For the first time, I've written a

For the first time, I've written a brief paragraph about my dream job as my writing exercise. Can someone check this for me, please?

I always wanted to become a Paleontologist. I found this job was very interesting, fun and quite adventurous. I love to understand all the history of life on earth and I think it would be amazing if we can find out what really happened on earth in the earlier days.

I decided while in middle school that I would be a journalist one day. Sifting through the endless career choices available to a seventh-grader, I wasn’t armed with much more than a dream (and the acquired generational philosophy that the world is my oyster).
But I knew I wanted to do something fun. Creative. I wanted to travel the world and meet people, do things and see places. I wanted to write.
Journalism was just perfect.
So that’s how I managed my high school and college careers, under the notion that journalism was simply perfect for me. And no venue was more perfect than The Sun, the paper I read growing up in Maryland.
It’s easy to imagine how I felt my first day as a reporter at that very paper. I felt an excitement and pride that carried me day to day, as I tried to absorb the knowledge from talented journalists who surrounded me in the newsroom. I got to know some of the greatest writers and editors in the industry.
They took the time to support a young reporter, even when she was at her worst.
I remember, for example, the first summer I spent interning on the business desk. I had never worked at a major daily before (unless, of course, the University of Maryland’s college paper, The Diamondback, counts), so adjusting to a new environment and completely foreign topic caused me more anxiety than I now care to admit.
Apparently, my anxiety didn’t matter, and I was assigned my first Sun daily. One of the courts had handed down a decision involving a local guitar company. It came in late in the day; I had never thought about civil court proceedings a day in my life. Writing that story was nerve-racking, to say the least, but I got through it. And nothing can replace the feeling of accomplishment that comes with seeing your first ‘‘real’’ byline.
More important, I admired my editors for having faith in me to write that story, despite my lack of experience. They encouraged me to ask qu>
estions

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรก ฉันได้เขียนย่อหน้าสั้น ๆ เกี่ยวกับงานความฝันของฉันเป็นของฉันแบบฝึกหัดเขียน สามารถคนหานี้ฉัน โปรดฉันอยากจะเป็น Paleontologist ที่ พบงานนี้น่าสนใจ สนุก และค่อนข้างผจญภัย รักเข้าใจประวัติทั้งหมดของชีวิตในโลก และฉันคิดว่า มันจะตื่นตาตื่นใจหากเราสามารถค้นหาว่าจริง ๆ เกิดอะไรขึ้นบนโลกในวันก่อนหน้าฉันตัดสินใจในโรงเรียนที่ฉันจะเป็นนักข่าววันเดียว ตะแกรงผ่านตัวเลือกอาชีพโคตรมีเจ็ดประถม ฉันไม่ได้อาวุธที่ มีมากกว่าความฝัน (และปรัชญาคำซื้อมาว่าโลกหอยของฉัน) แต่ผมรู้ว่า ผมต้องการทำงานสนุก สร้างสรรค์ ผมต้องการเดินทางของโลก และพบปะผู้คน ทำสิ่งต่าง ๆ และดูสถาน อยากจะเขียน วารสารศาสตร์สมบูรณ์แบบมาก เพื่อ ที่ว่าอย่างไรฉันจัดการโรงเรียนมัธยมและวิทยาลัยอาชีพ ภายใต้แนวคิดที่ว่า วารสารศาสตร์คือจุดหมายให้ฉันของฉัน และสถานไม่ได้สมบูรณ์แบบยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ กระดาษอ่านโตในแมริแลนด์ ซึ่งง่ายต่อการจินตนาการว่าฉันรู้สึกฉันวันแรกที่เป็นผู้สื่อข่าวที่กระดาษที่มาก ผมรู้สึกตื่นเต้นและภาคภูมิใจที่ทำให้มีวัน ที่พยายามที่จะดูดซับความรู้จากนักข่าวที่เก่งที่ล้อมรอบฉันในห้องข่าว ผมรู้จักนักเขียนและบรรณาธิการในอุตสาหกรรมมากที่สุดพวกเขาเอาเวลาไปสนับสนุนผู้สื่อข่าวหนุ่ม แม้เธอที่ร้ายของเธอ ผมจำได้ว่า เช่น ร้อนครั้งแรกที่ผมใช้เวลาฝึกงานบนโต๊ะ ฉันไม่เคยได้ทำงานที่สำคัญวันก่อน (เว้นแต่ว่า แน่นอน กระดาษวิทยาลัยมหาวิทยาลัยแมริแลนด์ Diamondback นับ), ดังนั้นการปรับปรุงสิ่งแวดล้อมใหม่ และต่างประเทศทั้งหมดหัวข้อเกิดความวิตกกังวลเพิ่มมากขึ้นกว่าฉันดูแลและยอมรับว่าตอนนี้ฉันเห็นได้ชัด ไม่ได้เรื่องความกังวลของฉัน และฉันกำหนดให้ดวงอาทิตย์ของฉันแรกทุกวัน ศาลหนึ่งได้ทอดการตัดสินใจที่เกี่ยวข้องกับบริษัทท้องถิ่นกีตาร์ เข้ามาสายในวัน ฉันไม่เคยมีความคิดเกี่ยวกับศาลแพ่งตอนวันในชีวิตของฉัน เขียนว่า เรื่อง nerve-racking จะ แต่ผมผ่านมัน และไม่สามารถแทนความรู้สึกของความสำเร็จที่มาพร้อมกับเห็น byline ''จริง '' ครั้งแรกของคุณ สำคัญ ฉันชื่นชมบรรณาธิการของฉันสำหรับการมีความเชื่อในฉันเขียนเรื่องนั้น แม้ว่าฉันขาดประสบการณ์ พวกเขาสนับสนุนให้ฉันถามโต๊ะ >estions

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นครั้งแรกที่ผมได้เขียนสั้น ๆ เกี่ยวกับงานวรรคความฝันของฉันกับการเขียนการออกกำลังกายของฉัน คนที่สามารถตรวจสอบเรื่องนี้ให้ฉันได้ไหมฉันอยากที่จะกลายเป็นบรรพชีวินวิทยา ผมพบว่างานนี้เป็นที่น่าสนใจมากที่สนุกและการผจญภัยที่ค่อนข้าง ฉันรักที่จะเข้าใจประวัติศาสตร์ของทุกชีวิตบนโลกและผมคิดว่ามันจะน่าตื่นตาตื่นใจถ้าเราสามารถหาสิ่งที่เป็นจริงที่เกิดขึ้นในโลกในวันก่อนหน้านี้. ฉันตัดสินใจขณะที่อยู่ในโรงเรียนมัธยมที่ผมจะเป็นนักข่าววันหนึ่ง ลอดผ่านการเลือกอาชีพที่ไม่มีที่สิ้นสุดที่มีให้กับเจ็ดเกรดผมไม่ได้ติดอาวุธที่มีมากเกินกว่าความฝัน (และปรัชญา generational ที่ได้มาว่าโลกเป็นหอยนางรมของฉัน). แต่ผมรู้ว่าผมอยากจะทำสิ่งที่สนุก ความคิดสร้างสรรค์ ผมอยากที่จะเดินทางไปทั่วโลกและพบปะผู้คนทำสิ่งต่าง ๆ และดูสถานที่ ผมอยากจะเขียน. วารสารศาสตร์เป็นเพียงที่สมบูรณ์แบบ. เพื่อให้เป็นวิธีที่ฉันจัดการโรงเรียนมัธยมของฉันและอาชีพวิทยาลัยภายใต้ความคิดที่ว่าสื่อสารมวลชนเป็นเพียงที่สมบูรณ์แบบสำหรับผม และสถานที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบมากขึ้นกว่าดวงอาทิตย์กระดาษที่ผมอ่านเติบโตขึ้นมาในรัฐแมรี่แลนด์. มันเป็นเรื่องง่ายที่จะจินตนาการว่าผมรู้สึกว่าวันแรกของฉันในฐานะนักข่าวที่ว่ากระดาษมาก ผมรู้สึกว่าความตื่นเต้นและความภาคภูมิใจที่ผมดำเนินการในแต่ละวันที่ผมพยายามที่จะดูดซับความรู้จากนักข่าวมีความสามารถที่ล้อมรอบฉันในห้องแถลงข่าวที่ ฉันได้รู้บางส่วนของนักเขียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและบรรณาธิการในอุตสาหกรรม. พวกเขาเอาเวลาที่จะสนับสนุนการเป็นนักข่าวหนุ่มแม้ในขณะที่เธอเป็นที่เลวร้ายที่สุดของเธอ. ผมจำได้ว่าตัวอย่างเช่นในช่วงฤดูร้อนแรกที่ผมใช้เวลาฝึกงานบนโต๊ะทำงานของธุรกิจ ผมไม่เคยทำงานในชีวิตประจำวันที่สำคัญก่อน (เว้นแต่ของหลักสูตรที่มหาวิทยาลัยกระดาษวิทยาลัยรัฐแมรี่แลนด์, เดอะไดมอนด์นับ) เพื่อปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่และหัวข้อต่างประเทศอย่างสมบูรณ์ทำให้ฉันมีความวิตกกังวลมากขึ้นกว่าตอนนี้ผมสนใจที่จะยอมรับ. เห็นได้ชัด ความวิตกกังวลของฉันไม่ได้เรื่องและผมได้รับมอบหมายอาทิตย์แรกของฉันในชีวิตประจำวัน หนึ่งในสนามได้ส่งลงมาการตัดสินใจที่เกี่ยวข้องกับ บริษัท กีต้าร์ในท้องถิ่น มันเข้ามาในช่วงสายของวัน; ผมไม่เคยคิดเกี่ยวกับการดำเนินการตามกฎหมายศาลแพ่งวันในชีวิตของฉัน เขียนเรื่องที่ทำให้โกรธจะพูดน้อย แต่ผมได้ผ่านมัน และไม่มีอะไรที่สามารถเปลี่ยนความรู้สึกของความสำเร็จที่มาพร้อมกับการได้เห็นครั้งแรกของคุณ '' จริง '' ทางสายย่อย. และที่สำคัญผมชื่นชมบรรณาธิการของฉันสำหรับการมีความเชื่อมั่นในตัวผมที่จะเขียนเรื่องที่ว่าแม้จะมีการขาดของประสบการณ์ พวกเขาสนับสนุนให้ฉันไปถามคู> estions

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นครั้งแรกที่ผมเขียนย่อหน้าสั้น ๆเกี่ยวกับอาชีพในฝันเป็นแบบฝึกหัดการเขียนของฉัน คนที่สามารถตรวจสอบนี้สำหรับฉันโปรด ?

ผมก็อยากจะเป็นนักบรรพชีวินวิทยา . พบงานนี้เป็นที่น่าสนใจมาก สนุกและหวาดเสียวมาก ฉันรักที่จะเข้าใจประวัติศาสตร์แห่งชีวิตบนโลกนี้และฉันคิดว่ามันน่าทึ่งถ้าเราสามารถหาสิ่งที่เกิดขึ้นจริงบนโลกในยุคก่อนหน้านี้

ผมตัดสินใจในขณะที่ในโรงเรียนมัธยมที่ผมจะเป็นนักข่าว 1 วัน ลอดผ่านเจ็ดชั่วโคตรเลือกอาชีพที่มีเกรดเจ็ด ผมไม่ได้มีอาวุธมากกว่าความฝัน ( และซื้อ generational ปรัชญาว่าโลกคือหอยนางรม )
แต่ฉันรู้ว่าฉันต้องการที่จะทำบางอย่างที่สนุก สร้างสรรค์ ฉันต้องการที่จะเดินทางไปทั่วโลกและพบปะผู้คน ทำสิ่งต่าง ๆ และดูสถานที่ฉันต้องการที่จะเขียน
วารสารเป็นเพียงที่สมบูรณ์แบบ
งั้นฉันจัดการโรงเรียนมัธยมและวิทยาลัยอาชีพ ภายใต้ความคิดว่าหนังสือพิมพ์เป็นเพียงที่สมบูรณ์แบบสำหรับฉัน และไม่มีสถานที่สมบูรณ์แบบกว่าดวงอาทิตย์ หนังสือพิมพ์ที่ผมอ่านที่โตในแมรี่แลนด์
มันง่ายที่จะคิดว่าฉันรู้สึกวันแรกของฉันเป็นนักข่าวที่เป็นกระดาษ ผมรู้สึกตื่นเต้นและภูมิใจที่อุ้มฉันไปวัน ๆที่ผมพยายามที่จะซึมซับความรู้ความสามารถจากนักข่าวที่โอบล้อมฉันในข่าว ฉันต้องรู้บางส่วนของนักเขียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและบรรณาธิการในอุตสาหกรรม .
พวกเขาเอาเวลาที่จะสนับสนุนนักข่าวหนุ่ม แม้ตอนที่เธออยู่เธอที่สุด
ผมจำได้ ตัวอย่างเช่น ก่อนฤดูร้อนฉันใช้เวลาฝึกงานบนโต๊ะธุรกิจ ผมเคยทำงานทุกวัน ที่สำคัญก่อน ( ยกเว้นมหาวิทยาลัยแมริแลนด์โรงเรียนกระดาษ , หนอนใยผัก , นับ ) ดังนั้นการปรับสภาพแวดล้อมใหม่และหัวข้อที่ต่างประเทศเลยทำให้ฉันกังวลมากกว่า ตอนนี้ผมยอมรับ
เห็นได้ชัด ความกังวลของฉันไม่ได้ไม่ว่า และผมได้รับมอบหมายอาทิตย์แรกของฉันทุกวัน หนึ่งในศาลได้ส่งลง การตัดสินใจเกี่ยวกับ บริษัท กีตาร์ท้องถิ่น มันมาสายในวันผมไม่เคยคิดเรื่องแพ่งศาลวันในชีวิตของฉัน เขียนเรื่องราวที่เส้นประสาทขึง , ที่จะพูดน้อย แต่ผมก็ผ่านมันมาได้ และไม่มีอะไรสามารถแทนที่ความรู้สึกของความสำเร็จที่มาพร้อมกับเห็นของคุณแรก 'real ' ' ทางเลือก
ที่สำคัญ ผมชื่นชม บรรณาธิการของฉันมีศรัทธาในตัวผมที่จะเขียนเรื่องราวที่แม้จะขาดประสบการณ์ พวกเขาสนับสนุนให้ฉันถามา >
estions