The median delayed time of arrival

The median delayed time of arrival of the patients at the
hospital was 8 h, which is extremely high, after taking into
account that the thrombolytic therapy and early angioplasty
success rates are high within the first 90 min of the AMI event
(Diercks et al. 2008).
Specifically, early angioplasty is superior to
thrombolytic therapy if it is performed within the first 90 min of
the episode, but this advantage disappears after the first 180 min
(Diercks et al. 2008; Keeley et al. 2003; White & Chew 2008).
In
the HELIOS study by Andrikopoulos et al.
(2007), the median
value of the pain-to-door time was 180 min. According to the
results of our study, only 13% of the participants arrived at the
hospital within 2 h of the AMI, thereby 87% of patients lost the
possibility of early treatment. In the study by Dracup & Moser
(1997), 65% of patients arrived at the hospital within a time
period of less than 2 h, whereas in the study by Goldberg et al.

(2000) the percentage was 44%. Moreover, in the study of
Perkins-Porras et al.
(2009), 2 h were the median value of AMI
patient pre-hospital delay.
Probably, the patients of our study
underestimated the severity of their symptoms, whereas most of
them (75.1%) did not call an ambulance for their transport to
hospital.We should mention that one out of ten patients used a
private car, driven by themselves. McGinn et al.
(2005) found in
their study that the percentage of patients who used emergency
medical services was 37.1% in 1987 and it increased to 44.5% in
2000. Also, the percentage of patients who used an ambulance
was 66% in the study by Perry et al.
(2001) and 42% in the study
by Gurwitz et al. (1997).
It is obvious that a great proportion of
the patients of our study believed that the use of an ambulance
for their transport is not necessary or effective enough. Perhaps,
this patient opinion could be explained by the widespread dissatisfaction
among the general Greek population based on the
provision of inadequate and low-quality public healthcare services
(Tountas et al. 2005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มัธยฐานเวลาของมาถึงผู้ป่วยที่ล่าช้า
โรงพยาบาลถูก h 8 ที่สูง หลังจากพิจารณา
บัญชีที่บำบัด thrombolytic และต้น angioplasty
อัตราความสำเร็จมีสูงภายใน 90 นาทีแรกของการแข่งขันอามิ
(Diercks et al. 2008)
โดยเฉพาะ angioplasty ช่วงต้นได้เหนือกว่า
thrombolytic บำบัดถ้าทำภายใน 90 นาทีแรกของ
ตอน แต่ประโยชน์นี้หายไปหลังจากนาที 180 แรก
(Diercks et al. 2008 Keeley et al. 2003 &สีขาวนิ่ม 2008.
ใน
การศึกษาเฮลิออสโดย Andrikopoulos et al.
(2007), มัธยฐาน
180 นาทีได้ค่าเวลาปวดประตู ตาม
ผลการศึกษาของเรา เพียง 13% ของผู้เข้าร่วมถึงการ
โรงพยาบาลภายใน h 2 ของ AMI จึง 87% ของผู้ป่วยสูญเสียการ
ความเป็นไปได้ของการรักษาก่อน ในการศึกษาโดย Dracup & Moser
(1997), 65% ของผู้ป่วยมาถึงโรงพยาบาลภายในเวลา
รอบระยะเวลาของน้อยกว่า 2 h ในขณะที่ในการศึกษาโดย Goldberg et al.

(2000) เปอร์เซ็นต์ได้ 44% นอกจากนี้ ในการศึกษา
ระบุวัน Porras et al.
(2009), 2 h ได้ราคาค่ามัธยฐานของ AMI
ผู้ป่วยโรงพยาบาลระหว่างการ
คง ผู้ป่วยของเรา
underestimated ความรุนแรงของอาการ ในขณะที่ส่วนใหญ่ของ
(75.1%) ให้ได้ไม่พยาบาลสำหรับการขนส่งการ
โรงพยาบาลเราควรพูดว่า หนึ่งจากสิบผู้ป่วยใช้การ
รถ ขับเคลื่อน ด้วยตัวเอง
(2005) McGinn et al. พบใน
การศึกษาที่เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยที่ใช้ฉุกเฉิน
บริการทางการแพทย์ 37.1% ในปี 1987 และเพิ่มขึ้นเห็น 44.5% ใน
2000 ยัง เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยที่ใช้เป็นรถพยาบาล
66% ในการศึกษาโดย Perry et al.
(2001) และ 42% ในการศึกษา
โดย Gurwitz et al. (1997)
มันเป็นที่ชัดเจนว่า ดีสัดส่วนของ
ผู้ป่วยของเราเชื่อว่าการใช้รถพยาบาลที่
สำหรับผู้ขนส่งไม่จำเป็น หรือมีประสิทธิภาพเพียงพอ บางที,
ความคิดนี้ผู้ป่วยอาจจะอธิบาย ด้วยความไม่พอใจอย่างกว้างขวาง
ในหมู่ประชากรกรีกทั่วไปตาม
สำรองไม่เพียงพอ และ คุณภาพต่ำสาธารณะสุขภาพบริการ
(Tountas et al. 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แบ่งล่าช้าเวลาของการมาถึงของผู้ป่วยที่
โรงพยาบาลเป็น 8 ชั่วโมงซึ่งเป็นที่สูงมากหลังจากการลง
บัญชีที่การรักษาด้วยยาละลายลิ่มเลือดและต้น angioplasty
อัตราความสำเร็จสูงภายใน 90 นาทีแรกของการแข่งขัน AMI
(Diercks ตอัล 2008)
โดยเฉพาะ angioplasty ต้นจะดีกว่า
การรักษาด้วย thrombolytic หากมีการดำเนินการภายใน 90 นาทีแรกของ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ข้อได้เปรียบนี้จะหายไปหลังจากที่ครั้งแรก 180 นาที
(Diercks et al, 2008. คีเลย์และอัล 2003. สีขาวและเคี้ยว 2008)
ใน
การศึกษา HELIOS โดย Andrikopoulos et al,
(2007), แบ่ง
ค่าของเวลาปวด-to-door 180 นาที ตาม
ผลการศึกษาของเรามีเพียง 13% ของผู้เข้าร่วมมาถึงที่
โรงพยาบาลภายใน 2 ชั่วโมง AMI จึง 87% ของผู้ป่วยที่สูญเสีย
ความเป็นไปได้ของการรักษาในช่วงต้นของ ในการศึกษาโดย Dracup & โมเซอร์
(1997), 65% ของผู้ป่วยมาถึงโรงพยาบาลภายในเวลา
ระยะเวลาที่น้อยกว่า 2 ชั่วโมงในขณะที่ในการศึกษาโดยโกลด์เบิร์ก et al, (2000) ร้อยละ 44% นอกจากนี้ในการศึกษาของเพอร์กิน Porras-et al, (2009), 2 ชั่วโมงมีค่าเฉลี่ยของ AMI ผู้ป่วยที่โรงพยาบาลก่อนความล่าช้าอาจจะเป็นผู้ป่วยในการศึกษาของเราประเมินความรุนแรงของอาการของพวกเขาในขณะที่ส่วนใหญ่ของพวกเขา (75.1 %) ไม่ได้เรียกรถพยาบาลสำหรับการขนส่งของพวกเขาที่จะhospital.We ควรจะกล่าวถึงว่าผู้ป่วยหนึ่งในสิบที่ใช้รถยนต์ส่วนตัวขับรถด้วยตัวเอง McGinn et al, (2005) ที่พบในการศึกษาของพวกเขาที่อัตราร้อยละของผู้ป่วยที่ใช้ในกรณีฉุกเฉินบริการทางการแพทย์เป็น 37.1% ในปี 1987 และจะเพิ่มขึ้นเป็น 44.5% ในปี2000 นอกจากนี้ร้อยละของผู้ป่วยที่ใช้รถพยาบาลเป็น 66% ในการศึกษาโดยเพอร์รี่และอัล(2001) และ 42% ในการศึกษาโดย Gurwitz ตอัล (1997) เป็นที่ชัดเจนว่าเป็นสัดส่วนที่ดีของผู้ป่วยในการศึกษาของเราเชื่อว่าการใช้รถพยาบาลสำหรับการขนส่งของพวกเขาไม่จำเป็นหรือมีประสิทธิภาพเพียงพอ บางทีอาจจะเป็นความคิดของผู้ป่วยนี้สามารถอธิบายได้ด้วยความไม่พอใจอย่างกว้างขวางในหมู่ประชาชนกรีกทั่วไปอยู่บนพื้นฐานของการให้บริการการดูแลสุขภาพของประชาชนไม่เพียงพอและมีคุณภาพต่ำ(Tountas และคณะ. 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่ามัธยฐานล่าช้าเวลาของการมาถึงของผู้ป่วยในโรงพยาบาล
8 H ซึ่งสูงมาก หลังจากถ่ายลงในบัญชีนั้นด้วย thrombolytic

ความสำเร็จก่อนดีกว่าและมีอัตราสูง ภายใน 90 นาทีแรกของอามิเหตุการณ์
( diercks et al . 2008 )
โดยเฉพาะส่วนก่อนดีกว่า
thrombolytic บำบัด ถ้าจะดำเนินการภายใน 90 นาทีแรกของ
ตอนแต่ข้อได้เปรียบนี้จะหายไปหลังแรก 180 นาที
( diercks et al . 2008 ; คีลีย์ และคณะ 2003 ; &ขาวเคี้ยว 2008 )

ใน Helios การศึกษาโดย andrikopoulos et al .
( 2007 ) , ค่าเฉลี่ย
ของความเจ็บปวดเวลา 180 นาที ประตูตาม
ผลการศึกษาของเรามีเพียง 13% ของผู้มาถึงโรงพยาบาลภายใน
2 H ของอามิจึง 87 % ของผู้ป่วยที่สูญเสีย
ความเป็นไปได้ของการรักษาก่อน ในการศึกษาโดย dracup &โมเซอร์
( 1997 ) , 65% ของผู้ป่วยมาถึงโรงพยาบาลภายในเวลา
ระยะเวลาน้อยกว่า 2 ชั่วโมง และในการศึกษาโดยโกลด์เบิร์ก et al .

( 2543 ) ร้อยละ 44 % นอกจากนี้ในการศึกษา
เพอร์กินส์ พอร์ราส et al .
( 2009 ) , 2 ชั่วโมงค่ามัธยฐานของโรงพยาบาลคนไข้ก่อนล่าช้าอามิ
.
น่าจะเป็นผู้ป่วย
ศึกษาของเราประเมินความรุนแรงของอาการของพวกเขา ในขณะที่ส่วนใหญ่ของพวกเขา ( 75.1
% ) ไม่เรียกรถพยาบาลเพื่อการขนส่ง

hospital.we ควรพูดถึงหนึ่งในสิบคนใช้
รถส่วนตัว , ขับเคลื่อนด้วยตัวเอง mcginn et al .

( 2005 ) พบในพวกเขาพบว่าร้อยละของผู้ป่วยที่ใช้บริการฉุกเฉินทางการแพทย์
เป็น 37.1% ในปี 1987 และเพิ่มขึ้น 44.5% ใน
2000 นอกจากนี้ร้อยละของผู้ป่วยที่ใช้รถพยาบาล
คือ 66% ในการศึกษาโดย Perry et al .
( 2001 ) และ 42% ในการศึกษา
โดย gurwitz et al . ( 1997 )
มันชัดเจนว่า สัดส่วนที่ดีของ
ผู้ป่วยการศึกษาของเราเชื่อว่าการใช้รถพยาบาล
สำหรับการขนส่งของพวกเขาเป็นหรือมีประสิทธิภาพเพียงพอ บางทีคนไข้ความคิดเห็น
นี้สามารถอธิบายได้โดย
ความไม่พอใจอย่างกว้างขวางในหมู่ประชากรทั่วไปกรีกตาม
ให้เพียงพอและด้อยคุณภาพบริการสุขภาพสาธารณะ
( tountas et al . 2005 )