High Priest is only one of the many

High Priest is only one of the many titles applied to Jesus: Messiah, Savior, Son of God, Son of Man, Friend of Sinners, etc. Each one focuses on a particular aspect of who He is and what that means for us. In the book of Hebrews, Jesus is called a High Priest (Hebrews 2:17; 4:14). The word “priest” carries a couple of primary meanings. First, it means one who mediates in religious services. It also means one who is holy or set apart to perform those services.

The first place we find the word used in the Bible is in Genesis 14. Abraham, the friend of God, entered into battle to rescue his nephew Lot, who had been captured by the army of Elam. On his return, Abraham was met by Melchizedek, King of Salem and priest of the Most High God. This man, whose name means the “king of righteousness,” blessed Abraham and the Most High God who gave victory to Abraham. In return for this blessing, Abraham gave a tithe (10 percent) of all the spoils of war to Melchizedek. By this act, Abraham acknowledged Melchizedek’s high position as the priest of God.

Years later, Abraham's great-grandson Levi was singled out by God to be the father of the priestly tribe. When the Law was given on Mount Sinai, the Levites were identified as the servants of the Tabernacle, with the family of Aaron becoming the priests. The priests were responsible for making intercession to God for the people by offering the many sacrifices that the law required. Among the priests, one was selected as the High Priest, and he entered into the Most Holy Place once a year on the Day of Atonement to place the blood of the sacrifice on the Ark of the Covenant (Hebrews 9:7). By these daily and yearly sacrifices, the sins of the people were temporarily covered until the Messiah came to take away their sins.

When Jesus is called our High Priest, it is with reference to both of these previous priesthoods. Like Melchizedek, He is ordained as a priest apart from the Law given on Mount Sinai (Hebrews 5:6). Like the Levitical priests, Jesus offered a sacrifice to satisfy the Law of God when He offered Himself for our sins (Hebrews 7:26-27). Unlike the Levitical priests, who had to continually offer sacrifices, Jesus only had to offer His sacrifice once, gaining eternal redemption for all who come to God through Him (Hebrews 9:12).

One other important point about Jesus' priesthood—every priest is appointed from among men. Jesus, though God from eternity, became a man in order to suffer death and serve as our High Priest (Hebrews 2:9). As a man, He was subject to all the weaknesses and temptations that we are, so that He could personally relate to us in our struggles (Hebrews 4:15). Jesus is greater than any other priest, so He is called our “Great High Priest” in Hebrews 4:14, and that gives us the boldness to come “unto the throne of grace, that we may obtain mercy, and find grace to help in time of need”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชั้นสูงเป็นเพียงหนึ่งในหลายชื่อที่ใช้กับพระเยซูพระคริสต์ผู้ช่วยให้รอด, พระบุตรของพระเจ้าบุตรมนุษย์เพื่อนของคนบาป ฯลฯ แต่ละคนมุ่งเน้นไปที่ลักษณะเฉพาะของผู้ที่เขาเป็นและสิ่งที่หมายสำหรับเรา ในหนังสือของคนฮีบรูพระเยซูที่เรียกว่าชั้นสูง (ฮีบรู 2:17; 04:14) คำว่า "พระสงฆ์" ดำเนินการคู่ของความหมายหลัก ก่อนจะหมายถึงคนที่ไกล่เกลี่ยในการให้บริการทางศาสนา นอกจากนี้ยังหมายถึงการเป็นผู้หนึ่งที่เป็นที่ศักดิ์สิทธิ์หรือตั้งค่าออกจากกันเพื่อให้บริการเหล่านั้น. สถานที่แรกที่เราจะพบคำที่ใช้ในพระคัมภีร์เป็นในปฐมกาล 14 อับราฮัมเพื่อนของพระเจ้าเข้ามาในการต่อสู้เพื่อช่วยเหลือหลานชายของเขาจำนวนมากที่ได้รับ จับโดยกองทัพของเอลาม เมื่อเขากลับมาอับราฮัมได้พบกับคกษัตริย์แห่งซาเลมและปุโรหิตของพระเจ้าผู้สูงสุด ชายคนนี้มีชื่อหมายถึง "ราชาแห่งความชอบธรรม" อับราฮัมมีความสุขและพระเจ้าสูงสุดที่ทำให้ประสบความสำเร็จกับอับราฮัม ในทางกลับกันสำหรับพระพรนี้อับราฮัมให้พัทธยา (ร้อยละ 10) ของริบทั้งหมดของสงครามค โดยการกระทำนี้อับราฮัมได้รับการยอมรับตำแหน่งที่สูงคเป็นนักบวชของพระเจ้า. ปีต่อมาอับราฮัมหลานชายลีวายส์ได้รับการแยกออกมาโดยพระเจ้าจะเป็นพ่อของชนเผ่าพระ เมื่อกฎหมายได้รับบนภูเขาซีนายคนเลวีถูกระบุว่าเป็นคนรับใช้ของพระกับครอบครัวของอาโรนกลายเป็นพระสงฆ์ พระสงฆ์มีความรับผิดชอบสำหรับการวิงวอนขอต่อพระเจ้าสำหรับคนที่เสียสละโดยนำเสนอจำนวนมากที่จำเป็นต้องใช้กฎหมาย ในบรรดาพระสงฆ์หนึ่งได้รับเลือกเป็นนักบวชชั้นสูงและเขาป้อนเข้าสู่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดปีละครั้งในวันของการชดใช้ที่จะวางในเลือดของการเสียสละในหีบพันธสัญญา (ฮีบรู 9: 7) โดยการเสียสละเหล่านี้ทุกวันและรายปีบาปของคนที่ถูกปกคลุมไปชั่วคราวจนกว่าพระเจ้ามาที่จะไปบาปของพวกเขา. เมื่อพระเยซูที่เรียกว่ามหาปุโรหิตของเราก็คือมีการอ้างอิงถึงทั้งสองรุ่งเรืองก่อนหน้าเหล่านี้ เช่นเดียวกับคสเขาเป็นที่บวชเป็นพระสงฆ์ที่นอกเหนือจากกฎหมายที่กำหนดบนภูเขาซีนาย (ฮีบรู 5: 6) เช่นเดียวกับปุโรหิตพระเยซูที่นำเสนอเพื่อตอบสนองความเสียสละกฎหมายของพระเจ้าเมื่อเขาเสนอตัวเองสำหรับความผิดของเรา (ฮีบรู 7: 26-27) ซึ่งแตกต่างจากปุโรหิตที่มีอย่างต่อเนื่องถวายพระเยซูมีเพียงที่จะนำเสนอการเสียสละของเขาครั้งหนึ่งเคยได้รับการไถ่ถอนนิรันดร์สำหรับทุกคนที่มาถึงพระเจ้าโดยพระองค์ (ฮีบรู 09:12). หนึ่งจุดสำคัญอื่น ๆ เกี่ยวกับเพีทุกพระสงฆ์ของพระเยซู ได้รับการแต่งตั้งจากมนุษย์ พระเยซู แต่พระเจ้าจากนิรันดร์กลายเป็นคนที่อยู่ในเพื่อที่จะประสบความตายและทำหน้าที่เป็นนักบวชชั้นสูงของเรา (ฮีบรู 2: 9) ขณะที่ชายคนหนึ่งเขาเป็นเรื่องที่จุดอ่อนทั้งหมดและการล่อลวงว่าเราอยู่เพื่อที่ว่าเขาเองอาจเกี่ยวข้องกับเราในการต่อสู้ของเรา (ฮีบรู 04:15) พระเยซูทรงเป็นพระสงฆ์ที่สูงกว่าที่อื่น ๆ เพื่อให้เขาเรียกว่า "ชั้นสูง" Great ของเราในฮีบรู 04:14 และที่ทำให้เรามีความกล้าหาญที่จะมา "ถึงพระที่นั่งแห่งพระคุณที่เราอาจจะได้รับความเมตตาและจะได้พบพระที่จะช่วยให้ ในเวลาที่จำเป็น "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มหาปุโรหิต เป็นเพียงหนึ่งในหลายชื่อที่ใช้กับพระเจ้า : พระเจ้าผู้ช่วยให้รอด , บุตรของพระเจ้า , บุตรมนุษย์ เป็นเพื่อนของคนบาป ฯลฯ แต่ละคนมุ่งเน้นเฉพาะด้านที่เขาเป็นและมันหมายถึงอะไรสำหรับเรา ในหนังสือฮีบรู พระเยซูทรงเรียกว่าพระสูง ( ฮีบรู 2 : 17 ; 4 : 14 ) คำว่า " พระ " มี 2 ความหมายหลัก ครั้งแรก มันหมายถึงหนึ่งที่ mediates ในการบริการทางศาสนา .มันยังหมายถึง ผู้ศักดิ์สิทธิ์ หรือตั้งแยกเพื่อดำเนินการบริการเหล่านั้น

แรกที่เราหาคำที่ใช้ในคัมภีร์อยู่ใน 14 ปฐมกาล อับราฮัมสหายของพระเจ้าเข้าไปในการต่อสู้เพื่อช่วยชีวิตหลานชายของเขามาก ที่ถูกจับโดยทหารของเอลาม . กลับมาของเขา , อับราฮัมได้พบกับ Melchizedek กษัตริย์เมืองซาเล็มกับปุโรหิตของพระเจ้าสูงสุด ชายผู้นี้ที่มีชื่อแปลว่า " กษัตริย์แห่งความชอบธรรม " อวยพรอับราฮัมและสูงที่สุดพระเจ้าที่ให้ชัยชนะแก่อับราฮัม ในการตอบแทนสำหรับการอวยพรนี้ อับราฮัมก็ได้ถวายสิบชักหนึ่ง ( ร้อยละ 10 ) ของริบของสงครามเพื่อ Melchizedek . โดยพระราชบัญญัตินี้ อับราฮัม ยอมรับว่า เมลคีเซเดคสูงตำแหน่งปุโรหิตของพระเจ้า

ปีต่อมาอับราฮัมเยี่ยมหลานเลวีเป็น singled out โดยพระเจ้าเป็นพระบิดาของชนเผ่า พริสลี่ เมื่อกฎหมายได้รับบนภูเขาซีนาย คนเลวีถูกระบุว่าเป็นข้าราชการของพลับพลา กับครอบครัวของอาโรนเป็นนักบวช ปุโรหิตผู้รับผิดชอบการวิงวอนพระเจ้าเพื่อประชาชน โดยเสนอหลายเสียสละที่กฎหมายต้องการ ในหมู่สงฆ์หนึ่งได้รับเลือกเป็นมหาปุโรหิต และเขาเข้าไปในที่บริสุทธิ์ที่สุดปีละครั้ง ในวันทำการลบมลทินให้เลือดของเครื่องบูชาหีบพันธสัญญา ( ฮีบรู 9 : 7 ) โดยการเสียสละรายวันและรายปีนี้ บาปของประชาชนเป็นการชั่วคราวครอบคลุมจนอัลมาเอาความผิดบาปของตน .

เมื่อพระเยซูเรียกว่ามหาปุโรหิตของเรามันมีการอ้างอิงทั้ง priesthoods ก่อนหน้านี้ ชอบเมลคีเซเดค เขาจะบวชเป็นพระ นอกเหนือจากกฎหมายกำหนดบนภูเขาซีนาย ( ฮีบรู 5 : 6 ) ชอบพระ levitical พระเยซูถวายเครื่องบูชาตามพระราชบัญญัติของพระเจ้าเมื่อเขาเสนอตัวเองเพื่อความบาปของเรา ( ฮีบรู 7:26-27 ) ซึ่งแตกต่างจากพระสงฆ์ levitical ที่มีอย่างต่อเนื่องถวายเครื่องสักการบูชาพระเยซูเท่านั้นที่ต้องมีการเสียสละของเขาเมื่อได้รับการไถ่นิรันดร์สำหรับทุกคนที่เข้ามาผ่านเขา ( ฮีบรู 9 : 12 พระเจ้า )

อีกหนึ่งจุดสำคัญเกี่ยวกับฐานะของพระเยซูบาทหลวงทุกคนได้รับการแต่งตั้งจากท่ามกลางมนุษย์ พระเจ้า แต่พระเจ้านิรันดร์ เป็นผู้ชาย ให้ประสบความตายและเป็นมหาปุโรหิตของเรา ( ฮีบรู 2 : 9 ) ในฐานะที่เป็นผู้ชายเขาต้องทั้งจุดอ่อนและการล่อลวงที่เราได้ เพื่อที่เขาจะได้เป็นการส่วนตัวที่เกี่ยวข้องกับเราในการต่อสู้ของเรา ( ฮีบรู 4 : 15 ) พระเยซูเป็นยิ่งกว่าอื่นใด สงฆ์ จึงเรียกว่า " พระใหญ่สูง " ในฮีบรู 4 : 14 และที่ช่วยให้เรากล้าที่จะมา " แก่พระที่นั่งแห่งพระคุณ เพื่อเราจะได้รับพระเมตตา และพบพระคุณที่จะช่วยในเวลาที่ต้องการ "