Statistical AnalysisSample-size and

Statistical Analysis
Sample-size and power considerations were based on the annual rate of exacerbations as the primary outcome. We estimated that the placebo group would have an average of 1.54 exacerbations per person-year and that simvastatin would reduce this rate by 15%. The estimated rate for the placebo group was based on the observed exacerbation rate in the placebo group of a previous trial of azithromycin conducted by the COPD Clinical Research Network.8
We based our sample-size calculations on a two-sided alpha level of 0.05, a study power of 90%, the expected number of exacerbations per person-year in the placebo group (1.54), the expected number of exacerbations per person-year in the simvastatin group (1.54×0.85=1.31), a mean duration of follow-up of 2 years, and an equal probability of assignment to the placebo or simvastatin group. We calculated that we would need to enroll 911 patients; assuming a 10% loss to follow-up, the total sample-size estimate was 1002 patients.
An important secondary outcome was the time to the first exacerbation. Assuming that simvastatin treatment would reduce the exacerbation rate by 15% and adjusting for the 10% loss to follow-up, we estimated that 1126 patients would be required in order to provide the study with 90% power for this secondary outcome. Following FDA recommendations and guidance from the data and safety monitoring board for the exclusion of patients who were receiving certain drugs and the exclusion of patients with diabetes, respectively, we projected that 74 additional participants would be needed, for a final study population of 1200 patients.
All the patients who underwent randomization were followed until the end of the study. The final analysis was performed on an intention-to-treat basis. COPD exacerbation rates in the two study groups were compared with the use of a rate ratio. The independence of individual exacerbations was ensured by considering participants to have had two separate exacerbations if the onset dates were at least 14 days apart. Exacerbation rates in each group and the between-group differences were analyzed with the use of negative binomial regression modeling and time-weighted intention-to-treat analyses with adjustments of confidence intervals for between-participant variation (overdispersion).
Secondary outcome measures were assessed at baseline and at 12, 24, and 36 months (and at the final visit if it did not coincide with an annual visit). Analyses of the time to the first exacerbation and the rate of death from any cause were performed with the use of Kaplan–Meier methods, with survival curves for the probability of remaining outcome-free in the two groups as a function of time from randomization. Curves were compared with the use of the log-rank test. Continuous outcome measures, including absolute and relative changes in FEV1 and FVC, dyspnea assessment, and SGRQ scores were computed as rates of change over time, from baseline to the date of the last observation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์ทางสถิติพิจารณา ขนาดตัวอย่าง และพลังงานถูกใช้อัตราประจำปีของ exacerbations เป็นผลหลัก เราประเมินว่า กลุ่มยาหลอกมีค่าเฉลี่ย exacerbations 1.54 ต่อ person-year และ simvastatin ที่จะลดอัตรานี้ขึ้น 15% อัตราการประเมินสำหรับกลุ่มยาหลอกเป็นไปตามอัตรา exacerbation พบในกลุ่มยาหลอกทดลองก่อนหน้าของ azithromycin โดยแอนเดอรส์คลินิกวิจัย Network.8เราใช้การคำนวณขนาดตัวอย่างของเราเป็นแบบสองหน้าอักษรระดับ 0.05 กำลังศึกษา 90% จำนวน exacerbations ต่อ person-year ในประการกลุ่ม (1.54), จำนวน exacerbations ต่อ person-year ในกลุ่ม simvastatin (1.54 × 0.85 = 1.31), ระยะเวลาเฉลี่ยของการติดตามผล 2 ปี และการกำหนดกลุ่มยาหลอกหรือ simvastatin น่าเท่านั้น เราคำนวณว่า เราจะต้องลงทะเบียนผู้ป่วย 911 สมมติว่า 10% สูญเสียการติดตาม ประเมินขนาดตัวอย่างทั้งหมดถูกผู้ป่วย 1002ผลรองสำคัญเวลา exacerbation แรกได้ สมมติว่า simvastatin รักษาจะช่วยลดอัตรา exacerbation โดย 15% และการปรับปรุงสำหรับขาดทุน 10% การติดตาม เราประเมินว่า ผู้ป่วย 1126 จะจำเป็นเพื่อให้การศึกษากับพลังงาน 90% สำหรับผลนี้รอง คำแนะนำต่อไปนี้ของ FDA และคำแนะนำจากข้อมูลและความปลอดภัยที่ตรวจสอบบอร์ดสำหรับแยกผู้ป่วยที่ได้รับยาบางอย่างและข้อยกเว้นของผู้ป่วยที่มีโรคเบาหวาน ตามลำดับ เราคาดว่าผู้เข้าร่วมเพิ่มเติมที่ 74 จะต้อง สำหรับประชากรศึกษาสุดท้ายของผู้ป่วย 1200ผู้ป่วยทั้งหมดที่รับการ randomization ตามจนจบการศึกษา การวิเคราะห์ขั้นสุดท้ายที่ดำเนินการตามตั้งใจรักษา แอนเดอรส์ exacerbation ราคาในกลุ่มสองศึกษาได้เปรียบเทียบกับการใช้อัตราอัตรา ความเป็นอิสระของแต่ละ exacerbations มั่นใจ โดยพิจารณาผู้เข้าร่วมมี exacerbations สองแยกต่างหากถ้าวันเริ่ม ห่างกันอย่างน้อย 14 วัน Exacerbation ราคาในแต่ละกลุ่มและความแตกต่างระหว่างกลุ่มได้วิเคราะห์ ด้วยการใช้โมเดลการถดถอยทวินามลบและถ่วงน้ำหนักเวลาวิเคราะห์เจตนาจะรักษาด้วยการปรับปรุงของช่วงความเชื่อมั่นความผันแปรระหว่างผู้เข้าร่วม (overdispersion)มีประเมินวัดผลรอง ที่พื้นฐาน และ 12, 24 และ 36 เดือน (และ ที่ชมสุดท้ายถ้าไม่ได้ไม่ทับกันกับการเยี่ยมชมประจำปี) วิเคราะห์เวลา exacerbation แรกและอัตราการตายจากสาเหตุใด ๆ ที่ดำเนินการ ด้วยการใช้วิธี Kaplan – มุนเช่น มีโค้งความน่าเป็นของที่เหลือฟรีผลในกลุ่มสองเป็นฟังก์ชันของเวลาจาก randomization เส้นโค้งได้เมื่อเทียบกับการใช้ของการทดสอบล็อกตำแหน่ง ผลต่อเนื่องมาตรการ รวมถึงการเปลี่ยนแปลงสัมบูรณ์ และสัมพัทธ์ FEV1 และ FVC, dyspnea ประเมิน และคะแนน SGRQ ได้คำนวณเป็นอัตราการเปลี่ยนแปลงตามเวลา พื้นฐานการเก็บข้อมูลล่าสุดวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์ทางสถิติ
ขนาดตัวอย่างและอำนาจการพิจารณาอยู่บนพื้นฐานของอัตราการกำเริบเป็นผลหลัก เราคาดว่ากลุ่มยาหลอกจะมีค่าเฉลี่ย 1.54 กำเริบต่อคนปีและ simvastatin ที่จะลดอัตราการนี้โดย 15% อัตราประมาณสำหรับกลุ่มยาหลอกก็ขึ้นอยู่กับอัตราการกำเริบสังเกตในกลุ่มยาหลอกในการทดลองก่อนหน้าของ azithromycin ดำเนินการโดยการวิจัยทางคลินิกปอดอุดกั้นเรื้อรัง Network.8
เราตามตัวอย่างการคำนวณขนาดของเราในระดับอัลฟาสองด้านของ 0.05, อำนาจการศึกษาของ 90% ตัวเลขคาดกำเริบต่อคนปีในกลุ่มยาหลอก (1.54), จำนวนที่คาดหวังของการกำเริบต่อคนปีในกลุ่ม simvastatin (1.54 × 0.85 = 1.31) ระยะเวลาเฉลี่ยของการติดตาม วิ่งขึ้นจาก 2 ปีที่ผ่านมาและความน่าจะเป็นเท่ากันที่ได้รับมอบหมายกับยาหลอกหรือกลุ่ม simvastatin เราคำนวณว่าเราจะต้องลงทะเบียนผู้ป่วย 911; สมมติว่าการสูญเสีย 10% ถึงติดตามการประมาณการขนาดตัวอย่างผู้ป่วยรวมทั้งสิ้น 1,002
ผลรองที่สำคัญคือเวลาที่จะกำเริบเป็นครั้งแรก สมมติว่า simvastatin การรักษาจะช่วยลดอัตราการกำเริบขึ้น 15% และการปรับสำหรับการสูญเสีย 10% ติดตามเราคาดว่าผู้ป่วยที่ 1126 จะต้องเพื่อที่จะให้การศึกษามีอำนาจ 90% สำหรับผลรองนี้ องค์การอาหารและยาตามคำแนะนำและคำแนะนำจากข้อมูลและการตรวจสอบความปลอดภัยของคณะกรรมการเพื่อการยกเว้นของผู้ป่วยที่ได้รับยาบางชนิดและการยกเว้นของผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวานตามลำดับเราคาดการณ์ว่า 74 ผู้เข้าร่วมจะได้รับการเพิ่มเติมสิ่งที่จำเป็นสำหรับประชากรการศึกษาสุดท้ายของผู้ป่วยที่ 1200 .
ผู้ป่วยทุกรายที่ได้รับการสุ่มตามมาจนจบการศึกษา การวิเคราะห์สุดท้ายถูกดำเนินการบนพื้นฐานความตั้งใจที่จะรักษา อัตราปอดอุดกั้นเรื้อรังกำเริบในสองกลุ่มการศึกษาเปรียบเทียบกับการใช้งานของอัตราส่วนอัตรา ความเป็นอิสระของการกำเริบของแต่ละคนได้รับการยืนยันโดยพิจารณาผู้เข้าร่วมจะมีสองกำเริบแยกต่างหากถ้าวันที่เริ่มมีอาการอย่างน้อย 14 วันออกจากกัน อัตราการกำเริบในแต่ละกลุ่มและความแตกต่างระหว่างกลุ่มที่ได้มาวิเคราะห์ด้วยการใช้การสร้างแบบจำลองการถดถอยทวินามเชิงลบและใช้เวลาถ่วงน้ำหนัก intention-to-treat วิเคราะห์มีการปรับของช่วงความเชื่อมั่นระหว่างผู้เข้าร่วมการเปลี่ยนแปลง (overdispersion)
มาตรการผลรองได้รับการประเมิน ที่ baseline และที่ 12, 24, และ 36 เดือน (และในการเยี่ยมชมครั้งสุดท้ายถ้ามันไม่ได้ตรงกับการเยี่ยมชมประจำปี) การวิเคราะห์ของเวลาในการกำเริบแรกและอัตราการเสียชีวิตจากสาเหตุใด ๆ ที่ได้รับการดำเนินการกับการใช้วิธีการ Kaplan-ไมเออร์ที่มีเส้นโค้งการอยู่รอดสำหรับความน่าจะเป็นของผลฟรีที่เหลืออยู่ในทั้งสองกลุ่มเป็นหน้าที่ของเวลาจากการสุ่ม เส้นโค้งที่ถูกนำมาเปรียบเทียบกับการใช้ log-rank test มาตรการผลอย่างต่อเนื่องรวมถึงการเปลี่ยนแปลงแน่นอนและญาติใน FEV1 และ FVC ประเมินอาการหายใจลำบากและคะแนน SGRQ ถูกคำนวณเป็นอัตราการเปลี่ยนแปลงเมื่อเวลาผ่านไปจาก baseline ถึงวันที่ของการสังเกตที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อพิจารณาในการวิเคราะห์ทางสถิติ
ขนาดตัวอย่างและอำนาจตามอัตราของผู้ป่วยเป็นชนวนหลัก เราคาดว่ากลุ่มยาหลอกจะได้เฉลี่ย 1.54 ชะลอคนละปี และทิฟฟานี่ ฮวัง จะลดอัตรา 15 %ประมาณการคะแนนสำหรับกลุ่มยาหลอกตามสังเกตอาการกำเริบคะแนนในกลุ่มยาหลอกในการทดลองก่อนหน้านี้ของ ออนไลน์ ที่จัดโดยเครือข่ายวิจัยคลินิก COPD 8
เราตามการคำนวณขนาดตัวอย่างของเราที่เราสองระดับ การศึกษาพลังงาน 90 เปอร์เซ็นต์ คาดว่าจำนวนผู้ป่วยต่อปีใน กลุ่มยาหลอก ( 154 )คาดว่าจำนวนผู้ป่วยต่อปีในกลุ่มซิมวาสแตติน ( 1.54 × 0.85 = 1.31 ) หมายถึงระยะเวลาการติดตาม 2 ปีและมีความน่าจะเป็นเท่ากัน มอบหมายให้ยาหลอกหรือทิฟฟานี่ ฮวังกรุ๊ป เราคำนวณว่า เราต้องลงทะเบียน 911 ผู้ป่วย ; สมมติว่า 10 % การสูญเสีย เพื่อติดตามผล รวมขนาดตัวอย่าง 7
1002 คนผลรอง ที่สำคัญคือ เวลาที่อาการกำเริบครั้งแรก สมมติว่าทิฟฟานี่ ฮวัง การรักษา จะช่วยลดอาการกำเริบในอัตรา 15 % และ 10 % สำหรับการสูญเสียการติดตามเรา ประมาณว่า ที่ผู้ป่วยจะต้องเพื่อให้การศึกษากับ 90% พลังงานสำหรับผลระดับนี้ตามคําแนะนําของ FDA และคำแนะนำจากข้อมูลและการตรวจสอบของคณะกรรมการความปลอดภัยสำหรับการยกเว้นของผู้ป่วยที่ได้รับยาบางอย่าง และยกเว้นในผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวาน ตามลำดับ เราคาดการณ์ว่า 74 เพิ่มเติมผู้เข้าร่วมจะเป็นที่ต้องการสำหรับประชากรการศึกษาสุดท้ายของผู้ป่วย
1200 .คนไข้ทั้งหมดที่ได้รับการสุ่มตามจนจบการศึกษาได้ การวิเคราะห์ขั้นสุดท้ายคือการมุ่งมั่นที่จะรักษาพื้นฐาน โรคกำเริบในอัตราสองกลุ่มการศึกษาเปรียบเทียบกับการใช้อัตราอัตราความเป็นอิสระของผู้ป่วยแต่ละคน คือมั่นใจโดยพิจารณาผู้ที่มีสองแยกลม ถ้าเริ่มวันที่ห่างกันอย่างน้อย 14 วันทำให้แย่ลงราคาในแต่ละกลุ่มและระหว่างกลุ่ม วิเคราะห์ความแตกต่าง ด้วยการใช้แบบจำลองการถดถอยทวินามลบ ? ความตั้งใจที่จะรักษาและการวิเคราะห์ที่มีความเชื่อมั่นสำหรับการปรับระหว่างผู้เข้าร่วม ( overdispersion ) .
การวัดผลประเมินในระดับพื้นฐานและที่ 12 , 24 ,และ 36 เดือน ( และที่เยี่ยมชม สุดท้ายถ้ามันไม่ตรงกับการเข้าชมประจำปี ) การวิเคราะห์เวลา exacerbation แรกและอัตราการเสียชีวิตจากสาเหตุใดได้ ด้วยการใช้วิธีการของ Kaplan –ไมเออร์กับเส้นโค้งการอยู่รอดสำหรับความน่าจะเป็นของผลที่เหลือฟรีใน 2 กลุ่มเป็นฟังก์ชันของเวลาจากการสุ่ม .เส้นโค้ง โดยเปรียบเทียบกับการใช้ล็อกตำแหน่งทดสอบ การวัดผลอย่างต่อเนื่อง รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงใน fev1 สัมบูรณ์และสัมพัทธ์ และ FVC , ประเมินอาการหายใจลำบาก และคะแนน sgrq ถูกคำนวณเป็นอัตราของการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา จากพื้นฐานเพื่อวันที่ของสังเกตสุดท้าย