It's not easy to weigh a star, but

It's not easy to weigh a star, but an international team of astronomers has done just that.

In fact, they've measured the masses of both stars in an odd binary star system some 25,000 light-years from Earth--and gauged the space-time warp resulting from the system's intense gravitation.

"Our result is important because weighing stars while they freely float through space is exceedingly difficult," Dr. Joeri van Leeuwen, a University of Amsterdam astrophysicist and the leader of the team, said in a written statement. "That is a problem because such mass measurements are required for precisely understanding gravity, the force that is intimately linked to the behavior of space and time on all scales in our universe.The binary system under study is known to astronomers as J1906. It features a fast-spinning neutron star, or pulsar, in orbit around another star that is believed to be either another neutron star or a white dwarf. Neutron stars are the smallest, densest stars known to exist. Each of the stars in the system is more massive than our sun, and they are 100 times nearer to each other than the Earth is to the sun.

To gauge the pulsar's mass and measure the warping of space within the system, the team tracked the pulsar's rotations using observations from the Arecibo Observatory in Puerto Rico (where the original observations were made) and four other radio telescopes around the world.The measurements showed that the pulsar's mass is about 1.29 times the mass of the sun, Dr. Ingrid Stairs, a professor of physics and astronomy at The University of British Columbia in Vancouver, told The Huffington Post in an email. Its companion star is about 1.32 times as massive as the sun.

The extreme gravity within the system causes a wobble in the axis of the pulsar's spin (see video above), meaning the portion of the pulsar's emission that we are able to see changes over time.

"We have observed this, and in fact it turns out that we are starting to get close to the edge of the emission region, so that the pulsar is getting fainter and fainter," Stairs told The Huffington Post in an email. "We were lucky to catch it before it disappeared."

But the pulsar isn't gone forever.

"This cosmic spinning top is expected to wobble back into view," van Leeuwen said in the statement, "but it might take as long as 160 years."

A paper describing the research was published Jan. 8, 2015 in The Astrophysical Journal. The research was presented in Seattle on Jan. 8 at a meeting of the American Astronomical Society.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ใช่เรื่องง่ายน้ำหนักดาว แต่มีทีมงานนานาชาติของนักดาราศาสตร์ได้กระทำเพียงที่ในความเป็นจริง พวกเขาได้วัดมวลของดาวทั้งสองในระบบดาวคู่คี่ light-years 25000 บางจากโลก - และ gauged แปรปรวน space-time เกิดจากแรงโน้มถ่วงรุนแรงของระบบ"ผลของเราเป็นสำคัญเพราะน้ำหนักดาวในขณะที่พวกเขาได้อย่างอิสระลอยผ่านพื้นที่เหลืออดยาก ดร. Joeri van Leeuwen, astrophysicist มหาวิทยาลัยอัมสเตอร์ดัมและผู้นำของทีม กล่าวในคำแถลงเป็นลายลักษณ์อักษร "ที่เป็นปัญหาได้ เพราะวัดดังกล่าวโดยรวมถูกต้องแม่นยำความเข้าใจแรงโน้มถ่วง แรงที่จะเชื่อมโยงการทำงานของพื้นที่และเวลาบนเครื่องชั่งน้ำหนักทั้งหมดในจักรวาลของเราระบบไบนารีภายใต้การศึกษาเป็นที่รู้จักกับดาราเป็น J1906 มันมีดาวนิวตรอนหมุนอย่างรวดเร็ว หรือพัลซาร์ ในวงโคจรใกล้ดาวอื่นที่เชื่อว่าเป็นอีกดาวนิวตรอนหรือดาวแคระขาว ดาวนิวตรอนเป็นดาวที่เล็กที่สุด densest ที่รู้จักกันอยู่ แห่งดาวในระบบมีขนาดใหญ่กว่าดวงอาทิตย์ของเรามากขึ้น และพวกเขาจะ 100 ครั้งใกล้กับแต่ละอื่น ๆ กว่าโลกไปยังดวงอาทิตย์การวัดมวลของพัลซาร์และวัด แปรปรวนของพื้นที่ภายในระบบ ทีมติดตามหมุนเวียนของพัลซาร์ที่ใช้สังเกตการณ์จากหอดูดาวอาเรซีโบในเปอร์โตริโก (ที่สังเกตเดิมทำ) และอื่น ๆ telescopes ที่ให้วิทยุสี่ทั่วโลกการประเมินแสดงให้เห็นว่า มวลของพัลซาร์เป็นประมาณ 1.29 เท่ามวลของดวงอาทิตย์ ดร. Ingrid บันได ศาสตราจารย์ทางฟิสิกส์และดาราศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยของรัฐบริติชโคลัมเบียในแวนคูเวอร์ บอก The Huffington Post ในอีเมล์ ดาวสหายของมันจะประมาณ 1.32 เวลาเป็นใหญ่เป็นดวงอาทิตย์แรงโน้มถ่วงมากภายในระบบทำให้การกระเด้งในแกนของพัลซาร์ของสปิน (ดูวิดีโอข้างต้น), หมายถึง ส่วนของการปล่อยก๊าซของพัลซาร์ที่ เราจะสามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงเวลา"เราได้สังเกตนี้ และในความเป็นจริงมันเปิดออกว่า เรากำลังเริ่มเข้าใกล้กับขอบของภูมิภาคมลพิษ ที่พัลซาร์กำลังหวังที่รำไร และหวังที่ รำไร บันไดบอก The Huffington Post ในอีเมล์ "เรามีโชคดีจับมันก่อนมันหายไป"แต่พัลซาร์ไม่หายไปตลอดกาล"จักรวาลข่างนี้คาดว่าจะกระเด้งกลับใน แวน Leeuwen กล่าวว่า ในงบการเงิน "แต่มันอาจใช้เวลานานเป็นปีที่ 160"เอกสารอธิบายงานวิจัยเผยแพร่ 8 ม.ค. 2015 ใน Astrophysical Journal การวิจัยได้นำเสนอในซีแอตเทิลในวันที่ 8 ม.ค.ที่ห้องประชุมของสมาคมดาราศาสตร์อเมริกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันไม่ง่ายที่จะชั่งน้ําหนักดารา แต่ทีมงานต่างประเทศของนักดาราศาสตร์ได้แค่นั้น

ในความเป็นจริง พวกเขาเคยวัดมวลของดาวทั้งสองในระบบดาวคู่แปลกบาง 25 , 000 ปีแสงจากโลก และตลาดกาลอวกาศโค้งที่เกิดจากระบบเข้ม

แรงโน้มถ่วง" ผลของเราเป็นสำคัญ เพราะชั่งดาวในขณะที่พวกเขาได้อย่างอิสระลอยผ่านพื้นที่เป็นเรื่องยากเหลือเกิน " ดร. joeri รถตู้ leeuwen , ฟิสิกส์มหาวิทยาลัยอัมสเตอร์ดัม และผู้นำของทีม กล่าวว่า ในข้อเขียน " ที่เป็นปัญหาเพราะการวัดมวลดังกล่าวต้องแม่นยำเข้าใจแรงโน้มถ่วงแรงที่เชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับพฤติกรรมของอวกาศและเวลาบนตาชั่งทั้งหมดในจักรวาลของเรา ไบนารีระบบการศึกษาเป็นนักดาราศาสตร์เป็น j1906 . มันคุณสมบัติดาว นิวตรอน ปั่นเร็ว หรือคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า โคจรรอบดาวอื่นที่เชื่อกันว่าเป็นดาวนิวตรอนอีกหรือแคระขาว ดาวนิวตรอนเป็นดาวหนาแน่นน้อยที่สุด รู้จักตัวตนแต่ละดวงดาวในระบบมีขนาดใหญ่กว่าดวงอาทิตย์ของเรา และพวกเขาเป็น 100 ครั้งใกล้กันกว่าโลกถึงดวงอาทิตย์

เพื่อวัดมวลของพัลซาร์และวัดการแปรปรวนของพื้นที่ภายในระบบทีมติดตามการหมุนของพัลซาร์โดยใช้การสังเกตจากหอสังเกตการณ์อาเรซิโบในเปอร์โตริโก ( ที่ ) เดิมได้ ) และอีกสี่กล้องโทรทรรศน์วิทยุทั่วโลก วัด พบว่า มวลของพัลซาร์ประมาณ 1.29 เท่ามวลของดวงอาทิตย์ ดร. Ingrid บันได ศาสตราจารย์ด้านฟิสิกส์และดาราศาสตร์ที่มหาวิทยาลัย ของบริติช โคลัมเบีย ในแวนคูเวอร์บอก The Huffington Post ในอีเมล ดาวสหายของมันประมาณ 1.32 เท่า ใหญ่เป็นอาทิตย์

แรงโน้มถ่วงมากภายในระบบทำให้วอกแวกในแกนของการหมุนของพัลซาร์ ( ดูภาพข้างบน ) หมายถึง ส่วนของการปล่อยคลื่นแม่เหล็กที่เราสามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

" เราได้พบนี้และในความเป็นจริงกลับกลายเป็นว่า เราเริ่มที่จะใกล้ชิดกับขอบของการปล่อยเขต ดังนั้น คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่ได้รับนั้นจางลงทุกขณะ " บันไดบอกโพสต์ Huffington ในอีเมล . เราโชคดีที่จะจับมันก่อนที่มันจะหายไป "

แต่เหล่านี้ไม่ได้หายไปตลอดกาล

" ลูกข่างนี้จักรวาลคาดว่าจะส่ายไปส่ายมากลับไปดู " ฟาน leeuwen กล่าวในแถลงการณ์" แต่มันอาจจะใช้เวลานานถึง 160 ปี . "

กระดาษอธิบายงานวิจัยได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร 8 ม.ค. 2558 แหล่งกำเนิด . งานวิจัยที่นำเสนอในซีแอตเติลบนมกราคม 8 ในที่ประชุมของสมาคมดาราศาสตร์อเมริกัน