symptoms have reported weighted mea

symptoms have reported weighted mean effect sizes ranging
from .35–.39 (Beck, 1996, 2001). However, there have been
fewer studies that have evaluated the prospective association between relationship functioning and depression during
this time. The studies that have been conducted suggest that
poorer relationship functioning during pregnancy is associated with greater likelihood of postpartum depression, measured in terms of depressive symptoms (e.g., Hock, Schirtzinger, Lutz, & Widaman, 1995; Milgrom et al., 2008) and
depression diagnosis (e.g., Gotlib, Whiffen, Wallace, &
Mount, 1991); poorer relationship functioning following the
birth of a child has also been shown to predict onset of
major depression during the postnatal period (Boyce &
Hickey, 2005). A meta-analysis of risk factors for postpartum depression found a small but statistically significant
negative association between relationship adjustment and
incidence of postpartum depression (O’Hara & Swain,
1996).
The present study was designed to build on prior studies
that have evaluated the longitudinal association between
relationship adjustment and depressive symptoms among
women during the perinatal period. Specifically, this study
expands on prior research in several ways. First, most
studies have evaluated the association between relationship
functioning and depressive symptoms during the postpartum period. However, depression occurs as frequently during pregnancy as in the postpartum (Evans et al., 2001) and
has been shown to be an important predictor of postpartum
depression (Milgrom et al., 2008). Although relationship
adjustment was found to be associated with depressive
symptoms during pregnancy (e.g., Escribe`-Agu¨ir,
Gonzalez-Galarzo, Barona-Vilar, & Artazcoz, 2008), we are
not aware of any longitudinal research that has evaluated the
prospective association between relationship adjustment
and depressive symptoms during pregnancy.
Second, whereas prior studies on the longitudinal association between relationship adjustment and depressive symptoms during the perinatal period have relied on betweensubjects analyses for examining longitudinal effects, the
present study used within-subject analyses. Within-subject
analyses first estimate the model of change for each variable, and then estimate within-subject associations between
changes in one variable and changes in the other variable,
controlling for the trajectory of each variable. Results from
prior studies using these methods in community samples
have found that changes in relationship adjustment and
changes in depressive symptoms covary within individuals;
at times when an individual’s relationship adjustment is
lower than usual, that individual’s depressive symptoms
tend to be higher (e.g., Davila, Karney, Hall, & Bradbury,
2003; Karney, 2001; Whitton, Stanley, Markman, & Baucom, 2008). Furthermore, to examine whether changes in
relationship adjustment precede changes in depressive
symptoms or if changes in depressive symptoms precede
changes in relationship adjustment, temporal relations between variables can be examined by conducting time-lagged
analyses. In the one within-subjects study that evaluated the
time-lagged effects of relationship adjustment and depressive symptoms in a community sample of women, there
were no significant associations (Whitton et al., 2008).
However, the assessments were conducted weekly, which
may not have allowed sufficient time between assessments
for these variables to effect one another.
Third, the current study builds on prior research that has
evaluated the longitudinal association between relationship
adjustment and depressive symptoms during the perinatal
period by examining anxiety symptoms as well as depressive symptoms. Although there are few theoretical models
developed to specifically address anxiety and interpersonal
functioning in general and relationship functioning in particular, it has been proposed that many of the interpersonal
and relationship models developed for depression may also
apply to the potential association between relationship functioning and anxiety (Whisman & Beach, 2010). This perspective is supported by prior research involving community samples, which has shown that marital adjustment is
concurrently (Whisman, 2007) and prospectively (Overbeek
et al., 2006) associated with anxiety disorders, and that
anxiety symptoms predict decline in marital adjustment
over time (Dehle & Weiss, 2002). However, we are not
aware of any longitudinal research on relationship adjustment and anxiety symptoms during the perinatal period.
Furthermore, it is well established that depression often
co-occurs with other disorders (e.g., Kessler et al., 2003),
particularly anxiety symptoms and disorders (for a recent
review, see Watson, 2009). Because of these high rates of
comorbidity, it is possible that any observed association
between relationship functioning and depression could be
due to co-occurring conditions. Results from research conducted on the specificity of the associations between relationship functioning and depression suggests that when
controlling for symptoms of anxiety, marital adjustment
continues to be significantly associated with depressive
symptoms (Whisman, Uebelacker, & Weinstock, 2004).
However, we are not aware of any longitudinal studies that
have evaluated the specificity of the association between
relationship adjustment and depressive symptoms versus
anxiety symptoms.
Finally, the present study builds on prior studies that have
evaluated the longitudinal association between relationship
adjustment and depressive symptoms during pregnancy and
the postpartum period by focusing on a group of women at
high risk for perinatal depression, defined in terms of a
history of major depression. The risk of postpartum depression is high among women with histories of depression,
with estimates ranging from 25% to 50% (Alshuler, Hendrick, & Cohen, 1998). Researchers have found differences
in risk factors associated with first onset versus recurrences
of depression (e.g., Stroud, Davila, & Moyer, 2008). However, with some exceptions (e.g., Overbeek et al., 2006),
most studies on relationship functioning and depression
have not distinguished between first incidence of depression and recurrence of depression. By limiting our sample to women with a history of depression, we were able
to narrow our focus to evaluating changes in (i.e., recurrences of) symptoms of depression among women at risk
and to selectively focus on this important group of
women.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาการมีรายงานตั้งแต่ขนาดน้ำหนักผลเฉลี่ย
จาก.35-.39 (เบ็ค 1996, 2001) อย่างไรก็ตาม มี
การศึกษาน้อยกว่าที่ได้ประเมินความสัมพันธ์อนาคตระหว่างทำงานที่สัมพันธ์และภาวะซึมเศร้าระหว่าง
ครั้งนี้ ศึกษาที่มีการดำเนินการแนะนำที่
ความสัมพันธ์ย่อมทำงานในระหว่างตั้งครรภ์จะสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าหลังคลอด วัดอาการ depressive โอกาสมากกว่า (เช่น เก้า Schirtzinger แลนลุตซ์ & Widaman, 1995 Milgrom et al., 2008) และ
วินิจฉัยภาวะซึมเศร้า (เช่น Gotlib, Whiffen, Wallace &
เม้าท์ 1991); ต่อการทำงานความสัมพันธ์ย่อม
แสดงการเกิดของเด็กเพื่อทำนายเริ่มมีอาการของยัง
หลักภาวะซึมเศร้าช่วง postnatal (บอยซ์&
Hickey, 2005) Meta-analysis ของปัจจัยเสี่ยงสำหรับโรคซึมเศร้าหลังคลอดพบขนาดเล็กทางสถิติ significant
ลบความสัมพันธ์ระหว่างการปรับปรุงความสัมพันธ์ และ
อุบัติการณ์ของภาวะซึมเศร้าหลังคลอด (O'Hara & Swain,
1996) .
การศึกษาปัจจุบันถูกออกแบบเพื่อสร้างการศึกษาทราบ
ที่ได้ประเมินความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่าง
สัมพันธ์ปรับปรุงและ depressive อาการระหว่าง
ผู้หญิงช่วงปริกำเนิด Specifically ศึกษา
ขยายบนวิจัยก่อนในหลายวิธีการ แรก ส่วนใหญ่
ศึกษาได้ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างความสัมพันธ์
ทำงาน และ depressive อาการช่วงหลังคลอด ภาวะซึมเศร้าเกิดขึ้นเป็นประจำในระหว่างตั้งครรภ์ในการหลังคลอด (อีวานส์และ al., 2001) อย่างไรก็ตาม และ
จะเป็นผู้ทายผลที่สำคัญของหลังคลอด
ภาวะซึมเศร้า (Milgrom et al., 2008) แม้ว่าความสัมพันธ์
ปรับปรุงพบกับ depressive
อาการในระหว่างตั้งครรภ์ (เช่น Escribe'-Agu¨ir,
Gonzalez-Galarzo, Barona Vilar & Artazcoz, 2008), เรา
ไม่ทราบการวิจัยระยะยาวที่มีประเมิน
อนาคตความสัมพันธ์ระหว่างการปรับปรุงความสัมพันธ์
depressive อาการระหว่างตั้งครรภ์
2 ในขณะที่การศึกษาความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่างการปรับปรุงความสัมพันธ์และอาการ depressive ระยะปริกำเนิดก่อนได้อาศัยในวิเคราะห์ betweensubjects สำหรับตรวจสอบผลกระทบระยะยาว การ
ปัจจุบันใช้การศึกษาวิเคราะห์ในเรื่อง ในเรื่อง
first วิเคราะห์ประเมินรูปแบบของการเปลี่ยนแปลงสำหรับแต่ละตัวแปร และในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างประเมินแล้ว
การเปลี่ยนแปลงในตัวแปรหนึ่งและการเปลี่ยนแปลงในตัวแปรอื่น ๆ,
การควบคุมสำหรับของแต่ละตัวแปร ผลจาก
ศึกษาก่อนโดยใช้วิธีการเหล่านี้ในตัวอย่างชุมชน
พบที่เปลี่ยนแปลงในการปรับปรุงความสัมพันธ์ และ
covary depressive อาการเปลี่ยนแปลงภายในบุคคล;
ครั้งเมื่อการปรับปรุงความสัมพันธ์ของแต่ละบุคคลเป็น
ต่ำกว่าปกติ ของแต่ละคนอาการ depressive
มีแนวโน้มจะสูงขึ้น (เช่น Davila, Karney ฮอลล์ & Bradbury,
2003 Karney, 2001 Whitton สแตนลีย์ Markman & Baucom, 2008) นอกจากนี้ เพื่อตรวจสอบว่าเปลี่ยน
ปรับปรุงความสัมพันธ์หน้าเปลี่ยนแปลง depressive
อาการหรือถ้าการเปลี่ยนแปลงในอาการ depressive หน้า
เปลี่ยนแปลงปรับปรุงความสัมพันธ์ ชั่วคราวความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรสามารถถูกตรวจสอบ โดยการดำเนินการเวลา lagged
วิเคราะห์ได้ ในการศึกษาในหัวข้อหนึ่งที่ประเมิน
lagged เวลาผลกระทบของความสัมพันธ์การปรับปรุงและ depressive อาการในชุมชนตัวอย่างของผู้หญิง มี
ถูกเชื่อมโยงไม่ significant (Whitton et al., 2008) .
ที่ประเมินได้ดำเนินการทุกสัปดาห์ อย่างไรก็ตาม ที่
อาจไม่ได้รับอนุญาต sufficient เวลาระหว่างประเมิน
สำหรับตัวแปรเหล่านี้จะมีผลกันได้
3 การศึกษาปัจจุบันสร้างในงานวิจัยก่อนหน้านี้ที่มี
ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างความสัมพันธ์ระยะยาว
ปรับและ depressive อาการในช่วงปริกำเนิด
รอบระยะเวลา โดยตรวจสอบอาการวิตกกังวลเป็นอาการ depressive ได้ แม้ว่าจะมีแบบจำลองทฤษฎีน้อย
พัฒนา specifically อยู่วิตก และมีมนุษยสัมพันธ์
ทำงานทั่วไปและความสัมพันธ์ที่ทำงานโดยเฉพาะ ก็ได้รับการเสนอชื่อหลายที่ของที่มนุษยสัมพันธ์
และพัฒนารูปแบบความสัมพันธ์สำหรับภาวะซึมเศร้าอาจจะ
กับความสัมพันธ์อาจเกิดขึ้นระหว่างการทำงานความสัมพันธ์และความวิตกกังวล (Whisman &บีช 2010) มุมมองนี้ได้รับการสนับสนุน โดยงานวิจัยก่อนหน้านี้เกี่ยวข้องกับชุมชนตัวอย่าง ซึ่งได้แสดงการปรับปรุงชีวิตสมรสว่า
พร้อม (Whisman, 2007) และ prospectively (Overbeek
et al., 2006) เกี่ยวข้องกับโรควิตกกังวล และที่
วิตกอาการคาดการณ์ลดลงปรับปรุงสมรส
ช่วงเวลา (Dehle &มีร์ 2002) อย่างไรก็ตาม เราไม่มี
ตระหนักถึงความสัมพันธ์การปรับปรุงและความวิตกกังวลอาการระหว่างปริกำเนิดรอบระยะเวลาการวิจัยระยะยาวใด ๆ
ก็ดีโรคซึมเศร้านั้นมักจะก่อตั้ง
co เกิด มีความผิดปกติอื่น ๆ (เช่น Kessler et al., 2003),
โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาการวิตกกังวลและความผิดปกติ (สำหรับการล่า
ทบทวน ดู Watson, 2009) เนื่องจากราคาสูงของ
comorbidity เป็นไปได้ว่า มีพบความสัมพันธ์
ระหว่างทำงานที่สัมพันธ์และภาวะซึมเศร้าอาจ
เนื่องจากเงื่อนไขที่เกิดขึ้นร่วมกัน ผลจากงานวิจัยดำเนินการใน specificity ของความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้าและการทำงานความสัมพันธ์แนะนำว่า เมื่อ
การควบคุมสำหรับอาการวิตกกังวล ปรับปรุงสมรส
ยังมี significantly ที่เกี่ยวข้องกับ depressive
อาการ (Whisman, Uebelacker & Weinstock, 2004) .
อย่างไรก็ตาม เราจะไม่เกี่ยวข้องใด ๆ ระยะยาวศึกษาที่
มี specificity ของความสัมพันธ์ระหว่างประเมิน
สัมพันธ์ปรับปรุงและ depressive อาการกับ
อาการวิตกกังวล
ในที่สุด การศึกษาปัจจุบันสร้างในการศึกษาก่อนหน้านี้ที่มี
ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างความสัมพันธ์ระยะยาว
ปรับปรุงและ depressive อาการในระหว่างตั้งครรภ์ และ
ระยะหลังคลอด โดยเน้นกลุ่มผู้หญิงที่
สูงเสี่ยงโรคซึมเศร้าปริกำเนิด defined ในแง่ของการ
ประวัติโรคซึมเศร้าที่สำคัญ ความเสี่ยงของภาวะซึมเศร้าหลังคลอดอยู่สูงระหว่างผู้หญิงที่มีประวัติโรคซึมเศร้า,
กับประเมินตั้งแต่ 25% ถึง 50% (Alshuler เฮ็น &โคเฮน 1998) นักวิจัยพบความแตกต่าง
ในปัจจัยเสี่ยงที่สัมพันธ์กับ first เริ่มมีอาการและเกิด
ของภาวะซึมเศร้า (เช่น Stroud, Davila & Moyer, 2008) อย่างไรก็ตาม มีข้อยกเว้นบางอย่าง (เช่น Overbeek et al., 2006),
ทำงานความสัมพันธ์และภาวะซึมเศร้าส่วนใหญ่ศึกษา
ได้ไม่แตกต่างระหว่าง first อุบัติการณ์ของภาวะซึมเศร้าและโรคซึมเศร้าที่เกิดขึ้น จำกัดของเราอย่างกับผู้หญิงที่มีประวัติโรคซึมเศร้า เรามีความสามารถ
เพื่อจำกัดมุ่งเน้นการประเมินการเปลี่ยนแปลง (เช่น เกิดของ) อาการของโรคซึมเศร้าในผู้หญิงที่มีความเสี่ยง
และเลือกเน้นกลุ่มนี้สำคัญ
ผู้หญิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีรายงานว่าอาการหนักขนาดอิทธิพลตั้งแต่
. 35 - . 39 ( Beck , 1996 , 2001 ) อย่างไรก็ตาม มีการศึกษาน้อยกว่าที่ประเมิน
สมาคมในอนาคตระหว่างการทำงานความสัมพันธ์และ depression ในระหว่าง
ในครั้งนี้ การศึกษาที่ได้รับการดำเนินการให้
จนความสัมพันธ์การทำงานในระหว่างตั้งครรภ์มีความเกี่ยวข้องกับโอกาสมากขึ้นของภาวะซึมเศร้าหลังคลอด โดยวัดในแง่ของอาการโรคซึมเศร้า ( เช่น หลัง schirtzinger รุทซ์ , , , & widaman , 1995 ; milgrom et al . , 2008 ) และการวินิจฉัยโรคซึมเศร้า
( เช่น gotlib whiffen วอลเลซ &
, , ภูเขา , 1991 ) ; ยากจนความสัมพันธ์ทํางาน ต่อไปนี้
วันเกิดของเด็กยังถูกแสดงเพื่อทำนายการ
โรคซึมเศร้าในช่วงระยะเวลาหลังคลอด ( บอยซ์&
Hickey , 2005 ) การวิเคราะห์ปัจจัยเสี่ยงของภาวะซึมเศร้าหลังคลอด พบน้อย แต่นัย signi จึงไม่สามารถ
ลบสมาคมระหว่างการปรับความสัมพันธ์และ
เกิดภาวะซึมเศร้าหลังคลอด ( โอฮาร่า&สเวน

, 1996 )การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างและศึกษาก่อน
ที่สมาคมตามยาวระหว่าง
ปรับความสัมพันธ์และภาวะซึมเศร้าของหญิงในระยะปริกำเนิด
. กาจึงคอลลี่ การศึกษาวิจัย
ขยายได้หลายวิธี ก่อนการศึกษามากที่สุด

ได้ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างความสัมพันธ์การทำงาน และ ภาวะซึมเศร้าในระยะหลังคลอด อย่างไรก็ตาม ซึมเศร้าเกิดขึ้นบ่อยในระหว่างการตั้งครรภ์ในมารดาหลังคลอด ( อีแวนส์ et al . , 2001 ) และ
ได้ถูกแสดงเป็น ตัวแปรสำคัญของภาวะซึมเศร้าหลังคลอด
( milgrom et al . , 2008 ) แม้ว่าการปรับความสัมพันธ์
พบจะเกี่ยวข้องกับอาการของโรคซึมเศร้า
ในระหว่างตั้งครรภ์ เช่น escribe ` -
ตั้ง AGU อินฟราเรดgalarzo บารอนา Vilar & , กอนซาเลซ , artazcoz 2008 ) เรามี
ไม่ทราบใด ๆตามยาววิจัยที่มีการประเมิน

ปรับความสัมพันธ์ในอนาคตระหว่างสมาคมและอาการซึมเศร้าระหว่างตั้งครรภ์ .
2ในขณะที่การศึกษาก่อนหน้านี้ในความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่างการปรับความสัมพันธ์กับอาการซึมเศร้าในช่วงปริได้อาศัย betweensubjects วิเคราะห์เพื่อตรวจสอบผลตามยาว
ปัจจุบันศึกษาที่ใช้ในการวิเคราะห์เรื่อง ในวิชา
วิเคราะห์จึงตัดสินใจเดินทางไปประเมินรูปแบบการเปลี่ยนแปลงของตัวแปรแต่ละตัว แล้ว คาดว่าเรื่องระหว่าง
ภายในสมาคมการเปลี่ยนแปลงของตัวแปรเดียวและการเปลี่ยนแปลงในตัวแปรอื่น ๆ ,
ควบคุมวิถีของแต่ละตัวแปร ผลจากการใช้วิธีการเหล่านี้ในการศึกษาก่อน

ตัวอย่าง พบว่า ชุมชนมีการเปลี่ยนแปลงในการปรับปรุงความสัมพันธ์และการเปลี่ยนแปลงในอาการของโรคซึมเศร้า covary

ภายในบุคคล บางครั้งการปรับความสัมพันธ์ของแต่ละคนเป็น
ต่ํากว่าปกติที่แต่ละตัวของภาวะซึมเศร้า
มีแนวโน้มที่จะสูงขึ้น ( เช่น ดาวิลาคาร์นีย์ , ฮอลล์ , &แบรดเบอร์รี่ ,
2003 ; คาร์นีย์ , 2001 ; ไวท , สแตนเลย์ , markman & baucom , 2551 ) นอกจากนี้ เพื่อศึกษาว่า การเปลี่ยนแปลงการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ก่อน

หรือถ้าการเปลี่ยนแปลงในอาการของโรคซึมเศร้าอาการซึมเศร้านำหน้า
การปรับความสัมพันธ์สัมพันธ์ชั่วคราวระหว่างตัวแปรสามารถตรวจสอบเวลาการเดินทาง
โดยทำการวิเคราะห์ข้อมูล ในหนึ่งในผลการศึกษาที่ประเมิน
เวลาล้าหลัง ผลกระทบของความสัมพันธ์การปรับและอาการของโรคซึมเศร้าในชุมชนตัวอย่างของผู้หญิงมี
ไม่มี signi จึงไม่สามารถสมาคม ( ไวท et al . , 2008 ) .
อย่างไรก็ตาม การประเมินจำนวนรายสัปดาห์ซึ่ง
ไม่อาจยอมให้ซุฟจึง cient เวลาระหว่างการประเมิน
สำหรับตัวแปรเหล่านี้มีผลต่อกันและกัน .
3 การศึกษาในปัจจุบันสร้างวิจัยที่มี
ประเมินสมาคมระยะยาวระหว่างการปรับความสัมพันธ์
และ ภาวะซึมเศร้าในระยะปริ
โดยตรวจสอบอาการวิตกกังวล รวมทั้งอาการโรคซึมเศร้า แม้ว่าจะมีไม่กี่รุ่น
ทฤษฎีพัฒนากาจึงคอลลี่ที่อยู่ความกังวลและการทำงานระหว่างบุคคลทั่วไปและความสัมพันธ์ในการทำงาน
โดยเฉพาะก็มีการเสนอว่า จำนวนมากของบุคคล และพัฒนาความสัมพันธ์แบบ

depression อาจใช้กับสมาคมที่อาจเกิดขึ้นระหว่างการทำงานความสัมพันธ์และความวิตกกังวล ( whisman &ชายหาด , 2010 )มุมมองนี้ได้รับการสนับสนุนโดยการวิจัยก่อนที่เกี่ยวข้องกับตัวอย่างชุมชน ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามีการปรับพอดี (
whisman , 2007 ) และการ ( overbeek
et al . , 2006 ) ที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติของความวิตกกังวลและอาการวิตกกังวลลดลง

ทำนายปรับสถานภาพตลอดเวลา ( dehle &ไวส์ , 2002 ) อย่างไรก็ตาม เราไม่ได้
ทราบว่ามีการวิจัยระยะยาวในการปรับปรุงความสัมพันธ์และอาการวิตกกังวลในช่วงปริ .
นอกจากนี้ยังก่อตั้ง depression มักจะ
Co เกิดขึ้นกับโรคอื่นๆ เช่น เคสเลอร์ et al . , 2003 ) ,
โดยเฉพาะอย่างยิ่งความวิตกกังวลอาการและความผิดปกติ ( ล่าสุด
รีวิว เห็น วัตสัน , 2009 ) เพราะของเหล่านี้สูงอัตรา
กฤษณา ,มันเป็นไปได้ว่า สังเกต สมาคม
ระหว่างหน้าที่ความสัมพันธ์และภาวะซึมเศร้าอาจ
เนื่องจาก CO ที่เกิดขึ้นเงื่อนไข ผลจากการวิจัยดำเนินการในกาจึงเมืองของสมาคมระหว่างการทำงานความสัมพันธ์และภาวะซึมเศร้า ชี้ให้เห็นว่า เมื่อควบคุมอาการของความวิตกกังวล

, ปรับสถานภาพยังคงเป็น signi จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อเกี่ยวข้องกับโรคซึมเศร้า
อาการ ( whisman uebelacker , & Weinstock , 2004 ) .
แต่เราไม่ทราบใด ๆและการศึกษาที่
ได้ประเมินกาจึงเมืองของสมาคมและปรับความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้ากับ


อาการวิตกกังวล และการศึกษาในปัจจุบันสร้างการศึกษาก่อนว่ามี
ประเมินสมาคมระยะยาวระหว่าง ความสัมพันธ์
การปรับตัวและภาวะซึมเศร้าในระยะตั้งครรภ์และหลังคลอด โดยเน้น

กลุ่มของผู้หญิงที่ความเสี่ยงสูงสำหรับปริซึม เดอ ถ่ายทอดลงในแง่ของ
ประวัติโรคซึมเศร้า . ความเสี่ยงของภาวะซึมเศร้าหลังคลอดสูงของผู้หญิงที่มีประวัติของภาวะซึมเศร้า ,
กับประมาณการตั้งแต่ 25% ถึง 50% ( alshuler เฮนดริก&โคเฮน , 1998 ) นักวิจัยได้พบความแตกต่าง
ปัจจัยความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการเกิดขึ้นจึงตัดสินใจเดินทางกับ
หดหู่ใจ ( เช่น โตน ดาวิล่า , &มอยเออร์ , 2551 ) อย่างไรก็ตาม มีข้อยกเว้นบาง ( เช่น overbeek et al . , 2006 )
การศึกษาส่วนใหญ่ในการทำงานความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้า
มีไม่แตกต่างระหว่างจึงตัดสินใจเดินทางเกิดภาวะซึมเศร้าและเกิดภาวะซึมเศร้า โดยการ จำกัด ตัวอย่างของผู้หญิงที่มีประวัติของภาวะซึมเศร้าเราสามารถ
แคบโฟกัสของเราเพื่อประเมินการเปลี่ยนแปลง ( เช่น การเกิดขึ้นของอาการของภาวะซึมเศร้าในผู้หญิง ) เสี่ยง
และเลือกโฟกัสในกลุ่มนี้ที่สำคัญของ
ผู้หญิง