The atmosphere before a battle. Ten

The atmosphere before a battle. Tension that stabbed the body and the heaviness of being closer to death.

While being illuminated by the light of the campfire lit for warmth that was surrounded by the adventurers, I was breathing deeply. Such an atmosphere was enveloping my body.

My chest was in pain as if it was tightening, as if it was being stabbed by a small needle.

I gazed at the surrounding adventurers. They were all youths in the their latter teens. There were some even younger kids as well. But that wasn’t really unusual.

But maybe, the ones around me were still not used to such battles—–it might even be their first time. Thinking like that, I breathed deeply again.

Now, we’ll be fighting. With Goblins. Along with numerous adventurers. Against countless goblins. A battle to the death.

There were those who were calmed by the fact that there were many comrades and then there were those who afraid of the fact that they’ll be fighting an incredible number of goblins. They participated due to their youthful enthusiasm but were now getting scared just before it actually started.

They looked similar to the old me. I gently patted Ermenhilde’s rim inside my pocket.

[What happened?]

“Just a little nervous.”

[……Don’t say it so openly.]

I’m used to fighting goblins. I have fought them many times. Killed countless of them. In the plains, caves, inside forests, within cities.

But that doesn’t mean I’ll stop getting scared anymore. Especially, when the comrades I have to entrust my back to—-those that’ll fight with me are so nervous, their nervousness was transmitted to me as well.

Looking up at the sky, the shining sun will soon reach its peak. Just a little more till the operation starts.

The participants were, approximately 50 people who could only fight in close combat like me. Magicians and Archers were approx 30. Leaving the Magic City Ofan, we were currently encamped approx 1Km south of the city.

Here, the goblins won’t be able to directly cause damage to the city and their movements could be seen from the defensive walls of the city as well. If any movement was seen they had been prepared to inform us through smoke signals.

And the goblins were—

“What a view. What a great view it is.”

[Yeah right. It’s disgusting.]

In my line of sight, in the middle of the plains was a huge group of earthen coloured goblins. Their distance was around 1Km away from us. There was enough distance that one wouldn’t see them if he didn’t strain their eyes.

RIght now, they are probably greedily devouring the meat we spread around for them there as lure. As a living being, it was enough to make you feel unpleasant. But to not even think of taking that food away back to their dwelling, I guess they really are just wild beasts.

Their number was more than 200. Probably close to 250 or something. We were only 80 so it’ll be around three goblins for everyone.

There really is a lot of them.

And I ended up feeling that something was behind all this. Goblins do have a tendency to swarm but this number isn’t small enough to be called just a group. Simply speaking, though higher number may equal more power but when the number is too big there will definitely be a need for a commander/leader.

Adventurers who are used to goblins should have already sensed that as well. That this situation was abnormal.

“I feel like I have been getting involved in too much trouble recently.”

3 months back, an Ogre suddenly appeared in a village. 2 weeks back, there was that black Orc that could use the Demon God’s flames.

And this time, a group of 200+ goblins. And I am willingly getting involved in this so I can’t really complain much either.

I wonder how Souichi and Aya are right now? Thinking that, i looked towards the place where the magicians had gathered.

7 students have participated from the Albana Magic Academy. Souichi, Aya, and there was even Miss Francesca there. With Souichi and Aya as the lead, the students had gathered with the others just a while back.

Those 2 had become totally used to this so, they seemed rather bold or should I say, relaxed. The rest 5 of them were nervous enough that it showed on their faces. They’re noble children. It should be the first time they’d be taking part in such a battle.

The scale of this battle wasn’t unusual when the Demon God was still active but even then, only trained and veteran adventurers and knights took part in such battles. Students and nobles were protected by their parents.

By the way, I haven’t greeted them yet. They shouldn’t be aware of my presence either.

In Ermenhilde’s words I’m being too difficult. I am aware of that as well.

“Are you fine?”

“Ueeh? Yes.”

I spoke to the adventurer beside me who had a blue face.

He must be in his teens. Looks the same age as Souichi. Well, Souichi is child-faced or rather, looks much younger than his actual age though.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บรรยากาศก่อนการรบ ความตึงเครียดที่แทงร่างกายและหัวใจที่ต้องตายในขณะที่ถูกส่องสว่าง ด้วยแสงของแคมป์ไฟสำหรับอบอุ่นที่ถูกล้อมรอบ ด้วยที่นักผจญภัย ฉันได้หายใจลึก บรรยากาศดังกล่าวถูกห่อหุ้มร่างกายของฉันช่วงหน้าอกไม่เจ็บเหมือนถูกขัน ว่าถูกถูกแทง ด้วยเข็มขนาดเล็กฉันจ้องนักผจญภัยโดยรอบ พวกเขาเป็นเยาวชนทั้งหมดในตัวของวัยรุ่นหลัง มีเด็กเด็กเป็นอย่างดี แต่ที่ไม่ปกติจริง ๆแต่บางที คนรอบข้างยังไม่เป็นการรบ — – มันอาจจะเป็นครั้งแรกของพวกเขา คิดเช่นนั้น ฉันลมหายใจลึกอีกครั้งตอนนี้ เราจะสามารถต่อสู้ มีผี พร้อมกับนักผจญภัยมากมาย กับผีนับไม่ถ้วน การรบที่ตายมีผู้ที่สงบมีความจริงที่ว่า มีสหายหลาย และมีผู้ ที่กลัวความจริงที่ว่า พวกเขาจะต่อสู้จำนวนผีที่น่าทึ่ง พวกเขาเข้าร่วมเนื่องจากความกระตือรือร้นอ่อนเยาว์ แต่ได้รับกลัวก่อนจะเริ่มจริง ๆ ตอนนี้พวกเขาดูคล้ายกับเก่าฉัน ฉันค่อย ๆ patted ริมของ Ermenhilde ภายในกระเป๋าของฉัน[เกิดอะไรขึ้น]"เพียงเล็กน้อยประสาท"[…… ไม่ได้พูดว่า ให้เปิดเผย]ฉันใช้ต่อสู้ผี ฉันจะต่อสู้พวกเขาหลายครั้ง ฆ่าตายนับไม่ถ้วนของพวกเขา ในเพลนส์ ถ้ำ ในป่า ในเมืองแต่ไม่ว่า ฉันจะหยุดรับกลัวอีกต่อไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อสหายที่จะต้องมอบหมายให้ฉันกลับไป — -ที่จะต่อสู้กับฉันดังนั้นประสาท ความกังวลใจของพวกเขาถูกส่งให้ฉันเช่นกันมองท้องฟ้า ดวงอาทิตย์ส่องแสงจะมาถึงจุดสูงสุด เริ่มต้นเพียงเล็กน้อยจนถึงการดำเนินการผู้เข้าร่วมได้ คนประมาณ 50 เท่าสามารถต่อสู้ในปิดการต่อสู้เช่นฉัน นักมายากลและนักยิงธนูได้ประมาณ 30 เราออกจาก Ofan เมืองเวทมนตร์ ที่ encamped ในปัจจุบันประมาณ 1 กม.ทางทิศใต้ของเมืองที่นี่ ผีจะไม่สามารถทำให้เมืองเสียหายโดยตรง และอาจจะเห็นการเคลื่อนไหวของผนังป้องกันเมืองเป็นอย่างดี ถ้าเคลื่อนไหวใด ๆ ที่เห็นพวกเขาได้เตรียมการแจ้งเราผ่านทางสัญญาณควันและผี —"อะไรดู สิ่งที่ดูดีได้"[ใช่ขวา ตำแหน่งที่ตั้ง]ในสายตาของบรรทัดของฉัน กลางราบเป็นกลุ่มใหญ่ของผีสีดิน ระยะทางของพวกเขาถูกประมาณ 1 กม.ห่างจากเรา มีระยะทางเพียงพอที่หนึ่งจะไม่เห็นพวกเขาถ้าเขาไม่ได้ต้องตาตอนนี้ พวกเขาจะอาจจะตะกละกินเนื้อเรากระจายทั่วตัวมีเป็นล่อ เป็นการดำรงชีวิต มันก็เพียงพอที่จะทำให้คุณรู้สึกไม่พอใจ แต่จะไม่ได้คิดว่า การที่อาหารไปกลับการอยู่อาศัยของพวกเขา ผมคิดว่า พวกเขาเป็นสัตว์ป่าเพียงจริงจำนวนของพวกเขาได้มากกว่า 200 คงปิด 250 หรือสิ่ง เราได้ 80 เท่านั้นดังนั้นมันจะมีรอบสามผีทุกคนมีจำนวนมากของพวกเขาและฉันสิ้นสุดรู้สึกว่าสิ่งที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้ ผีมีแนวโน้มที่จะรุม แต่เลขนี้ไม่เล็กพอที่จะเรียกเพียงกลุ่ม พูดง่าย ๆ ว่าสูงอาจเท่ากับพลังงาน แต่เมื่อจำนวนมีขนาดใหญ่เกินไป แน่นอนจะมีความจำเป็นสำหรับผู้บังคับบัญชาเป็นผู้นำนักผจญภัยที่ใช้ผีควรมีแล้วรู้สึกที่ดี ว่า สถานการณ์เช่นนี้ถูกผิดปกติ"ฉันรู้สึกเหมือนฉันมีการเกี่ยวข้องกับปัญหามากเกินไปเมื่อเร็ว ๆ นี้"3 เดือนกลับ ปอบก็ปรากฏในหมู่บ้าน หลัง 2 สัปดาห์ มี Orc ที่ดำที่สามารถใช้เปลวไฟของพระเจ้าปีศาจและ เวลา กลุ่ม 200 + ผี และฉัน:ด้วยความเต็มใจมีส่วนร่วมในนี้ดังนั้นฉันไม่สามารถจริง ๆ บ่นมากอย่างใดอย่างหนึ่งผมสงสัยว่า Souichi และอาอยู่ตอนนี้ คิดว่า มองไปทางสถานที่รวบรวมนักมายากลที่สามารถทำ7 นักเรียนได้มีส่วนร่วมจากสถาบันเวทมนตร์ Albana Souichi อา และแม้กระทั่งนางสาว Francesca มี Souichi และอาเป็นลูกค้าเป้าหมาย นักเรียนรวบรวมกับคนอื่น ๆ เพียงแค่ขณะที่กลับมา2 เหล่านั้นได้กลายเป็นทั้งหมดที่ใช้ในการนี้ดังนั้น พวกเขาดูเหมือนค่อนข้างหนา หรือควรฉันพูด ผ่อนคลาย ส่วนเหลือ 5 คนประสาทพอที่แสดงให้เห็นบนใบหน้าได้ ก็เด็กโนเบิล มันควรจะเป็นครั้งแรกที่พวกเขาจะมีส่วนร่วมในการรบขนาดรบนี้ไม่แปลกที่เมื่อพระเจ้าปีศาจยังคงทำงานแต่แม้แล้ว เฉพาะ การฝึกอบรม และนักผจญภัยทหารผ่านศึกและอัศวินเอาส่วนหนึ่งในการรบ นักเรียนและขุนนางได้รับการป้องกัน โดยพ่อแม่ของพวกเขาทาง ฉันไม่ได้รับการต้อนรับพวกเขายัง พวกเขาไม่ควรจะทราบสถานะของฉันอย่างใดอย่างหนึ่งคำ Ermenhilde ของ ฉัน:การยากเกินไป ผมทราบว่าเป็นอย่างดี"มีดี""Ueeh ใช่"ฉันได้พูดกับนักฉันที่มีใบหน้าสีน้ำเงินเขาต้องอยู่ในวัยรุ่นของเขา ดูอายุเป็น Souichi ดี Souichi ประสบลูกหรือมากกว่า ดูอายุน้อยกว่าอายุที่แท้จริงของเขาว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บรรยากาศก่อนการสู้รบ ความตึงเครียดที่แทงร่างกายและความหนักเบาของการใกล้ชิดกับความตาย. the ขณะที่ถูกสว่างไสวไปด้วยแสงไฟจากกองไฟที่จุดไฟเพื่อความอบอุ่นที่ถูกล้อมรอบไปด้วยการผจญภัยที่ฉันหายใจลึก ดังกล่าวได้รับบรรยากาศที่ห่อหุ้มร่างกายของฉัน. หน้าอกของฉันอยู่ในความเจ็บปวดเป็นถ้ามันเป็นกระชับราวกับว่ามันถูกแทงด้วยเข็มขนาดเล็ก. ฉันจ้องมองผจญภัยโดยรอบ พวกเขาเป็นชายหนุ่มทั้งหมดในวัยรุ่นของพวกเขาหลัง มีบางอย่างที่เด็กหนุ่มได้เป็นอย่างดี แต่นั่นก็ไม่ได้ผิดปกติจริงๆ. แต่บางทีคนรอบ ๆ ตัวผมก็ยังคงไม่ได้ใช้ในการต่อสู้ดังกล่าว - มันก็อาจจะเป็นครั้งแรกของพวกเขา คิดเช่นนั้นผมสูดลมหายใจลึก ๆ อีกครั้ง. ตอนนี้เราจะต้องต่อสู้ กับก๊อบลิน พร้อมกับการผจญภัยมากมาย กับก๊อบลินที่นับไม่ถ้วน การต่อสู้กับความตาย. มีผู้ที่ได้รับการสงบจากความจริงที่ว่ามีเพื่อนสนิทหลายคนและจากนั้นมีผู้ที่กลัวความจริงที่ว่าพวกเขาจะต้องต่อสู้เป็นจำนวนที่น่าทึ่งของก๊อบลิน พวกเขามีส่วนร่วมเนื่องจากความกระตือรือร้นอ่อนเยาว์ของพวกเขา แต่ตอนนี้ได้รับกลัวก่อนที่มันจะเริ่มต้นจริง. พวกเขาดูคล้ายกับฉันเก่า ฉันเบา ๆ ตบขอบ Ermenhilde ของภายในกระเป๋าของฉัน. [เกิดอะไรขึ้น?] "แค่เล็ก ๆ น้อย ๆ ประสาท." [ ...... อย่าพูดมันจึงตรงไปตรงมา.] ฉันใช้ในการต่อสู้กับก๊อบลิน ผมได้ต่อสู้กับพวกเขาหลายต่อหลายครั้ง ถูกฆ่าตายนับไม่ถ้วนของพวกเขา ในที่ราบในถ้ำป่าภายในภายในเมือง. แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมจะหยุดรับกลัวอีกต่อไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสหายฉันต้องมอบความไว้วางใจกลับของฉันไป. - ผู้ที่จะต่อสู้กับฉันมีประสาทดังนั้นความกังวลใจของพวกเขาถูกส่งไปยังฉันเช่นกันมองขึ้นไปบนท้องฟ้าดวงอาทิตย์ส่องแสงเร็ว ๆ นี้จะถึงจุดสูงสุด เพียงแค่เล็ก ๆ น้อย ๆ ไปจนถึงการดำเนินการเริ่มต้น. ผู้เข้าร่วมประชุมได้รับประมาณ 50 คนที่สามารถเฉพาะการต่อสู้ในการต่อสู้ใกล้เหมือนผม นักมายากลและพลธนูอยู่ประมาณ 30 ออกจากเมืองเวทมนตร์ ofan เราได้ตั้งค่ายในปัจจุบันประมาณ 1 กิโลเมตรทางทิศใต้ของเมือง. ที่นี่ก๊อบลินจะไม่สามารถที่จะทำให้เกิดความเสียหายกับเมืองโดยตรงและการเคลื่อนไหวของพวกเขาอาจจะเห็นได้จากกำแพงป้องกัน ของเมืองได้เป็นอย่างดี หากการเคลื่อนไหวใด ๆ ที่เห็นพวกเขาได้รับการเตรียมที่จะแจ้งให้เราทราบผ่านสัญญาณควัน. และก๊อบลิน were- "สิ่งที่มุมมอง อะไรที่ดีมุมมองของมันเป็น. " [ขวาใช่ มันน่าขยะแขยง.] ในบรรทัดของฉันจากสายตาในช่วงกลางของที่ราบเป็นกลุ่มใหญ่ของก๊อบลินสีดิน ระยะทางของพวกเขาอยู่ที่ประมาณ 1 กิโลเมตรห่างจากเรา มีระยะทางพอที่ใครจะไม่เห็นพวกเขาถ้าเขาไม่ได้สายพันธุ์ตาของพวกเขา. ตอนนี้พวกเขาอาจตะกละตะกลามกินเนื้อสัตว์ที่เราแพร่กระจายไปทั่วสำหรับพวกเขาที่นั่นเป็นเหยื่อล่อ ในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตมันก็เพียงพอที่จะทำให้คุณรู้สึกไม่พึงประสงค์ แต่การที่จะไม่ได้คิดของการใช้อาหารที่อยู่ห่างออกไปกลับไปที่อยู่อาศัยของพวกเขาผมคิดว่าพวกเขาเป็นจริงเพียงแค่สัตว์ป่า. จำนวนของพวกเขาเป็นมากกว่า 200 อาจจะใกล้เคียงกับ 250 หรือบางสิ่งบางอย่าง เรามีเพียง 80 ดังนั้นจึงจะเป็นรอบสามก๊อบลินสำหรับทุกคน. จริงๆมีเป็นจำนวนมากของพวกเขา. และผมก็จบลงด้วยความรู้สึกว่ามีบางอย่างที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้ ก๊อบลินจะมีแนวโน้มที่จะรุม แต่ตัวเลขนี้ไม่ได้มีขนาดเล็กพอที่จะเรียกว่าเป็นเพียงแค่กลุ่ม เพียงแค่การพูด แต่จำนวนสูงขึ้นอาจเท่ากับพลังงานมากขึ้น แต่เมื่อจำนวนมีขนาดใหญ่เกินไปมีแน่นอนจะเป็นความจำเป็นในการเป็นผู้บัญชาการ / ผู้นำ. ผจญภัยที่จะใช้ในก๊อบลินควรจะมีความรู้สึกอยู่แล้วว่าเป็นอย่างดี ว่าสถานการณ์นี้เป็นความผิดปกติ. "ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้รับการมีส่วนร่วมในปัญหามากเกินไปเมื่อเร็ว ๆ นี้." 3 เดือนหลังเป็นผีปอบก็ปรากฏตัวขึ้นในหมู่บ้าน 2 สัปดาห์ที่ผ่านมากลับมีสีดำที่ Orc ที่สามารถใช้เปลวไฟปีศาจของพระเจ้า. และในครั้งนี้กลุ่มของ 200 + ก๊อบลิน และฉันเต็มใจการมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ดังนั้นผมจึงไม่สามารถจริงๆบ่นมากทั้ง. ฉันสงสัยว่า Souichi และ Aya อยู่ในขณะนี้? คิดว่าผมมองที่มีต่อสถานที่ที่นักมายากลได้รวบรวม. 7 นักเรียนได้มีส่วนร่วมจาก Albana โรงเรียนเวทมนตร์ Souichi อายะและมีแม้แต่มิสฟรานเชสมี ด้วย Souichi และอายะเป็นนำนักเรียนมารวมตัวกันกับคนอื่น ๆ เพียงแค่ในขณะที่กลับ. ทั้ง 2 แห่งได้กลายเป็นที่ใช้กันโดยสิ้นเชิงในการนี้เพื่อให้ดูเหมือนว่าพวกเขาค่อนข้างหนาหรือผมควรจะพูดผ่อนคลาย ส่วนที่เหลือ 5 ของพวกเขาประสาทพอที่จะแสดงให้เห็นบนใบหน้าของพวกเขา พวกเขากำลังเด็กมีเกียรติ มันควรจะเป็นครั้งแรกที่พวกเขาต้องการจะมีส่วนร่วมในการสู้รบดังกล่าว. ขนาดของสงครามครั้งนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเมื่อปีศาจพระเจ้าก็ยังคงใช้งานได้ แต่แม้แล้วได้รับการฝึกฝนเท่านั้นและนักผจญภัยที่มีประสบการณ์และอัศวินมามีส่วนร่วมในการต่อสู้ดังกล่าว นักเรียนและขุนนางได้รับการคุ้มครองโดยพ่อแม่ของพวกเขา. โดยวิธีการที่ผมยังไม่ได้รับการต้อนรับพวกเขายัง พวกเขาไม่ควรจะตระหนักถึงการปรากฏตัวของฉันอย่างใดอย่างหนึ่ง. ในคำ Ermenhilde ของฉันเป็นเรื่องยากเกินไป ฉันรู้ว่าเป็นอย่างดี. "คุณจะปรับ?" "Ueeh? Yes. " ฉันพูดกับนักผจญภัยข้างฉันที่มีใบหน้าสีฟ้า. เขาจะต้องอยู่ในช่วงวัยรุ่นของเขา ดูเหมือนวัยเดียวกับ Souichi ดี Souichi เป็นเด็กเผือดหรือค่อนข้างดูมากอายุน้อยกว่าอายุจริงของเขาแม้ว่า