11. Chemical controlSoil applicatio

11. Chemical control
Soil application of systemic insecticides such as disulfoton, disyston, and phorate (van Rensburg and van Hamburg, 1976; Mote, 1977; Denmark, 1988) were effective, with phorate superior to disulfoton (Mote, 1977). Foliar sprays of demeton-S-methyl, dimethoate, endosulfan, and parathion ( van Rensburg, 1979; Mote, 1985); diazinon, malathion, metasystox, and phosdrin ( Denmark, 1988); quinalphos ( Chaudhari et al., 1994); and carbofenthion and carbofuran were effective when the populations reach 70 and 155 aphids plant−1 at 50 and 80 days after planting in spring and 60 and 90 days after planting in autumn, respectively ( Fang, 1990). Spraying extracts of leaves and kernels of Vinca rosea, Pongamia pinnata, Azadirachta indica, and Vitex negundo took 10 days to cause mortality of aphids: Dimethoate, chlorpyriphos, endosulfan, alfamectin, and malathion not only reduced aphid populations but promoted grain and fodder yields, besides increase in kernel weight ( Balikai, 2001). Currently, the only effective method to control the M. sacchari populations is the use of insecticides, but thus use is not considered economically feasible for small-scale farmers in developing countries ( van Rensburg and van Hamburg, 1975; Young and Teetes, 1977; Page et al., 1985). This is because, in the absence of natural enemies, aphid infestations may resurge, so a second or even a third insecticide application may be required for control ( van Rensburg (1978) and van Rensburg (1979)). Systemic insecticides are effective against the sugarcane aphid, but do not kill the beneficial arthropods ( van Rensburg et al., 1978; van Rensburg, 1980). However, application of demeton-S-methyl, parathion, and monocrotophos resulted in mortality of coccinellids and syrphids while endosulfan and pirimicarb were less toxic to predators ( van Rensburg and van Hamburg, 1975).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

11. สารเคมีควบคุมSoil application of systemic insecticides such as disulfoton, disyston, and phorate (van Rensburg and van Hamburg, 1976; Mote, 1977; Denmark, 1988) were effective, with phorate superior to disulfoton (Mote, 1977). Foliar sprays of demeton-S-methyl, dimethoate, endosulfan, and parathion ( van Rensburg, 1979; Mote, 1985); diazinon, malathion, metasystox, and phosdrin ( Denmark, 1988); quinalphos ( Chaudhari et al., 1994); and carbofenthion and carbofuran were effective when the populations reach 70 and 155 aphids plant−1 at 50 and 80 days after planting in spring and 60 and 90 days after planting in autumn, respectively ( Fang, 1990). Spraying extracts of leaves and kernels of Vinca rosea, Pongamia pinnata, Azadirachta indica, and Vitex negundo took 10 days to cause mortality of aphids: Dimethoate, chlorpyriphos, endosulfan, alfamectin, and malathion not only reduced aphid populations but promoted grain and fodder yields, besides increase in kernel weight ( Balikai, 2001). Currently, the only effective method to control the M. sacchari populations is the use of insecticides, but thus use is not considered economically feasible for small-scale farmers in developing countries ( van Rensburg and van Hamburg, 1975; Young and Teetes, 1977; Page et al., 1985). This is because, in the absence of natural enemies, aphid infestations may resurge, so a second or even a third insecticide application may be required for control ( van Rensburg (1978) and van Rensburg (1979)). Systemic insecticides are effective against the sugarcane aphid, but do not kill the beneficial arthropods ( van Rensburg et al., 1978; van Rensburg, 1980). However, application of demeton-S-methyl, parathion, and monocrotophos resulted in mortality of coccinellids and syrphids while endosulfan and pirimicarb were less toxic to predators ( van Rensburg and van Hamburg, 1975).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

11.
การควบคุมสารเคมีประยุกต์ใช้ดินของยาฆ่าแมลงที่เป็นระบบเช่นdisulfoton, disyston และ phorate (รถตู้และรถตู้ Rensburg ฮัมบูร์ก, 1976; ธุลี 1977; เดนมาร์ก, 1988) มีประสิทธิภาพด้วย phorate ดีกว่า disulfoton (โมทย์, 1977) สเปรย์ทางใบของ demeton-S-methyl, dimethoate, endosulfan และ parathion (รถตู้ Rensburg 1979; โมทย์, 1985); diazinon, malathion, metasystox และ phosdrin (เดนมาร์ก, 1988); quinalphos (Chaudhari et al, 1994.); และ carbofenthion carbofuran และมีประสิทธิภาพเมื่อประชากรถึง 70 และ 155 เพลี้ยพืช-1 ที่ 50 และ 80 วันหลังปลูกในฤดูใบไม้ผลิและ 60 และ 90 วันหลังปลูกในฤดูใบไม้ร่วงตามลำดับ (ฝาง 1990) การฉีดพ่นสารสกัดจากใบและเมล็ดของ Vinca rosea, Pongamia pinnata, สะเดาและ Vitex negundo เวลา 10 วันที่จะทำให้เกิดการตายของเพลี้ย: dimethoate, chlorpyriphos, endosulfan, alfamectin และ malathion ไม่ได้ลดลงเพียงประชากรเพลี้ย แต่การเลื่อนข้าวและผลผลิตอาหารสัตว์ นอกเหนือจากการเพิ่มขึ้นของน้ำหนักเคอร์เนล (Balikai, 2001) ขณะนี้วิธีเดียวที่มีประสิทธิภาพในการควบคุมประชากรเมตร sacchari คือการใช้ยาฆ่าแมลง แต่ใช้จึงไม่ถือว่าเป็นไปได้ทางเศรษฐกิจสำหรับเกษตรกรรายย่อยในประเทศกำลังพัฒนา (รถตู้และรถตู้ Rensburg ฮัมบูร์ก, 1975; หนุ่ม Teetes 1977; หน้า et al., 1985) นี้เป็นเพราะในกรณีที่ไม่มีศัตรูธรรมชาติที่ระบาดเพลี้ยอาจ resurge จึงเป็นครั้งที่สองหรือแม้กระทั่งการประยุกต์ใช้ยาฆ่าแมลงที่สามอาจจะจำเป็นสำหรับการควบคุม (รถตู้ Rensburg (1978) และรถตู้ Rensburg (1979)) ยาฆ่าแมลงที่มีประสิทธิภาพระบบในกับเพลี้ยอ้อย แต่ไม่ฆ่าแมลงที่เป็นประโยชน์ (รถตู้ Rensburg et al, 1978;. รถตู้ Rensburg, 1980) อย่างไรก็ตามการประยุกต์ใช้ demeton-S-methyl, parathion และ monocrotophos ผลในการตายของ coccinellids และ syrphids ขณะ endosulfan และ pirimicarb เป็นพิษน้อยที่จะล่า (รถตู้และรถตู้ Rensburg ฮัมบูร์ก, 1975)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

11 . การใช้สารฆ่าแมลงสารเคมี
ดินระบบเช่นไดซัลโฟตอนชุดแบบจำลอง , และโฟเรท ( Van Rensburg รถตู้ และฮัมบูร์ก , 1976 ; แฟชั่น , 1977 ; เดนมาร์ก , 1988 ) ได้ผล กับฟอเรตเหนือกว่าไดซัลโฟตอน ( แฟชั่น , 1977 ) วิธีสเปรย์ demeton-s-methyl ได , , endosulfan และพาราไธออน ( Van Rensburg , 1979 ; แฟชั่น , 1985 ) พลเรือโททดสอบอัปยศ และ phosdrin ( เดนมาร์ก1988 ) ; ควินนันฟ ( chaudhari et al . , 1994 ) ; และ carbofenthion หอยเต้าปูนมีประสิทธิภาพและเมื่อประชากรถึง 70 และ 155 เพลี้ยพืช− 1 ใน 50 และ 80 วัน หลังปลูกในฤดูใบไม้ผลิและ 60 และ 90 วัน หลังปลูกในฤดูใบไม้ร่วงตามลำดับ ( ฝาง , 2533 ) การฉีดพ่นสารสกัดจากใบและเมล็ดของทดลอง rosea pongamia 2543 Azadirachta indica , , ,และ ไวเท็กซ์น้ำเอา 10 วันทำให้อัตราการตายของเพลี้ย : ได chlorpyriphos , endosulfan , alfamectin Malathion , และไม่เพียง แต่ลดประชากรเพลี้ย แต่เลื่อนเม็ดและผลิตอาหารสัตว์ นอกจากเพิ่มน้ำหนักเมล็ด ( balikai , 2001 ) ในปัจจุบัน เพียงที่มีประสิทธิภาพวิธีการควบคุมม. sacchari ประชากรคือ การใช้สารฆ่าแมลงแต่ใช้ไม่ถือเป็นข้อดีสำหรับเกษตรกรรายย่อยในประเทศกำลังพัฒนา ( Van Rensburg รถตู้ ฮัมบูร์กและ 2518 ; เด็กและ teetes , 1977 ; หน้า et al . , 1985 ) ที่เป็นเช่นนี้เพราะในการขาดงานของศัตรูธรรมชาติ ภาวะเพลี้ยอาจฟื้นคืนชีพแล้ว ครั้งที่สอง หรือแม้กระทั่งการใช้ยาฆ่าแมลงที่สามอาจจะต้องควบคุม ( Van Rensburg ( 1978 ) และ Van Rensburg ( 1979 )สารฆ่าแมลงกลุ่มที่มีประสิทธิภาพกับเพลี้ยอ่อนอ้อย แต่ไม่ฆ่าแมลงที่เป็นประโยชน์ ( Van Rensburg et al . , 1978 ; Van Rensburg , 1980 ) อย่างไรก็ตาม การใช้ demeton-s-methyl โดย , และโมโนโครโตฟอส ส่งผลให้อัตราการตายของแตนเบียนหนอน syrphids ในขณะที่ endosulfan และไพริไมคาร์บถูกพิษน้อยและล่า ( Van Rensburg รถตู้ และฮัมบูร์ก , 1975 )