I wake. It's Friday morning, seven

I wake. It's Friday morning, seven o'clock sharp. Punctuality – it's key. I slip out from
under my covers and turn on the shower. Everyone gets three minutes programmed exactly, so I hop in and clean myself as quickly as I can, the smell of plain, white soap engulfing me. I towel off and put on my outfit for the day: a slim-fitting grey pantsuit and a pair of rose-coloured ballet flats. Sometimes I miss the feel of a nice pair of structured pumps under my feet. The power a pair of shoes can give one – I miss it, despite the blisters and aches. Our government banned them several years ago. They felt them to be an unnecessary burden to working women. They wanted us to be able to keep up with the men, so it's been flats ever since. I walk into my kitchen to eat a quick breakfast before I head off to work: a bowl of porridge with berries and a sprinkling of dark chocolate over top – a nutritious bowl to start my day. Women are required to have a small amount of dark chocolate each day. Scientists have proven that it makes us happier; our government wants us to be happy and healthy. I was pretty pleased with this law when it first came into play, but you'd be surprised by how quickly chocolate can lose its appeal after a time, especially when you have no choice in eating it. I take a quick look in the mirror beside my front door before I head out. I stare at my face: it's not beautiful or eye-catching, but pretty enough with the lack of make-up. If I look closely, I can start to see tiny lines sprouting from the corners of my eyes and the odd grey hairs sprinkled throughout my long brunette hair. Nothing I can do about either. We consider it unfair to try and hide our aging. Some of us have more money than others to slow down the process, so now none of us can. We are taught to embrace our age – it shows wisdom and a life lived. We should be proud and not try to hide it. I grab my compact purse and head out the door.
I take the bus into work. In the big cities, cars for individual use are not permitted unless you are a very important person. Instead, we use subways and buses to cut down on our greenhouse gas emissions. Details. That's our country's new motto. Details. Success and prosperity are a result of remembering the details. So far, it seems like this has proven true. We are slowly, but surely, digging ourselves out of the pits our past government dug for us. I sit down next to an older lady. She smiles at me and compliments my shoes. I don't miss my car much.
My stop startles me. I'm still getting used to how efficient traffic moves with fewer vehicles on the road. I say good-bye to the lady, wishing her a good day, and step off the bus. I stop and look up at the building in front of me: Headquarters. Every time I look at it, it takes my breath away. Tall, sleek, window-covered, daunting even, but inviting at the same time. There's a statue out front I like sitting at during my lunch break. It's in the shape of a globe with women from all over the world united holding hands, smiling, on top of Earth. At the base it reads, "TOGETHER WE ARE STRONGER. TOGETHER WE CHANGE THE WORLD."


I enter through the lobby's big brass doors. They're still just as heavy as the first day I walked through them. We don't believe in doormen. We are strong enough to do things for ourselves, no matter what the task. The lobby is bustling with women headed in every direction, most going toward the elevators at the back. I head for the line passing quickly through security. I greet the women I know and smile to those I don't. Once I get into the elevator, I press the bottom for the top floor. Many women look at me with jealous eyes. Quickly though, they alter their faces. Jealousy is not a characteristic we favour. It doesn't lead to anything productive and it is not attractive.
I step out onto the top floor and see fresh flowers on the secretary's desk. We like surrounding ourselves with beautiful things. It inspires us to do great work. I pass through another security station. We don't really need to have it, but there will always be people who want to cause other people harm, especially those more powerful than them. There's nothing we can do about that no matter how hard we try.
I enter the office room. There are thirty seats around a big round table. The room is painted light blue, like a robin's egg – a peaceful colour. I grab a tea from the side of the room. I take it black. Too much sugar makes the brain rot. Nine o'clock arrives and all of the women are seated with their notepads out and pens at the ready. Remember: punctuality is key. The meeting progresses smoothly as I watch from the sidelines. The leader, a normal looking middle-aged woman, controls the meeting, but everyone's input, old and young, is heard and respected equally. It's better if one person doesn't have all the power. They discuss everything from the environment to global affairs to the toilet paper in the bathroom. Decisions are made, voices aren't raised, and the meeting concludes within the hour. The women disperse to their separate offices with smiles on their faces and friendly chatting amongst them. I follow the leader out, hand her a tea, and walk beside her to her office. She has more power than me, but she lets me walk with her and talk openly and honestly to her, while giving me a detailed, ordered list of tasks I am to complete today. I think she values my opinions and ideas even though I'm only her assistant. I want to be her someday. Someday I will. Anything is possible for women now.
Sometimes I feel bad that men, so far as I can predict, won't hold power again, at least in my lifetime. Other times I don't. They were doing a rubbish job for years. Yes, we survived, but the state we took over in was dismal. But it's getting better now, everyone can see that, even the men. Maybe once poverty, war, and pollution are gone forever we'll let them come back slowly. For now, we are happy. Countries that were at war are uniting in peace. More and more are being controlled by only women. We've banded together like a true sisterhood of sorts, instead of always putting each other down, judging one another, and trying so hard to be people we aren't. There are more women than men after all; it's only logical that we have the majority of the power.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันตื่น วันศุกร์เช้า เจ็ดโมงคมได้ Punctuality – เป็นคีย์ ผมจัดส่งออกจากภายใต้หน้ากากของฉันเปิดห้อง ทุกคนได้รับโปรแกรมทุกประการ ดังนั้นฉันกระโดดใน และทำความสะอาดตัวเองเป็นอย่างที่ฉันสามารถ กลิ่นล้วน ขาวสบู่โต่งฉันสามนาที ผมผ้าขนหนูออก และใส่ชุดของฉันสำหรับวัน: เหมาะสมบางเทา pantsuit และคู่ของแฟลตบัลเล่ต์สีกุหลาบ บางครั้งคิดถึงความรู้สึกของคู่ที่ดีของโครงสร้างปั๊มภายใต้เท้าของฉัน อำนาจคู่ของรองเท้าสามารถทำ – คิด แม้ มีแผลและปวด รัฐบาลของเราห้ามพวกเขาหลายปีที่ผ่านมา พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาจะ มีภาระที่ไม่จำเป็นกับผู้หญิงทำงาน พวกเขาต้องการเราสามารถติดตามคน ดังนั้นมันมีแฟลตนับตั้งแต่ ฉันเดินเข้าไปในห้องครัวของฉันกินอาหารเช้าอย่างรวดเร็วก่อนที่ฉันมุ่งหน้าไปทำงาน: ชามโจ๊กครบและเมื่อเป็นช็อกโกแล็ตเข้มกว่าด้านบน – ชามมีคุณค่าทางโภชนาการเพื่อเริ่มต้นวันของฉัน ผู้หญิงจะต้องมีจำนวนช็อกโกแล็ตเข้มเล็กน้อยแต่ละวัน นักวิทยาศาสตร์ได้พิสูจน์แล้วว่า มันทำให้เรามีความสุข รัฐบาลของเราต้องเป็นความสุข และมีสุขภาพดี ผมสวยปิ๊งกฎหมายนี้เมื่อก่อนมาเข้าเล่น แต่คุณจะประหลาดใจ โดยความเร็วช็อกโกแลตสามารถสูญเสียอุทธรณ์ของหลังเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณมีไม่มีทางเลือกในการกิน ผมคร่าว ๆ ในกระจกด้านข้างประตูหน้าของฉันก่อนที่ฉันมุ่งหน้าออก ผมมองใบหน้าของฉัน: มันไม่สวยงาม หรือสะดุด ตา แต่พอขาดการแต่งหน้าสวย ถ้าใกล้ชิดดู ฉันสามารถเริ่มเห็นเส้นเล็ก ๆ งอกจากมุมของตา และเส้นผมสีเทาคี่โรยตลอดผมจึงคล้ำ อะไรทำเกี่ยวกับการ เราให้พิจารณาธรรม และพยายามซ่อนอายุของเรา เรามีเงินมากกว่าคนอื่นชะลอการ ตอนนี้เราไม่สามารถ เราถูกสอนมาสวมกอดเราอายุ– จะแสดงภูมิปัญญา และเป็นชีวิต เราควรจะภูมิใจ และไม่พยายามที่จะซ่อนมัน ผมคว้ากระเป๋าเงินขนาดเล็กและหัวออกจากประตูของฉัน ฉันขึ้นรถไปทำงาน ในเมืองใหญ่ รถยนต์ใช้แต่ละไม่ได้เว้นแต่คุณเป็นคนสำคัญมาก แทน เราใช้ subways และรถโดยสารเพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของเรา รายละเอียดการ ที่เป็นคำขวัญใหม่ของประเทศ รายละเอียดการ ความสำเร็จและความเจริญรุ่งเรืองเป็นผลของการจดจำข้อมูล เพื่อห่างไกล เหมือนเช่นนี้ได้พิสูจน์ความจริง เราจะช้า แต่ย่อม ขุดตัวเองออกจากหลุมรัฐบาลของเราผ่านมาขุดให้เรา ผมนั่งลงข้างสตรีเก่า เธอยิ้มที่ฉัน และชมเชยรองเท้าของฉัน ฉันไม่พลาดรถมาก หยุดของฉัน startles ฉัน ฉันยังคงได้คุ้นเคยกับประสิทธิภาพการจราจรย้ายคันน้อยลงบนท้องถนน บอกลาเพื่อผู้หญิง ปรารถนาเธอวันดี และก้าวออกจากรถ ผมหยุด และหาที่อาคารด้านหน้าของฉัน: สำนักงานใหญ่ ทุกครั้งที่ขอดูได้ ใช้ลมหายใจของฉันไป สูง เงา หน้าต่างครอบ คลุม ยุ่งยากแม้แต่ แต่พักในเวลาเดียวกัน มีรูปปั้นครับชอบนั่งที่ระหว่างหยุดพักกลางวันของฉัน มันในรูปร่างของโลกมีผู้หญิงจากทั่วโลกที่สหรัฐถือมือ ยิ้ม บนโลก ที่ฐาน จะอ่าน "กันได้ STRONGER กันเราเปลี่ยนแปลงโลก" ฉันใส่ผ่านประตูทองเหลืองใหญ่ล็อบบี้ พวกเขากำลังยังคงเพียงอย่างหนักเป็นวันแรกที่ฉันเดินผ่านไป เราไม่เชื่อในอ่าง แข็งแรงพอที่จะทำสิ่งที่ตนเอง ไม่ว่างานใดได้ ล็อบบี้จะพลุกพล่านไป ด้วยผู้หญิงที่มุ่งหน้าไปในทุกทิศทุกทาง มากที่สุดไปต่อลิฟท์ที่ด้านหลัง ฉันหัวบรรทัดอย่างรวดเร็วผ่านความปลอดภัย ผมทักทายผู้หญิงฉันรู้ และรอยยิ้มที่ฉันไม่ เมื่อฉันได้รับในลิฟต์ ฉันกดด้านล่างสำหรับชั้น ผู้หญิงหลายคนมองที่ผม ด้วยสายตาอิจฉา อย่างรวดเร็วแม้ว่า พวกเขาเปลี่ยนแปลงใบหน้าของพวกเขา พระไม่ได้เป็นลักษณะที่เราโปรดปราน มันไม่ทำอะไรที่มีประสิทธิภาพ และไม่น่าสนใจ ฉันก้าวออกไปยังชั้นบนสุด และเห็นดอกไม้บนโต๊ะของเลขานุการ เราชอบสภาพแวดล้อมของตนเองกับสิ่งสวยงาม ได้แรงบันดาลใจให้ทำงานดี ฉันผ่านสถานีความปลอดภัยอื่น จริง ๆ เราไม่จำเป็นต้องมี ได้เสมอจะมีคนที่ต้องการทำให้คนอื่นทำร้าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีพลังมากกว่าพวกเขา ไม่มีสิ่งใดที่เราทำว่าไม่ยากเราลอง ฉันใส่ห้องสำนักงาน มี 30 ที่นั่งรอบโต๊ะกลมใหญ่ ทาสีห้องสี เช่นไข่ของโรบิน – สีที่สงบ ฉันคว้าชาจากด้านของห้อง ฉันใช้เวลาสีดำ น้ำตาลมากเกินไปทำให้สมองเน่า เก้าโมงมาถึง และทั้งหมดของผู้หญิงจะนั่ง มีสื่อออกและปากกาที่พร้อม จำ: punctuality เป็นสำคัญ การประชุมคืบได้อย่างราบรื่น ตามที่ผมดูจาก sidelines ผู้นำ ผู้หญิงวัยกลางคนมองปกติ ประชุม แต่ทุกคนจะเข้าควบคุม เก่า และหนุ่ม สาว ได้ยิน และยอมรับอย่างเท่าเทียมกัน มันจะดีกว่าถ้าคนที่ไม่มีพลังงาน พวกเขาพูดคุยทุกอย่างจากสิ่งแวดล้อมเพื่อกิจการสากลกับกระดาษชำระในห้องน้ำ ตัดสินใจ เสียงไม่ขึ้น และการประชุมสรุปภายในชั่วโมง ผู้หญิงกระจายงานแยกจากกันด้วยรอยยิ้มบนหน้าและการสนทนาหมู่พวกเขาเป็นมิตรของพวกเขา ผมทำตามผู้นำออก มือเธอเครื่อง และเดินข้างเธอไปยังสำนักงานของเธอ เธอมีพลังงานมากกว่าฉัน แต่เธอช่วยให้ฉันเดินไปกับเธอ และพูดคุยอย่างเปิดเผย และยุติธรรมกับเธอ ให้ฉันรายละเอียด สั่งงานที่ฉันทำวันนี้ ผมคิดว่า เธอค่าความคิดเห็นและความคิดของฉันแม้ว่าฉันเป็นเพียงผู้ช่วยของเธอ อยากให้เธอสักวันหนึ่ง จะสักวันหนึ่ง อะไรก็ได้สำหรับผู้หญิงตอนนี้ บางครั้งฉันรู้สึกดีที่ผู้ชาย ตราบใดที่ฉันสามารถทำนาย ไม่เก็บพลังงานอีก น้อยในชีวิตของฉัน บางครั้งฉันไม่ พวกเขาได้ทำงานขยะปี ใช่ เรารอดชีวิต แต่เราเอาไปในรัฐได้แค่ แต่มันเริ่มดีขึ้นตอนนี้ ทุกคนสามารถดูที่ คน บางทีเมื่อความยากจน สงคราม และมลภาวะ ไปตลอด เราจะปล่อยให้พวกเขากลับมาช้า สำหรับตอนนี้ เรามีความสุข ประเทศที่อยู่ในสงครามถูกรวบในสันติภาพ มากขึ้นจะถูกควบคุม โดยเฉพาะผู้หญิง เราได้แถบด้วยกันเช่น sisterhood จริงประเภท แทนเสมอกันวางลง ตัดสินกัน และพยายามที่ ยากเพื่อให้ คนเราไม่ หลังจากทั้งหมด มีหญิงมากกว่าผู้ชาย ก็เท่าที่เรามีส่วนใหญ่พลังตรรกะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันตื่น มันเป็นเช้าวันศุกร์ 7:00 คมชัด การตรงต่อเวลา - มันสำคัญ ผมลื่นออกจาก
ภายใต้ครอบคลุมของฉันและเปิดห้องอาบน้ำฝักบัว ทุกคนได้รับสามนาทีโปรแกรมว่าดังนั้นฉันกระโดดในและทำความสะอาดตัวเองให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้กลิ่นของธรรมดาสบู่สีขาวกลืนฉัน ผมผ้าขนหนูออกและใส่ในเครื่องแต่งกายของฉันสำหรับวันที่: สีเทาบางกระชับ pantsuit และคู่ของแฟลตบัลเล่ต์สีกุหลาบ บางครั้งฉันคิดถึงความรู้สึกของคู่ที่ดีของปั๊มโครงสร้างภายใต้เท้าของฉัน อำนาจรองเท้าสามารถให้หนึ่ง - ฉันคิดถึงมันแม้จะมีแผลและอาการปวดเมื่อย รัฐบาลของเราห้ามพวกเขาเป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมา พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาเป็นภาระที่ไม่จำเป็นให้กับผู้หญิงที่ทำงาน พวกเขาอยากให้เราสามารถที่จะให้ทันกับผู้ชายเพื่อจะได้รับนับตั้งแต่แฟลต ฉันเดินเข้าไปในห้องครัวของฉันที่จะกินอาหารเช้าอย่างรวดเร็วก่อนที่ผมจะเดินไปที่ทำงาน: ชามโจ๊กกับผลเบอร์รี่และโรยช็อคโกแลตกว่าด้านบน - ชามมีคุณค่าทางโภชนาการที่จะเริ่มต้นวันของฉัน ผู้หญิงจะต้องมีจำนวนเล็ก ๆ ของช็อคโกแลตในแต่ละวัน นักวิทยาศาสตร์ได้พิสูจน์แล้วว่ามันทำให้เรามีความสุข; รัฐบาลของเราต้องการให้เรามีความสุขและมีสุขภาพดี ผมยินดีสวยด้วยกฎหมายนี้เมื่อแรกเข้ามาเล่น แต่คุณต้องการจะประหลาดใจโดยวิธีการอย่างรวดเร็วช็อคโกแลตสามารถสูญเสียอุทธรณ์หลังจากเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณไม่มีทางเลือกในการรับประทานอาหารมัน ฉันใช้เวลาดูอย่างรวดเร็วในกระจกข้างประตูหน้าบ้านฉันก่อนที่ฉันจะออกหัว ฉันจ้องมองที่ใบหน้าของฉัน: มันไม่ได้สวยงามหรือสะดุดตา แต่สวยพอกับการขาดของการแต่งหน้า ถ้าผมมองอย่างใกล้ชิดผมสามารถเริ่มต้นที่จะเห็นเส้นเล็ก ๆ งอกออกมาจากมุมของตาของฉันและขนสีเทาแปลกโรยตลอดผมสีน้ำตาลยาวของฉัน ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้เกี่ยวกับอย่างใดอย่างหนึ่ง เราคิดว่ามันไม่ยุติธรรมที่จะลองและซ่อนริ้วรอยของเรา บางส่วนของเรามีเงินมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ ที่จะชะลอตัวลงกระบวนการดังนั้นตอนนี้ไม่มีเราสามารถ เราได้รับการสอนที่จะโอบกอดอายุของเรา - มันแสดงให้เห็นถึงภูมิปัญญาและชีวิตอาศัยอยู่ เราควรจะภาคภูมิใจและไม่พยายามที่จะซ่อนมัน ผมคว้ากระเป๋าขนาดกะทัดรัดของฉันและมุ่งหน้าออกประตู.
ผมขึ้นรถบัสในการทำงาน ในเมืองใหญ่, รถยนต์สำหรับการใช้งานของแต่ละบุคคลไม่ได้รับอนุญาตนอกจากคุณจะเป็นคนที่สำคัญมาก แต่เราใช้รถไฟใต้ดินและรถโดยสารเพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของเรา รายละเอียด นั่นคือคำขวัญใหม่ของประเทศของเรา รายละเอียด ที่ประสบความสำเร็จและความเจริญรุ่งเรืองเป็นผลมาจากความทรงจำรายละเอียด จนถึงขณะนี้ก็ดูเหมือนว่านี้ได้รับการพิสูจน์ความจริง เราจะช้า แต่แน่นอนขุดตัวเองออกมาจากหลุมของรัฐบาลที่ผ่านมาของเราขุดสำหรับเรา ฉันนั่งลงถัดจากผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า เธอยิ้มมาที่ผมและชมเชยรองเท้าของฉัน ผมไม่พลาดรถของฉันมาก.
หยุดของฉันฉัน startles ฉันยังคงรับใช้วิธีการที่มีประสิทธิภาพการจราจรเคลื่อนที่ไปพร้อมกับยานพาหนะบนท้องถนนน้อยลง ผมพูดดีลาก่อนที่ผู้หญิงอยากให้เธอเป็นวันที่ดีและก้าวออกจากรถ ฉันหยุดและมองขึ้นไปบนอาคารด้านหน้าของฉัน: สำนักงานใหญ่ ทุกครั้งที่ผมมองมันทุกคนก็ใช้ลมหายใจของฉันไป สูงเงา, หน้าต่างครอบคลุมที่น่ากลัวแม้กระทั่ง แต่เชิญในเวลาเดียวกัน มีรูปปั้นออกด้านหน้าเป็นผมชอบนั่งอยู่ที่ช่วงพักกลางวันของฉัน มันอยู่ในรูปทรงของโลกกับผู้หญิงจากทั่วทุกมุมโลกประเทศจับมือยิ้มอยู่ด้านบนของโลก ที่ฐานมันอ่าน "ร่วมกันเรามีความแข็งแรง. ร่วมกันเราเปลี่ยนโลก." ฉันป้อนผ่านล็อบบี้ของประตูทองเหลืองขนาดใหญ่ พวกเขายังคงเป็นเพียงเป็นหนักเป็นวันแรกที่ผมเดินผ่านพวกเขา เราไม่เชื่อใน doormen เรามีความแข็งแรงพอที่จะทำสิ่งที่ตัวเองไม่ว่าสิ่งที่งาน ล็อบบี้จะคึกคักกับผู้หญิงที่มุ่งหน้าไปในทิศทางที่ทุกคนส่วนใหญ่จะไปทางลิฟท์ที่ด้านหลัง ฉันมุ่งหน้าผ่านสายได้อย่างรวดเร็วผ่านการรักษาความปลอดภัย ฉันทักทายผู้หญิงฉันรู้และรอยยิ้มให้กับผู้ที่ฉันทำไม่ได้ เมื่อฉันได้รับในลิฟท์ที่ผมกดปุ่มด้านล่างสำหรับชั้นบนสุด ผู้หญิงหลายคนมองมาที่ผมด้วยสายตาอิจฉา ได้อย่างรวดเร็วแม้ว่าพวกเขาเปลี่ยนใบหน้าของพวกเขา ความหึงหวงไม่ได้เป็นลักษณะที่เราชอบ มันไม่ได้นำไปสู่การผลิตและอะไรมันไม่ได้เป็นที่น่าสนใจ. ขั้นตอนที่ฉันออกไปยังชั้นบนสุดและดูดอกไม้สดบนโต๊ะทำงานของเลขานุการ เราชอบที่ล้อมรอบตัวเองกับสิ่งที่สวยงาม มันเป็นแรงบันดาลใจให้เราทำผลงานที่ดี ผมผ่านการรักษาความปลอดภัยสถานีอื่น เราไม่ได้จริงๆต้องมีมัน แต่มีจะเป็นคนที่ต้องการที่จะทำให้เกิดอันตรายต่อคนอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าพวกเขา มีอะไรที่เราสามารถทำได้เกี่ยวกับที่ไม่ว่าเราพยายามอย่างหนักเป็น. ฉันเข้ามาในห้องสำนักงาน มีสามสิบที่นั่งรอบโต๊ะกลมขนาดใหญ่ ห้องทาสีฟ้าอ่อนเช่นไข่ของโรบิน - สีที่เงียบสงบ ฉันคว้าชาจากด้านข้างของห้องพัก ฉันจะเอามันสีดำ น้ำตาลมากเกินไปทำให้เน่าสมอง เก้าโมงเช้ามาถึงและทั้งหมดของผู้หญิงที่กำลังนั่งอยู่กับ notepads ของพวกเขาออกและปากกาที่พร้อม โปรดจำไว้ว่าตรงต่อเวลาเป็นกุญแจสำคัญ การประชุมดำเนินไปได้อย่างราบรื่นที่สุดเท่าที่ผมดูจากข้างสนาม ผู้นำปกติมองหญิงวัยกลางคนควบคุมการประชุม แต่การป้อนข้อมูลของทุกคนเก่าและหนุ่มสาวที่จะได้ยินและเป็นที่เคารพอย่างเท่าเทียมกัน มันจะดีกว่าถ้าคนคนหนึ่งที่ไม่ได้มีอำนาจ พวกเขาพูดคุยทุกอย่างจากสภาพแวดล้อมในกิจการทั่วโลกเพื่อกระดาษชำระในห้องน้ำ การตัดสินใจจะทำเสียงไม่ได้ยกขึ้นและการประชุมสรุปภายในหนึ่งชั่วโมง ผู้หญิงแยกย้ายกันไปยังสำนักงานที่แยกจากกันของพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาและเป็นมิตรพูดคุยในหมู่พวกเขา ผมทำตามผู้นำออกมือของเธอชาเดินเคียงข้างเธอไปที่ห้องทำงานของเธอ เธอมีพลังงานมากขึ้นกว่าฉัน แต่เธอช่วยให้ฉันเดินไปกับเธอและพูดคุยอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมากับเธอในขณะที่ให้ฉันรายละเอียดรายการสั่งซื้อของงานผมที่จะเสร็จสมบูรณ์ในวันนี้ ฉันคิดว่าเธอเห็นคุณค่าของความคิดเห็นและความคิดของฉันแม้ว่าฉันเพียงผู้ช่วยของเธอ ฉันต้องการที่จะสักวันหนึ่งเธอ สักวันหนึ่งผมจะ สิ่งใดที่เป็นไปได้สำหรับผู้หญิงในขณะนี้. บางครั้งฉันรู้สึกไม่ดีว่าผู้ชายดังนั้นเท่าที่ฉันสามารถคาดการณ์จะไม่ถืออำนาจอีกครั้งอย่างน้อยในชีวิตของฉัน ครั้งอื่น ๆ ที่ฉันทำไม่ได้ พวกเขาได้รับการทำงานของขยะมานานหลายปี ใช่เรารอด แต่รัฐที่เราเข้ามาในเป็นอึมครึม แต่มันก็เริ่มดีขึ้นในขณะนี้ทุกคนจะเห็นว่าแม้คน อาจจะครั้งยากจนสงครามและมลพิษทางไปตลอดกาลเราจะปล่อยให้พวกเขากลับมาอย่างช้าๆ สำหรับตอนนี้เรามีความสุข ประเทศที่กำลังทำสงครามจะรวมกันอยู่ในความสงบ มากขึ้นและมีการควบคุมโดยผู้หญิงเท่านั้น เราได้รวมตัวกันเหมือนพี่น้องที่แท้จริงของแปลก ๆ แทนเสมอกันวางลงตัดสินคนอื่นและพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะเป็นคนที่เราไม่ได้ มีผู้หญิงมากกว่าผู้ชายหลังจากทั้งหมดคือ มันเป็นเหตุผลเดียวที่เรามีส่วนใหญ่ของการใช้พลังงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมตื่น มันเป็นเช้าวันศุกร์ 7 โมงตรง ตรงต่อเวลา–มันคือกุญแจสำคัญ ฉันออกมาจากใต้ผ้าห่มของฉัน
และเปิดฝักบัว ทุกคนได้รับสามนาทีโปรแกรมแน่นอน ดังนั้นผมจะกระโดดในและทำความสะอาดตัวเองให้เร็วที่สุดเท่าที่ฉันสามารถ กลิ่นสบู่ธรรมดา สีขาวกลืนกินฉัน ผมเช็ดออกและใส่ชุดของฉันสำหรับวัน : เพรียวกระชับชุดสูทสีเทาและคู่ของกุหลาบสีแฟลตบัลเล่ต์ .บางครั้งฉันคิดถึงความรู้สึกของคู่มีปั๊มอยู่ใต้เท้าของฉัน พลังคู่ของรองเท้าสามารถให้หนึ่งที ฉันคิดถึงมัน , แม้จะมีแผลและเจ็บปวด รัฐบาลของเราห้ามไว้ เมื่อหลายปีก่อน พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาเป็น ภาระที่ไม่จำเป็นเพื่อผู้หญิงทำงาน พวกเขาต้องการให้เราสามารถที่จะให้ทันกับผู้ชาย ดังนั้นมันเป็นแฟลตตั้งแต่นั้นมาผมเดินเข้าไปในครัวเพื่อกินอาหารเช้าอย่างรวดเร็ว ก่อนไปทำงาน : ชามข้าวต้มกับผลเบอร์รี่และโรยช็อกโกแลตเข้มกว่าด้านบนและชามมีคุณค่าทางโภชนาการในการเริ่มต้นวันของฉัน ผู้หญิงจะต้องมีจำนวนเล็ก ๆของช็อคโกแลตเข้มในแต่ละวัน นักวิทยาศาสตร์ได้พิสูจน์แล้วว่ามันทำให้เรามีความสุข ; รัฐบาลของเราต้องการให้เรา มีความสุข และสุขภาพแข็งแรงผมค่อนข้างพอใจกับกฎหมายฉบับนี้ เมื่อลงเล่นมาก่อน แต่คุณอาจจะประหลาดใจโดยวิธีการอย่างรวดเร็วช็อกโกแลตสามารถสูญเสียการอุทธรณ์ของมันในเวลาต่อมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณมีทางเลือกในการกินมัน ผมใช้ดูอย่างรวดเร็วในกระจกอยู่หน้าประตู ก่อนที่จะออกหัว ฉันจ้องหน้าของฉันมันไม่ได้สวยงาม หรือหวือหวา แต่ก็เพียงพอกับการแต่งหน้า ถ้าดูใกล้ๆแล้วผมเริ่มเห็นเส้นเล็ก ๆงอกจากมุมของตาของฉันและแปลกขนสีเทาโรยตลอดผมสีน้ำตาลยาวของฉัน ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้เกี่ยวกับเหมือนกัน เราคิดว่ามันไม่ยุติธรรม และพยายามซ่อนอายุของเรา บางคนมีเงินมากกว่าคนอื่น ๆที่จะชะลอตัวลงกระบวนการ ดังนั้นตอนนี้พวกเราสามารถ เราถูกสอนให้ยอมรับอายุของเราซึ่งแสดงภูมิปัญญาและชีวิต .เราควรจะภูมิใจ และไม่พยายามที่จะซ่อนมัน ฉันคว้ากระเป๋าขนาดกะทัดรัดและหัวของฉันออกจากประตู
ผมนั่งรถเมล์ไปทำงาน ในเมืองใหญ่ , รถสำหรับใช้ส่วนบุคคลไม่ได้รับอนุญาตเว้นแต่คุณจะเป็นคนที่สำคัญมาก ๆ แต่เราใช้รถไฟใต้ดินและรถโดยสาร เพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของเรา รายละเอียด นั่นเป็นคำขวัญใหม่ของประเทศเรา รายละเอียดความสำเร็จและความเจริญรุ่งเรืองเป็นผลของการจดรายละเอียด ดังนั้นตอนนี้ มันดูเหมือนว่า นี้ได้พิสูจน์แล้วว่าจริง เราช้า แต่แน่นอน ขุดตัวเองออกมาจากหลุม รัฐบาลที่ผ่านมาของเราขุดเพื่อเรา ผมนั่งติดกับผู้หญิงแก่ๆ เธอยิ้มให้ผม และชมเชยรองเท้าของฉัน ผมไม่คิดถึงรถมาก .
ฉันหยุดรบกวนฉันผมเริ่มชินกับวิธีที่มีประสิทธิภาพการจราจรเคลื่อนตัวน้อยกว่ายานพาหนะบนถนน ฉันบอกลาหญิงสาว หวังให้เธอมีความสุข และก้าวลงจากรถ ฉันหยุดและมองขึ้นไปที่ตึกหน้าชั้น : สำนักงานใหญ่ ทุกๆครั้งที่ฉันมองมัน มันเอาลมหายใจของฉันไป สูง , เงา , หน้าต่างที่ปกคลุมเนินแม้ แต่เชิญในเวลาเดียวกันมีรูปปั้นหน้าฉันเหมือนนั่งอยู่ในช่วงพักกลางวัน มันอยู่ในรูปร่างของโลกกับผู้หญิงจากทั่วโลก ยูไนเต็ด จับมือ ยิ้ม ที่ด้านบนของโลก ที่ฐานมันอ่านว่า " กันมากขึ้น เราเปลี่ยนโลกได้ "


ผมเดินผ่านล็อบบี้ใหญ่ ทองเหลือง ประตู พวกเขาก็แค่หนักเท่าวันแรกที่ผมเดินผ่านพวกเขาเราไม่เชื่อดูอ ์เมน . เราเข้มแข็งพอ ที่จะทำเพื่อตัวเราเอง ไม่ว่าสิ่งที่งาน ล็อบบี้จะคึกคักกับผู้หญิงไปในทุกทิศทาง ส่วนใหญ่จะต่อลิฟท์ที่ด้านหลัง ฉันหัวสำหรับสายผ่านได้อย่างรวดเร็วผ่านการรักษาความปลอดภัย ฉันทักทายผู้หญิงที่ผมรู้จัก และรอยยิ้มที่ฉันไม่เคยเข้าไปในลิฟต์ ผมกดล่างสำหรับชั้นบนสุดผู้หญิงหลายคนมองฉันด้วยสายตาอิจฉา ได้อย่างรวดเร็ว แต่พวกเขาเปลี่ยนใบหน้าของพวกเขา ความอิจฉาไม่ใช่ลักษณะที่เราโปรดปราน มันไม่ได้ทำให้อะไรที่มีประสิทธิภาพ และมันไม่น่าสนใจ
ฉันก้าวลงบนพื้นด้านบน และเห็นดอกไม้บนโต๊ะของเลขา เราชอบล้อมรอบตัวเองกับสิ่งที่สวยงาม มันเป็นแรงบันดาลใจให้เราทำ ทำดีมาก ผมผ่านการรักษาความปลอดภัยอีกสถานีจริงๆแล้วเราไม่ต้องมี แต่จะมีคนที่อยากให้คนอื่นทำร้าย โดยเฉพาะผู้ที่มีอำนาจมากกว่าพวกเขา ไม่มีอะไรที่เราสามารถทำได้ ไม่ว่าเราจะพยายามแค่ไหน .
ผมเข้าไปในห้องสำนักงาน มีสามสิบที่นั่งรอบโต๊ะ รอบใหญ่ ห้องทาสีฟ้าอ่อน เหมือนโรบินไข่–สีที่เงียบสงบ ฉันคว้าชาจากข้างห้องผมใช้สีดำ น้ำตาลมากเกินไปทำให้สมองเน่า เก้าโมง มาถึงแล้ว และสาวๆ ทุกคนจะนั่งกับพวกเขาและ notepads จากปากกาที่พร้อม จำ : การตรงต่อเวลาเป็นสำคัญ การประชุมดำเนินไปอย่างราบรื่น เท่าที่ผมดูจากข้างสนาม ผู้นำ ปกติมองหญิงวัยกลางคน การควบคุมการประชุม แต่ทุกคนก็ใส่พวกนั้นได้ยิน และเคารพกันมันจะดีกว่า ถ้าคนไม่มีอำนาจทั้งหมด พวกเขาคุยกันทุกอย่างจากสภาพแวดล้อมในต่างประเทศทั่วโลกกับกระดาษชำระในห้องน้ำ การตัดสินใจ เสียงไม่เลี้ยง และประชุมสรุปภายใน 1 ชั่วโมง ผู้หญิงแยกย้ายไปยังสำนักงานแยกต่างหาก ของพวกเขา กับรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาและเป็นกันเองพูดคุยในหมู่พวกเขา ผมตามผู้นำออกมา มือชาของเธอและเดินไปข้างๆเธอที่ออฟฟิศของเธอ เธอมีพลังมากกว่าฉัน แต่เธอช่วยให้ฉันเดินไปกับเธอ และพูดอย่างเปิดเผยและจริงใจกับเธอ ในขณะที่ฉันให้รายละเอียดรายการของงานที่ฉันสั่งให้เสร็จวันนี้ ฉันคิดว่าเธอมีค่าความคิดเห็นและ ความคิดของฉันแม้ว่าฉันเป็นผู้ช่วยของเธอ ฉันต้องการเธอสักวัน สักวันหนึ่งข้าจะ อะไรที่เป็นไปได้ สำหรับผู้หญิงแล้ว บางครั้งผมรู้สึกไม่ดีที่
ผู้ชายเท่าที่ฉันสามารถทำนายไม่ยึดอำนาจอีก อย่างน้อยก็ในชั่วชีวิตของฉัน บางครั้ง ที่ผมไม่มี พวกเขาทำขยะงานสำหรับปี ใช่ เรารอดมาได้ แต่สภาพที่เรายึดเป็นหดหู่ แต่มันเริ่มขึ้นแล้ว ทุกคนจะเห็นได้ว่า แม้แต่ผู้ชาย บางที เมื่อความยากจน สงคราม และมลพิษจะหายไปตลอดกาล เราจะให้เขากลับมาอย่างช้าๆ ตอนนี้เรากำลังมีความสุขประเทศที่กำลังทำสงครามอยู่รวมกันอย่างสงบสุข เพิ่มเติม และเพิ่มเติมจะถูกควบคุมโดยผู้หญิงเท่านั้น เรารวมตัวกันเหมือนพี่น้องแท้ ๆแทนที่จะมักจะใส่กันลงตัดสินอีกแบบหนึ่ง และพยายามมากที่จะเป็นคน เรา ไม่ มีผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย หลังจากทั้งหมด มันเป็นเพียงเหตุผลที่เรามีส่วนใหญ่ของพลังงาน