2. Investor protectionWhen investor

2. Investor protection
When investors"nance"rms, they typically obtain certain rights or powers
that are generally protected through the enforcement of regulations and laws.
Some of these rights include disclosure and accounting rules, which provide
investors with the information they need to exercise other rights. Protected
shareholder rights include those to receive dividends on pro-rata terms, to vote
for directors, to participate in shareholders' meetings, to subscribe to new issues
of securities on the same terms as the insiders, to sue directors or the majority for
6 R. La Porta et al./Journal of Financial Economics 58 (2000) 3}27
suspected expropriation, to call extraordinary shareholders' meetings, etc. Laws
protecting creditors largely deal with bankruptcy and reorganization procedures, and include measures that enable creditors to repossess collateral, to
protect their seniority, and to make it harder for"rms to seek court protection in
reorganization.
In di!erent jurisdictions, rules protecting investors come from di!erent sources, including company, security, bankruptcy, takeover, and competition laws,
but also from stock exchange regulations and accounting standards. Enforcement of laws is as crucial as their contents. In most countries, laws and
regulations are enforced in part by market regulators, in part by courts, and in
part by market participants themselves. All outside investors, be they large or
small, shareholders or creditors, need to have their rights protected. Absent
e!ectively enforced rights, the insiders would not have much of a reason to repay
the creditors or to distribute pro"ts to shareholders, and external "nancing
mechanisms would tend to break down.
The emphasis on legal rules and regulations protecting outside investors
stands in sharp contrast to the traditional`law and economicsaperspective on
"nancial contracting. According to that perspective, most regulations of"nancial markets are unnecessary because"nancial contracts take place between
sophisticated issuers and sophisticated investors. On average, investors recognize a risk of expropriation, penalizing"rms that fail to contractually disclose
information about themselves and to contractually bind themselves to treat
investors well. Because entrepreneurs bear these costs when they issue securities,
they have an incentive to bind themselves through contracts with investors to
limit expropriation (Jensen and Meckling, 1976). As long as these contracts are
enforced,"nancial markets do not require regulation (Stigler, 1964; Easterbrook
and Fischel, 1991).
This point of view, originating in the Coase (1961) theorem, crucially relies on
courts enforcing elaborate contracts. In many countries, such enforcement
cannot be taken for granted. Indeed, courts are often unable or unwilling to
invest the resources necessary to ascertain the facts pertaining to complicated
contracts. They are also slow, subject to political pressures, and at times corrupt.
When the enforcement of private contracts through the court system is costly
enough, other forms of protecting property rights, such as judicially-enforced
laws or even government-enforced regulations, may be more e$cient. It may be
better to have contracts restricted by laws and regulations that are enforced
than unrestricted contracts that are not. Whether contracts, court-enforced
legal rules, or government-enforced regulations are the most e$cient form of
protecting"nancial arrangements is largely an empirical question. As the next
section shows, the evidence rejects the hypothesis that private contracting is
su$cient. Even among countries with well functioning judiciaries, those with
laws and regulations more protective of investors have better developed capital
markets.
R. La Porta et al./Journal of Financial Economics 58 (2000) 3}27 7
1Socialist countries had a legal tradition based on Soviet law, but because the laws of these
countries are changing rapidly during the transition out of socialism, La Porta et al. (1998) do not
consider them.
La Porta et al. (1998) discuss a set of key legal rules protecting shareholders
and creditors and document the prevalence of these rules in 49 countries around
the world. They also aggregate these rules into shareholder (antidirector) and
creditor rights indices for each country, and consider several measures of
enforcement quality, such as the e$ciency of the judicial system and a measure
of the quality of accounting standards. La Porta, Lopez-de-Silanes, Shleifer, and
Vishny use these variables as proxies for the stance of the law toward investor
protection to examine the variation of legal rules and enforcement quality across
countries and across legal families.
Legal scholars such as David and Brierley (1985) show that commercial legal
systems of most countries derive from relatively few legal`families,'' including
the English (common law), the French, and the German, the latter two derived
from the Roman Law. In the 19th century, these systems spread throughout the
world through conquest, colonization, and voluntary adoption. England and its
former colonies, including the U.S., Canada, Australia, New Zealand, and many
countries in Africa and South East Asia, have ended up with the common law
system. France and many countries Napoleon conquered are part of the French
civil law tradition. This legal family also extends to the former French, Dutch,
Belgian, and Spanish colonies, including Latin America. Germany, Germanic
countries in Europe, and a number of countries in East Asia are part of the
German civil law tradition. The Scandinavian countries form their own tradition.1
Table 1 presents the percentage of countries in each legal family that give
investors the rights discussed by La Porta, Lopez-de-Silanes, Shleifer, and
Vishny, as well as the mean for that family antidirector and creditor rights
scores. How well legal rules protect outside investors varies systematically
across legal origins. Common law countries have the strongest protection of
outside investors}both shareholders and creditors}whereas French civil law
countries have the weakest protection. German civil law and Scandinavian
countries fall in between, although comparatively speaking they have stronger
protection of creditors, especially secured creditors. In general, di!erences
among legal origins are best described by the proposition that some countries
protect all outside investors better than others, and not by the proposition that
some countries protect shareholders while other countries protect creditors.
Table 1 also points to signi"cant di!erences among countries in the quality of
law enforcement as measured by the e$ciency of the judiciary, (lack of) corruption, and the quality of accounting standards. Unlike legal rules, which do not
appear to depend on the level of economic development, the quality of enforcement is higher in richer countries. In particular, the generally richer Scandina-8 R. La Porta et al./Journal of Financial Economics 58 (2000) 3}27
vian and German legal origin countries receive the best scores on the e$ciency
of the judicial system. The French legal origin countries have the worst quality
of law enforcement of the four legal traditions, even controlling for per capita
income.
Because legal origins are highly correlated with the content of the law, and
because legal families originated before"nancial markets had developed, it is
unlikely that laws were written primarily in response to market pressures.
Rather, the legal families appear to shape the legal rules, which in turn in#uence
"nancial markets. But what is special about legal families? Why, in particular, is
common law more protective of investors than civil law? These questions do not
have accepted answers. However, it may be useful here to distinguish between
two broad kinds of answers: the `judicialaexplanations that account for the
di!erences in the legal philosophies using the organization of the legal system,
and the`politicalaexplanations that account for these di!erences using political
history.
The`judicialaexplanation of why common law protects investors better than
civil law has been most recently articulated by Co!ee (2000) and Johnson et al.
(2000b). Legal rules in the common law system are usually made by judges,
based on precedents and inspired by general principles such as"duciary duty or
fairness. Judges are expected to rule on new situations by applying these general
principles even when speci"c conduct has not yet been described or prohibited
in the statutes. In the area of investor expropriation, also known as self-dealing,
the judges apply what Co!ee calls a`smell test,aand try to sni!out whether
even unprecedented conduct by the insiders is unfair to outside investors. The
expansion of legal precedents to additional violations of"duciary duty, and the
fear of such expansion, limit the expropriation by the insiders in common law
countries. In contrast, laws in civil law systems are made by legislatures, and
judges are not supposed to go beyond the statutes and apply `smell testsaor
fairness opinions. As a consequence, a corporate insider who "nds a way not
explicitly forbidden by the statutes to expropriate outside investors can proceed
without fear of an adverse judicial ruling. Moreover, in civil law countries,
courts do not intervene in self-dealing transactions as long as these have
a plausible business purpose. The vague"duciary duty principles of the common
law are more protective of investors than the bright line rules of the civil law,
which can often be circumvented by su$ciently imaginative insiders.
The judicial perspective on the di!erences is fascinating and possibly correct,
but it is incomplete. It requires a further assumption that the judges have an
inclination to protect the outside investors rather than the insiders

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. นักลงทุนป้องกันเมื่อนักลงทุน "nance" rms พวกเขามักจะได้รับสิทธิหรืออำนาจบางอย่างโดยทั่วไปที่จะคุ้มครองผ่านการบังคับของกฎระเบียบและกฎหมายสิทธิเหล่านี้มีการเปิดเผยข้อมูลและกฎทางบัญชี ให้นักลงทุน มีข้อมูลที่ต้องการออกกำลังกายสิทธิอื่น ๆ ได้รับการป้องกันสิทธิของผู้ถือหุ้นรวมได้รับเงินปันผลในเงื่อนไขสัด ลงกรรมการ เข้าร่วมประชุมของผู้ถือหุ้น การสมัครสมาชิกในประเด็นใหม่หลักทรัพย์บนเงื่อนไขเดียวกันเป็นบุคคลภายใน ฟ้องกรรมการหรือส่วนใหญ่ใน6 อาร์ลาปอตา et al./สมุด รายวันทางการเงินเศรษฐศาสตร์ 58 (2000) 3 } 27สงสัย expropriation เรียกประชุมหุ้น ฯลฯ กฎหมายปกป้องเจ้าหนี้ส่วนใหญ่จัดการกับกระบวนการล้มละลายและลูกจ้าง และรวมถึงมาตรการที่ช่วยให้เจ้าหนี้ไป repossess หลักประกัน การปกป้องอายุของพวกเขา และทำให้ยากสำหรับ "rms เพื่อครองศาลในลูกจ้างในดี! เงื่อนไข erent กฎการป้องกันนักลงทุนมาจากดิ! erent แหล่ง บริษัท รักษาความปลอดภัย ล้มละลาย takeover และ กฎหมายแข่งขันแต่จากข้อบังคับตลาดหลักทรัพย์และมาตรฐานการบัญชี บังคับใช้กฎหมายเป็นสิ่งสำคัญที่เนื้อหาของพวกเขา ส่วนใหญ่ประเทศ กฎหมาย และระเบียบบังคับใช้ในส่วน โดยหน่วยงานกำกับดูแลตลาด ในส่วนศาล และในส่วน โดยผู้เข้าร่วมตลาดตัวเอง ทั้งหมดภายนอกนักลงทุน ไม่ว่าจะเป็นขนาดใหญ่ หรือsmall, shareholders or creditors, need to have their rights protected. Absente!ectively enforced rights, the insiders would not have much of a reason to repaythe creditors or to distribute pro"ts to shareholders, and external "nancingmechanisms would tend to break down.The emphasis on legal rules and regulations protecting outside investorsstands in sharp contrast to the traditional`law and economicsaperspective on"nancial contracting. According to that perspective, most regulations of"nancial markets are unnecessary because"nancial contracts take place betweensophisticated issuers and sophisticated investors. On average, investors recognize a risk of expropriation, penalizing"rms that fail to contractually discloseinformation about themselves and to contractually bind themselves to treatinvestors well. Because entrepreneurs bear these costs when they issue securities,they have an incentive to bind themselves through contracts with investors tolimit expropriation (Jensen and Meckling, 1976). As long as these contracts areenforced,"nancial markets do not require regulation (Stigler, 1964; Easterbrookand Fischel, 1991).This point of view, originating in the Coase (1961) theorem, crucially relies oncourts enforcing elaborate contracts. In many countries, such enforcementcannot be taken for granted. Indeed, courts are often unable or unwilling toinvest the resources necessary to ascertain the facts pertaining to complicatedcontracts. They are also slow, subject to political pressures, and at times corrupt.When the enforcement of private contracts through the court system is costlyenough, other forms of protecting property rights, such as judicially-enforcedlaws or even government-enforced regulations, may be more e$cient. It may bebetter to have contracts restricted by laws and regulations that are enforcedthan unrestricted contracts that are not. Whether contracts, court-enforcedlegal rules, or government-enforced regulations are the most e$cient form ofprotecting"nancial arrangements is largely an empirical question. As the nextsection shows, the evidence rejects the hypothesis that private contracting issu$cient. Even among countries with well functioning judiciaries, those withlaws and regulations more protective of investors have better developed capitalmarkets.R. La Porta et al./Journal of Financial Economics 58 (2000) 3}27 71Socialist countries had a legal tradition based on Soviet law, but because the laws of thesecountries are changing rapidly during the transition out of socialism, La Porta et al. (1998) do notconsider them.La Porta et al. (1998) discuss a set of key legal rules protecting shareholdersand creditors and document the prevalence of these rules in 49 countries aroundthe world. They also aggregate these rules into shareholder (antidirector) andcreditor rights indices for each country, and consider several measures ofenforcement quality, such as the e$ciency of the judicial system and a measureof the quality of accounting standards. La Porta, Lopez-de-Silanes, Shleifer, andVishny use these variables as proxies for the stance of the law toward investorprotection to examine the variation of legal rules and enforcement quality acrosscountries and across legal families.Legal scholars such as David and Brierley (1985) show that commercial legalsystems of most countries derive from relatively few legal`families,'' includingthe English (common law), the French, and the German, the latter two derivedfrom the Roman Law. In the 19th century, these systems spread throughout theworld through conquest, colonization, and voluntary adoption. England and itsformer colonies, including the U.S., Canada, Australia, New Zealand, and manycountries in Africa and South East Asia, have ended up with the common lawsystem. France and many countries Napoleon conquered are part of the Frenchcivil law tradition. This legal family also extends to the former French, Dutch,Belgian, and Spanish colonies, including Latin America. Germany, Germaniccountries in Europe, and a number of countries in East Asia are part of theGerman civil law tradition. The Scandinavian countries form their own tradition.1Table 1 presents the percentage of countries in each legal family that giveinvestors the rights discussed by La Porta, Lopez-de-Silanes, Shleifer, andVishny, as well as the mean for that family antidirector and creditor rightsscores. How well legal rules protect outside investors varies systematicallyacross legal origins. Common law countries have the strongest protection ofoutside investors}both shareholders and creditors}whereas French civil lawcountries have the weakest protection. German civil law and Scandinaviancountries fall in between, although comparatively speaking they have strongerprotection of creditors, especially secured creditors. In general, di!erencesamong legal origins are best described by the proposition that some countriesprotect all outside investors better than others, and not by the proposition thatsome countries protect shareholders while other countries protect creditors.Table 1 also points to signi"cant di!erences among countries in the quality oflaw enforcement as measured by the e$ciency of the judiciary, (lack of) corruption, and the quality of accounting standards. Unlike legal rules, which do notappear to depend on the level of economic development, the quality of enforcement is higher in richer countries. In particular, the generally richer Scandina-8 R. La Porta et al./Journal of Financial Economics 58 (2000) 3}27vian and German legal origin countries receive the best scores on the e$ciencyof the judicial system. The French legal origin countries have the worst qualityof law enforcement of the four legal traditions, even controlling for per capitaincome.Because legal origins are highly correlated with the content of the law, andbecause legal families originated before"nancial markets had developed, it isunlikely that laws were written primarily in response to market pressures.Rather, the legal families appear to shape the legal rules, which in turn in#uence"nancial markets. But what is special about legal families? Why, in particular, iscommon law more protective of investors than civil law? These questions do nothave accepted answers. However, it may be useful here to distinguish betweentwo broad kinds of answers: the `judicialaexplanations that account for thedi!erences in the legal philosophies using the organization of the legal system,and the`politicalaexplanations that account for these di!erences using politicalhistory.The`judicialaexplanation of why common law protects investors better thancivil law has been most recently articulated by Co!ee (2000) and Johnson et al.(2000b). Legal rules in the common law system are usually made by judges,based on precedents and inspired by general principles such as"duciary duty orfairness. Judges are expected to rule on new situations by applying these generalprinciples even when speci"c conduct has not yet been described or prohibitedin the statutes. In the area of investor expropriation, also known as self-dealing,the judges apply what Co!ee calls a`smell test,aand try to sni!out whethereven unprecedented conduct by the insiders is unfair to outside investors. Theexpansion of legal precedents to additional violations of"duciary duty, and thefear of such expansion, limit the expropriation by the insiders in common lawcountries. In contrast, laws in civil law systems are made by legislatures, andjudges are not supposed to go beyond the statutes and apply `smell testsaorfairness opinions. As a consequence, a corporate insider who "nds a way notexplicitly forbidden by the statutes to expropriate outside investors can proceedwithout fear of an adverse judicial ruling. Moreover, in civil law countries,courts do not intervene in self-dealing transactions as long as these havea plausible business purpose. The vague"duciary duty principles of the commonlaw are more protective of investors than the bright line rules of the civil law,which can often be circumvented by su$ciently imaginative insiders.The judicial perspective on the di!erences is fascinating and possibly correct,but it is incomplete. It requires a further assumption that the judges have aninclination to protect the outside investors rather than the insiders

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. การคุ้มครองนักลงทุน
เมื่อนักลงทุน "บำรุง" RMS พวกเขามักจะได้รับสิทธิบางอย่างหรืออำนาจ
ที่มีการป้องกันโดยทั่วไปผ่านการบังคับใช้กฎระเบียบและกฎหมาย.
บางส่วนของสิทธิเหล่านี้รวมถึงกฎการเปิดเผยข้อมูลและการบัญชีที่ให้
นักลงทุนได้รับข้อมูลที่พวกเขาจำเป็นต้องออกกำลังกาย สิทธิอื่น ๆ การป้องกัน
สิทธิของผู้ถือหุ้นรวมถึงผู้ที่ได้รับเงินปันผลในแง่ของสัดส่วนในการออกเสียงลงคะแนน
ของกรรมการที่จะเข้าร่วมในการประชุมผู้ถือหุ้นในการจองซื้อถึงปัญหาใหม่
ของหลักทรัพย์ตามเงื่อนไขเช่นเดียวกับภายในที่จะฟ้องกรรมการหรือส่วนใหญ่สำหรับ
6 R . La Porta et al. / วารสารเศรษฐศาสตร์การเงิน 58 (2000) 3} 27
เวนคืนสงสัยว่าจะเรียกประชุมวิสามัญผู้ถือหุ้นเป็นต้นกฎหมาย
ปกป้องเจ้าหนี้ส่วนใหญ่จัดการกับขั้นตอนการล้มละลายและการปรับโครงสร้างองค์กรและรวมถึงมาตรการที่ช่วยให้เจ้าหนี้ยึดหลักประกัน เพื่อ
ปกป้องอาวุโสของพวกเขาและที่จะทำให้มันยากขึ้นสำหรับ "RMS เพื่อขอความคุ้มครองศาลใน
การปฏิรูป.
ในดิ! เขตอำนาจศาล erent กฎการปกป้องนักลงทุนมาจากดิ! แหล่ง erent รวมทั้ง บริษัท รักษาความปลอดภัยการล้มละลายครอบครองและกฎหมายการแข่งขัน
แต่ยังมาจากกฎระเบียบของตลาดหลักทรัพย์และมาตรฐานการบัญชี. การบังคับใช้กฎหมายเป็นสิ่งสำคัญที่เนื้อหาของพวกเขา. มากที่สุดในประเทศตามกฎหมายและ
กฎระเบียบที่มีผลบังคับใช้ในส่วนของหน่วยงานกำกับดูแลตลาดในส่วนของศาลและใน
ส่วนของนักลงทุนในตลาดตัวเอง นักลงทุนนอกไม่ว่าจะเป็นขนาดใหญ่หรือ
ขนาดเล็กที่ผู้ถือหุ้นหรือเจ้าหนี้ต้องมีการคุ้มครองสิทธิของ ขาด
อี! สิทธิบังคับ ectively ภายในจะไม่ได้มากของเหตุผลในการชำระคืน
เจ้าหนี้หรือแจกจ่ายโปร "ทีเอสให้ผู้ถือหุ้นและภายนอก" จัดหาเงิน
กลไกจะมีแนวโน้มที่จะทำลายลง.
ให้ความสำคัญกับระเบียบกฎหมายการปกป้องนักลงทุนนอก
ยืนอยู่ในความคมชัดคม traditional`law และ economicsaperspective ใน
"การทำสัญญาทางการเงิน. ตามมุมมองว่ากฎระเบียบที่มากที่สุดของ" ตลาดการเงินที่ไม่จำเป็นเพราะ "สัญญาทางการเงินที่เกิดขึ้นระหว่าง
ผู้ออกตราสารที่มีความซับซ้อนและนักลงทุนที่มีความซับซ้อน. โดยเฉลี่ยนักลงทุนตระหนักถึงความเสี่ยงของการ เวนคืนลงทัณฑ์ "RMS ที่ล้มเหลวในสัญญาเปิดเผย
ข้อมูลเกี่ยวกับตัวเองและสัญญาผูกมัดตัวเองเพื่อรักษา
นักลงทุนเป็นอย่างดี เพราะผู้ประกอบการแบกค่าใช้จ่ายเหล่านี้เมื่อพวกเขาออกหลักทรัพย์
พวกเขามีแรงจูงใจที่จะผูกตัวเองผ่านการทำสัญญากับนักลงทุนที่จะ
จำกัด การเวนคืน (เซ่นและ Meckling, 1976) ตราบใดที่สัญญาเหล่านี้จะ
มีผลบังคับใช้ "ตลาดการเงินไม่จำเป็นต้องมีการควบคุม (Stigler 1964; รู๊ค
และ Fischel, 1991).
มุมมองนี้มีต้นกำเนิดในโค (1961) ทฤษฎีบทขับเคลื่อนอาศัย
. ศาลบังคับใช้สัญญาที่ซับซ้อนใน หลายประเทศบังคับใช้ดังกล่าว
ไม่สามารถที่สำหรับรับ. อันที่จริง, สนามมักจะไม่สามารถหรือไม่เต็มใจที่จะ
ลงทุนทรัพยากรที่จำเป็นในการตรวจสอบข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการที่ซับซ้อน
สัญญา. พวกเขายังช้าอยู่ภายใต้แรงกดดันทางการเมืองและในบางครั้งความเสียหาย.
เมื่อ การบังคับใช้ของสัญญาส่วนตัวผ่านระบบศาลเป็นค่าใช้จ่าย
พอรูปแบบอื่น ๆ ของการปกป้องสิทธิในทรัพย์สินเช่นลงมือบังคับใช้
กฎหมายหรือข้อบังคับแม้รัฐบาลบังคับใช้อาจจะมีอี $ เพียงพอ. มันอาจจะ
ดีกว่าที่จะมีสัญญา จำกัด โดยกฎหมายและ กฎระเบียบที่มีผลบังคับใช้
ไม่ จำกัด กว่าสัญญาที่ไม่ได้. สัญญาไม่ว่าจะเป็นศาลบังคับใช้
กฎระเบียบกฎหมายหรือกฎระเบียบของรัฐบาลที่ใช้เป็นรูปแบบอี $ เพียงพอมากที่สุดของการ
ปกป้อง "การเตรียมการทางการเงินส่วนใหญ่เป็นคำถามเชิงประจักษ์ ในฐานะที่เป็นต่อไป
แสดงให้เห็นว่าส่วนหลักฐานที่ปฏิเสธสมมติฐานที่ว่าการทำสัญญาส่วนตัว
su $ เพียงพอ แม้แต่ในหมู่ประเทศที่มี judiciaries ทำงานได้ดีผู้ที่มี
กฎหมายและกฎระเบียบในการป้องกันมากขึ้นของนักลงทุนที่มีเงินทุนการพัฒนาที่ดีกว่า
ตลาด.
อาร์ La Porta et al. / วารสารเศรษฐศาสตร์การเงิน 58 (2000) 3} 27 7
ประเทศ 1Socialist มีประเพณีทางกฎหมายขึ้นอยู่กับกฎหมายของสหภาพโซเวียต แต่เป็นเพราะกฎหมายของทั้ง
ประเทศที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในช่วงการเปลี่ยนผ่านจากสังคมนิยมลาปอร์ตาและคณะ . (1998) ไม่
คิดว่าพวกเขา.
ลาปอร์ตาและคณะ (1998) หารือเกี่ยวกับชุดของกฎที่สำคัญทางกฎหมายปกป้องผู้ถือหุ้น
และเจ้าหนี้และเอกสารความชุกของกฎเหล่านี้ใน 49 ประเทศทั่ว
โลก พวกเขายังรวมกฎระเบียบเหล่านี้เป็นของผู้ถือหุ้น (antidirector) และ
ดัชนีสิทธิเจ้าหนี้สำหรับแต่ละประเทศและพิจารณามาตรการหลายอย่างของ
ที่มีคุณภาพการบังคับใช้เช่นอีขาดเพียง $ ของระบบการพิจารณาคดีและมาตรการ
ที่มีคุณภาพตามมาตรฐานการบัญชี ลาปอร์ตาโลเปซ-de-Silanes, Shleifer และ
Vishny ใช้ตัวแปรเหล่านี้เป็นผู้รับมอบฉันทะสำหรับจุดยืนของกฎหมายที่มีต่อการลงทุน
การป้องกันในการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงของกฎระเบียบตามกฎหมายและการบังคับใช้ที่มีคุณภาพทั่ว
ประเทศและทั่วครอบครัวตามกฎหมาย.
นักวิชาการทางกฎหมายเช่นเดวิดและ Brierley (1985) แสดงให้เห็นว่าตามกฎหมายการค้า
ระบบของประเทศส่วนใหญ่เป็นผลมาจาก legal`families ค่อนข้างน้อย '' รวมทั้ง
อังกฤษ (กฎหมาย), ฝรั่งเศสและเยอรมันที่สองหลังที่ได้มา
จากกฎหมายโรมัน ในศตวรรษที่ 19 ระบบเหล่านี้กระจายไปทั่ว
โลกผ่านพิชิตรกรากและการยอมรับความสมัครใจ อังกฤษและของ
อดีตอาณานิคมรวมทั้งสหรัฐอเมริกา, แคนาดา, ออสเตรเลีย, นิวซีแลนด์และอีกหลาย
ประเทศในแอฟริกาและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้จบลงด้วยกฎหมาย
ระบบ ฝรั่งเศสและอีกหลายประเทศของนโปเลียนเอาชนะเป็นส่วนหนึ่งของฝรั่งเศส
ประเพณีกฎหมายแพ่ง ครอบครัวนี้ตามกฎหมายยังขยายไปยังอดีตฝรั่งเศส, เนเธอร์แลนด์,
เบลเยียมและอาณานิคมของสเปนรวมทั้งละตินอเมริกา เยอรมัน, ภาษาเยอรมัน
ประเทศในยุโรปและอีกหลายประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นส่วนหนึ่งของ
เยอรมันประเพณีกฎหมายแพ่ง ประเทศสแกนดิเนเวี tradition.1 รูปแบบของตัวเอง
ที่มีการจัดตารางที่ 1 ร้อยละของประเทศในแต่ละครอบครัวตามกฎหมายที่ให้
สิทธินักลงทุนที่กล่าวถึงโดยลาปอร์ตาโลเปซ-de-Silanes, Shleifer และ
Vishny เช่นเดียวกับค่าเฉลี่ยสำหรับ antidirector ครอบครัวว่า และสิทธิเจ้าหนี้
คะแนน วิธีที่ดีที่กฎระเบียบตามกฎหมายคุ้มครองผู้ลงทุนนอกระบบแตกต่างกันไป
ทั่วทั้งต้นกำเนิดทางกฎหมาย ประเทศที่กฎหมายมีการป้องกันที่แข็งแกร่งของ
นักลงทุนนอก} ทั้งผู้ถือหุ้นและเจ้าหนี้} ในขณะที่ฝรั่งเศสกฎหมายแพ่ง
ประเทศมีการป้องกันที่อ่อนแอที่สุด เยอรมันกฎหมายแพ่งและสแกนดิเนเวี
ประเทศตกอยู่ในระหว่างการพูดเปรียบเทียบถึงแม้ว่าพวกเขามีความแข็งแกร่ง
การป้องกันของเจ้าหนี้เจ้าหนี้มีประกันโดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดยทั่วไปดิ! erences
ในหมู่ต้นกำเนิดทางกฎหมายที่จะมีคำอธิบายที่ดีที่สุดโดยเรื่องที่บางประเทศ
ปกป้องนักลงทุนนอกดีกว่าคนอื่นและไม่ได้โดยเรื่องที่
บางประเทศปกป้องผู้ถือหุ้นในขณะที่ประเทศอื่น ๆ ปกป้องเจ้าหนี้.
ตารางที่ 1 นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นถึงนัยสำคัญ "ลาดเท ดิ! erences ระหว่างประเทศในคุณภาพของ
การบังคับใช้กฎหมายเป็นวัดโดยอีขาดเพียง $ ของตุลาการ (ขาด) ทุจริตและมีคุณภาพตามมาตรฐานการบัญชี. ซึ่งแตกต่างจากกฎระเบียบกฎหมายที่ไม่ได้
ปรากฏขึ้นอยู่กับระดับของเศรษฐกิจ การพัฒนาคุณภาพของการบังคับใช้จะสูงกว่าในประเทศที่ร่ำรวย. โดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยทั่วไปยิ่งขึ้น Scandina-8 อาร์ La Porta et al. / วารสารเศรษฐศาสตร์การเงิน 58 (2000) 3} 27
Vian และเยอรมันประเทศต้นทางทางกฎหมายได้รับคะแนนที่ดีที่สุด ใน e ขาดเพียง $
ของระบบตุลาการ. ประเทศต้นทางตามกฎหมายฝรั่งเศสมีคุณภาพที่เลวร้ายที่สุด
ของการบังคับใช้กฎหมายในสี่ประเพณีทางกฎหมายแม้การควบคุมต่อหัว
รายได้.
เพราะต้นกำเนิดทางกฎหมายที่มีความสัมพันธ์อย่างมากกับเนื้อหาของกฎหมายและ
เพราะ ครอบครัวทางกฎหมายที่มีต้นกำเนิดมาก่อน "ตลาดการเงินมีการพัฒนาก็เป็นที่
ไม่น่าที่กฎหมายถูกเขียนเป็นหลักในการตอบสนองต่อแรงกดดันในตลาด.
แต่ครอบครัวทางกฎหมายปรากฏรูปร่างกฎระเบียบตามกฎหมายซึ่งในทางกลับกันใน # อิทธิพล
"ตลาดการเงิน แต่สิ่งที่เป็นพิเศษเกี่ยวกับครอบครัวของกฎหมายหรือไม่ ทำไมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็น
กฎหมายป้องกันมากขึ้นของนักลงทุนกว่ากฎหมายแพ่ง? คำถามเหล่านี้ไม่ได้
มีคำตอบที่ได้รับการยอมรับ แต่ก็อาจจะมีประโยชน์ที่นี่เพื่อแยกความแตกต่างระหว่าง
สองชนิดในวงกว้างของคำตอบ: `judicialaexplanations ที่บัญชีสำหรับ
! ดิ erences ในปรัชญาทางกฎหมายโดยใช้องค์กรของระบบกฎหมาย
! และ the`politicalaexplanations ที่บัญชีสำหรับดิเหล่านี้ erences ใช้ การเมือง
ประวัติศาสตร์.
The`judicialaexplanation ว่าทำไมกฎหมายปกป้องนักลงทุนที่ดีกว่า
กฎหมายที่ได้รับการพูดชัดมากที่สุดเมื่อเร็ว ๆ นี้โดย Co! EE (2000) และจอห์นสัน et al.
(2000b) กฎระเบียบกฎหมายในระบบกฎหมายทั่วไปมักจะทำโดยผู้พิพากษา,
ขึ้นอยู่กับความชอบและแรงบันดาลใจจากหลักการทั่วไปเช่น "หน้าที่ duciary หรือ
ความเป็นธรรม. ผู้พิพากษาที่คาดว่าจะปกครองในสถานการณ์ใหม่โดยใช้ทั่วไปเหล่านี้
หลักการแม้เมื่อ speci "ประพฤติคไม่ได้ ได้รับการอธิบายหรือต้องห้าม
ในกฎเกณฑ์ ในพื้นที่ของการเวนคืนนักลงทุนยังเป็นที่รู้จักจากการปฏิบัติงาน,
ผู้พิพากษาใช้สิ่ง Co! EE เรียกทดสอบ a`smell, a และพยายามที่จะ SNI! สอบว่า
การดำเนินการเป็นประวัติการณ์แม้โดยภายในไม่เป็นธรรมให้กับนักลงทุนนอก
การขยายตัวของทำนองตามกฎหมายที่จะละเมิดเพิ่มเติมของ "หน้าที่ duciary และ
ความกลัวของการขยายตัวดังกล่าว จำกัด การเวนคืนโดยภายในกฎหมายทั่วไปใน
ประเทศ. ในทางตรงกันข้ามกฎหมายในระบบกฎหมายจะทำโดยสภานิติบัญญัติและ
ผู้พิพากษาไม่ควรจะ นอกเหนือไปจากกฎเกณฑ์และใช้ `กลิ่น testsaor
ความคิดเห็นเป็นธรรม. เป็นผลให้ภายในองค์กรที่ "nds วิธีที่ไม่
ต้องห้ามอย่างชัดเจนโดยกฎเกณฑ์ที่จะเวนคืนนักลงทุนนอกสามารถดำเนินการได้
โดยไม่ต้องกลัวการพิจารณาคดีการพิจารณาคดีที่ไม่พึงประสงค์ นอกจากนี้ในประเทศกฎหมายแพ่ง
ศาลไม่ได้แทรกแซงในการทำธุรกรรมด้วยตนเองจัดการตราบเท่าที่เหล่านี้มี
วัตถุประสงค์ทางธุรกิจที่น่าเชื่อถือ คลุมเครือ "หลักการหน้าที่ duciary ที่พบ
กฎหมายมีการป้องกันมากขึ้นของนักลงทุนกว่ากฎเส้นที่สดใสของกฎหมายแพ่ง
ซึ่งมักจะสามารถขัดขวางจาก su $ ภายในจินตนาการ ciently.
มุมมองของการพิจารณาคดีในดิ! erences เป็นที่น่าสนใจและอาจจะถูกต้อง ,
แต่มันก็ไม่สมบูรณ์. มันต้องมีข้อสันนิษฐานต่อไปว่าผู้พิพากษามี
ความโน้มเอียงที่จะปกป้องนักลงทุนภายนอกมากกว่าภายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . การคุ้มครองผู้ลงทุน
เมื่อนักลงทุน " แนนซี่ " RMS , พวกเขามักจะได้รับสิทธิหรืออำนาจ
ที่ป้องกันโดยทั่วไปผ่านการบังคับใช้กฎระเบียบและกฎหมาย บางส่วนของเหล่านี้รวมถึงการเปิดเผย
สิทธิและกฎทางการบัญชี ซึ่งให้
นักลงทุนที่มีข้อมูลที่พวกเขาต้องการที่จะใช้สิทธิอื่น ๆ การคุ้มครองผู้ถือหุ้นสิทธิรวม
เหล่านั้นจะได้รับเงินปันผลในแง่ค่า Pro ,โหวต
สำหรับกรรมการ การเข้าร่วมประชุมผู้ถือหุ้น เพื่อสมัครสมาชิก
ปัญหาใหม่ของหลักทรัพย์ในแง่เดียวกับวงในจะฟ้องกรรมการ หรือส่วนใหญ่สำหรับ
6 R . La Porta al / วารสารเศรษฐศาสตร์การเงิน 58 ( 2000 ) 3 } 27
สงสัยเวนคืนจะเรียกผู้ถือหุ้น การประชุมวิสามัญกฎหมาย
ฯลฯป้องกันเจ้าหนี้ส่วนใหญ่จัดการกับกระบวนการล้มละลายและฟื้นฟูกิจการ และมีมาตรการให้เจ้าหนี้เพื่อครอบครองหลักประกัน

ปกป้องอาวุโสของพวกเขา และทำให้มันยากขึ้นสำหรับ " RMS ขอศาลคุ้มครองลูกจ้างใน
.
ในได ! erent ศาล กฎการปกป้องนักลงทุนมาจากได ! แหล่งที่มา erent รวมทั้ง บริษัท รักษาความปลอดภัย ล้มละลาย เข้าถือครอง