The Environmental Protection Agency

The Environmental Protection Agency (EPA) of the United States does not restrict the use of these four OI (USA Environmental Protection Agency, 2013) and so far none of them has proven to be
carcinogenic by the International Agency for Research on Cancer
(IARC, 1983). However, some studies have shown the mutagenicity
of MP in mammalian cells and yeast (IPCS, 1986). In addition, in the
mid-70s and early 90s, Mexico was the largest consumer of OI in
Central and North America; these insecticides are not banned in
Mexico and its use is allowed, according to the Official Journal of the
Federation, since January 3, 1991 (WHO, 2009; INECC, 2014).
Therefore, it is of great interest the research into the effects of these
compounds. Having systems for studying in vitro, allows us to
evaluate the effects on cell survival of these OI on NL-20 cell lines of
bronchial origin and HaCaT human keratinocytes. Our work group
conducted a previous study that proved plant metabolism reduced
the cytotoxic effects of the insecticides, and human keratinocytes
were more resistant to mortality than bronchial cells. In the Ames
test, treatments applied directly to TA100 strain killed the bacteria;
however, the presence of plant metabolism detoxified the system
and permitted the growth of bacteria (Cort
es-Eslava et al., 2013).
We demonstrated the cytotoxic effect of these four OI on these
human cells, but were opened questions as type of cell death,
expression of genes related to main cell death processes and other
analysis. This phenomenon has not been extensively studied
(Prabhavathy Das et al., 2006;Wu et al., 2012) particularly with the
OI used in the present study (Veronesi and Ehrich, 1993) so these
aroused our interest in studying directly the toxicological potential
of these compounds in more detail, which are still used in M
exico
and are considered dangerous. Although there are other studies on
other cell lines and they evaluated the effect of different OI than
those of the present study (Li and Zhang, 2001; Masoud et al., 2003;
Wagner et al., 2005), at the moment there were no previous toxic
evaluation studies of OI in these cell lines, the scope of the present
study was expanded to include an analysis of the overall toxic effect
(cyto- and genotoxic), an ultra structural analysis of the cells, and a
study by quantitative real time-polymerase chain reaction (RTqPCR)
of the genes involved in various types of cell death.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำนักงานป้องกันของสิ่งแวดล้อม (EPA) ของสหรัฐอเมริกาจำกัดการใช้อ้อยสี่เหล่า (สหรัฐอเมริกาสิ่งแวดล้อมสำนักงานปกป้อง 2013) และเพื่อให้ห่างไกลไม่มีพวกเขาได้พิสูจน์ให้เป็นการเกิดโรคมะเร็ง โดยหน่วยงานนานาชาติเพื่อการวิจัยโรคมะเร็ง(IARC, 1983) อย่างไรก็ตาม บางการศึกษาแสดงให้เห็นการศึกษาของ MP ในเซลล์ไวและยีสต์ (IPCS, 1986) นอกจากนี้ ในการช่วงกลาง 70s และต้น 90s เม็กซิโกเป็นผู้บริโภคที่ใหญ่ที่สุดของอ้อยในอเมริกากลาง และเหนือ ยาฆ่าแมลงเหล่านี้จะไม่ห้ามในเม็กซิโกและการใช้ใช้ได้ ตามรายทางของการสหพันธ์ ตั้งแต่ 3 มกราคม 1991 (WHO, 2009 INECC, 2014)จึง มันเป็นที่น่าสนใจมากการวิจัยผลกระทบของเหล่านี้สารประกอบ มีระบบสำหรับการศึกษาในหลอดทดลอง ให้เราได้ประเมินผลกระทบต่อความอยู่รอดของเซลล์ของอ้อยเหล่านี้บนบรรทัดเซลล์ NL-20ต้นกำเนิด bronchial และ HaCaT keratinocytes มนุษย์ กลุ่มงานของเราดำเนินการศึกษาก่อนหน้านี้ที่พิสูจน์โรงงานเผาผลาญอาหารลดลงผลของยาฆ่าแมลง และมนุษย์ keratinocytes cytotoxicถูกต้านการตายมากกว่าเซลล์ bronchial ในเอมส์ทดสอบ รักษาโดยตรงกับสายพันธุ์ TA100 ฆ่าแบคทีเรียอย่างไรก็ตาม การปรากฏตัวของโรงงานเผาผลาญ detoxified ระบบและได้เจริญเติบโตของแบคทีเรีย (ที่แขวนสื้อ es Eslava et al. 2013)เราแสดง cytotoxic ผลของอ้อยสี่เหล่าเหล่านี้เซลล์มนุษย์ แต่มีคำถามเปิดเป็นชนิดของเซลล์ตายexpression of genes related to main cell death processes and otheranalysis. This phenomenon has not been extensively studied(Prabhavathy Das et al., 2006;Wu et al., 2012) particularly with theOI used in the present study (Veronesi and Ehrich, 1993) so thesearoused our interest in studying directly the toxicological potentialof these compounds in more detail, which are still used in M
exicoand are considered dangerous. Although there are other studies onother cell lines and they evaluated the effect of different OI thanthose of the present study (Li and Zhang, 2001; Masoud et al., 2003;Wagner et al., 2005), at the moment there were no previous toxicevaluation studies of OI in these cell lines, the scope of the presentstudy was expanded to include an analysis of the overall toxic effect(cyto- and genotoxic), an ultra structural analysis of the cells, and astudy by quantitative real time-polymerase chain reaction (RTqPCR)of the genes involved in various types of cell death.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน่วยงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อม (EPA) ของสหรัฐอเมริกาไม่ จำกัด การใช้งานของทั้งสี่คนนี้ OI (สหรัฐอเมริกาหน่วยงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อม, 2013) และจนถึงขณะนี้ไม่มีของพวกเขาได้พิสูจน์แล้วว่าเป็น
สารก่อมะเร็งโดยองค์การระหว่างประเทศเพื่อการวิจัยมะเร็ง
(IARC, 1983) อย่างไรก็ตามการศึกษาบางส่วนได้แสดงให้เห็นฤทธิ์ก่อกลายพันธุ์
ของ MP ในเซลล์เลี้ยงลูกด้วยนมและยีสต์ (IPCS, 1986) นอกจากนี้ใน
ช่วงกลางยุค 70 และต้นยุค 90 เม็กซิโกเป็นผู้บริโภคที่ใหญ่ที่สุดของ OI ใน
ภาคกลางและอเมริกาเหนือ ยาฆ่าแมลงเหล่านี้จะไม่ต้องห้ามใน
เม็กซิโกและการใช้งานที่ได้รับอนุญาตตามที่วารสารทางการของ
สหพันธ์ตั้งแต่ 3 มกราคม 1991 (WHO 2009; INECC 2014).
ดังนั้นจึงเป็นที่น่าสนใจมากการวิจัยผลกระทบของ เหล่านี้
สารประกอบ มีระบบการศึกษาในหลอดทดลองช่วยให้เราสามารถ
ประเมินผลกระทบต่อความอยู่รอดของเซลล์เหล่านี้บน OI NL-20 สายพันธุ์เซลล์ของ
ต้นกำเนิดของหลอดลมและ HaCaT keratinocytes มนุษย์ กลุ่มการทำงานของเรา
ดำเนินการศึกษาก่อนหน้านี้ที่ได้รับการพิสูจน์การเผาผลาญอาหารของพืชลด
ผลกระทบพิษของยาฆ่าแมลงและ keratinocytes มนุษย์
มีความทนต่อการตายของเซลล์กว่าหลอดลม ใน Ames
ทดสอบการรักษาผลโดยตรงกับสายพันธุ์ TA100 เครื่องฆ่าเชื้อแบคทีเรีย;
แต่การปรากฏตัวของการเผาผลาญอาหารพืชพิษระบบ
. และได้รับอนุญาตการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรีย (?. คอร์ต ES-Eslava et al, 2013)
เราแสดงให้เห็นถึงพิษต่อเซลล์ สี่เหล่านี้ OI เหล่านี้
เซลล์ของมนุษย์ แต่ถูกเปิดคำถามที่ประเภทของการตายของเซลล์,
การแสดงออกของยีนที่เกี่ยวข้องกับการตายของเซลล์กระบวนการหลักและอื่น ๆ
การวิเคราะห์ ปรากฏการณ์นี้ยังไม่ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวาง
(Prabhavathy Das et al, 2006;.. วู et al, 2012) โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ
OI ใช้ในการศึกษาปัจจุบัน (Veronesi และ Ehrich, 1993) ดังนั้นเหล่านี้
กระตุ้นความสนใจของเราในการศึกษาโดยตรงที่มีศักยภาพทางพิษวิทยา
ของสารเหล่านี้ในรายละเอียดอื่น ๆ ซึ่งจะยังคงใช้ใน M? exico
และถือว่าอันตราย แม้ว่าจะมีการศึกษาอื่น ๆ ใน
เซลล์อื่น ๆ และพวกเขาได้รับการประเมินผลกระทบของ OI ที่แตกต่างกันกว่า
บรรดาของการศึกษาปัจจุบัน (หลี่เหวย 2001; Masoud et al, 2003;.
. แว็กเนอร์, et al, 2005) ในขณะที่มี ไม่มีพิษก่อนหน้า
การศึกษาการประเมินผลของ OI ในเซลล์เหล่านี้ขอบเขตของปัจจุบัน
ศึกษาได้ขยายไปถึงการวิเคราะห์ของผลกระทบที่เป็นพิษโดยรวม
(cyto- และ genotoxic) การวิเคราะห์โครงสร้างพิเศษของเซลล์และ
การศึกษาโดยปริมาณที่แท้จริง ปฏิกิริยาลูกโซ่เวลาโพลิเมอร์ (RTqPCR)
ของยีนที่เกี่ยวข้องในประเภทต่างๆของการตายของเซลล์