Hitler's "specialness,” so far as t

Hitler's "specialness,” so far as the themes pursued in this book are concerned, lay in two areas. The first was the peculiarly intense and manic nature of the National Socialist Germany which he intended to create a Society racially "purified" by the elimination of Jews, gypsies and any other allegedly non-Teutonic elements; a people whose minds and souls were given over to unquestioned support of the regime, which would thereby replace the older loyalties of class, church region and family; an economy mobilized and controlled for the purposes of expanding Deutschtum whenever or wherever the leader decreed that to be necessary. And against however many of the Great Powers; an ideology of force and struggle and hatred, which rejoiced in smashing foes and scorned the very idea of compromise. Given the size and complexity of twentieth-century German society, it hardly needs remarking that this was an unreal vision: there were “limits to Hitler’s power" across
the country three were individuals and interest groups, which supported him 1932-1933, and even until in 1938-1939, but with decreasing enthusiasm and no doubt for all those who openly opposed the regime there were many others who developed a mentally internalized resistance. But despite such exceptions, there was also no question that the National Socialist regime was immensely popular and-even more important-absolutely unchallenged in respect to its disposition of national resources. With a political culture bent upon war and conquest and a political economy distorted to the extent that by 1938 52 percent of government expenditure and a massive 17 percent of gross national product was being poured into armaments, Germany had entered a different league from any of the other western European states. In the year of Munich, indeed, Germany was spending more upon weapons than Britain, France, and the United States combined. Insofar as the state apparatus could concentrate them, all German national energies were being mobilized for a renewed struggle.
The second major feature rearmament was the frighteningly precarious state of the national economy as it heated up during this expansion As has been noted above, both the Italian and the Japanese economies manifested similar problem by the late 1930s- and the same would happen to France and Britain when they sought to respond to the fantastic pace of arms increases. But in none of those countries was the buildup of the armed forces as sudden as in Germany. In January 1933 its army was, legally, supposed to be no more than 100,000 men, although well before Hitler's accession the military had secret plans to expand from a seven-division force to a twenty-one division force-just as it had privately prepared for the reestablishment of an air force, tank formations, and other elements banned by the Versailles Treaty. Hitler's general instruction of February 19 to von Fritsch, "to create an army of the greatest possible strength," was simply taken by the planners to be the go-ahead to turn the earlier scheme into effect, free at last from financial and manpower restrictions. By 1935, however, conscription was announced and the army's ceiling raised to thirty-six divisions. The acquisition of Austrian units in 1938, the takeover of the Rhineland military police, the creation of armored divisions, and the reorganization of the Landwehr sent that figure ever higher. In the crisis period of late 1938, the army totaled forty-two active, eight reserve, and twenty-one Landwehr divisions; by the next summer, when the war began, the German field army's order of battle listed 103 divisions a jump of thirty-two within one year. The Luftwaffe’s expansion was even greater and faster. German air craft production of a mere thirty-six planes in 1932 rose to 1,938 in 1934 and 5,112 in 1936, and the service's twenty-six squadrons (July 1933 directive) rose to 302 squadrons, with over 4,000 front-line air craft, at the outset of war. If the navy was less impressive in size, then that was to a large degree due to the fact that (as Tirpitz earlier discovered) the creation of a powerful battle fleet took at least one to two decades. By 1939 Admiral Raeder commanded a number of fast, mode warships, the navy had five times the number of personnel that it possessed in 1932, and it was spending twelve times as much as before Hitler came to power. At sea, as well as on land and in the air, the German rearmament program was intent upon altering the balance of power as soon as possible.
While all this looked impressive from the outside, it was decidedly
Shaky within. The blows the German economy had received from Versailles territorial arrangements, the great inflation of 1923, the payment of reparations, and the difficulty of reentering pre-1914
Foreign markets meant that it was only in 1927-1928 that Germany's output equaled that achieved prior to the First World War. But this recovery was promptly ruined by the great economic cris

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของฮิตเลอร์ "ซึ่ง ดังรูปที่ติดตามในหนังสือเล่มนี้มีความกังวล วางในสองพื้นที่ ประการแรกก็คือ ธรรมชาติรุนแรง และคลั่งไคล้หมายของเยอรมนีสังคมนิยมแห่งชาติซึ่งเขาตั้งใจสร้างสังคมอำนาจ "บริสุทธิ์" โดยการกำจัดชาวยิว ยิปซี และถูกกล่าวหาว่าไม่ใช่ทิวทันองค์ ประกอบอื่น ๆ คนที่จิตใจและวิญญาณได้รับผ่านการสนับสนุนรัชทายาทของระบอบการปกครอง ที่จะทำแทน loyalties แน่นอนเก่า คริสตจักรภาค และ ครอบครัว เศรษฐกิจระดม และควบคุมเพื่อวัตถุประสงค์ในการขยาย Deutschtum ทุกเวลา หรือทุกที่ที่ผู้นำประกาศิตที่มีความจำเป็น และต่อต้านอำนาจมาก อย่างไรก็ตามหลาย มีอุดมการณ์ของกองทัพ และต่อสู้ และความเกลียด ชัง rejoiced ในทุบศัตรู และ scorned แนวคิดของการประนีประนอม กำหนดขนาดและความซับซ้อนของสังคมเยอรมันศตวรรษที่ยี่สิบ มันแทบไม่ต้อง remarking ว่า นี่คือวิสัยทัศน์ที่ไม่จริง: มี "ข้อจำกัดอำนาจของฮิตเลอร์" ข้ามสามประเทศมีบุคคลและกลุ่ม ซึ่งสนับสนุนเขา 1932-1933 และแม้จน ในปี 1938-1939 แต่ลดความกระตือรือร้นและไม่ต้องสงสัยสำหรับผู้ที่เปิดเผยต้านระบอบการปกครองมีอื่น ๆ อีกมากมายที่พัฒนาความต้านทานจิตใจ internalized แต่แม้ มีข้อยกเว้นดังกล่าว มียังไม่มีคำถามที่ว่าระบอบการปกครองสังคมนิยมชาตินิยมอย่างมาก และแม้แต่อันดับหนึ่งขึ้นสำคัญอย่างในเคารพการโอนการครอบครองทรัพยากรชาติ มีวัฒนธรรมทางการเมืองงอเมื่อสงคราม และพิชิต และเศรษฐกิจการเมืองที่บิดเบี้ยวเท่าที่ โดย 1938 52 ร้อยละของรายจ่ายรัฐบาลและใหญ่ 17 เปอร์เซ็นต์ของผลิตภัณฑ์ได้ถูกเทลงในอาวุธ เยอรมนีได้ป้อนลีแตกต่างจากของอเมริกายุโรปตะวันตกอื่น ๆ ในปีมิวนิค จริง เยอรมนีใช้ขึ้นเมื่ออาวุธกว่าสหราชอาณาจักร ฝรั่งเศส และไทยรวมกัน ตราบเท่าที่สถานะเครื่องอาจมีสมาธิได้ พลังงานชาติเยอรมันทั้งหมดการถูกระดมสำหรับต่อสู้ต่ออายุ The second major feature rearmament was the frighteningly precarious state of the national economy as it heated up during this expansion As has been noted above, both the Italian and the Japanese economies manifested similar problem by the late 1930s- and the same would happen to France and Britain when they sought to respond to the fantastic pace of arms increases. But in none of those countries was the buildup of the armed forces as sudden as in Germany. In January 1933 its army was, legally, supposed to be no more than 100,000 men, although well before Hitler's accession the military had secret plans to expand from a seven-division force to a twenty-one division force-just as it had privately prepared for the reestablishment of an air force, tank formations, and other elements banned by the Versailles Treaty. Hitler's general instruction of February 19 to von Fritsch, "to create an army of the greatest possible strength," was simply taken by the planners to be the go-ahead to turn the earlier scheme into effect, free at last from financial and manpower restrictions. By 1935, however, conscription was announced and the army's ceiling raised to thirty-six divisions. The acquisition of Austrian units in 1938, the takeover of the Rhineland military police, the creation of armored divisions, and the reorganization of the Landwehr sent that figure ever higher. In the crisis period of late 1938, the army totaled forty-two active, eight reserve, and twenty-one Landwehr divisions; by the next summer, when the war began, the German field army's order of battle listed 103 divisions a jump of thirty-two within one year. The Luftwaffe’s expansion was even greater and faster. German air craft production of a mere thirty-six planes in 1932 rose to 1,938 in 1934 and 5,112 in 1936, and the service's twenty-six squadrons (July 1933 directive) rose to 302 squadrons, with over 4,000 front-line air craft, at the outset of war. If the navy was less impressive in size, then that was to a large degree due to the fact that (as Tirpitz earlier discovered) the creation of a powerful battle fleet took at least one to two decades. By 1939 Admiral Raeder commanded a number of fast, mode warships, the navy had five times the number of personnel that it possessed in 1932, and it was spending twelve times as much as before Hitler came to power. At sea, as well as on land and in the air, the German rearmament program was intent upon altering the balance of power as soon as possible. ในขณะที่ทั้งหมดนี้ดูน่าประทับใจจากภายนอก ก็เด็ดสั่นภายใน การพัดเศรษฐกิจเยอรมันได้รับจากแวร์ซายส์อาณาเขตจัด พองดีของ 1923 การชำระเงินค่าปฏิกรรม และความยากของลูกค้า pre-1914 ตลาดต่างประเทศหมายถึง ว่า มันเป็นเพียงในปี 1927-1928 ของเยอรมนีออกใหมที่ประสบความสำเร็จก่อนสงครามโลก แต่กู้คืนนี้ได้เจ๊งทันที โดย cris เศรษฐกิจดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮิตเลอร์ "specialness" เพื่อให้ห่างไกลเป็นรูปแบบไล่ในหนังสือเล่มนี้มีความกังวลอยู่ในสองพื้นที่. อันแรกก็คือธรรมชาติที่รุนแรงและความคลั่งไคล้อย่างยิ่งของลัทธิสังคมนิยมแห่งชาติเยอรมันซึ่งเขาตั้งใจจะสร้างสังคมเชื้อชาติ "บริสุทธิ์" โดยการกำจัด ของชาวยิวยิปซีและองค์ประกอบที่ถูกกล่าวหาว่าไม่ใช่เต็มตัวอื่นใดคนที่มีจิตใจและจิตวิญญาณที่ได้รับมากกว่าที่จะสนับสนุนการสอบถามของระบอบการปกครองซึ่งจึงจะเข้ามาแทนที่ความจงรักภักดีเก่าของระดับภาคริสตจักรและครอบครัวเศรษฐกิจระดมและควบคุม วัตถุประสงค์ของการขยาย Deutschtum เมื่อใดก็ตามหรือที่ใดก็ตามที่ผู้นำมีคำสั่งว่าจะเป็นสิ่งที่จำเป็นและต่อต้านอย่างไรก็ดีหลายคนของพลังอันยิ่งใหญ่.. อุดมการณ์ของแรงและการต่อสู้และความเกลียดชังซึ่งยินดีในทุบศัตรูและดูหมิ่นความคิดที่ดีของการประนีประนอม ป.ร. ให้ไว้ขนาด และความซับซ้อนของสังคมเยอรมันในศตวรรษที่ยี่สิบก็แทบจะไม่ต้องการตั้งข้อสังเกตว่านี่คือวิสัยทัศน์ที่ไม่เป็นจริง: มี "ข้อ จำกัด อำนาจของฮิตเลอร์" ทั่ว
ประเทศที่สามบุคคลและกลุ่มที่น่าสนใจซึ่งสนับสนุนเขา 1932-1933 และแม้จนกระทั่งในปี 1938 -1939 แต่มีการลดความกระตือรือร้นและข้อสงสัยสำหรับผู้ที่เปิดเผยตรงข้ามกับระบอบการปกครองมีคนอื่น ๆ อีกหลายคนที่ได้รับการพัฒนาความต้านทาน internalized จิตใจไม่มี แต่แม้จะมีข้อยกเว้นดังกล่าวก็ยังมีคำถามว่าการปกครองระบอบสังคมนิยมแห่งชาติเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวางและยิ่งมีความสำคัญมากขึ้น-อย่างไม่มีใครทักท้วงในส่วนที่เกี่ยวกับการจำหน่ายของทรัพยากรของชาติ ด้วยการก้มวัฒนธรรมทางการเมืองเมื่อสงครามและชัยชนะและเศรษฐกิจการเมืองบิดเบี้ยวในขอบเขตที่ 1938 ร้อยละ 52 ของค่าใช้จ่ายของรัฐบาลและขนาดใหญ่ร้อยละ 17 ของผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติถูกเทลงไปในอาวุธยุทโธปกรณ์เยอรมนีได้เข้าสู่ลีกที่แตกต่างจากส่วนใดของ อื่น ๆ ในยุโรปอเมริกาตะวันตก ในปีที่มิวนิคแน่นอนเยอรมนีใช้จ่ายมากขึ้นเมื่อกว่าอาวุธของสหราชอาณาจักร, ฝรั่งเศส, และสหรัฐอเมริการวม ตราบเท่าที่เครื่องมือของรัฐจะได้มีสมาธิพวกเขาทั้งหมดพลังงานชาติเยอรมันถูกกองกำลังต่อสู้ต่ออายุ.
ที่สองติดอาวุธคุณลักษณะที่สำคัญเป็นรัฐที่ล่อแหลมตระหนกของเศรษฐกิจของประเทศในขณะที่มันร้อนขึ้นในช่วงการขยายตัวนี้ที่ได้รับการระบุไว้ข้างต้นทั้ง เศรษฐกิจอิตาลีและญี่ปุ่นประจักษ์ปัญหาที่คล้ายกันโดย 1930s- ปลายและเดียวกันจะเกิดขึ้นกับอังกฤษและฝรั่งเศสเมื่อพวกเขาพยายามที่จะตอบสนองต่อการก้าวที่ยอดเยี่ยมของแขนที่เพิ่มขึ้น แต่ในไม่มีของประเทศเหล่านั้นก็สะสมของกองกำลังติดอาวุธเป็นอย่างฉับพลันเช่นในเยอรมนี ในมกราคม 1933 กองทัพได้รับการถูกต้องตามกฎหมายควรจะเป็นไม่เกิน 100,000 คนแม้ว่าดีก่อนที่จะภาคยานุวัติของฮิตเลอร์ทหารมีแผนการลับในการขยายตัวจากแรงเจ็ดส่วนจะแรงเพียงแค่ยี่สิบเอ็ดส่วนในขณะที่มันได้เตรียมเอกชน สำหรับการสถาปนาของกองทัพอากาศก่อตัวถังและองค์ประกอบอื่น ๆ ห้ามโดยสนธิสัญญาแวร์ซาย คำแนะนำทั่วไปของฮิตเลอร์ที่ 19 กุมภาพันธ์ฟอน Fritsch "เพื่อสร้างกองทัพของความแข็งแรงที่เป็นไปได้มากที่สุด" ที่ถูกนำมาง่ายๆโดยการวางแผนที่จะไปข้างหน้าเพื่อเปิดโครงการก่อนหน้านี้มีผลบังคับใช้ฟรีที่ผ่านมาจากข้อ จำกัด ทางการเงินและกำลังคน . โดยปี 1935 อย่างไรก็ตามการเกณฑ์ทหารได้มีการประกาศและเพดานของกองทัพยกสามสิบหกฝ่าย เข้าซื้อกิจการของหน่วยออสเตรียในปี 1938, การรัฐประหารของทหารตำรวจเรห์นการสร้างอาวุธฝ่ายและการปรับโครงสร้างองค์กรของเวห์ที่ส่งตัวเลขที่สูงกว่าที่เคย ในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจในช่วงปลายปี 1938 กองทัพรวมทั้งสิ้นสี่สิบสองปราดเปรียว, แปดสำรองและยี่สิบเอ็ดหน่วยงานเวห์; โดยในช่วงฤดูร้อนต่อไปเมื่อสงครามเริ่มสั่งซื้อสนามกองทัพเยอรมันของการต่อสู้ที่ระบุไว้ 103 หน่วยกระโดดสามสิบสองภายในหนึ่งปี การขยายตัวของกองทัพก็ยิ่งมากขึ้นและเร็วขึ้น ผลิตเรืออากาศเยอรมันเพียงสามสิบหกเครื่องบินในปี 1932 เพิ่มขึ้นเป็น 1,938 ในปี 1934 และ 5112 ในปี 1936 และบริการของยี่สิบหกกอง (กรกฎาคม 1933 Directive) เพิ่มขึ้นถึง 302 กองกับเรืออากาศมากกว่า 4,000 หน้าบรรทัดที่ เริ่มแรกของสงคราม หากกองทัพเรือเป็นที่น่าประทับใจน้อยในขนาดแล้วว่าเป็นระดับที่มีขนาดใหญ่เนื่องจากความจริงที่ว่า (ตาม Tirpitz ค้นพบก่อนหน้านี้) การสร้างเรือเดินสมุทรที่มีประสิทธิภาพการสู้รบที่เกิดอย่างน้อย 1-2 ทศวรรษที่ผ่านมา 1939 โดยพลเรือตรี Raeder บัญชาจำนวนของเรือรบรวดเร็วโหมดกองทัพเรือมีห้าเท่าของจำนวนบุคลากรที่มันมีในปี 1932 และมันก็ใช้เวลาสิบสองเท่าของฮิตเลอร์ก่อนที่จะเข้ามามีอำนาจ ในทะเลเช่นเดียวกับบนบกและในอากาศโปรแกรมติดอาวุธเยอรมันจดจ่ออยู่กับการเปลี่ยนแปลงความสมดุลของพลังงานโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้.
ในขณะที่ทั้งหมดนี้มองที่น่าประทับใจจากภายนอกมันก็เด็ด
สั่นคลอนภายใน ผู้ตัดสินยกธงเศรษฐกิจของเยอรมันที่ได้รับจากการเตรียมดินแดนแวร์ซายอัตราเงินเฟ้อที่ดีของปี 1923 การจ่ายชดเชยและความยากลำบากของ reentering ก่อนปี 1914
ตลาดต่างประเทศนั่นหมายความว่ามันเป็นเพียงใน 1927-1928 ว่าการส่งออกของเยอรมนีเท่ากับว่าประสบความสำเร็จก่อนที่จะ สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง แต่การกู้คืนนี้ถูกทำลายทันทีโดยคริสทางเศรษฐกิจที่ดี