For a long time the conundrum of ec

For a long time the conundrum of economy was claimed to be the question of how to
satisfy ones infinite or at least indefinitely extensive desires and needs with limited resources.
This tension between what people want and what they can get was presented by
economist John Stuart Mill (1806–1873) (Stanford Encyclopedia of Philosophy 2011)
and approached by economics and business for the past fifty years as a focus on one-off
innovation implemented in mass production with ever lower costs and prices (Howkins
2010: 10). This is what Howkins (2010: 10) called the repetitive economy. It is today
that we are observing a shift to the creative economy, which, as Flew (2004) mentions,
has been proposed by Charles Leadbeater (2008), John Howkins (2007, 2010) and
Richard Florida (2002). This process is based on the change of creative and repetitive
systems which, according to Howkins (2010: 5), have the following characteristics:
Creativity Repetition
Diverse/variegated Unified
Implicit Explicit
Unstable (challenges/questions) Stable (safety/answers)
Fluid/emerging Rigid/settled
Feedback Little feedback
Learning Education
Networks Hierarchies
Desired beauty Desired order
Access Control
High autonomy/low dependence High dependence/low autonomy
Complex Simple
Self-organising Closed, shielded
Quality Quantity
Systemic/whole Fragmented/parts
Analogue Digital (especially binary)
Cyclical Linear
Process/collaboration Event/competition
Mind Body
The majority of people still perceive a creative product as a work of art. However,
Leadbeater (2005) claims that “working creatively is no longer the preserve of artists. We
live in an economy in which imagination and innovation are increasingly critical, across
many walks of life”. Creative economy is penetrating into different domains of economics,
not only into the world of culture or art, to which many people would attribute
the word creation according to its current perception. However, the concept “creation”
carries a much broader meaning that includes industries managing intellectual property
– media, telecommunications, software, biology, medicine, education, industrial production,
and even agriculture. Every individual is creative, although only few can transform
this quality into a personal or – moreover – a commercial activity (Levickaitė 2010: 203).
281
Business, Management and Education, 2011, 9(2): 277–294
Parrish (2007: 7), while attending conferences on the topic of creativity, claims he is
both a published poet and an MBA, which usually alarms some people for a moment.
He says that “his best creativity is not his poetry but his inventiveness within the business
world, adapting ideas and methods to new circumstances across the boundaries
of industries, sectors and cultures internationally”. This is a great example of how an
individual consciously perceives the quality one possesses and uses it in practice.
As Howkins (2007: 17) explains, “creativity on its own has no economic value. It
needs to take shape, to be embodied in a tradable product, if it is to accrue commercial
value”. According to Levickaitė (2010: 209), inherently, ideas are completely different
from tangible products that are made from those ideas; therefore, plenty of ideas are not
as limited as the tangible products. Creativity becomes an economic activity when an idea
is transformed into substance, i.e. something that is abstract receives a practical guise.
The result of creativity is a creative product, which can be both a good and a service.
Nowadays, it is difficult to distinguish the difference between a good and a service as a
greater part of a product’s value depends on such intangible assets as an idea, a design,
and the trademark value. Howkins (2010: 11) noticed, that “the value of what I create is
what it means to me and, possibly, what it means to others; and meanings are unstable”.
Most of creative products qualify as intellectual property, which, as Howkins (2007:
11) notices, “has the same defining characteristic as physical property: it belongs to
someone”. However, Howkins (2007: 11) also highlights some differences between
intellectual and physical properties: intellectual property is intangible as it is an artificial
construct that did not exist until governments invented it. Therefore, intellectual
property is not some idea or any bit of knowledge that we may happen to have; it is
solely something that we know or have, which fits the definition provided in the law.
Organisations are changing somewhat rapidly – competition can get ruthless, technologies
continue developing, and the Internet penetrates into every day-to-day aspect
of organisations demanding them to be smart and watchful. Leadbeater (2005: 11)
points out the consumer trends to be forcing all organisations to rethink their ways. As
“manufacturers are increasingly focused on rapid product development, branding and
mass customisation to add value” and “new sales and distribution channels over the telephone,
digital television and online give people more flexible access to services” these
are the reasons for novel models of organisations to appear and take the lead (e.g. eBay
with advantages of being low cost, easy to use, self-service, built around communities
of interest) (Leadbeater 2005: 11). According to Howkins (2007: 11), “creativity is possible
in every organisation where novelty and inventions are possible”.
In the end of the 20th century, both the concept of working and the attitude towards
enterprises changed. Strazdas and Zabielavičienė (2006: 89) accentuate the fact that the
present period is the time of major changes taking part all over the world. According
to Karnitis (2006: 96), economy becomes based on innovation and the creativity in
jobs, on new labour methods and relations. Development of the society is becoming
dependent on knowledge, which, according to Melnikas (2010: 524), is the society that
282
J. Stankevičienė et al. Creative ecologies: developing and managing new concepts of cr eative economy
is characterised by values of the predominance of creativity and creative activity, and
the key issues that require strategic decisions are to be considered as issues of creation
of the knowledge-based economy (Melnikas 2005: 87).
Levickaitė (2010: 210), referring to Howkins, claims that there are four the most
popular forms of intellectual property: copyright, patents, trademarks and designs.
Howkins (2007: 13) names these four elements creative industries and the creative
economy, and considers this definition as a contentious one. The biggest disagreement
on the term occurs when some countries restrict creative industries to the arts and cultural
industries, excluding science. As Howkins (2007: 13) notes, “this is regrettable
extension of the historical tendency to keep arts and science too far apart”. Authors will
return to this issue later in this article.
The fundament of the creative economy is the economic value. Howkins (2007: 14)
defines the creative equation as CE = СP × T, where creative economy (CE) is equivalent
to the value of creative products (CP) multiplied by the number of transactions (T).
Each transaction may have two complementary values: the value of the intangible intellectual
property and the value of the physical carrier or platform (Howkins 2007: 14).
Which value is higher depends on industries (e.g. software – the intellectual property
value is higher, art – a unit of cost of a physical object is higher).
Creative economy is conformation of the 21st century economy development, based
not on simple, utilitarian consumption driven by satisfaction of needs, but on complicated
use of symbolic values and fulfilment of higher social needs. Manufacturing was
automated; the demand of human resources in service industries was decreasing and
finally the 21st century generation is becoming f

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเวลานาน conundrum เศรษฐกิจถูกอ้างว่า เป็น คำถามที่ว่าพอคนน้อยอย่างละเอียดโดยไม่จำกัดเวลา หรืออนันต์ความปรารถนาและความต้องการกับทรัพยากรที่จำกัดนี้ความตึงเครียดระหว่างคนที่ต้องและสิ่งที่พวกเขาได้ถูกนำเสนอโดยนักเศรษฐศาสตร์จอห์นสจ๊วตมิลล์ (ค.ศ. 1806-1873) (สแตนฟอร์ดสารานุกรมของปรัชญา 2011)และทาบทามทางเศรษฐศาสตร์ธุรกิจปี 50 เน้นเปิดนวัตกรรมที่นำมาใช้ในการผลิตจำนวนมากต้นทุนต่ำกว่าเคยและราคา (Howkins2010:10) Howkins (2010:10) เรียกอะไรเศรษฐกิจซ้ำได้ วันนี้เราจะสังเกตกะเศรษฐกิจสร้างสรรค์ ที่ เป็น Flew (2004) กล่าวถึงมีการเสนอ โดยชาร์ลส์ Leadbeater (2008), จอห์น Howkins (2007, 2010) และริชาร์ดฟลอริดา (2002) กระบวนการนี้จะขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของความคิดสร้างสรรค์ และซ้ำ ๆระบบที่ ตาม Howkins (2010:5), มีลักษณะต่อไปนี้:ความคิดสร้างสรรค์ซ้ำโดยมีความ หลากหลาย/variegatedนัยอย่างชัดเจนเสถียร (ความท้าทาย/ถาม) คอก (ตอบความปลอดภัย)น้ำมัน/การเกิดใหม่ Rigid/ชำระ เงินความคิดเห็นข้อเสนอแนะเล็ก ๆ น้อย ๆศึกษาเรียนรู้ลำดับชั้นของเครือข่ายสวยเดิมเดิมสั่งควบคุมการเข้าถึงต่ำสูงอิสระพึ่งพาพึ่งพาสูง/ต่ำอิสระง่ายซับซ้อนปิดจัดระเบียบตนเอง ป้องกันปริมาณคุณภาพทั้ง ระบบ/Fragmented/ชิ้น ส่วนอนาล็อกดิจิตอล (โดยเฉพาะอย่างยิ่งไบนารี)แบบเชิงเส้นกระบวนการ/ร่วมเหตุการณ์/แข่งขันร่างกายจิตใจคนส่วนใหญ่ยังคงสังเกตผลิตภัณฑ์ที่สร้างสรรค์เป็นงานศิลปะ อย่างไรก็ตามLeadbeater (2005) เรียกร้อง "การทำงานสร้างสรรค์ไม่รักษาของศิลปิน เราในเศรษฐกิจที่จินตนาการและนวัตกรรมสำคัญมาก ข้ามหลายชีวิต" เศรษฐกิจสร้างสรรค์จะเจาะเข้าไปในโดเมนที่แตกต่างของเศรษฐศาสตร์ไม่เพียงแต่ในโลกของวัฒนธรรมหรือศิลปะ จะแสดงหลายคนการสร้างคำตามการรับรู้ปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม แนวคิด "สร้าง"ดำเนินการมากกว้างความหมายที่รวมถึงอุตสาหกรรมการจัดการทรัพย์สินทางปัญญา-สื่อ โทรคมนาคม ซอฟต์แวร์ ชีววิทยา ยา การศึกษา อุตสาหกรรมการ ผลิตและแม้แต่การเกษตร ทั้งมีความคิดสร้างสรรค์ สามารถแปลงเพียงไม่กี่คุณภาพนี้เป็นส่วนบุคคล หรือ –นอก – กิจกรรมเชิงพาณิชย์ (Levickaitė 2010:203)281ธุรกิจ การจัดการและศึกษา 2011, 9(2): 277-294Parrish (2007:7), ในขณะที่เข้าร่วมสัมมนาในหัวข้อของความคิดสร้างสรรค์ เรียกร้องเขากวีเผยแพร่และการ MBA ซึ่งโดยปกติ alarms บางคนช่วงนั้นเขากล่าวว่า "ความคิดสร้างสรรค์ของเขาดีที่สุดไม่ใช่บทกวีของเขาแต่เขา inventiveness ภายในโลก การปรับความคิดและวิธีการสถานการณ์ใหม่ข้ามขอบเขตอุตสาหกรรม ภาค และวัฒนธรรมนานาชาติ" นี่คือตัวอย่างที่ดีของวิธีการบุคคลสติละเว้นคุณภาพหนึ่งครบถ้วน และใช้ในทางปฏิบัติHowkins (2007:17) อธิบาย "ความคิดสร้างสรรค์นั้นมีมูลค่าทางเศรษฐกิจไม่ มันถึงรูปร่าง เพื่อจะรวบรวมไว้ในผลิตภัณฑ์ tradable ถ้าเป็นการรับรู้เชิงพาณิชย์ค่า" ตาม Levickaitė (2010:209), ความ ความคิดอย่างสมบูรณ์จากผลิตภัณฑ์ที่มีตัวตนที่มีจากความคิด ดังนั้น ความคิดมากมายไม่จำกัดว่าเป็นผลิตภัณฑ์จับต้องได้ กิจกรรมทางเศรษฐกิจเมื่อความคิดกลายเป็นความคิดสร้างสรรค์มีแปลงเป็นสาร เช่นสิ่งที่เป็นนามธรรมได้รับพัฒนาทางปฏิบัติผลของความคิดสร้างสรรค์เป็นผลิตภัณฑ์สร้างสรรค์ ซึ่งจะมีทั้งดีและการบริการปัจจุบัน ก็ยากที่จะแยกแยะความแตกต่างระหว่างดีและบริการเป็นการส่วนใหญ่มูลค่าของผลิตภัณฑ์ขึ้นอยู่กับสินทรัพย์ไม่มีตัวตนดังกล่าวเป็นความคิด แบบและค่าเครื่องหมายการค้า สังเกตเห็น Howkins (2010:11) "มูลค่าของสิ่งที่ฉันสร้างว่าความหมายฉันและ อาจจะ ความหมายของผู้อื่น แล้วความหมายจะไม่เสถียร"ส่วนใหญ่ของผลิตภัณฑ์สร้างสรรค์จัดเป็นทรัพย์สินทางปัญญา ที่ เป็น Howkins (2007:11) ประกาศ, "มีการกำหนดลักษณะเดียวกันเป็นคุณสมบัติทางกายภาพ: เป็นสมาชิกบางคน" อย่างไรก็ตาม Howkins (2007:11) ยังเน้นความแตกต่างระหว่างคุณสมบัติทางกายภาพ และทางปัญญา: ทรัพย์สินทางปัญญาคือไม่มีตัวตนซึ่งเป็นการประดิษฐ์โครงสร้างที่ไม่มีอยู่จนกว่ารัฐบาลคิดค้น ดังนั้น ปัญญาคุณสมบัติไม่คิดบางหรือบิตใด ๆ ความรู้ว่า เราอาจเกิดขึ้นได้ จึงเพียงบางสิ่งบางอย่างที่เราทราบ หรือ มี ซึ่งเหมาะกับคำนิยามที่ให้ไว้ในกฎหมายองค์กรมีการเปลี่ยนแปลงค่อนข้างรวดเร็ว – การแข่งขันจะได้รับหิน เทคโนโลยีต่อการพัฒนา และอินเทอร์เน็ตที่แทรกซึมไปทุกด้านแต่ละวันขององค์กรที่เรียกร้องให้จับ และสมาร์ท Leadbeater (2005:11)จุดออกแนวโน้มผู้บริโภคจะสามารถบังคับให้ทุกองค์กรการ rethink วิธีของพวกเขา เป็น"ผู้ผลิตมีความสำคัญมากขึ้นในการพัฒนาผลิตภัณฑ์อย่างรวดเร็ว สร้างตราสินค้า และบุคลากรโดยรวมเพิ่มค่า" และ"ขายใหม่และช่องทางการจำหน่ายผ่านทางโทรศัพท์โทรทัศน์ดิจิตอลและออนไลน์ให้คนที่มีความยืดหยุ่นในการเข้าถึงบริการ"เหล่านี้มีเหตุผลในรูปแบบนวนิยายขององค์กรจะปรากฏขึ้น และจะเป็นผู้นำ (เช่น eBayมีข้อได้เปรียบที่ต้นทุนต่ำ ใช้งานง่าย ด้วยตนเอง รอบ ๆ ชุมชนน่าสนใจ) (Leadbeater 2005:11) ตาม Howkins (2007:11), "ความคิดสร้างสรรค์ได้ในทุกองค์กรนวัตกรรมและสิ่งประดิษฐ์ที่สุด"ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 20 แนวคิดการทำงานและทัศนคติที่มีต่อองค์กรมีการเปลี่ยนแปลง Strazdas และ Zabielavičienė (2006:89) เน้นเสียงจริงที่จะรอบระยะเวลาปัจจุบันคือ เวลาของการเปลี่ยนแปลงสำคัญที่มีส่วนร่วมทั่วโลก ตามการ Karnitis (2006:96), เศรษฐกิจจะขึ้นอยู่กับนวัตกรรมและความคิดสร้างสรรค์ในงาน วิธีการแรงงานใหม่และความสัมพันธ์ พัฒนาสังคมเป็นขึ้นอยู่กับรู้ ซึ่ง ตาม Melnikas (2010:524), เป็นสังคมที่282เจ Stankevičienė et al. ecologies สร้างสรรค์: พัฒนา และการจัดการแนวคิดใหม่ของ cr eative เศรษฐกิจมีประสบการ์ โดยค่าของเด่นของความคิดสร้างสรรค์และกิจกรรมสร้างสรรค์ และประเด็นสำคัญที่ต้องตัดสินใจเชิงกลยุทธ์จะถือเป็นปัญหาของการสร้างของความรู้เศรษฐกิจ (Melnikas 2005:87)Levickaitė (2010:210), อ้างอิง Howkins ร้องเรียนว่ามีสี่มากสุดรูปแบบยอดนิยมของทรัพย์สินทางปัญญา: ลิขสิทธิ์ สิทธิบัตร เครื่องหมายการค้า และออกแบบHowkins (2007:13) ชื่ออุตสาหกรรมสร้างสรรค์องค์ประกอบเหล่านี้และการสร้างสรรค์เศรษฐกิจ และพิจารณาคำนิยามนี้เป็นโต้เถียงกัน กันที่ใหญ่ที่สุดในคำว่าเกิดขึ้นเมื่อบางประเทศจำกัดสร้างสรรค์ศิลปะ และวัฒนธรรมอุตสาหกรรม ไม่รวมวิทยาศาสตร์ เป็นบันทึกย่อ Howkins (2007:13) "นี้ไม่พอส่วนขยายของแนวโน้มทางประวัติศาสตร์เพื่อให้ศิลปะและวิทยาศาสตร์ห่างเกินไป" ผู้เขียนจะกลับไปยังปัญหานี้ในบทความนี้เกิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์มูลค่าทางเศรษฐกิจได้ Howkins (2007:14)กำหนดสมการของความคิดสร้างสรรค์เป็น CE =× СP T เทียบเท่ากับเศรษฐกิจสร้างสรรค์ (CE)มูลค่าของผลิตภัณฑ์สร้างสรรค์ (CP) คูณ ด้วยจำนวนของธุรกรรม (T)แต่ละธุรกรรมอาจมีได้สองค่าเสริม: มูลค่าของทรัพย์สินทางปัญญาไม่มีตัวตนคุณสมบัติและค่าขนส่งตามจริงหรือแพลตฟอร์ม (Howkins 2007:14)ค่าที่ได้สูงขึ้นอยู่กับอุตสาหกรรม (เช่นซอฟต์แวร์ – ทรัพย์สินทางปัญญาค่าจะสูงขึ้น ศิลปะ – หน่วยต้นทุนของวัตถุทางกายภาพเป็นสูง)เศรษฐกิจสร้างสรรค์มี conformation พัฒนาเศรษฐกิจในศตวรรษที่ 21 ตามไม่ได้อยู่ในปริมาณที่เป็นประโยชน์ ง่ายขับเคลื่อน โดยความพึงพอใจของความต้องการ แต่ในซับซ้อนใช้สัญลักษณ์ค่าและปฏิบัติตามพันธกรณีของสังคมสูงต้องการ ผลิตได้อัตโนมัติ ความต้องการของทรัพยากรมนุษย์ในอุตสาหกรรมบริการลดลง และสุดท้าย สร้างศตวรรษเป็น f

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นเวลานานปริศนาของเศรษฐกิจที่ถูกอ้างว่าเป็นคำถามของวิธีการที่ตอบสนองคนที่ไม่มีที่สิ้นสุดหรืออย่างน้อยก็ไปเรื่อย ๆ ความปรารถนาที่กว้างขวางและความต้องการที่มีทรัพยากร จำกัด . ความตึงเครียดระหว่างนี้สิ่งที่ผู้คนต้องการและสิ่งที่พวกเขาจะได้รับการถูกนำเสนอโดยนักเศรษฐศาสตร์จอห์นสจ็วร์(1806-1873) (Stanford สารานุกรมปรัชญา 2011) และการติดต่อจากทางเศรษฐศาสตร์และธุรกิจสำหรับที่ผ่านมาห้าสิบปีมุ่งเน้นไปที่หนึ่งออกนวัตกรรมนำมาใช้ในการผลิตมวลกับค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่าที่เคยและราคา (Howkins 2010: 10) นี่คือสิ่งที่ Howkins (2010: 10) ที่เรียกว่าเศรษฐกิจซ้ำ มันเป็นวันที่เราจะเห็นว่ามีการเปลี่ยนแปลงไปสู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์ซึ่งเป็นบิน (2004) กล่าวถึงได้รับการเสนอโดยชาร์ลส์Leadbeater (2008) จอห์น Howkins (2007, 2010) และริชาร์ดฟลอริด้า(2002) กระบวนการนี้จะขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของความคิดสร้างสรรค์และซ้ำระบบที่ตาม Howkins (2010: 5) มีลักษณะดังต่อไปนี้: ความคิดสร้างสรรค์การทำซ้ำที่หลากหลาย / แตกต่างกันแบบครบวงจรโดยนัยที่ชัดเจนแน่นอน(ความท้าทาย / คำถาม) เสถียร (ความปลอดภัย / คำตอบ) Fluid / ที่เกิดขึ้นใหม่แข็ง / ตัดสินข้อเสนอแนะความคิดเห็นเล็กๆ น้อย ๆการเรียนรู้การศึกษาเครือข่ายลำดับชั้นความงามที่ต้องการอยากมีคนที่ต้องการอยากเพื่อการควบคุมการเข้าถึงอิสระสูง/ การพึ่งพาต่ำพึ่งพาสูง / เอกราชต่ำคอมเพล็กซ์ง่ายปิดการจัดระเบียบตัวเอง, การป้องกันที่มีคุณภาพจำนวนระบบ/ ทั้งแยกส่วน / ชิ้นส่วนอะนาล็อกดิจิตอล(binary โดยเฉพาะอย่างยิ่ง) วงจร เชิงเส้นกระบวนการ/ การทำงานร่วมกันจัดกิจกรรม / การแข่งขันจิตใจร่างกายคนส่วนใหญ่ยังคงรับรู้ผลิตภัณฑ์ความคิดสร้างสรรค์เป็นงานศิลปะ อย่างไรก็ตามLeadbeater (2005) อ้างว่า "การทำงานอย่างสร้างสรรค์จะไม่รักษาของศิลปิน เราอาศัยอยู่ในเศรษฐกิจที่จินตนาการและการสร้างสรรค์นวัตกรรมที่มีความสำคัญมากขึ้นเรื่อย ๆ ที่ผ่านการเดินหลายชีวิต" เศรษฐกิจสร้างสรรค์คือการเจาะเข้าไปในโดเมนที่ต่างกันของเศรษฐกิจไม่เพียงแต่เข้าสู่โลกของวัฒนธรรมหรือศิลปะที่หลายคนจะแอตทริบิวต์การสร้างคำว่าเป็นไปตามการรับรู้ในปัจจุบัน อย่างไรก็ตามแนวคิด "สร้าง" พกความหมายที่กว้างมากซึ่งรวมถึงอุตสาหกรรมการจัดการทรัพย์สินทางปัญญา- สื่อ, การสื่อสารโทรคมนาคม, ซอฟแวร์, ชีววิทยาการแพทย์, การศึกษา, อุตสาหกรรมการผลิต, และแม้กระทั่งการเกษตร บุคคลทุกคนมีความคิดสร้างสรรค์แม้เพียงไม่กี่สามารถเปลี่ยนคุณภาพนี้เป็นส่วนบุคคลหรือ - ยิ่งไปกว่านั้น - กิจกรรมเชิงพาณิชย์ (Levickaitė 2010: 203). 281 ธุรกิจ, การบริหารจัดการและการศึกษา 2011, 9 (2): 277-294 Parrish (2007: 7) ในขณะที่การเข้าร่วมการประชุมในเรื่องของความคิดสร้างสรรค์ที่อ้างว่าเขาเป็นทั้งกวีตีพิมพ์และปริญญาโทซึ่งมักจะเตือนบางคนสักครู่. เขาบอกว่า "ความคิดสร้างสรรค์ที่ดีที่สุดของเขาไม่ได้บทกวีของเขา แต่ความเฉลียวฉลาดของเขาในธุรกิจโลกปรับความคิดและวิธีการที่จะสถานการณ์ใหม่ในขอบเขตของอุตสาหกรรมภาคและวัฒนธรรมในระดับสากล " นี่คือตัวอย่างที่ดีของวิธีการที่แต่ละคนมีสติรับรู้มีคุณสมบัติอย่างใดอย่างหนึ่งที่มีคุณภาพและใช้มันในทางปฏิบัติ. ในฐานะที่เป็น Howkins (2007: 17) อธิบายว่า "ความคิดสร้างสรรค์ในตัวเองไม่มีคุณค่าทางเศรษฐกิจ มันต้องใช้รูปร่างที่จะเป็นตัวเป็นตนในผลิตภัณฑ์ซื้อขายถ้ามันเป็นเชิงพาณิชย์เพื่อให้เกิดความคุ้มค่า" ตามที่Levickaitė (2010: 209) โดยเนื้อแท้ความคิดที่แตกต่างจากผลิตภัณฑ์ที่มีตัวตนที่ทำจากความคิดเหล่านั้น; จึงมากมายของความคิดไม่ได้จำกัด เฉพาะเท่าที่เป็นผลิตภัณฑ์ที่มีตัวตน ความคิดสร้างสรรค์กลายเป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจเมื่อความคิดที่จะเปลี่ยนเป็นสารคือสิ่งที่เป็นนามธรรมได้รับหน้ากากปฏิบัติ. ผลของความคิดสร้างสรรค์เป็นสินค้าที่มีความคิดสร้างสรรค์ที่สามารถเป็นได้ทั้งที่ดีและบริการ. ปัจจุบันมันเป็นเรื่องยากที่จะแยกแยะความแตกต่าง ความแตกต่างระหว่างดีและบริการเป็นส่วนใหญ่ของมูลค่าของสินค้าขึ้นอยู่กับสินทรัพย์ไม่มีตัวตนเช่นความคิด, การออกแบบและความคุ้มค่าเครื่องหมายการค้า Howkins (2010: 11) สังเกตเห็นว่า "ค่าของสิ่งที่ฉันสร้างเป็นว่ามันหมายถึงฉันและอาจจะเป็นสิ่งที่มันหมายถึงการที่คนอื่นๆ ; และความหมายจะไม่แน่นอน ". ส่วนใหญ่ของผลิตภัณฑ์ที่สร้างสรรค์มีคุณสมบัติเป็นทรัพย์สินทางปัญญาซึ่งเป็น Howkins (2007: 11) ประกาศ" มีกำหนดลักษณะเดียวกับทางกายภาพ: มันเป็นของใครสักคน" อย่างไรก็ตาม Howkins (2007: 11) นอกจากนี้ยังเน้นความแตกต่างระหว่างทรัพย์สินทางปัญญาและทางกายภาพ: ทรัพย์สินทางปัญญาคือไม่มีตัวตนมันเป็นเทียมสร้างที่ไม่อยู่จนกว่ารัฐบาลคิดค้นมัน ดังนั้นทางปัญญาของสถานที่ไม่ได้เป็นบางความคิดหรือบิตใด ๆ ของความรู้ที่เราอาจจะเกิดขึ้นจะมี; มันเป็นบางสิ่งบางอย่าง แต่เพียงผู้เดียวที่เรารู้หรือมีซึ่งเหมาะกับความหมายที่ระบุไว้ในกฎหมาย. องค์กรมีการเปลี่ยนแปลงค่อนข้างอย่างรวดเร็ว - การแข่งขันจะได้รับหินเทคโนโลยียังคงพัฒนาและอินเทอร์เน็ตแทรกซึมเข้าไปในทุกแง่มุมแบบวันต่อวันขององค์กรที่เรียกร้องให้พวกเขาจะเป็นสมาร์ทและจับตามอง Leadbeater (2005: 11) ชี้ให้เห็นแนวโน้มของผู้บริโภคที่จะบังคับให้ทุกองค์กรที่จะคิดใหม่วิธีการของพวก ในฐานะที่เป็น"ผู้ผลิตจะเน้นมากขึ้นในการพัฒนาผลิตภัณฑ์อย่างรวดเร็ว, การสร้างแบรนด์และการปรับแต่งมวลเพื่อเพิ่มมูลค่า" และ "ขายใหม่และช่องทางการจัดจำหน่ายผ่านทางโทรศัพท์, โทรทัศน์ดิจิตอลและออนไลน์ให้คนเข้าถึงความยืดหยุ่นมากขึ้นในการให้บริการ" เหล่านี้คือเหตุผลสำหรับรูปแบบนวนิยายองค์กรที่จะปรากฏขึ้นและจะนำ (เช่นอีเบย์มีข้อได้เปรียบของการเป็นค่าใช้จ่ายต่ำง่ายต่อการใช้บริการด้วยตนเองสร้างขึ้นรอบๆ ชุมชนที่น่าสนใจ) (Leadbeater 2005: 11) ตามที่ Howkins (2007: 11), "ความคิดสร้างสรรค์เป็นไปได้ในทุกองค์กรที่แปลกใหม่และสิ่งประดิษฐ์ที่เป็นไปได้". ในปลายศตวรรษที่ 20 ทั้งแนวคิดของการทำงานและทัศนคติที่มีต่อการที่ผู้ประกอบการเปลี่ยนแปลง Strazdas และZabielavičienė (2006: 89) เน้นความจริงที่ว่าในยุคปัจจุบันเป็นช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญการมีส่วนร่วมทั่วทุกมุมโลก ตามไป Karnitis (2006: 96) กลายเป็นเศรษฐกิจบนพื้นฐานของนวัตกรรมและความคิดสร้างสรรค์ในงานเกี่ยวกับวิธีการใช้แรงงานและความสัมพันธ์ใหม่ การพัฒนาของสังคมจะกลายเป็นขึ้นอยู่กับความรู้ที่ตาม Melnikas (2010: 524) เป็นสังคมที่ 282 เจ Stankevičienė et al, สร้างสรรค์ระบบนิเวศน์: การพัฒนาและการจัดการความคิดใหม่ของเศรษฐกิจ eative CR ที่โดดเด่นด้วยคุณค่าของความเด่นของความคิดสร้างสรรค์และการทำงานของความคิดสร้างสรรค์และประเด็นสำคัญที่ต้องมีการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ที่จะถือได้ว่าเป็นปัญหาของการสร้างเศรษฐกิจฐานความรู้(Melnikas 2005 :. 87) Levickaitė (2010: 210) หมายถึง Howkins อ้างว่ามีสี่มากที่สุดรูปแบบที่นิยมของทรัพย์สินทางปัญญา. ลิขสิทธิ์สิทธิบัตรเครื่องหมายการค้าและการออกแบบHowkins (2007: 13) ชื่อเหล่านี้สี่องค์ประกอบอุตสาหกรรมสร้างสรรค์และ สร้างสรรค์เศรษฐกิจและพิจารณาความหมายเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งที่ถกเถียงนี้ ขัดแย้งที่ใหญ่ที่สุดในคำว่าเกิดขึ้นเมื่อบางประเทศ จำกัด อุตสาหกรรมสร้างสรรค์ศิลปะและวัฒนธรรมอุตสาหกรรมไม่รวมวิทยาศาสตร์ ในฐานะที่เป็น Howkins (2007: 13) บันทึก "นี้เป็นเรื่องน่าเศร้าส่วนหนึ่งของแนวโน้มทางประวัติศาสตร์เพื่อให้ศิลปะและวิทยาศาสตร์ห่างกันมากเกินไป" ผู้เขียนจะกลับไปที่ปัญหานี้ในบทความนี้. รากฐานของเศรษฐกิจสร้างสรรค์เป็นมูลค่าทางเศรษฐกิจ Howkins (2007: 14) กำหนดสมการความคิดสร้างสรรค์เป็น CE = СP× T ที่เศรษฐกิจสร้างสรรค์ (CE) เทียบเท่า. มูลค่าของผลิตภัณฑ์สร้างสรรค์ (CP) คูณด้วยจำนวนของการทำธุรกรรม (T) การทำธุรกรรมแต่ละคนอาจมีสองเสริม ค่า: ค่าของทางปัญญาไม่มีตัวตน. ทรัพย์สินและค่าของผู้ให้บริการทางร่างกายหรือแพลตฟอร์ม (Howkins 2007: 14) ค่าซึ่งเป็นราคาที่สูงขึ้นอยู่กับอุตสาหกรรม (เช่นซอฟแวร์ - ทรัพย์สินทางปัญญามูลค่าสูงศิลปะ- หน่วยของค่าใช้จ่ายของ วัตถุทางกายภาพจะสูงกว่า). เศรษฐกิจสร้างสรรค์เป็นโครงสร้างของการพัฒนาเศรษฐกิจในศตวรรษที่ 21 ซึ่งตั้งอยู่ไม่ได้อยู่ในที่เรียบง่าย, การใช้ประโยชน์จากความพึงพอใจของแรงผลักดันของความต้องการ แต่ในความซับซ้อนการใช้ค่าสัญลักษณ์และการปฏิบัติตามความต้องการของสังคมที่สูงขึ้น การผลิตได้โดยอัตโนมัติ; ความต้องการของทรัพยากรมนุษย์ในอุตสาหกรรมการให้บริการลดลงและในที่สุดรุ่นศตวรรษที่ 21 กลายเป็นฉ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นเวลานาน ปริศนาของเศรษฐกิจที่ถูกอ้างว่าเป็นคำถามของวิธีการ
ตอบสนองคนที่อนันต์หรืออย่างน้อยอย่างกว้างขวางปรารถนาและความต้องการ ด้วยทรัพยากรที่ จำกัด
นี้ความตึงเครียดระหว่างสิ่งที่คนต้องการและสิ่งที่พวกเขาได้นำเสนอ โดยนักเศรษฐศาสตร์จอห์นสจ๊วตมิลล์
( 1806 – 1870 ) ( มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดสารานุกรมปรัชญา 2011 )
และก็ทางเศรษฐศาสตร์และธุรกิจสำหรับปี 50 ที่ผ่านมา โดยเน้นนวัตกรรมซึ่งใช้ในการผลิตมวล
ด้วยต้นทุนที่เคยลดลงและราคา ( ฮาวกินส์
2010 : 10 ) นี่คือสิ่งที่ฮาวกินส์ ( 2553 : 10 ) เรียกว่าเศรษฐกิจซ้ำ ๆ มันคือวันนี้
ที่เราสังเกตการเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจสร้างสรรค์ซึ่งเป็นบิน ( 2547 ) ได้กล่าวถึง ,
ได้รับการเสนอโดย ชาลส์ ลีดบีทเทอร์ ( 2008 )จอห์นฮาวกินส์ ( 2007 , 2010 ) และ
Richard Florida ( 2002 ) กระบวนการนี้จะขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของความคิดสร้างสรรค์และระบบซ้ำ
ซึ่งตามฮาวกินส์ ( 2553 : 5 ) , มีลักษณะดังต่อไปนี้ :

รวมๆหลากหลายความคิดสร้างสรรค์ / จิตรนัยชัดเจน

ไม่เสถียร ( ความท้าทาย / คำถาม ) ( คำตอบที่มั่นคง ปลอดภัย แข็ง / ของเหลว / ใหม่ )

ติชมหน่อยติชมกัน

เรียนเครือข่ายการควบคุมการเข้าถึงความงามขั้น


เพื่อการพึ่งพาตนเองสูงต่ำ / สูง / ต่ำด้วยตนเอง

ที่ซับซ้อนง่ายด้วยตนเองจัดการปิดที่ต้องการที่ต้องการป้องกัน

คุณภาพปริมาณทั้งระบบ / แตก / อะไหล่
อนาล็อกดิจิตอล ( โดยเฉพาะไบนารี )
/ กิจกรรม / กระบวนการความร่วมมือการแข่งขันร่างกายจิตใจ

คนส่วนใหญ่ยังคงรับรู้ ผลิตภัณฑ์สร้างสรรค์เป็นงานศิลปะเส้น
วัฏจักร .อย่างไรก็ตาม
ลีดบีทเทอร์ ( 2005 ) อ้างว่า " ทำงานอย่างสร้างสรรค์ ไม่ปกป้องศิลปิน เรา
อยู่ในเศรษฐกิจที่มีจินตนาการและนวัตกรรมมีความสำคัญมากขึ้นใน
หลายเดินของชีวิต " เศรษฐกิจสร้างสรรค์เป็นรูปแบบโดเมนที่แตกต่างกันของเศรษฐศาสตร์
ไม่เพียงเข้าสู่โลกของวัฒนธรรมหรือศิลปะ ซึ่งหลายๆ คนต้องการคุณลักษณะ
คำที่สร้างตามการรับรู้ในปัจจุบันของ อย่างไรก็ตาม แนวคิด " การสร้าง "
อุ้มมากกว้างความหมายรวมถึงอุตสาหกรรมการจัดการทรัพย์สินทางปัญญา
–สื่อ , การสื่อสารโทรคมนาคม , ซอฟต์แวร์ , ชีววิทยา , ยา , การศึกษา , การผลิตอุตสาหกรรม
และการเกษตรได้ บุคคลทุกคนมีความคิดสร้างสรรค์ แต่เพียงไม่กี่สามารถแปลง
นี้ที่มีคุณภาพเป็นส่วนบุคคลหรือ–นอกจากนี้และกิจกรรมเชิงพาณิชย์ ( levickait municipalities . kgm 2010 : 203 )
0
การจัดการและการศึกษา , 2554 , 9 ( 2 ) : 277 - 294
ริช ( 2007 : 7 ) ในขณะที่เข้าร่วมการประชุม เรื่อง ความคิดสร้างสรรค์ อ้างว่าเขาเป็นทั้งกวี
ตีพิมพ์ และปริญญาโท ซึ่งโดยปกติสัญญาณเตือนบางคนสักครู่ .
เขากล่าวว่า " การสร้างสรรค์ที่ดีที่สุดของเขาไม่ได้เป็นบทกวีของเขาแต่การประดิษฐ์ของเขาภายในโลกธุรกิจ
ปรับความคิดและวิธีการใหม่ สถานการณ์ข้ามเขตแดน
อุตสาหกรรมภาคและวัฒนธรรมในระดับสากล " นี้เป็นตัวอย่างที่ดีของวิธีการที่บุคคลมีสติรับรู้คุณภาพ
หนึ่งครอบครองและใช้มันในการฝึก .
เป็นฮาวกินส์ ( 2550 : 17 ) อธิบายว่า" การสร้างสรรค์ตนเองไม่มีคุณค่าทางเศรษฐกิจ . ครับผมต้องใช้รูปทรงที่เป็น embodied ในผลิตภัณฑ์ซื้อขาย ถ้าจะรับรู้รายได้เชิงพาณิชย์
ค่า " ตาม levickait municipalities . kgm ( 2553 : 209 ) , โดยเนื้อแท้ ความคิดต่างกันโดยสิ้นเชิง
จากผลิตภัณฑ์ที่มีตัวตนที่ถูกสร้างจากความคิดเหล่านั้น ดังนั้น ความอุดมสมบูรณ์ของความคิดไม่ได้
เป็นจำกัดเป็นผลิตภัณฑ์ที่จับต้องได้ความคิดสร้างสรรค์กลายเป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจเมื่อความคิด
กลายเป็นสสาร คือ สิ่งที่เป็นนามธรรมได้รับหน้ากากจริง .
ผลของความคิดสร้างสรรค์ คือ ผลิตภัณฑ์ที่สร้างสรรค์ ซึ่งสามารถเป็นได้ทั้งดีและบริการ .
ปัจจุบันมันเป็นเรื่องยากที่จะแยกแยะความแตกต่างระหว่างดีและบริการเป็น
ส่วนใหญ่ของผลิตภัณฑ์ขึ้นอยู่กับมูลค่าของสินทรัพย์ไม่มีตัวตน เช่น ความคิด , ออกแบบ ,
และค่าเครื่องหมายการค้า ฮาวกินส์ ( 2553 : 11 ) สังเกตว่า " คุณค่าของสิ่งที่ฉันสร้าง
สิ่งที่มันหมายถึงฉันและอาจว่ามันหมายถึงใคร และความหมายไม่เสถียร " .
ส่วนใหญ่ของผลิตภัณฑ์สร้างสรรค์ถือว่าเป็นทรัพย์สินทางปัญญาซึ่งเป็นฮาวกินส์ ( 2550 :
11 ) ประกาศ" มีลักษณะเป็นเหมือนการกำหนดคุณสมบัติทางกายภาพ : เป็นของใคร

" อย่างไรก็ตาม ฮาวกินส์ ( 2550 : 11 ) ยังเน้นความแตกต่างบางอย่างระหว่าง
สมบัติทางปัญญาและทางกายภาพ : เป็นทรัพย์สินทางปัญญาที่จับต้องไม่ได้เป็นเทียม
สร้างที่ไม่มีอยู่จริง จนกระทั่งรัฐบาลตั้งขึ้นมาเอง ดังนั้น ทางปัญญา
คุณสมบัติไม่ใช่ความคิดหรือบิตของความรู้ที่เราอาจจะเกิดขึ้นได้ มันเป็นสิ่งที่เรารู้หรือ
แต่เพียงผู้เดียว ซึ่งเหมาะกับคำนิยามที่ระบุไว้ในกฎหมาย มีการเปลี่ยนแปลงค่อนข้างรวดเร็ว
องค์กร–การแข่งขันได้โหดร้าย เทคโนโลยี
ยังคงพัฒนา และอินเทอร์เน็ตสามารถแทรกซึมเข้าไปทุกด้าน
ของแต่ละวัน องค์กรต้องการที่จะฉลาดและตื่นตัว .ลีดบีทเทอร์ ( 2548 : 11 )
ชี้ให้เห็นแนวโน้มของผู้บริโภคจะถูกบังคับให้องค์กรทั้งหมดเพื่อทบทวนวิธีของพวกเขา โดย
" ผู้ผลิตมีมากขึ้นเน้นอย่างรวดเร็วการพัฒนาผลิตภัณฑ์ , การสร้างตราสินค้าและ
แต่งมวลเพื่อเพิ่มมูลค่า " และ " ใหม่และช่องทางการขายผ่านโทรศัพท์
โทรทัศน์ดิจิตอลและออนไลน์ให้ประชาชนมีการเข้าถึงบริการเหล่านี้
คือ เหตุผลที่โมเดลใหม่ขององค์กรที่จะปรากฏขึ้นและนำ ( เช่น eBay
กับข้อดีของการเป็นค่าใช้จ่ายต่ำและง่ายต่อการใช้ด้วยตนเอง สร้างขึ้นรอบ ๆชุมชน
สนใจ ) ( ลีดบีทเทอร์ 2005 : 11 ) ตามฮาวกินส์ ( 2550 : 11 ) , " ความคิดสร้างสรรค์ คือ ทุกองค์กรที่เป็นไปได้
ในนวัตกรรมและสิ่งประดิษฐ์เป็นไปได้ " .
ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 20ทั้งแนวคิดของการทำงานและทัศนคติต่อ
องค์กรเปลี่ยนไป และč municipalities . kgm strazdas zabielavi 1 ( 2549 : 89 ) เน้นความจริงที่ว่า
ปัจจุบันระยะเวลาเวลาของการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญมีส่วนร่วม ทั่วโลก ตามไป karnitis
( 2549 : 96 ) , เศรษฐกิจจะขึ้นอยู่กับนวัตกรรมและความคิดสร้างสรรค์ใน
งาน , วิธีการแรงงานใหม่และความสัมพันธ์ การพัฒนาของสังคมเป็น
ขึ้นอยู่กับความรู้ ซึ่งตาม melnikas ( 2553 : 524 ) เป็นสังคมที่ 282
J
1 stankevi č municipalities . kgm et al . สร้างสรรค์ ecologies : การพัฒนาและการจัดการแนวคิดใหม่ของ CR เศรษฐกิจ eative
เป็น characterised โดยค่าความเด่นของความคิดสร้างสรรค์และกิจกรรมสร้างสรรค์ และประเด็นหลักที่ต้องใช้
การตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ที่จะพิจารณาเป็นประเด็นของการสร้าง
ของระบบเศรษฐกิจฐานความรู้ ( melnikas 2005 : 87 )
levickait municipalities . kgm ( 2553 : 210 ) หมายถึง ฮาวกินส์อ้างว่ามีสี่ที่สุด
ความนิยมรูปแบบของทรัพย์สินทางปัญญา : ลิขสิทธิ์ , สิทธิบัตร , เครื่องหมายการค้าและการออกแบบ
ฮาวกินส์ ( 2550 : 13 ) ชื่อเหล่านี้สี่องค์ประกอบ สร้างสรรค์ อุตสาหกรรม และเศรษฐกิจสร้างสรรค์
และพิจารณา คำจำกัดความนี้เป็นแย้ง หนึ่ง
ความขัดแย้งที่ใหญ่ที่สุดในระยะที่เกิดขึ้นเมื่อบางประเทศจำกัดอุตสาหกรรมสร้างสรรค์กับศิลปะและวัฒนธรรม
อุตสาหกรรม ยกเว้นวิทยาศาสตร์ เป็นฮาวกินส์ ( 2550 : 13 ) บันทึก " นี้เป็นเรื่อง
ส่วนขยายของแนวโน้มทางประวัติศาสตร์เพื่อให้ศิลปะ และวิทยาศาสตร์ ห่างกันเกินไป " ผู้เขียนจะ
กลับไปปัญหานี้ในภายหลังในบทความนี้ .
รากฐานของเศรษฐกิจสร้างสรรค์คือ มูลค่าทางเศรษฐกิจ ฮาวกินส์ ( 2550 : 14 )
กำหนดสมการสร้างสรรค์เป็น CE = С P × t ที่เศรษฐกิจสร้างสรรค์ ( CE ) เทียบเท่า
เพื่อมูลค่าของผลิตภัณฑ์ที่สร้างสรรค์ ( CP ) คูณด้วยจำนวนของการทำธุรกรรม ( T )
แต่ละรายการอาจจะมีสองซึ่งค่า : มูลค่าของทรัพย์สินทางปัญญา
ไม่มีตัวตนและค่าของสัญญาณทางกายภาพ หรือแพลตฟอร์ม ( ฮาวกินส์ 2007 : 14 ) .
มูลค่าที่สูงขึ้นอยู่กับอุตสาหกรรม ( เช่นซอฟต์แวร์–คุณสมบัติค่า
ทางปัญญาสูงกว่าศิลปะ–หน่วยต้นทุนของวัตถุทางกายภาพจะสูงกว่า ) .
เศรษฐกิจสร้างสรรค์ คือ โครงสร้างของศตวรรษที่ 21 การพัฒนาเศรษฐกิจตาม
ไม่ใช่ง่าย ใช้ประโยชน์เคลื่อน โดยความพึงพอใจของความต้องการที่ซับซ้อน แต่เมื่อใช้ค่า
สัญลักษณ์และเติมเต็มความต้องการของสังคมชั้นสูง . ผลิต
อัตโนมัติ ;ความต้องการของทรัพยากรมนุษย์ในอุตสาหกรรมบริการลดลงและ
ในที่สุด ศตวรรษ 21 รุ่นเป็นฉ