แวมไพร์ (อังกฤษ: Vampire) ผีชนิดหนึ

แวมไพร์ (อังกฤษ: Vampire) ผีชนิดหนึ่งตามความเชื่อของชาวยุโรป ในยุคกลาง เชื่อว่าเป็นผีดิบ ที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนมนุษย์ทั่วไป แต่มีฟันแหลมคม ดื่มเลือดของมนุษย์ด้วยกันเป็นอาหารเพื่อหล่อเลี้ยง โดยที่แวมไพร์จะมีชีวิตเป็นอมตะ ไม่มีวันตาย จะปรากฏตัวได้แต่เฉพาะเวลากลางคืน เพราะกลางวันแพ้แสงแดด แวมไพร์จะหลบซ่อนอยู่ในโลงของตนหรือในหลุมในเวลากลางวัน สามารถแปลงร่างได้หลายแบบ เช่น ค้างคาว, นกฮูก, หมาป่า, หมาจิ้งจอก, กบ, คางคก, แมลงเม่า, งูพิษ เป็นต้น สามารถกำบังกายหายตัวได้ ไม่มีเงาเมื่อกระทบกับแสงหรือสะท้อนในกระจก มีแรงมากเหมือนผู้ชาย 20 คน รวมถึงสามารถบังคับสิ่งของให้เคลื่อนที่ด้วยอำนาจของตนได้ด้วย[1] สิ่งที่จะกำราบแวมไพร์ได้คือ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนา เช่น ไม้กางเขน, น้ำมนตร์ หรือแม้กระทั่งสมุนไพรกลิ่นแรงบางชนิด เช่น กระเทียม วิธีฆ่าแวมไพร์มีมากมาย เช่น ตอกลิ่มให้ทะลุหัวใจ เผา หรือ ตัดหัวด้วยจอบของสัปเหร่อ บุคคลที่ตกเป็นเหยื่อของมัน จะกลายเป็นแวมไพร์ไปด้วย และกลายเป็นสาวกของแวมไพร์ตนที่ดูดเลือดตัวเอง
ชาวยุโรปในยุคกลางนั้น หวาดกลัวแวมไพร์มาก ผู้ที่สงสัยว่าเป็นแวมไพร์ จะตกอยู่ในสถานะเดียวกับแม่มด หรือ มนุษย์หมาป่า คือ ถูกตัดสินลงโทษด้วยการเอาถึงชีวิต มีวิธีการป้องกันการรุกรานของแวมไพร์หลายวิธี เช่น บางหมู่บ้านจะโปรยเมล็ดข้าวไว้บนหลังคาบ้าน เพราะเชื่อว่าแวมไพร์จะง่วนกับการนับเมล็ดข้าวเป็นการถ่วงเวลาจนรุ่งเช้า หรือ โรยเศษขนมปังไว้ตั้งแต่สุสานให้แวมไพร์เดินเก็บเศษขนมนั้นวนเวียนไปมา หรือแม้แต่การวางไม้กางเขนหรือดอกกุหลาบที่มีหนามแหลมเพื่อเป็นการพันธนาการไว้ในโลง
เรื่องราวของแวมไพร์ มีมากมาย ที่เป็นนิทานพื้นบ้านและวรรณกรรม โดยวรรณกรรมที่ว่าถึงแวมไพร์ที่เก่าแก่ที่สุด มีมาตั้งแต่สมัยโรมัน วรรณกรรมที่มีชื่อเสียงที่สุดของแวมไพร์คือ เรื่องแดรกคูลา ของ บราม สโตกเกอร์ ที่โด่งดังจนมีการนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ ละคร ละครเวที หรือแม้แต่กระทั่งภาพยนตร์การ์ตูนมากมายตราบจนปัจจุบัน เช่น ภาพยนตร์เรื่อง Nosferatu : A Symphony of Horror ในปี ค.ศ. 1922 เป็นต้น
เป็นไปได้ว่าความเชื่อเรื่องของแวมไพร์ที่สามารถแปลงร่างเป็นค้างคาวได้ อาจมีที่มาจากที่ภูมิภาคอเมริกากลางและทวีปอเมริกาใต้ มีค้างคาวขนาดเล็กจำพวกหนึ่ง ในวงศ์ Desmodontinae มีพฤติกรรมดูดเลือดสัตว์ที่ใหญ่กว่าเป็นอาหารในเวลากลางคืน ซึ่งค้าวคาวในวงศ์นี้ก็ได้มีการเรียกชื่อสามัญว่า แวมไพร์ เช่นกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แวมไพร์ (อังกฤษ: แวมไพร์) ผีชนิดหนึ่งตามความเชื่อของชาวยุโรปในยุคกลางเชื่อว่าเป็นผีดิบที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนมนุษย์ทั่วไปแต่มีฟันแหลมคมดื่มเลือดของมนุษย์ด้วยกันเป็นอาหารเพื่อหล่อเลี้ยงโดยที่แวมไพร์จะมีชีวิตเป็นอมตะไม่มีวันตายจะปรากฏตัวได้แต่เฉพาะเวลากลางคืนเพราะกลางวันแพ้แสงแดดแวมไพร์จะหลบซ่อนอยู่ในโลงของตนหรือในหลุมในเวลากลางวันสามารถแปลงร่างได้หลายแบบเช่นค้างคาว นกฮูก หมาป่า หมาจิ้งจอก กบ คางคก แมลงเม่า งูพิษเป็นต้นสามารถกำบังกายหายตัวได้ไม่มีเงาเมื่อกระทบกับแสงหรือสะท้อนในกระจกมีแรงมากเหมือนผู้ชาย 20 คน [1] รวมถึงสามารถบังคับสิ่งของให้เคลื่อนที่ด้วยอำนาจของตนได้ด้วยสิ่งที่จะกำราบแวมไพร์ได้คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนาเช่นไม้กางเขน น้ำมนตร์หรือแม้กระทั่งสมุนไพรกลิ่นแรงบางชนิดเช่นกระเทียมวิธีฆ่าแวมไพร์มีมากมายเช่นตอกลิ่มให้ทะลุหัวใจเผาหรือตัดหัวด้วยจอบของสัปเหร่อบุคคลที่ตกเป็นเหยื่อของมันจะกลายเป็นแวมไพร์ไปด้วยและกลายเป็นสาวกของแวมไพร์ตนที่ดูดเลือดตัวเองชาวยุโรปในยุคกลางนั้นหวาดกลัวแวมไพร์มากผู้ที่สงสัยว่าเป็นแวมไพร์จะตกอยู่ในสถานะเดียวกับแม่มดหรือมนุษย์หมาป่าคือถูกตัดสินลงโทษด้วยการเอาถึงชีวิตมีวิธีการป้องกันการรุกรานของแวมไพร์หลายวิธีเช่นบางหมู่บ้านจะโปรยเมล็ดข้าวไว้บนหลังคาบ้านเพราะเชื่อว่าแวมไพร์จะง่วนกับการนับเมล็ดข้าวเป็นการถ่วงเวลาจนรุ่งเช้าหรือโรยเศษขนมปังไว้ตั้งแต่สุสานให้แวมไพร์เดินเก็บเศษขนมนั้นวนเวียนไปมาหรือแม้แต่การวางไม้กางเขนหรือดอกกุหลาบที่มีหนามแหลมเพื่อเป็นการพันธนาการไว้ในโลงเรื่องราวของแวมไพร์มีมากมายที่เป็นนิทานพื้นบ้านและวรรณกรรมโดยวรรณกรรมที่ว่าถึงแวมไพร์ที่เก่าแก่ที่สุดมีมาตั้งแต่สมัยโรมันวรรณกรรมที่มีชื่อเสียงที่สุดของแวมไพร์คือเรื่องแดรกคูลานั้น ๆ บรามสโตกเกอร์ที่โด่งดังจนมีการนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ละครละครเวทีหรือแม้แต่กระทั่งภาพยนตร์การ์ตูนมากมายตราบจนปัจจุบันเช่นภาพยนตร์เรื่องนอสเฟอราตู: ซิมโฟนีของสยองขวัญในปีค.ศ. 1922 เป็นต้นเป็นไปได้ว่าความเชื่อเรื่องของแวมไพร์ที่สามารถแปลงร่างเป็นค้างคาวได้อาจมีที่มาจากที่ภูมิภาคอเมริกากลางและทวีปอเมริกาใต้มีค้างคาวขนาดเล็กจำพวกหนึ่งในวงศ์ Desmodontinae มีพฤติกรรมดูดเลือดสัตว์ที่ใหญ่กว่าเป็นอาหารในเวลากลางคืนซึ่งค้าวคาวในวงศ์นี้ก็ได้มีการเรียกชื่อสามัญว่าแวมไพร์เช่นกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แวมไพร์ (อังกฤษ: Vampire) ผีชนิดหนึ่งตามความเชื่อของชาว ยุโรปในยุคกลางเชื่อว่าเป็นผีดิบที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนมนุษย์ทั่วไป แต่มีฟันแหลมคมดื่มเลือดของมนุษย์ด้วยกันเป็นอาหารเพื่อหล่อเลี้ยงโดยที่แวมไพร์จะมีชีวิตเป็น อมตะไม่มีวันตายจะปรากฏตัวได้ แต่เฉพาะเวลากลางคืนเพราะกลางวันแพ้แสงแดดแวมไพร์จะหลบซ่อนอยู่ในโลงของตนหรือในหลุมในเวลากลางวันสามารถแปลงร่างได้หลายแบบเช่นค้างคาว , นกฮูก, หมาป่า, หมาจิ้งจอก, กบ, คางคก , แมลงเม่า, งูพิษเป็นต้นสามารถกำบังกายหายตัวได้ ไม่มีเงาเมื่อกระทบกับแสงหรือสะท้อนในกระจกมีแรงมากเหมือนผู้ชาย 20 คนรวมถึงสามารถบังคับสิ่งของให้เคลื่อนที่ ด้วยอำนาจของตนได้ด้วย [1] สิ่งที่จะกำราบแวมไพร์ ได้คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนาเช่นไม้กางเขน, น้ำมนตร์หรือแม้กระทั่งสมุนไพรกลิ่นแรงบาง ชนิดเช่นกระเทียมวิธีฆ่าแวมไพร์มีมากมายเช่นตอกลิ่มให้ทะลุหัวใจเผาหรือตัดหัวด้วยจอบของสัปเหร่อบุคคลที่ตกเป็นเหยื่อของมันจะกลายเป็นแวมไพร์ไป ด้วยและกลายเป็นสาวกของแวมไพร์ตนที่ดูดเลือดคุณตัวเอง
ชาวยุโรปในห้างหุ้นส่วนจำกัดยุคกลางนั้นหวาดกลัวแวมไพร์มากคุณผู้ที่สงสัยว่าได้เป็นแวมไพร์จะตกขณะนี้ในห้างหุ้นส่วนจำกัดสถานะเดียวกับแม่มดหรือมนุษย์หมาป่าคือถูกตัดสินลงโทษด้วยหัวเรื่อง: การเอาถึงชีวิตมี วิธีการป้องกันการรุกรานของแวมไพร์หลาย วิธีเช่นบางหมู่บ้านจะโปรยเมล็ดข้าวไว้บนหลังคาบ้านเพราะเชื่อว่าแวมไพร์จะง่วนกับการนับเมล็ดข้าวเป็นการถ่วงเวลาจนรุ่งเช้าหรือโรยเศษขนมปังไว้ตั้งแต่สุสานให้แวมไพร์เดินเก็บเศษขนมนั้น วนเวียนไปมาหรือแม้แต่หัวเรื่อง: การวางไม้กางเขนหรือคุณดอกกุหลาบที่มีหนามแหลมเพื่อเป็นการพันธนาการไว้ในห้างหุ้นส่วนจำกัดโลง
เรื่องราวของแวมไพร์มีมากมายที่เป็นนิทานพื้นบ้านและวรรณกรรมโดยวรรณกรรมที่ว่าได้ถึงแวมไพร์ที่เก่าแก่ที่สุดมีมาตั้งแต่สมัยโรมันวรรณกรรมที่มี ชื่อเสียงที่สุดของแวมไพร์คือเรื่องแดรก คูลาของบรามสโตกเกอร์ที่โด่งดังจนมีการนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ละครละครเวทีหรือแม้แต่กระทั่งภาพยนตร์การ์ตูนมากมายตราบจนปัจจุบันเช่นภาพยนตร์เรื่อง Nosferatu: ซิมโฟนีแห่งความกลัวในปีค . ศ 1922 เป็นต้น
เป็นไปได้ว่าความเชื่อเรื่องของแวมไพร์ที่ด้านแปลงร่างเป็นค้างคาวได้อาจมีที่มาจากเนชั่ที่ภูมิภาคอเมริกากลางและทวีปอเมริกาใต้มีค้างคาวขนาดเพิ่มข้อมูลที่จำพวกคุณหนึ่งในห้างหุ้นส่วนจำกัดวงศ์ Desmodontinae มีพฤติกรรมดูดเลือดสัตว์ที่ใหญ่กว่า เป็นอาหารในเวลา กลางคืนซึ่งค้าวคาวในวงศ์นี้ ก็ได้มีการเรียกชื่อสามัญว่าแวมไพร์เช่นกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แวมไพร์ ( อังกฤษ : แวมไพร์ ) ผีชนิดหนึ่งตามความเชื่อของชาวยุโรปในยุคกลางเชื่อว่าเป็นผีดิบที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนมนุษย์ทั่วไปแต่มีฟันแหลมคมดื่มเลือดของมนุษย์ด้วยกันเป็นอาหารเพื่อหล่อเลี้ยงโดยที่แวมไพร์จะมีชีวิตเป็นอมตะไม่มีวันตายจะปรากฏตัวได้แต่เฉพาะเวลากลาง คืนเพราะกลางวันแพ้แสงแดดแวมไพร์จะหลบซ่อนอยู่ในโลงของตนหรือในหลุมในเวลากลางวันสามารถแปลงร่างได้หลายแบบเช่นค้างคาวนกฮูกหมาป่าหมาจิ้งจอก , , , กบคางคกแมลงเม่า , , , , เป็นต้นงูพิษสามารถกำบังกายหายตัวได้ไม่มีเงาเมื่อกระทบกับแสงหรือสะท้อนในกระจกมีแรงมากเหมือนผู้ช าย 20 คนรวมถึงสามารถบังคับสิ่งของให้เคลื่อนที่ด้วยอำนาจของตนได้ด้วย [ 1 ] สิ่งที่จะกำราบแวมไพร์ได้คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนาเช่นไม้กางเขนน้ำมนตร์หรือแม้กระทั่งสมุนไพรกลิ่นแรงบางชนิด , เช่น eggplant วิธีฆ่าแวมไพร์มีมากมายเช่นตอกลิ่มให้ทะลุหัวใจเผาค็อคตัดหัวด ้วยจอบของสัปเหร่อบุคคลที่ตกเป็นเหยื่อของมันจะกลายเป็นแวมไพร์ไปด้วยและกลายเป็นสาวกของแวมไพร์ตนที่ดูดเลือดตัวเองชาวยุโรปในยุคกลางนั้นหวาดกลัวแวมไพร์มากผู้ที่สงสัยว่าเป็นแวมไพร์จะตกอยู่ในสถานะเดียวกับแม่มดค็อคมนุษย์หมาป่าความถูกตัดสินลงโทษด้วยการเอาถึงชีวิตมีวิธีการป้องกันการรุกรานของแวมไพร์หลายวิธีเช่นบางหมู่บ้านจะโปรยเมล็ดข้าวไว้บนหลังคาบ้านเพราะเชื่อว่าแว มไพร์จะง่วนกับการนับเมล็ดข้าวเป็นการถ่วงเวลาจนรุ่งเช้าค็อคโรยเศษขนมปังไว้ตั้งแต่สุสานให้แวมไพร์เดินเก็บเศษขนมนั้นวนเวียนไปมาหรือแม้แต่การวางไม้กางเขนหรือดอกกุหลาบที่มีหนามแหลมเพื่อเป็นการพันธนาการไว้ในโลงเรื่องราวของแวมไพร์มีมากมายที่เป็นนิทานพื้นบ้านและวรรณกรรมโดยวรรณกรรมที่ว่าถึงแวมไพร์ที่เก่าแก่ที่สุดมีมาตั้งแต่สมัยโรมันวรรณกรรมที่มีชื่อเสียงที่สุดของแวมไพร์คือเรื่องแดรกคูลาของบรามสโตกเกอร์ที่โด่งดังจนมีการนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ละครละครเวทีหรื อแม้แต่กระทั่งภาพยนตร์การ์ตูนมากมายตราบจนปัจจุบันเช่นภาพยนตร์เรื่องนอสเฟอราตู : ซิมโฟนีของสยองขวัญสามารถค . ศ . 1922 เป็นต้นเป็นไปไ