Why are the Thai authorities so sensitive about Anna and the King?
By Carol Divjak and Peter Symonds
3 April 2000
Late last year, the Thai censorship board banned Hollywood's latest remake of Anna and the King of Siam, the nineteenth century story of the English school teacher Anna Leonowens and the King of Thailand, then called Siam. Starring Jodie Foster and the Chinese actor Chow Yun-fat, the filming of Anna and the King revealed from the outset the sensitivities of Thai politicians to any slight to the Thai monarchy—either real or imagined.
Anna and the King is the fourth film version of the original 1946 stage play and filming was originally to take place in Thailand. The producers bent over backwards to try to ensure that their film did not go the same way as the 1956 musical The King and I starring Yul Brynner and Deborah Kerr, which also was banned and has never been screened in Thailand.
To meet possible Thai objections, the script and casting was to be “culturally sensitive”. Thai authorities had complained that The King and I presented the Siamese monarch as a fool and denigrated Thai culture as inferior to Western. The remake with an Asian actor shows the king as a cultured man fluent in several languages, sensitive to the needs of his family and keen to provide his children with a Western education to equip them to maintain relations on an equal footing with the European powers.
The original story was based on Leonowens' diaries and depicted life in the household of King Mongkut (Rama IV) who reigned from 1851 to 1868 and employed her to teach his 50 or so children. Her memoirs are viewed with skepticism by historians who say she exaggerated her own abilities and depicted the king as a buffoon when in fact she had very little contact with him.
Commenting on the new film's altered cultural emphasis, one reviewer wrote: “Instead of recording Anna's understanding of Siam and its monarch and how she transformed a king and his country, this film is more interested in watching Anna's personal transformation. In this postcolonial film, we witness a woman who arrives armed with her Britishness and who learns the fallacies of her culture and her own moral superiority.”
At Thai request, a number of changes were made to the script of Anna and the King, but no final agreement was reached and in the end the film was made in Malaysia. After its release last year, a Thai committee comprising academics, journalists, members of the National Film Board and special branch police viewed the film and on December 28 declared it “illegal” under a 1930 law prohibiting filmmakers from portraying the Thai monarchy in a disrespectful way.
Justifying the decision, Police Major General Prakat Sataman said: “The film Anna and the King has several scenes that distort history and insult the king and most members of the censorship board ruled to ban it.” Board member Thepmontri Limpayom castigated the film, saying: “The filmmakers have made King Mongkut look like a cowboy who rides on the back of an elephant as if he is in a cowboy movie. In one scene Chow Yun-fat pushes the king's crown and his portrait down to the floor—that's totally unacceptable.” Not to be outdone, another board member added said: “If we cut all the scenes which we consider mock the monarchy it would only run for about 20 minutes.”
The penalties for anyone caught smuggling or publicly showing copies of the film in Thailand are draconian, to say the least. In January, two men were arrested by Thai undercover police for being in possession of 200 pirated copies of the movie. Importers and vendors of the film face penalties of up to six months in jail and a 21,000 baht fine.
Those caught organising public viewings of the film face far stiffer penalties. The feudal law of “lese majeste” is still on the books in Thailand, making it a treasonable offense to criticise or show disrespect for the monarchy. Those found guilty can be sentenced to stiff prison terms and even to death.
Behind what appears to be a somewhat ludicrous overreaction, serious issues are raised. Under the guise of defending Thai culture, the authorities have imposed a ban that represents a blatant attack on democratic rights. The decision taken by the government of Chuan Leekpai, which claims to represent a break with previous military dictatorships, sets a dangerous precedent for the banning of other artistic works regarded as culturally offensive or politically sensitive.
Clearly there is more to the ban than is immediately apparent. Police and officials routinely turn a blind eye to the country's notorious prostitution rackets, to high-level corruption in business and government, and to the appalling safety standards in the county's sweatshops. But the top levels of the state apparatus are adamant that the dignity of the Thai monarchy should not be ruffled by showings of Anna and the King.
The question is why an innocuous Hollywood film should provoke such a reaction. Police Major General Prakat Sataman, who heads the Censorship Board and also the country's Central Investigation Bureau, pointed to the underlying concerns when he commented: “The screening would be against the peace and security of our society as it would incite riots among those loyal to the monarchy. It would be out of our control. The film undermines the monarchy. If we had to censor it, there would not be anything left to see.”
A Thai professional quoted in a Los Angeles Times article focussed on the key political role played by the Thai monarchy in ensuring political and social stability. Explaining his support for the ban, he said: “Educated people would understand this is a Hollywood production; uneducated people might not. They might be influenced by an inaccurate portrayal of our highest institution.”
As the comments indicate, the sensitivity to anything that might puncture the public image of the monarchy is a political rather than a cultural question. Throughout the 50 years since he was crowned in May 1950, the latest monarch King Bhumibol Adulyadej Rama IX has proven to be a key linchpin for the Thai state, particularly in times of acute political and social crisis.
The Chakri dynasty, of which King Bhumibol is the latest, is a comparatively recent historical phenomenon, tracing its origins to the late eighteenth century when a Thai general was enthroned as Rama I and established Bangkok as his capital. His descendants ruled as absolute monarchs until 1932 when, amid growing social and political tensions, a group of military officers and civilians seized power and demanded a constitution. Relations between the new regime and the monarchy continued to deteriorate until King Prajadhipok abdicated in March 1935.
For the next decade or so, Thailand was virtually without a monarch. The National Assembly invited Prince Ananda Mahidol, a 10-year-old boy at school in Switzerland, to take the crown. Ananda returned to Thailand shortly after the end of World War II and was shot dead in mysterious circumstances in June 1946. Although initially held to be an accident, investigations showed he had been murdered. Three of the chief witnesses were hurriedly tried and executed.
His brother Bhumibol, also studying in Switzerland, was then put on the throne. It is worth noting that the first film version of Leonowens' story, entitled Anna and the King of Siam and starring Irene Dunne and Rex Harrison, was released in the same year, and appears to have attracted little attention in Thailand. It was only after the young king returned to Thailand in 1950, and particularly after Field Marshal Sarit Thanarat overthrew the government in September 1957, that a conscious political effort was made to revive the monarchy. It was under these conditions that Thailand banned The King and I.
Sarit, who abolished the constitution and imposed martial law, was intent on using the monarchy to deflect public attention from the impact of his authoritarian rule. As one author commented: “Instead of placing primary emphasis on loyalty to an abstract state or constitution, which he considered had not worked, Sarit focussed primary attention upon the monarch as both the focus of loyalty for the citizen and the source of legitimacy for the government.... Sarit restored the monarchy to an active role in Thai society, reviving public ceremonies that had been neglected since 1932, encouraging the king to appear in public, and making a major public show of allegiance to King Bhumibol Adulyadej. The king personally awarded all university degrees, for example, and made frequent tours of the provinces” (David Wyatt, Thailand, A Short History, p. 281).
The close links forged between the monarchy, the military and the Thai state have continued to this day. During the period of political upheaval between 1973 and 1976, King Bhumibol sided with the generals and extreme right-wing elements against a series of unstable civilian governments after the military dictatorship collapsed under the pressure of huge protests led by students involving up 500,000 people.
The fall of the junta opened up a period of political tumult as political organisations and parties were formed, workers mounted militant strikes, and small farmers engaged in demonstrations. Terrified at the turmoil, the monarchy and sections of big business backed the formation of right-wing groups to terrorise leftist organisations and figures. These included the New Force movement based on the motto “nation, religion and king,” the Village Scouts and the Red Gaurs, a student organisation.
The crisis reached its high point in 1976 after two parliamentary elections produced fragile coalition governments. Former military dictator General Thanon returned from exile, saying that he would become a Buddhist monk. He was warmly welcomed by the military and the right wing and visited by members of the royal family, provoking daily student protests centred around Bangkok's Thammasat Universit
เหตุใดเจ้าหน้าที่ไทยเพื่อให้มีความละเอียดอ่อนเกี่ยวกับแอนนาแอนด์เดอะคิงโดยแครอล Divjak Symonds ปีเตอร์ 3 2000 เมษายนปลายปี คณะกรรมการเซ็นเซอร์ไทยห้าม remake ใหม่ล่าสุดของฮอลลีวูดของแอนนา และพระสยาม ศตวรรษเรื่องราวของครูภาษาอังกฤษโรงเรียนแอนนาลีโอโนเวนส์ และพระมหากษัตริย์ไทย นั้นเรียกว่าสยาม นำแสดงโดยโจดีฟอสเตอร์และนักแสดงจีนนฟะ ถ่ายของแอนนาแอนด์เดอะคิงเปิดเผยจากมือรัฐนักการเมืองไทยประมาทใด ๆ ไปไทยตัวจริง หรือเรื่องสมมติแอนนาแอนด์เดอะคิงเป็นรุ่นฟิล์มสี่เล่น 1946 ระยะต้นฉบับ และถ่ายทำเป็นครั้งแรกขึ้นในประเทศไทย ผู้ผลิตเงี้ยวย้อนหลังเพื่อให้แน่ใจว่า ฟิล์มของพวกเขาได้ไปปี 1956 ดนตรีเดอะคิงแอนด์ไอนำแสดงโดย Yul Brynner และเดโบราห์เคอร์ ซึ่งยังถูกห้าม และไม่มีการฉายในไทย เหมือนกันการคัดค้านได้ไทย สคริปต์และหล่อไม่น้อย "วัฒนธรรม" ไทยได้แนะนำว่า เดอะคิงแอนด์ไอนำเสนอพระมหากษัตริย์สยามเป็นคนโง่ และ denigrated วัฒนธรรมเป็นน้อยกับตะวันตก Remake กับนักแสดงเอเชียแสดงพระมหากษัตริย์เป็นคนอ่างพูดคล่องหลายภาษา ไวต่อความต้องการของครอบครัว และความกระตือรือร้นที่จะให้ลูก มีการศึกษาแบบตะวันตกเพื่อให้พวกเขาเพื่อรักษาความสัมพันธ์ในหลักการเท่ากับอำนาจยุโรปเรื่องเดิมที่ยึดไดอารีส์ของลีโอโนเวนส์ และแสดงชีวิตในครัวเรือนของสมเด็จพระจอมเกล้า (รัชกาล) ที่ reigned จาก 1851 ถึง 1868 และจ้างเธอสอนลูก 50 หรืออื่น ๆ จดหมายเหตุของเธอดู ด้วยสงสัย โดยนักประวัติศาสตร์ที่บอกว่า เธอพูดเกินจริงความสามารถของตนเอง และแสดงกษัตริย์ buffoon เป็นเมื่อในความเป็นจริงเธอมีน้อยมากติดต่อกับเขาแสดงความคิดเห็นในภาพยนตร์เรื่องใหม่ของเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมเน้น ผู้ตรวจทานหนึ่งเขียน: "แทนการบันทึกของแอนนาเข้าใจสยามของพระมหากษัตริย์ และว่าเธอเปลี่ยนกษัตริย์และประเทศของเขา ฟิล์มนี้ได้ความสนใจในการดูการแปลงส่วนตัวของแอนนา ในหนังเรื่องนี้วาท เราชมผู้หญิงที่มาติดอาวุธ ด้วย Britishness ของเธอ และที่เรียนรู้ fallacies วัฒนธรรมของเธอและปมทางศีลธรรมของตนเอง"ขอไทย จำนวนเปลี่ยนแปลงทำให้สคริปต์ของแอนนาแอนด์เดอะคิง แต่ไม่มีข้อตกลงสุดท้ายแล้ว และในสุด ทำภาพยนตร์ในประเทศมาเลเซีย หลัง จากปล่อยปี คณะกรรมการไทยประกอบด้วยนักวิชาการ นักข่าว สมาชิกของคณะกรรมการภาพยนตร์แห่งชาติและตำรวจสาขาพิเศษของดูฟิล์ม และใน วันที่ 28 ธันวาคมประกาศมัน "ไม่ถูกต้อง" ภายใต้กฎหมาย 1930 ห้ามภาพยนตร์จากขัดพระมหากษัตริย์ไทยในทางที่หยาบคายของJustifying ตัดสิน พลตำรวจตรี Prakat Sataman กล่าวว่า: "ฟิล์มแอนนาแอนด์เดอะคิงมีหลายฉากที่บิดเบือนประวัติศาสตร์ และดูถูกกษัตริย์ และสมาชิกส่วนใหญ่ของคณะกรรมการตรวจพิจารณาพิพากษาห้ามขาย" กรรมการ Thepmontri Limpayom castigated ฟิล์ม พูดว่า: "ภาพยนตร์ได้ทำมงกุฎกษัตริย์เหมือนคาวบอยที่ขี่บนหลังช้างว่าเขาเป็นภาพยนตร์คาวบอย ในฉากหนึ่ง นฟะผลักดันพระมงกุฎและภาพของเขาลงพื้นตัวที่เป็นต้นทั้งหมด " ไม่ถูก outdone กรรมการอื่นเพิ่มกล่าวว่า: "ถ้าเราตัดฉากทั้งหมดที่เราพิจารณาจำลอง พระมหากษัตริย์มันเฉพาะวิ่งประมาณ 20 นาที"โทษสำหรับจับลักลอบ หรือสาธารณะแสดงสำเนาของภาพยนตร์ในประเทศไทยเป็นผล จะ ในเดือนมกราคม สองคนถูกจับกุม โดยตำรวจคันตัวครอบครอง 200 ภาพยนตร์ละเมิดลิขสิทธิ์สำเนา ผู้นำเข้าและจำหน่ายฟิล์มหน้าโทษถึงหกเดือนในคุกและบาท 21000 ดีผู้จับ viewings จัดระเบียบสาธารณะของโทษ stiffer ไกลหน้าฟิล์ม ตำนาน "หมิ่น" เป็นหนังสือในประเทศไทย การทำกระทำความผิดข้อ criticise หรือแสดงตุลาการสำหรับพระมหากษัตริย์อยู่ ที่พบมีความผิดสามารถถูกพิพากษาคุกแข็งเงื่อนไข และแม้แต่ความตายเบื้องหลังสิ่งที่ปรากฏจะ overreaction ค่อนข้าง ludicrous จะยกปัญหาร้ายแรง ภายใต้การพัฒนาของการปกป้องวัฒนธรรมไทย เจ้าหน้าที่ได้ออกบ้านที่แสดงถึงการโจมตีมุทะลุสิทธิประชาธิปไตย การตัดสินใจโดย Chuan Leekpai ซึ่งอ้างถึงแบ่งกับโปก่อนหน้าทหาร รัฐบาลกำหนดอันตรายห้ามทำงานศิลปะอื่น ๆ ที่ถือเป็นวัฒนธรรมที่ไม่เหมาะสม หรือมีความสำคัญทางการเมืองชัดเจนได้มากขึ้นในบ้านมากกว่าจะเห็นได้ชัดทันที ตำรวจและเจ้าหน้าที่ประจำเปิดตาคนตาบอดเพื่การค้าประเวณีที่อื้อฉาวของประเทศ การทุจริตระดับสูงในรัฐบาลและธุรกิจ และมาตรฐานความปลอดภัยไฮใน sweatshops ของเขต แต่ระดับบนสุดของเครื่องมือของรัฐมีความมุ่งมั่นที่การศักดิ์ศรีของพระมหากษัตริย์ไทยไม่ควร ruffled โดยการแสดงแอนนาแอนด์เดอะคิงคำถามคือทำไมการ innocuous ฮอลลีวูดฟิล์มควรกระตุ้นปฏิกิริยาดังกล่าว พลตำรวจตรี Prakat Sataman ซึ่งหัวหน้าคณะกรรมการเซ็นเซอร์ และสำนักงานสืบสวนกลางของประเทศ ชี้ถึงความกังวลแบบเมื่อเขาแสดงความคิดเห็น: "คัดกรองจะเป็นสันติภาพและความปลอดภัยของสังคมมันจะให้เกิดจลาจลในหมู่ผู้ภักดีไป มันจะออกจากการควบคุมของเรา ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำลายพระมหากษัตริย์ ถ้าเรามีการ censor มัน จะไม่มีอะไรเหลือให้เห็น"มืออาชีพไทยยกมาในบทความลอสแอนเจลิสไทมส์ focussed ในบทบาททางการเมืองที่สำคัญเล่น โดยพระมหากษัตริย์ไทยในความมั่นคงทางการเมือง และสังคม เขาอธิบายสนับสนุนสำหรับบ้าน กล่าวว่า: "ผู้ศึกษาจะเข้าใจนี้ผลิตฮอลลีวูด ตามีตามาคนอาจไม่ พวกเขาอาจมีผลมาจากการวาดภาพที่ไม่ถูกต้องสถาบันสูงสุดของเรา"ระบุข้อคิดเห็น ไวอะไรที่อาจเจาะรูปสาธารณะของพระมหากษัตริย์เป็นการทางการเมืองแทนที่ถามทางวัฒนธรรม ตลอด 50 ปี เนื่องจากเขามีมงกุฎใน 1950 พฤษภาคม ทุกข์ล่าสุดพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชร ๙ ได้พิสูจน์ให้เป็น linchpin ที่สำคัญสำหรับรัฐไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาวะวิกฤตทางการเมือง และสังคมที่เฉียบพลันราชวงศ์จักรี ที่กษัตริย์ภูมิพลเป็นล่าสุด เป็นปรากฏการณ์ทางประวัติศาสตร์ล่าดีอย่างหนึ่ง ติดตามกำเนิดเพื่อศตวรรษ eighteenth สายเมื่อถูกทั่วไทยภายเป็นพระฉัน และสร้างกรุงเทพฯ เป็นเมืองหลวงของเขา หลานปกครองเป็นกษัตริย์แน่นอนจนถึงปี 1932 เมื่อ ท่ามกลางความตึงเครียดทางการเมือง และสังคมเติบโต กลุ่มทหารและพลเรือนยึดอำนาจ และเรียกร้องขอรัฐธรรมนูญการ ความสัมพันธ์ระหว่างระบอบการปกครองใหม่และสถาบันอย่างต่อเนื่องเสียจนเกล้าราชาสละราชในเดือน 1935 มีนาคมสำหรับทศวรรษต่อมานั้น ไทยนั้นแทบไม่ มีพระมหากษัตริย์เป็น สมัชชาแห่งชาติเชิญเจ้าชายอานันทมหิดล เด็กผู้ชายอายุ 10 ปีโรงเรียนในสวิตเซอร์แลนด์ การใช้มงกุฎ อนันดาถูกส่งกลับประเทศไทยหลังจากสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง และถูกยิงตายในสถานการณ์ลึกลับใน 1946 มิถุนายน ถึงแม้ว่าเริ่มแรกจัดเป็น อุบัติเหตุ สืบสวนพบว่า เขาได้ถูกฆาตกรรม สามพยานหัวหน้ารีบพยายาม และดำเนินการน้องภูมิ นอกจากนี้ยัง ศึกษาในสวิตเซอร์แลนด์ ถูกใส่แล้วบนบัลลังก์ ได้เร็ว ๆ นี้ว่า เรื่องราวของลีโอโนเวนส์ สิทธิแอนนา และพระมหากษัตริย์สยาม และนำแสดงโดย Irene Dunne และ Rex Harrison รุ่นฟิล์มแรกออกในปีเดียวกัน และดูเหมือนจะ ได้ดึงดูดความสนใจน้อยในประเทศไทย ได้หลัง จากกษัตริย์หนุ่มกลับไปไทยในปี 1950 และโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลัง จากที่จอมพลสฤษดิ์ธนะรัชต์รุ่นรัฐบาล 1957 กันยายน ว่า ความตระหนักทางการเมืองพยายามที่จะฟื้นฟูสถาบันกษัตริย์ ได้ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ที่ประเทศไทยห้ามเดอะคิงแอนด์ไอSarit, who abolished the constitution and imposed martial law, was intent on using the monarchy to deflect public attention from the impact of his authoritarian rule. As one author commented: “Instead of placing primary emphasis on loyalty to an abstract state or constitution, which he considered had not worked, Sarit focussed primary attention upon the monarch as both the focus of loyalty for the citizen and the source of legitimacy for the government.... Sarit restored the monarchy to an active role in Thai society, reviving public ceremonies that had been neglected since 1932, encouraging the king to appear in public, and making a major public show of allegiance to King Bhumibol Adulyadej. The king personally awarded all university degrees, for example, and made frequent tours of the provinces” (David Wyatt, Thailand, A Short History, p. 281).The close links forged between the monarchy, the military and the Thai state have continued to this day. During the period of political upheaval between 1973 and 1976, King Bhumibol sided with the generals and extreme right-wing elements against a series of unstable civilian governments after the military dictatorship collapsed under the pressure of huge protests led by students involving up 500,000 people.The fall of the junta opened up a period of political tumult as political organisations and parties were formed, workers mounted militant strikes, and small farmers engaged in demonstrations. Terrified at the turmoil, the monarchy and sections of big business backed the formation of right-wing groups to terrorise leftist organisations and figures. These included the New Force movement based on the motto “nation, religion and king,” the Village Scouts and the Red Gaurs, a student organisation.The crisis reached its high point in 1976 after two parliamentary elections produced fragile coalition governments. Former military dictator General Thanon returned from exile, saying that he would become a Buddhist monk. He was warmly welcomed by the military and the right wing and visited by members of the royal family, provoking daily student protests centred around Bangkok's Thammasat Universit
การแปล กรุณารอสักครู่..