Stratospheric Ozone DepletionStrato

Stratospheric Ozone Depletion

Stratospheric ozone filters ultraviolet radiation from the sun. The appearance of the Antarctic ozone hole was a textbook example of a threshold in the Earth System being crossed—completely unexpectedly. A combination of increased concentrations of anthropogenic ozone-depleting substances (like chlorofluorocarbons) and polar stratospheric clouds moved the Antarctic stratosphere into a new regime: one in which ozone effectively disappeared in the lower stratosphere in the region during the Austral spring. This thinning of the Austral polar stratospheric ozone layer has negative impacts on marine organisms (Smith et al. 1992) and poses risks to human health. Although it does not appear that there is a similar threshold for global ozone, there is the possibility that global warming (which leads to a cooler stratosphere) could cause an increase in the formation of polar stratospheric clouds. Were this to happen in the Arctic region, it could trigger ozone holes over the northern hemisphere continents, with potential impacts on populations there.

Although the ozone hole phenomenon is a classic example of a threshold, we have chosen to frame the planetary boundary around extra-polar stratospheric ozone. There are two main reasons for this framing. First, the ozone hole “tipping point” depends on anthropogenic ozone-depleting substances, but also on sufficiently cold temperatures and a sufficient amount of water vapor and, in some cases, nitric acid. Humans contribute directly to the first (and to some extent the last) of these, and indirectly to the others. Second, although polar ozone holes have local impacts, a thinning of the extra-polar ozone layer would have a much larger impact on humans and ecosystems.

In the case of global, extra-polar stratospheric ozone, there is no clear threshold around which to construct a boundary. As such, the placement of our boundary in this case is of necessity more uncertain than, for example, in the case of ocean acidification. We consider the planetary boundary for ozone levels to be a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลดลงของโอโซน stratosphericStratospheric โอโซนกรองรังสีอัลตราไวโอเลตจากดวงอาทิตย์ ลักษณะของหลุมโอโซนที่แอนตาร์กติกเป็นตัวอย่างตำราของขีดจำกัดในระบบโลกที่กำลังข้ามตัวอย่างสมบูรณ์โดยไม่คาดคิด การรวมกันของความเข้มข้นเพิ่มสารโอโซนพึ่งมาของมนุษย์ (เช่น chlorofluorocarbons พลังน้ำ) และโพลาร์ stratospheric เมฆย้ายเซาท์แอนตาร์กติกในระบอบใหม่: หนึ่งในโอโซนซึ่งมีประสิทธิภาพหายใน stratosphere ต่ำในภูมิภาคระหว่างสปริงทองเหลือง Austral นี้บางทองเหลือง Austral โพลาร์ stratospheric โอโซนชั้นมีผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตทางทะเล (Smith et al. 1992) ลบและโพสท่าเสี่ยงต่อสุขภาพมนุษย์ แม้ไม่ปรากฏว่า มีขีดจำกัดที่คล้ายกันสำหรับโอโซนสากล มีโอกาสที่ภาวะโลกร้อน (ซึ่งนำไปสู่เซาท์เย็น) อาจทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นในการก่อตัวของเมฆ stratospheric ขั้วโลก ได้นี้เกิดขึ้นในอาร์กติก มันสามารถกระตุ้นหลุมโอโซนเหนือทวีปในซีกโลกเหนือ กับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นในประชากรมีแม้ว่าปรากฏการณ์หลุมโอโซนเป็นตัวอย่างที่คลาสสิกของขีดจำกัด เราเลือกกรอบขอบเขตดาวเคราะห์รอบ ๆ stratospheric โอโซนขั้วโลกนอก มีสาเหตุหลักทั้งสองนี้ทำการถ่ายโอน ครั้งแรก หลุมโอโซน "จุดให้ทิป" ขึ้นอยู่ บนสารโอโซนพึ่งมาของมนุษย์ แต่ยังอยู่ ในอุณหภูมิที่เย็นพอและจำนวนเงินที่เพียงพอ ของไอน้ำ และ ในบาง กรณี กรดไนตริก มนุษย์มีส่วนโดยตรง กับครั้งแรก (และบ้างสุดท้าย) เหล่านี้ และโดยทางอ้อม ให้ผู้อื่น สอง แม้ว่าหลุมโอโซนที่ขั้วโลกมีผลกระทบต่อท้องถิ่น ความบางของชั้นโอโซนขั้วโลกนอกจะได้มีมากขนาดใหญ่ผลกระทบต่อมนุษย์และระบบนิเวศในกรณีของโลก ขั้วนอก stratospheric โอโซน มีขีดจำกัดไม่ชัดเจนสถานที่เพื่อสร้างเส้นขอบเขต เช่น การวางขอบเขตของเราในกรณีนี้ได้จำเป็นมากขึ้นแน่กว่า ตัวอย่าง กรณีของยูโอเชี่ยน เราพิจารณาขอบเขตดาวเคราะห์สำหรับระดับโอโซนจะเป็น < ลดลง 5% ในคอลัมน์โอโซนระดับละติจูดใด ๆ เฉพาะกับมูลค่าในปี 1964-1980 (Chipperfield et al. 2006)โชคดี เนื่องจากการกระทำที่ทำจากโพรโทคอลมอนทรีออล (และแก้ไขเพิ่มเติมภายหลัง), ที่เราปรากฏอยู่บนเส้นทางที่หลีกเลี่ยงนั้นขอบเขตนี้ ในปี 2005 ความเข้มข้น tropospheric ของก๊าซโอโซนพึ่งลดลงจาก 8%-9% จากค่าสูงสุดในปี 1992 – 1994 (Clerbaux et al. 2006) มี เวลาช่วงห่างพอสมควรระหว่างความเข้มข้นลดลงในโทรโพสเฟียร์และกู้คืน stratospheric โอโซน น้อยหลักที่มาของมนุษย์ ควบคุมลดลงของโอโซนจะถูกลดลง การลดลงของความเข้มข้นโอโซน stratospheric ระหว่าง 60 ° S และ 60 ° N เห็นตั้งแต่ปี 1990 ได้ถูกยกเลิก (Chipperfield et al. 2006) อย่างไรก็ตาม หลุมโอโซนที่แอนตาร์กติกคาดว่าจะมีมานานหลายทศวรรษบาง และสูญเสียโอโซนที่ขั้วโลกเหนืออาจต่อทศวรรษถัดไปหรือ 2 ดุล กรณีของโอโซน stratospheric เป็นอย่างดีซึ่งมนุษย์การสนันสนุนและ wise ตัดสินใจทำดูเหมือนจะ ได้เราจะอยู่ภายในขอบเขตที่ดาวเคราะห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พร่องโอโซนStratospheric โอโซนกรองรังสีอัลตราไวโอเลตจากดวงอาทิตย์ การปรากฏตัวของหลุมโอโซนแอนตาร์กติกเป็นตัวอย่างในตำราของเกณฑ์ในระบบโลกถูกข้ามสมบูรณ์โดยไม่คาดคิด การรวมกันของความเข้มข้นที่เพิ่มขึ้นของสารทำลายโอโซนของมนุษย์ (เช่น chlorofluorocarbons) และเมฆดูใจขั้วย้ายบรรยากาศแอนตาร์กติกเป็นระบอบการปกครองใหม่: หนึ่งในสิ่งที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพโอโซนหายไปในบรรยากาศที่ต่ำกว่าในภูมิภาคในช่วงฤดูใบไม้ผลิ Austral ผอมบางของ Austral ขั้วโลกชั้นโอโซนนี้มีผลกระทบในทางลบต่อสิ่งมีชีวิตทางทะเล (สมิ ธ et al. 1992) และความเสี่ยงต่อสุขภาพของมนุษย์ แม้ว่าจะไม่ได้ปรากฏว่ามีเกณฑ์ที่คล้ายกันสำหรับโอโซนระดับโลกที่มีความเป็นไปได้ว่าภาวะโลกร้อน (ซึ่งนำไปสู่บรรยากาศเย็น) อาจก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นของการก่อตัวของเมฆใจขั้วโลก ถูกนี้จะเกิดขึ้นในภูมิภาคอาร์กติกก็อาจก่อให้เกิดหลุมโอโซนเหนือทวีปซีกโลกเหนือที่มีผลกระทบต่อประชากรมี. แม้ว่าปรากฏการณ์หลุมโอโซนเป็นตัวอย่างที่คลาสสิกของเกณฑ์ที่เราได้เลือกกรอบขอบเขตของดาวเคราะห์รอบพิเศษ โอโซน -polar มีสองเหตุผลหลักสำหรับกรอบนี้ ครั้งแรกที่หลุมโอโซน "จุดเปลี่ยน" ขึ้นอยู่กับสารที่ทำลายโอโซนของมนุษย์ แต่ยังอยู่ในอุณหภูมิที่เย็นพอและปริมาณที่เพียงพอของไอน้ำและในบางกรณีกรดไนตริก มนุษย์มีส่วนร่วมโดยตรงกับครั้งแรก (และบางส่วนที่ผ่านมา) เหล่านี้และทางอ้อมให้กับผู้อื่น ประการที่สองแม้ว่าหลุมโอโซนขั้วโลกมีผลกระทบต่อท้องถิ่นผอมบางของชั้นโอโซนขั้วโลกพิเศษจะมีผลกระทบที่มีขนาดใหญ่มากในมนุษย์และระบบนิเวศ. ในกรณีที่ทั่วโลกโอโซนพิเศษขั้วโลกไม่มีเกณฑ์ที่ชัดเจนที่จะไปรอบ ๆ สร้างเขตแดน เช่นตำแหน่งของเขตแดนของเราในกรณีนี้เป็นความจำเป็นที่ไม่แน่นอนมากขึ้นกว่าตัวอย่างเช่นในกรณีของกรดในมหาสมุทร เราพิจารณาขอบเขตของดาวเคราะห์ในระดับโอโซนจะเป็น <ลดลง 5% ในระดับโอโซนคอลัมน์รุ้งใด ๆ ที่เกี่ยวกับค่า 1964-1980 (ชิปเปอร์ฟิลด์ et al. 2006). โชคดีเพราะการกระทำที่เป็นผลมาจากการ มอนทรีออ Protocol (และที่แก้ไขเพิ่มเติมในภายหลัง) เราปรากฏอยู่บนเส้นทางที่หลีกเลี่ยงการละเมิดเขตแดนนี้ ในปี 2005 ความเข้มข้นของก๊าซ tropospheric ทำลายโอโซนได้ลดลง 8% -9% จากค่าสูงสุดของพวกเขาใน 1992-1994 (Clerbaux et al. 2006) ถึงแม้จะมีเวลาล่าช้ามากระหว่างความเข้มข้นลดลงใน troposphere และการกู้คืนโอโซนอย่างน้อยคนขับของมนุษย์ที่สำคัญของการสูญเสียโอโซนจะถูกลดลง การลดลงของความเข้มข้นของโอโซนระหว่าง 60 ° S และ 60 องศาเห็นตั้งแต่ปี 1990 ได้รับการหยุด (ชิปเปอร์ฟิลด์ et al. 2006) แต่หลุมโอโซนแอนตาร์กติกคาดว่าจะมีอยู่สำหรับบางทศวรรษที่ผ่านมาและการสูญเสียโอโซนอาร์กติกอาจจะยังคงสำหรับทศวรรษหน้าหรือสอง เกี่ยวกับความสมดุลกรณีของโอโซนเป็นตัวอย่างที่ดีที่ความพยายามของมนุษย์ร่วมกันและการตัดสินใจที่ชาญฉลาดดูเหมือนจะมีการเปิดใช้งานเราจะอยู่ในขอบเขตของดาวเคราะห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปรากฏการณ์การลดลงของโอโซน

ชั้นสตราโตสเฟียร์โอโซนตัวกรองรังสีอัลตราไวโอเลตจากดวงอาทิตย์ ลักษณะของหลุมโอโซนที่ขั้วโลกใต้เป็นหนังสือตัวอย่างของเกณฑ์ในระบบโลกที่ถูกข้ามสมบูรณ์อย่างคาดไม่ถึงการเพิ่มความเข้มข้นของโอโซน ( เหมือนมนุษย์ใช้สารคลอโรฟลูออโรคาร์บอน ) และขั้วปรากฏการณ์เมฆเคลื่อน Stratosphere แอนตาร์กติกในระบอบใหม่ ซึ่งหนึ่งในโอโซนมีประสิทธิภาพหายไปในชั้นสตราโตสเฟียร์ลดลงในภูมิภาคในช่วงฤดูใบไม้ผลิใต้ .นี้ผอมบางของใต้ขั้วปรากฏการณ์ชั้นบรรยากาศโอโซนมี ผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตในทะเล ( Smith et al . 1992 ) และความเสี่ยงต่อสุขภาพของมนุษย์ แม้ไม่ปรากฏว่ามีเกณฑ์ที่คล้ายกันโอโซนโลก มีความเป็นไปได้ว่า ภาวะโลกร้อน ( ซึ่งนำไปสู่ยังเย็น ) อาจก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นของการก่อตัวของขั้วโลกปรากฏการณ์เมฆนี้เกิดขึ้นในเขตอาร์กติก อาจเรียกหลุมโอโซนเหนือซีกโลกทางตอนเหนือของทวีป ที่มีผลกระทบต่อประชากรที่นั่น

ถึงแม้ว่าปรากฏการณ์หลุมโอโซนเป็นตัวอย่างคลาสสิกของเกณฑ์ เราเลือกกรอบขอบเขตของดาวเคราะห์รอบโอโซนชั้นสตราโตสเฟียร์ขั้วเสริม มีสองเหตุผลหลักในกรอบนี้ ครั้งแรกหลุม " โอโซนชี้ให้ทิป " ขึ้นอยู่กับมนุษย์ใช้สารโอโซน แต่ยังพออุณหภูมิเย็นและเพียงพอ ปริมาณของไอน้ำและ , ในบางกรณี , กรดไนตริก มนุษย์มีส่วนร่วมโดยตรงครั้งแรก ( และมีขอบเขตสุดท้ายของเหล่านี้ และโดยทางอ้อมให้ผู้อื่น ประการที่สอง แม้ว่าขั้วโลกหลุมโอโซนจากท้องถิ่นการ thinning ของชั้นพิเศษโอโซนขั้วโลกจะมีขนาดใหญ่มากมีผลกระทบต่อมนุษย์และระบบนิเวศ

ในกรณีของโลก , โอโซนชั้นสตราโตสเฟียร์ขั้วพิเศษ ไม่มีเกณฑ์ที่ชัดเจนรอบเพื่อสร้างขอบเขต เช่น การวางขอบเขตของเราในกรณีนี้คือความจำเป็นยิ่งแน่ใจมากกว่า ตัวอย่างเช่น ในกรณีของมหาสมุทร acidification .เราพิจารณาขอบเขตของโอโซนระดับเป็น < 5 % ลดระดับโอโซนในคอลัมน์ใด ๆ โดยเฉพาะละติจูดด้วยความเคารพ 1964 – 1980 ค่า ( มัตติกา et al . 2006 ) .

โชคดี เพราะการกระทำที่เป็นผลของพิธีสารมอนทรีออล ( และตามมาแก้ไข ) เราอยู่บนเส้นทางที่หลีกเลี่ยงการละเมิดขอบเขตนี้ ใน ปี 2005ความเข้มข้นของโอโซนชั้นโทรโปสเฟียร์ใช้ก๊าซลดลง 8% และ 9% จากมูลค่าสูงสุดของพวกเขาในปี 1992 - 1994 ( clerbaux et al . 2006 ) ถึงแม้ว่ามีความล่าช้าเวลาระหว่างความเข้มข้นลดลงมากในชั้นบรรยากาศโทรโปสเฟียร์ชั้นสตราโตสเฟียร์โอโซนและกู้คืนอย่างน้อยสาขามนุษย์ควบคุมโอโซนจะถูกลดลงโอโซนในชั้นสตราโตสเฟียร์ลดลงความเข้มข้นระหว่าง 60 องศาและ 60 องศา ( เห็นตั้งแต่ปี 1990 ได้ถูกระงับ ( มัตติกา et al . 2006 ) อย่างไรก็ตาม รูโอโซนแอนตาร์กติก ที่คาดว่ามีอยู่บาง ทศวรรษ และการสูญเสียโอโซนอาร์กติกอาจต่อเนื่องถัดไปหรือสองทศวรรษ บนความสมดุลกรณีของโอโซนในชั้นสตราโตสเฟียร์ คือตัวอย่างที่ดีที่ให้ความพยายามของมนุษย์และปัญญาในการตัดสินใจจะช่วยให้เราที่จะอยู่ภายในขอบเขตของดาวเคราะห์ .