มขวัญและความสุขมนุษย์ shrieks เติมอากาศ ในช่วงกลางคืนของวันสอง กาแฟที่ฆ่าป่าเถื่อนก่อหลักสาม แม้ว่ามันได้รับบาดเจ็บในกระบวนการ หลังจากนั้น ได้เงียบ อนารยชนที่สภาพระส่ำ ทุกอย่างก็ดึก เมงเฮาดูกาแฟ หนึ่งของขาหัก และมองไปหมด มันไม่ rested ในวันที่สอง และมียาไม่มียาจะใช้ แต่ละต่อสู้ได้ต่อสู้จนถึง และมันได้ป้องกันใด ๆ ของผู้คนทำร้ายเฮาเมง ในความเป็นจริง จากความบ้า ไม่มีแม้ก้าวภายในระยะสามสิบเมตรของเขาณ ขณะนี้ มันถูกเอาชนะ ด้วยความเมื่อยล้า มันวางอยู่ถัดจากเมงเฮา หอบ มันเลียมือของเขาว่ามันอยากให้เขาไปเลี้ยงหัวของมันทุกอย่างมันยัง บนยอดเขา เพียงสุนัขและคนอาจจะเห็น หนึ่งไม่สามารถย้าย อื่น ๆ วางแนวโน้ม พร้อมที่จะปกป้องความชั่วนิรันดร์เฮา เมงมองกาแฟการ และความอบอุ่นลุกขึ้นจากด้านล่างของหัวใจของเขาที่เขาไม่เคยได้รู้สึกมาก่อน มันเต็มไปด้วยร่างกายของเขาทั้งหมด สิ่งมีชีวิตนี้เป็นเพียงลูกสุนัข เทพในเลือด มีน้อยความเข้าใจจิตวิญญาณ และยังไม่ ได้...มันจะไม่ละทิ้งเขา แม้ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ มันจะไม่ปล่อยให้ แต่แทน ที่ต่อสู้เพื่อปกป้องเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันหนึ่งสองวัน ... สุนัขพันธุ์หนึ่งมีส่วนที่เหลือไม่มีสิ่งใด ๆ ป่าเถื่อนดูเหมือนจะไม่จบ พวกเขาเรียกเก็บอย่างไม่ลดละ ในวันที่สองแกนสร้างพรวนปรากฏอยู่ในท่ามกลางของพวกเขาสวมชุดสูทเถื่อนเกราะ. การต่อสู้เลือดอย่างต่อเนื่องภายในเมทริกซ์ที่ห้ากับสุนัขหอนและเสียงร้องของมนุษย์ความสุขเติมอากาศ ดึกของวันที่สอง Mastiff ฆ่าสามหลักสร้างป่าเถื่อนแม้ว่ามันจะได้รับบาดเจ็บในกระบวนการ หลังจากนั้นก็มีความเงียบสงบ ป่าเถื่อนถอย ทุกอย่างก็ยังคง. ในอาการงุนงงเม้งเฮามองที่ Mastiff ขาข้างหนึ่งของมันถูกทำลายและมันดูหมด มันไม่ได้วางในวันที่สองและมียาไม่มียาที่จะบริโภค การต่อสู้แต่ละครั้งได้รับการต่อสู้กับความตายและจะป้องกันไม่ให้การใด ๆ ของคนที่มาจากการทำร้ายเม้งเฮา ในความเป็นจริงต้องขอบคุณความบ้าของมันไม่มีใครก้าวแม้กระทั่งภายในสามสิบเมตรของเขา. ณ ตอนนี้มันก็เอาชนะด้วยความเหนื่อยล้า มันล้มตัวลงนอนติดกับเม้งเฮาหอบ มันเลียมือของเขาราวกับว่ามันอยากให้เขาเลี้ยงหัวของมัน. ทุกอย่างก็ยังคง; บนยอดเขามีเพียงสุนัขและชายคนหนึ่งอาจจะเห็น หนึ่งไม่สามารถย้ายไปที่อื่น ๆ ที่วางคว่ำพร้อมที่จะยืนเฝ้าสำหรับนิรันดร์. เม้งเฮามองที่ Mastiff และความอบอุ่นลุกขึ้นจากด้านล่างของหัวใจของเขาว่าเขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันเต็มไปทั้งร่างกายของเขา สิ่งมีชีวิตนี้เป็นเพียงลูกสุนัขเป็นเทพเลือดด้วยความเข้าใจจิตวิญญาณของเล็ก ๆ น้อย ๆ และยัง ... มันจะไม่ทอดทิ้งเขา แม้ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ก็จะไม่ปล่อยให้ แต่แทนที่จะต่อสู้เพื่อปกป้องเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 วัน 2 วัน . . . . . . . สุนัขพันธุ์หนึ่งที่ไม่มีการพักเลย ป่าเถื่อนที่ดูเหมือนจะไม่มีวันจบสิ้น พวกเขาคิดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ในวันที่สอง เกษตรกรรูปแบบหลักที่ปรากฏอยู่ในท่ามกลางของพวกเขาสวมชุดของพวกเกราะสงครามเลือดอย่างต่อเนื่องภายในเมทริกซ์ห้า กับหอนสุนัขและกรีดร้องมนุษย์เป็นทุกข์ เติมอากาศ ในกลางดึกของวันที่ 2 , Mastiff ฆ่าสามแกนการป่าเถื่อน แม้จะได้รับบาดเจ็บในกระบวนการ หลังจากนั้น มันก็เงียบ ป่าเถื่อนที่ล่าถอยไป ทุกอย่างยังคง .เข้ามางง เมิ่งฮ่าวมอง Mastiff . ขาข้างหนึ่งของของเสีย และมันดูหมดแรง มันไม่ได้จับอยู่ 2 วัน และไม่มียายาที่จะกิน การต่อสู้ในแต่ละได้รับการต่อสู้ไปสู่ความตาย และมันมีป้องกันใด ๆของผู้คนจากการทำร้าย เมิ่งฮ่าว ในความเป็นจริง ขอบคุณของความบ้า ไม่มีใครเคยเหยียบภายใน 30 เมตร เขาณตอนนี้มันถูกเอาชนะด้วยความเหนื่อยล้า มันนอนลงข้างๆเมิงเฮา . . . มันเลียนิ้วมือของเขา เช่น ถ้าต้องการให้สัตว์เลี้ยงที่หัวของมันทุกอย่างยังคง บนยอดภู เฉพาะสุนัขและมนุษย์สามารถมองเห็นได้ หนึ่งไม่สามารถย้ายอื่น ๆวางได้ง่าย พร้อมที่จะยืนเฝ้ายามชั่วนิรันดร์เมิ่งฮ่าวมอง Mastiff และอบอุ่นขึ้นจากด้านล่างของหัวใจของเขา ที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน มันเต็มไปทั้งตัวเลย สัตว์ตัวนี้เป็นเพียงลูกสุนัขพระผู้เป็นเจ้าเลือดด้วยความเข้าใจจิตใจเล็ก ๆน้อย ๆ แต่ . . . . . . . จะไม่ทอดทิ้งเขา แม้ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ มันก็จะไม่ทิ้ง แต่ต่อสู้เพื่อปกป้องเขา