Choose the level of significance, +

Choose the level of significance, +, and the sample size, n. The level of significance is
based on the relative importance of the risks of committing Type I and Type II errors in
the problem.
3. Determine the appropriate test statistic and sampling distribution.
4. Determine the critical values that divide the rejection and nonrejection regions.
5. Collect the sample data and compute the value of the test statistic.
6. Make the statistical decision and state the managerial conclusion. If the test statistic
falls into the nonrejection region, you do not reject the null hypothesis, H0
. If the test
statistic falls into the rejection region, you reject the null hypothesis. The managerial
conclusion is written in the context of the real-world problem

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เลือกระดับความสำคัญที่ + และขนาดตัวอย่าง n ระดับนัยสำคัญจะขึ้นอยู่กับความสำคัญของความเสี่ยงของการกระทำ Type I และ Type II ข้อผิดพลาดในปัญหาที่เกิดขึ้น. 3 ตรวจสอบสถิติการทดสอบที่เหมาะสมและการกระจายการสุ่มตัวอย่าง. 4 กำหนดค่าที่สำคัญที่แบ่งการปฏิเสธและภูมิภาค nonrejection. 5 การเก็บรวบรวมข้อมูลและตัวอย่างการคำนวณมูลค่าของสถิติทดสอบ. 6 ทำให้การตัดสินใจทางสถิติและระบุข้อสรุปการบริหารจัดการ หากการทดสอบสถิติที่ตกอยู่ในภูมิภาค nonrejection คุณไม่ปฏิเสธสมมติฐาน, H0 หากการทดสอบสถิติที่ตกอยู่ในภูมิภาคปฏิเสธที่คุณปฏิเสธสมมติฐาน การบริหารจัดการสรุปเป็นลายลักษณ์อักษรในบริบทของปัญหาที่เกิดขึ้นในโลกความจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เลือกระดับความสำคัญ และขนาดตัวอย่าง ของระดับความสำคัญเป็น
บนพื้นฐานความสําคัญของความเสี่ยงของการพิมพ์ และประเภทที่สองข้อผิดพลาดปัญหา
.
3 ภายใต้ statistic appropriate ( distribution ศิล .
4 . หาค่าวิกฤตที่แบ่งการ nonrejection ภูมิภาค .
5เก็บข้อมูลตัวอย่าง และหาค่าของตัวสถิติทดสอบ .
6 การตัดสินใจเชิงสถิติและรัฐสรุปการจัดการ ถ้าการทดสอบทางสถิติ
ตกอยู่ใน nonrejection เขต เธอไม่ปฏิเสธสมมติฐานว่าง H0
ถ้าทดสอบ
สถิติตกอยู่ในเขตปฏิเสธคุณปฏิเสธสมมติฐานว่าง . the managerial
สรุปคือ เขียนในบริบทของปัญหาจริง