The institutionalist model has expe

The institutionalist model has experienced a resurrection, of a sort, that might best be described as neo-institutionalism, and it rests on a considerably more sophisticated analytical plane. There are a number of contributors to this stream, although Theodore J. Lowi has done much of its groundbreaking thinking. Neo-institutionalism is an attempt to categorize public policies according to policymaking subsystems. For example, Lowi classifies policies by four “arenas of power”: redistributive, distributive, constituent, and regulative.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รุ่น institutionalist มีประสบการณ์การฟื้นคืนพระชนม์ ของการเรียงลำดับ ที่อาจดีที่สุดสามารถอธิบายเป็นนีโอ institutionalism และมันวางอยู่บนเครื่องบินวิเคราะห์ที่ซับซ้อนมากขึ้น มีจำนวนผู้ให้การสนับสนุนการส่งกระแสข้อมูลนี้ แม้ธีโอดอร์ J. Lowi ทำมากคิดของใหม่เอี่ยม นีโอ institutionalism เป็นความพยายามที่จะจัดประเภทนโยบายสาธารณะตาม policymaking ย่อย ตัวอย่าง Lowi แบ่งประเภทของนโยบาย โดยสี่ "สถานอำนาจ": redistributive แจกแจง ธาตุ และ regulative

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รุ่น institutionalist มีประสบการณ์การฟื้นคืนพระชนม์ของการจัดเรียงที่ดีที่สุดอาจจะอธิบายเป็นนีโอ institutionalism และมันวางอยู่บนเครื่องบินการวิเคราะห์อย่างมากความซับซ้อนมากขึ้น มีจำนวนของผู้ที่จะสตรีมนี้มี แต่ทีโอดอร์เจ Lowi ได้ทำมากของความคิดที่ก้าวล้ำ Neo-institutionalism เป็นความพยายามที่จะจัดหมวดหมู่นโยบายสาธารณะตามนโยบายระบบย่อย ตัวอย่างเช่น Lowi จำแนกนโยบายสี่ "โดยสิ้นเชิงอำนาจ": redistributive, จำหน่ายส่วนประกอบและที่บังคับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ institutionalist แบบมีประสบการณ์การของการจัดเรียงที่อาจจะดีที่สุดจะอธิบายนีโอ institutionalism และมันขึ้นอยู่กับมากซับซ้อนมากขึ้น ทางเครื่องบิน มีหมายเลขของผู้ถึงกระแสนี้ แม้ว่าธีโอดอร์เจโลวายได้มากของ groundbreaking คิดนีโอ institutionalism เป็นความพยายามที่จะจัดประเภทของนโยบายสาธารณะ ตามนโยบาย 5 . ตัวอย่างเช่น โลวายประมวลนโยบายสี่ " โดยสิ้นเชิงพลัง " : redistributive กระจายองค์ประกอบ , , , และที่กํา .