ConclusionsTreatment of bipolar dis

Conclusions
Treatment of bipolar disorder is individualized in clinical practice as illustrated by 231 unique stable drug combinations for 353 patients. Other than the use of a mood stabilizer, no patterns were found within the stable combinations. A very large number of drug combinations may be prescribed. Considering only the most commonly taken drugs in this study (eight antidepressants, five antipsychotics, and four mood stabilizers), there are 32 possible combinations of mood stabilizer and antidepressant drugs, 20 possible combinations of mood stabilizer and antipsychotic drugs, and 160 possible combinations of mood stabilizer, antidepressant, and antipsychotic drugs. There will never be clinical trials of all possible combination therapies for bipolar disorder. Although controlled studies of polypharmacy are increasing, only limited evidence of effectiveness and safety is available to assist the clinician (Lin et al. 2006; Malhi et al. 2012; Beynon et al. 2009; Ghaemi and Ko, 2002). Further complicating drug selection, patients often have comorbid psychiatric and medical illnesses (Kupfer 2005; McIntyre et al. 2006), including those related to psychotropic drug use (McIntyre et al. 2006; Fagiolini et al. 2005). Some drug regimens in this study may appear inconsistent with current guidelines, but we assume that these are the best regimens for the circumstances of the individual patient. However, the wide variation in drug regimens and numerous possible drug combinations suggests that clinicians need more evidence to optimize treatment. While neuroscience research offers hope for a future with specifically targeted drugs (Insel 2009), the routine use of polypharmacy highlights the importance of clinical judgment in the current treatment of bipolar disorder.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปผลการวิจัย
การรักษาโรคสองขั้วเป็นรายบุคคลในการปฏิบัติทางคลินิกแสดงตาม 231 ยาสูตรผสมที่ไม่ซ้ำกันที่มั่นคงสำหรับ 353 ผู้ป่วย อื่น ๆ กว่าการใช้โคลงอารมณ์รูปแบบไม่พบภายในชุดที่มีเสถียรภาพ จำนวนมากของการผสมยาเสพติดอาจจะกำหนด พิจารณาเฉพาะยาเสพติดส่วนใหญ่นำทั่วไปในการศึกษาครั้งนี้ (แปดซึมเศร้าห้าโรคทางจิตเวชและสี่คงตัวอารมณ์) มี 32 ชุดที่เป็นไปได้ของโคลงอารมณ์และยาเสพติดยากล่อมประสาท, 20 ผสมเป็นไปได้ของโคลงอารมณ์และยาเสพติดยารักษาโรคจิตและ 160 ชุดที่เป็นไปได้ของ โคลงอารมณ์, ยากล่อมประสาทและยาเสพติดยารักษาโรคจิต จะไม่มีการทดลองทางคลินิกของทุกบำบัดรักษาแบบผสมผสานเป็นไปได้สำหรับโรคสองขั้ว ถึงแม้ว่าการศึกษาการควบคุมของ polypharmacy จะเพิ่มขึ้นเพียงหลักฐานที่ จำกัด ของประสิทธิผลและความปลอดภัยพร้อมให้ความช่วยเหลือแพทย์ (หลิน et al, 2006;. Malhi et al, 2012;. Beynon, et al. 2009; Ghaemi และเกาะ, 2002) ดําเนินต่อไปเลือกยาที่ผู้ป่วยมักจะมีความเจ็บป่วยทางจิตเวชร่วมของผู้ป่วยและการแพทย์ (Kupfer. 2005; แมคอินไทร์ et al, 2006) รวมทั้งผู้ที่เกี่ยวข้องกับการใช้ยาเสพติดที่ออกฤทธิ์ต่อจิต (แมคอินไทร์ et al, 2006;.. Fagiolini et al, 2005) บางสูตรยาในการศึกษานี้อาจปรากฏไม่สอดคล้องกับแนวทางปฏิบัติในปัจจุบัน แต่เราคิดว่าสิ่งเหล่านี้เป็นยาที่ดีที่สุดสำหรับสถานการณ์ของผู้ป่วยแต่ละราย อย่างไรก็ตามรูปแบบกว้างในสูตรยาและการผสมยาเสพติดที่เป็นไปได้จำนวนมากแสดงให้เห็นว่าแพทย์ต้องการหลักฐานเพิ่มเติมเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการรักษา ขณะที่การวิจัยประสาทมีความหวังสำหรับอนาคตกับยาเสพติดเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจง (Insel 2009) การใช้งานตามปกติของ polypharmacy ไฮไลท์สำคัญของการตัดสินทางคลินิกในการรักษาในปัจจุบันของโรคสองขั้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรักษาของโรคสองขั้วคือข้อสรุป
เฉพาะในการปฏิบัติทางคลินิกที่แสดงโดยมีเอกลักษณ์ที่มั่นคงสำหรับยาเสพติดรวม 353 คน นอกจากใช้เป็นอารมณ์ ไม่มีรูปแบบ พบว่า ภายในชุดมีเสถียรภาพ จํานวนมากของยาสูตรผสม อาจจะกำหนด . พิจารณาเฉพาะส่วนใหญ่นิยมเอายาในการศึกษานี้ ( แปด antidepressants ,5 วารสารเย็บเล่ม และ 4 ) ความคงตัวอารมณ์ มี 32 เป็นไปได้ของโคลงอารมณ์และยากล่อมประสาท ยาคลายเครียด 20 ชุดที่เป็นไปได้ของโคลงอารมณ์และยูงทอง และ 160 ชุดที่เป็นไปได้ของอารมณ์ ยัง , และยูงทอง . จะไม่มีการทดลองทางคลินิกในการรักษารวมกันเป็นไปได้ทั้งหมดสำหรับโรค Bipolar .แม้ว่าควบคุมการศึกษาของ polypharmacy เพิ่มขึ้นเพียงจำกัด หลักฐานของประสิทธิภาพและความปลอดภัยสามารถใช้ได้เพื่อช่วยให้แพทย์ ( หลิน et al . 2006 ; malhi et al . 2012 ; เบย์น et al . 2009 ; ghaemi และเกาะ , 2002 ) เพิ่มเติมวาระการคัดเลือกยา ผู้ป่วยมักจะมีอาการเจ็บป่วยทางจิตเวชและแพทย์ comorbid คุปเฟอร์ ( 2005 ; แมคอินไตย์ et al . 2006 )รวมทั้งผู้ที่เกี่ยวข้องกับการใช้ยาออกฤทธิ์ ( แมคอินไตย์ et al . 2006 ; fagiolini et al . 2005 ) ยายาในการศึกษานี้อาจปรากฏไม่สอดคล้องกับแนวทางปัจจุบัน แต่เราคิดว่านี่เป็นทางที่ดีที่สุดสำหรับสถานการณ์ของผู้ป่วยแต่ละราย อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงทั้งในทางยาเสพติด และจํานวนมากที่สุดยาเสพติดชุดแสดงให้เห็นว่าแพทย์ต้องการหลักฐานเพิ่มเติม เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการรักษา ในขณะที่งานวิจัยประสาทวิทยาศาสตร์เสนอความหวังสำหรับอนาคตกับยาเสพติดเป้าหมายเฉพาะ ( เกาะ 2009 ) , ใช้งานประจำของ polypharmacy เน้นความสำคัญของการตัดสินทางคลินิกในการรักษาของโรค Bipolar .