Objective: Insomnia symptoms have b

Objective: Insomnia symptoms have been individually associated with both caffeine consumption and sleep duration abnormalities in prior studies. The goal of this study was to determine whether caffeine consumption was associated with insomnia symptoms from a population perspective and whether this relationship depended on habitual sleep duration. Methods: Data were extracted from the 2007-2008 National Health and Nutritional Examination Survey (N ¼ 4730). Caffeine consumptionwas quantified as mg/d from 2 typical days of use, 7 to 10 d apart. Insomnia symptoms were evaluated using frequencies of difficulty falling asleep (DFA), difficulty staying asleep (DSA), non-restorative sleep (NRS), and daytime sleepiness (DS). Habitual sleep duration was assessed as the hours of sleep obtained on a typical night. Binomial logistic regression
analysis evaluated the relationships of individual insomnia and sleepiness symptoms (DFA, DSA, NRS, and DS) with caffeine consumption and sleep duration variables, after adjusting for covariates. Results: The mean  SD caffeine consumption was 176.6  201 mg/d. Mean habitual sleep duration was 6.8  1.4 h. Insomnia symptoms were prevalent in 19.1% to 28.4% of the respondents. Although caffeine consumption was associated with all insomnia symptoms in the unadjusted models, the adjusted models demonstrated a trend toward significance with DSA. Sleep duration was inversely associated with the insomnia symptoms in unadjusted and adjusted analysis. Finally, NRS was associated with an interaction between increased caffeine consumption and sleep duration.Conclusion: The association between caffeine use and insomnia symptoms depends on habitual sleep duration at a population level.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: อาการนอนไม่หลับได้เป็นรายบุคคลที่เกี่ยวข้องกับทั้งคาเฟอีนและการนอนหลับผิดปกติระยะเวลาในการศึกษาล่วงหน้า เป้าหมายของการศึกษานี้คือการ ตรวจสอบว่า คาเฟอีนคือเกี่ยวข้องกับอาการนอนไม่หลับจากมุมมองของประชากรและว่าความสัมพันธ์นี้ขึ้นอยู่ระยะเวลาหลับเขากับ วิธีการ: ข้อมูลที่ถูกสกัดจาก 2007-2008 แห่งชาติสุขภาพและโภชนาการตรวจสำรวจ (N ¼ 4730) คาเฟอี consumptionwas ที่วัดเป็น mg/d จาก 2 วันโดยทั่วไปการใช้ 7-10 d ออกจากกัน อาการนอนไม่หลับได้ถูกประเมินโดยใช้ความถี่หลับยาก (DFA), หลับยาก (DSA), นอนไม่บูรณะ (NRS), และไม่ง่วงนอนตอนกลางวัน (DS) ระยะเวลาหลับที่เคยถูกประเมินเป็นชั่วโมงของการนอนหลับที่ได้รับคืนโดยทั่วไป ถดถอยโลจิสติกทวินามวิเคราะห์ประเมินความสัมพันธ์ของอาการแต่ละโรคนอนไม่หลับและง่วงนอน (DFA, DSA, NRS และ DS) มีคาเฟอีนการบริโภคและการนอนหลับระยะเวลาตัวแปร หลังจากที่ปรับ covariates ผลลัพธ์: ค่าเฉลี่ย SD คาเฟอีนคือ 176.6 201 mg/d.หมายถึง ระยะเวลาหลับที่เคยแก้ไขอาการนอนไม่หลับ 1.4 h. 6.8 มีแพร่หลายใน 19.1% ถึง 28.4% ของผู้ตอบ แม้ว่าคาเฟอีนสัมพันธ์กับอาการนอนไม่หลับทั้งหมดในรุ่นได้ปรับ รุ่นปรับปรุงแสดงให้เห็นแนวโน้มไปทางสำคัญกับ DSA ระยะเวลาหลับเป็นตรงกันข้ามที่เกี่ยวข้องกับอาการนอนไม่หลับในวิเคราะห์ได้ปรับ และปรับปรุง ในที่สุด NRS ถูกเชื่อมโยงกับการโต้ตอบระหว่างคาเฟอีนเพิ่มขึ้นและช่วงหลับ สรุป: ความสัมพันธ์ระหว่างอาการนอนไม่หลับและใช้คาเฟอีขึ้นอยู่กับระยะเวลาเคยหลับในระดับประชากร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: อาการนอนไม่หลับได้รับการเชื่อมโยงเป็นรายบุคคลกับทั้งคาเฟอีนการบริโภคและการนอนหลับผิดปกติในช่วงระยะเวลาในการศึกษาก่อน เป้าหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อตรวจสอบว่าการบริโภคคาเฟอีนมีความสัมพันธ์กับอาการนอนไม่หลับจากมุมมองของประชากรและความสัมพันธ์นี้ไม่ว่าจะขึ้นอยู่กับระยะเวลาการนอนหลับเป็นปกติวิสัย วิธีการ: ข้อมูลสกัดจากสุขภาพแห่งชาติและการสำรวจตรวจสอบโภชนาการ (ยังไม่มี¼ 4730) 2007-2008 consumptionwas คาเฟอีนปริมาณเป็น mg / D จาก 2 วันโดยทั่วไปในการใช้งาน 7-10 D ออกจากกัน อาการนอนไม่หลับได้รับการประเมินโดยใช้ความถี่ของความยากลำบากในการนอนหลับ (DFA) ความยากลำบากหลับ (DSA) ไม่ใช่การบูรณะการนอนหลับ (NRS) และง่วงนอนตอนกลางวัน (DS) ระยะเวลาการนอนหลับเป็นนิสัยได้รับการประเมินเป็นชั่วโมงของการนอนหลับได้ในคืนปกติ การถดถอยโลจิสติกทวินาม
การวิเคราะห์ประเมินความสัมพันธ์ของแต่ละคนนอนไม่หลับและอาการง่วงนอน (DFA, DSA, NRS และ DS) ที่มีการบริโภคคาเฟอีนและระยะเวลาการนอนหลับตัวแปรหลังจากปรับค่าตัวแปร ผล: หมายความว่าอย่างไร การบริโภคคาเฟอีนเป็น SD 176.6? 201 มก. / วัน หมายถึงระยะเวลาการนอนหลับเป็นนิสัยเป็น 6.8? 1.4 ชั่วโมง อาการนอนไม่หลับเป็นที่แพร่หลายใน 19.1% เป็น 28.4% ของผู้ตอบแบบสอบถาม แม้ว่าการบริโภคคาเฟอีนมีความสัมพันธ์กับอาการนอนไม่หลับทั้งหมดในรูปแบบเท็มเพลตที่แสดงให้เห็นถึงรูปแบบการปรับแนวโน้มความสำคัญกับ DSA ระยะเวลาการนอนหลับมีความสัมพันธ์ผกผันกับอาการนอนไม่หลับเท็มเพลตในการวิเคราะห์และปรับปรุง สุดท้าย NRS ได้เกี่ยวข้องกับการปฏิสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคคาเฟอีนที่เพิ่มขึ้นและการนอนหลับ duration.Conclusion: ความสัมพันธ์ระหว่างการใช้คาเฟอีนและอาการนอนไม่หลับขึ้นอยู่กับระยะเวลาการนอนหลับเป็นปกติวิสัยในระดับประชากร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : อาการนอนไม่หลับมีทั้งแบบที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคเครื่องดื่มผสมคาเฟอีน และนอนเวลาปกติในการศึกษาก่อน เป้าหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อตรวจสอบว่า การบริโภคคาเฟอีน ที่เกี่ยวข้องกับอาการนอนไม่หลับจากประชากรที่มุมมองและไม่ว่าความสัมพันธ์นี้ขึ้นอยู่กับนิสัยการนอนหลับของ วิธีการ : ทำการสกัดจาก 2007-2008 ในการสำรวจสุขภาพและโภชนาการ ( การสอบ¼ 1 ) consumptionwas ปริมาณคาเฟอีนเป็นมิลลิกรัมต่อวัน จาก 2 วัน ปกติใช้ 7 ถึง 10 D ห่างกัน ประเมินการใช้ความถี่ของอาการนอนไม่หลับนอนหลับยาก ( DFA ) ยากจะหลับ ( DSA ) , ไม่บูรณะนอน ( ข้าง ) และ daytime sleepiness ( DS ) เคยนอนเวลาสัมภาษณ์เป็นชั่วโมงนอนได้ในตอนกลางคืน โดยทั่วไป การถดถอยแบบโลจิสติกการวิเคราะห์ประเมินความสัมพันธ์ของบุคคลและง่วงนอน อาการนอนไม่หลับ ( DFA , DSA ข้าง , และ DS ) กับการบริโภคคาเฟอีนและตัวแปรระยะเวลานอน หลังจากปรับสำหรับความรู้ . ผลลัพธ์ : หมายถึง SD คาเฟอีนการบริโภค 176.6 201 mg / d . หมายถึงนิสัยนอนระยะเวลาเป็น 6.8 1.4 . นอนไม่หลับและอาการที่แพร่หลายใน 19.1 ร้อยละ 28.4 % ของผู้ตอบแบบสอบถาม แม้ว่าการบริโภคคาเฟอีน ที่เกี่ยวข้องกับอาการนอนไม่หลับที่ยังคงปรับรุ่น , รุ่นแสดงแนวโน้มความสำคัญกับ DSA ช่วงเวลานอนเป็นตรงกันข้ามที่เกี่ยวข้องกับการนอนไม่หลับ อาการยังไม่ปรับปรุงและปรับข้อมูล ในที่สุด ข้างที่เกี่ยวข้องกับปฏิสัมพันธ์ระหว่างคาเฟอีนการบริโภคเพิ่มขึ้นและระยะเวลานอน สรุป : ความสัมพันธ์ระหว่างคาเฟอีนใช้และอาการขึ้นอยู่กับนิสัยการนอนหลับเวลาที่ประชากรระดับ