my name is Doctor Watson. While I w

my name is Doctor Watson. While I was in the army, I travel led to many strange and interesting places. Then one day, in Afghanistan, I was shot in the shoulder. I nearly died from pain and fever. I retired from the army and came back to England.That is why I was living in London with Sherlock Holmes. I had know my friend for many years. He was the most famous private detective in London.
One afternoon, I was reading a book and Holmes was standing by the window in our sitting-room. Usually he was very busy and active. But this afternoon he did not seem very happy.
I need some work.Watson, said Holmes impatiently. I love my work. It keeps ma brain active. But when there are no crimes and no mysteries to solve-ah, then becomes very boring for me
At that moment. there was a knock at the door. Our housekeeper came into the room She was carrying a small white card on a silver tray. Holmes picked up the card.
Miss Mary Morstan, he read aloud. I don't know anyone of that name. Perhaps it is a new client.
A few moments later, Miss Morstan entered the room. She was young nad not very tall, with blonde hair and blue eyes. She had a lovely face. I noticed at once unhappy.
Please sit down , Miss Morstan , said Holmes kindly. I am Sherlock Holmes and this is my good . Doctor Watson.
I'm very pleased to meet you both , said the young lady. Something very strange has happened. Mr Holmes. I need your help!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชื่อของฉันคือ หมอวัตสัน ในขณะที่ผมอยู่ในกองทัพ เดินนำไปยังสถานแปลก และน่าสนใจมาก แล้ว วันหนึ่ง ในอัฟกานิสถาน ถูกยิงที่ไหล่ ผมเกือบตายจากความเจ็บปวดและไข้ ผมปลดเกษียณจากกองทัพ และมา England.That ไปเป็นเหตุให้ผมอยู่ในลอนดอนกับเชอร์ล็อกโฮลมส์ ฉันได้รู้ว่าเพื่อนของฉันหลายปี เขาเป็นนักสืบเอกชนมีชื่อเสียงมากที่สุดในลอนดอนบ่ายหนึ่ง ฉันได้อ่านหนังสือ และโฮลมส์ยืนที่หน้าต่างในห้องนั่งเล่นของเรา ปกติเขาไม่ว่าง และใช้งาน แต่ตอนบ่ายนี้เขาไม่ได้ดูเหมือนไม่มีความสุขมากฉันต้องการบางอย่างได้ วัตสัน กล่าวว่า โฮลมส์ impatiently ชอบงานของฉัน มันทำให้สมองมาใช้งาน แต่ เมื่อมีอาชญากรรมไม่ลึกลับไม่แก้-ah แล้วกลายเป็นน่าเบื่อมากสำหรับฉันในช่วงเวลานั้น มีเสียงเคาะที่ประตู แม่บ้านของเรามาถึงห้องเธอถูกถือครองบัตรสีขาวขนาดเล็กบนถาดเงิน โฮลมส์เบิกค่าบัตรนางสาวแมรี Morstan อ่านออกเสียง ผมไม่ทราบชื่อทุกคน บางทีก็ไคลเอนต์ใหม่ครู่ต่อมา นางสาว Morstan ใส่ห้อง เธอและหนุ่มที่ไม่สูงมาก มีเส้นผมสีบลอนด์และตาสีฟ้า เธอมีใบหน้าน่ารัก ผมสังเกตเห็นความสุขครั้งกรุณานั่งลง นางสาว Morstan กล่าวว่า โฮลมส์ละม่อม ฉันเชอร์ล็อกโฮลมส์ และนี้เป็นดีของฉัน หมอวัตสัน ผมยินดีที่จะตอบสนองคุณทั้งสอง หญิงสาวกล่าวว่า สิ่งแปลก ๆ ที่เกิดขึ้น นายโฮลมส์ ฉันต้องการช่วยเหลือของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชื่อของฉันคือคุณหมอวัตสัน ในขณะที่ผมอยู่ในกองทัพที่ผมนำไปสู่การเดินทางหลายสถานที่ที่แปลกและน่าสนใจ แล้ววันหนึ่งในอัฟกานิสถานผมถูกยิงที่ไหล่ ฉันเกือบตายจากความเจ็บปวดและมีไข้ ผมเกษียณจากกองทัพและกลับมา England.That คือเหตุผลที่ผมอาศัยอยู่ในลอนดอนกับ Sherlock Holmes ฉันได้รู้ว่าเพื่อนของฉันเป็นเวลาหลายปี เขาเป็นนักสืบเอกชนที่มีชื่อเสียงที่สุดในกรุงลอนดอน.
บ่ายวันหนึ่งผมอ่านหนังสือและโฮล์มส์กำลังยืนอยู่ริมหน้าต่างในห้องนั่งเล่นห้องพักของเรา โดยปกติเขาก็ยุ่งมากและการใช้งาน แต่ช่วงบ่ายวันนี้เขาไม่ได้ดูเหมือนมีความสุขมาก.
ฉันต้องมี work.Watson โฮล์มส์กล่าวว่าไม่สบอารมณ์ ฉันรักการทำงานของฉัน มันช่วยให้สมองของแม่ที่ใช้งาน แต่เมื่อไม่มีการก่ออาชญากรรมและความลึกลับที่ไม่มีการแก้-ah,
แล้วจะกลายเป็นที่น่าเบื่อมากสำหรับผมในขณะนั้น มีการเคาะประตู แม่บ้านของเราเข้ามาในห้องเธอเป็นคนที่ถือบัตรสีขาวเล็ก ๆ บนถาดเงิน โฮล์มส์หยิบบัตร.
นางสาวแมรี่ Morstan เขาอ่านออกเสียง ผมไม่ทราบว่าทุกคนที่ชื่อ บางทีมันอาจจะเป็นลูกค้าใหม่.
สักครู่ต่อมานางสาว Morstan เข้ามาในห้อง เธอยังเป็นเด็ก nad ไม่สูงมาก, ผมบลอนด์และดวงตาสีฟ้า เธอมีความน่ารักใบหน้า ผมสังเกตเห็นความสุขที่ครั้งหนึ่งเคยเป็น.
กรุณานั่งลงมิส Morstan โฮล์มส์กล่าวว่าความกรุณา ผม Sherlock Holmes และนี่คือที่ดีของฉัน หมอวัตสัน.
ฉันยินดีมากที่ได้พบคุณทั้งสองกล่าวว่าหญิงสาว บางสิ่งบางอย่างที่แปลกมากที่ได้เกิดขึ้น นายโฮล์มส์ ฉันต้องการความช่วยเหลือของคุณ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชื่อของฉันคือคุณหมอวัตสัน ในขณะที่ผมอยู่ในกองทัพ ก็เดินทางไปสู่สถานที่ที่แปลกและน่าสนใจมาก แล้ววัน หนึ่งในอัฟกานิสถาน , ถูกยิงที่ไหล่ ผมเกือบตายจากอาการไข้ ฉันเกษียณจากกองทัพ และกลับมาที่อังกฤษ นั่นคือเหตุผลที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ในลอนดอนกับเชอร์ล็อค โฮล์ม ผมได้รู้จักเพื่อนของฉันเป็นเวลาหลายปี เขาเป็นนักสืบที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในลอนดอน
บ่ายวันหนึ่ง ฉันอ่านหนังสือและโฮล์มส์กำลังยืนอยู่ริมหน้าต่างในห้องรับแขกของเรา . โดยปกติเขายุ่งมาก และใช้งาน แต่เมื่อตอนบ่าย เขาไม่ได้ดูเหมือนมีความสุขมาก
ฉันต้องการงาน วัตสัน กล่าวว่า โฮล์มส์อย่างหงุดหงิด . ฉันรักงานของฉัน มันช่วยให้สมองมาใช้งาน แต่เมื่อไม่มีอาชญากรรม ไม่มีความลึกลับแก้อ่า แล้วจะกลายเป็นน่าเบื่อมากสำหรับฉัน
ในขณะนั้นมีการเคาะที่ประตู แม่บ้านเดินเข้ามาในห้อง เธอมีการ์ดสีขาวขนาดเล็กบนถาดเงิน โฮล์ม หยิบการ์ด
มิสแมรี่ morstan เขาอ่านออกเสียง ฉันไม่รู้จักใครที่ชื่อนั้น บางทีมันอาจเป็นลูกค้าใหม่
หลังจากนั้นไม่นาน คุณ morstan เข้ามาในห้อง เธอยังเด็กและไม่สูงมาก ที่มีผมสีบลอนด์และตาสีฟ้า เธอมีใบหน้าที่น่ารักฉันสังเกตเห็นเมื่อไม่มีความสุข
กรุณานั่งลง คุณ morstan กล่าวว่า โฮล์มส์ ละม่อม ผมเชอร์ล็อค โฮล์มส์ และนี้เป็นสิ่งที่ดีของฉัน คุณหมอวัตสัน
ผมยินดีมากที่ได้พบคุณทั้งสอง กล่าวว่า ผู้หญิง มีเรื่องแปลกๆ เกิดขึ้น คุณโฮมส์ ฉันต้องการความช่วยเหลือของคุณ !