Classes at Antioch were very differ

Classes at Antioch were very different from the classes at Pitzer. In my printing class, the teacher announced, “I am here as a resource. Everyone is expected to turn in a printed project at the end of the quarter. But I won’t be teaching you. Just ask questions if you need help with your project.”

A student shyly asked, “Do you have any guidelines for this project?”

“No,” he replied, “except it should be longer than one line.”

An upper-class student took charge and requested that the teacher name each machine in the room, tell us the order in which they were used, and demonstrate the functioning of the light table. I asked if there were any instruction books for the machine. The teacher said “No,” but several of my classmates looked at me with respect.

The unstructured educational approach at Antioch did not work for everyone. The dropout rate was high. It was rumored that some students graduated without having done any work. However, Antioch was effective for me, and I began to enjoy my studies. Now that I didn’t have to fear failure, it was possible to attempt difficult classes. For example, I took Spanish again and passed it. I got organized and wrote out my schedule each day. The first few days of each quarter were spent practicing the route from class to class, from dormitory to class, and from lunchroom to class. My attendance became close to perfect. I liked small classes, so I took the ones that met early in the morning and tended to have less students.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียนที่แอนติออกมีมากแตกต่างจากเรียนที่ Pitzer ในชั้นเรียนของฉันพิมพ์ ครูประกาศ, "ฉันนี่เป็นทรัพยากร ทุกคนคาดว่าจะเปิดในโครงการพิมพ์เมื่อสิ้นสุดไตรมาส แต่ผมไม่ได้สอนคุณ เพียงคำถามถ้า คุณต้องการความช่วยเหลือกับโครงการของคุณ"นักเรียน shyly ถาม "คุณมีคำแนะนำใด ๆ สำหรับโครงการนี้""ไม่ เบิกบาน "แต่มันควรจะยาวเกินหนึ่งบรรทัด"นักศึกษาชั้นสูงที่เอาค่าธรรมเนียม และร้องว่า ครูชื่อเครื่องในห้องพัก บอกใบสั่งถูกใช้ และแสดงให้เห็นถึงการทำงานของตัวอ่อน ถามถ้า มีหนังสือคำสั่งใด ๆ ในเครื่อง ครูกล่าวว่า "ไม่" แต่หลายเพื่อนร่วมชั้นของฉันมองฉัน ด้วยความเคารพวิธีการศึกษาแบบไม่มีโครงสร้างที่แอนติออกไม่ได้ผลสำหรับทุกคน อัตราเป็นถอนสูงขึ้น เพราะได้ข่าวลือว่า นักเรียนบางคนจบศึกษาไม่ทำงานใด ๆ อย่างไรก็ตาม แอนติออกมีประสิทธิภาพสำหรับฉัน และเริ่มเพลิดเพลินกับการเรียน ที่ฉันไม่ต้องกลัวล้มเหลว ไม่สามารถพยายามเรียนยาก ตัวอย่าง ฉันเอาสเปนอีก และผ่านมันไป มีการจัดระเบียบ และเขียนออกตารางเวลาของฉันแต่ละวัน สองสามวันแรกของแต่ละไตรมาสได้ใช้ฝึกกระบวนการผลิตจากระดับการเรียน จากหอพักคลาส และ lunchroom คลาส เข้าร่วมฉันเป็นใกล้สมบูรณ์ ผมชอบชั้นเรียนขนาดเล็ก ดังนั้นฉันเอาคนที่ได้พบกับเช้าตรู่ และมีแนวโน้มที่จะ มีนักเรียนน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรียนที่ออคที่แตกต่างกันมากจากชั้นเรียนที่ Pitzer ในชั้นเรียนของฉันพิมพ์ครูประกาศว่า "ฉันอยู่ที่นี่เป็นทรัพยากร ทุกคนที่คาดว่าจะเปิดในโครงการพิมพ์ ณ สิ้นไตรมาสที่ แต่ผมจะไม่ได้รับการสอน เพียงแค่ถามคำถามถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือกับโครงการของคุณ. "นักเรียนอายถามว่า" คุณมีแนวทางใด ๆ สำหรับโครงการนี้หรือไม่ "" ไม่ "เขาตอบว่า" ยกเว้นมันควรจะเป็นเวลานานกว่าหนึ่งบรรทัด. "บนชั้นนักศึกษาเอาค่าใช้จ่ายและขอให้ตั้งชื่อครูแต่ละเครื่องในห้องพักบอกให้เราทราบเพื่อที่พวกเขาถูกนำมาใช้และแสดงให้เห็นถึงการทำงานของตารางแสง ผมถามว่ามีหนังสือคำสั่งใด ๆ สำหรับเครื่อง ครูบอกว่า "ไม่มี" แต่หลายเพื่อนร่วมชั้นของฉันมองที่ผมด้วยความเคารพ. วิธีการศึกษาที่ไม่มีโครงสร้างที่ออคไม่ทำงานสำหรับทุกคน อัตราการออกกลางคันสูง มีข่าวลือว่านักเรียนบางคนจบการศึกษาได้โดยไม่ต้องมีการกระทำการทำงานใด ๆ อย่างไรก็ตามออคมีประสิทธิภาพสำหรับฉันและฉันเริ่มที่จะสนุกกับการศึกษาของฉัน ตอนนี้ที่ผมไม่ต้องกลัวความล้มเหลวมันเป็นไปได้ที่จะพยายามเรียนยาก ยกตัวอย่างเช่นผมเอาสเปนอีกครั้งและผ่านมัน ผมได้รับการจัดระเบียบและเขียนออกตารางเวลาของฉันในแต่ละวัน สองสามวันแรกของแต่ละไตรมาสมีการใช้จ่ายการฝึกเส้นทางจากชั้นเรียนในชั้นเรียนจากหอพักไปเรียนและจากห้องอาหารกลางวันในชั้นเรียน การเข้าร่วมประชุมของฉันกลายเป็นใกล้ที่จะสมบูรณ์แบบ ฉันชอบชั้นเรียนขนาดเล็กเพื่อให้ผมเอาคนที่พบในตอนเช้าและมีแนวโน้มที่จะมีนักเรียนน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรียนที่เมืองอันทิโอกมีมากแตกต่างจากชั้นเรียนที่พีตเซอร์ . ในชั้นเรียนการพิมพ์ของฉัน อาจารย์ประกาศว่า " ผมมาที่นี่ในฐานะทรัพยากร ทุกคนที่คาดว่าจะเปิดโครงการในพิมพ์ที่ส่วนท้ายของไตรมาส แต่ฉันไม่สามารถสอนคุณ ถามคำถามถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือกับโครงการของคุณ . "

นักเรียนอายๆถามว่า " คุณมีแนวทางสำหรับโครงการนี้ "

" ไม่ " เขาตอบ" แต่มันน่าจะยาวเกิน 1 บรรทัด "

นักเรียนชนชั้นสูงรับผิดชอบและขอให้ชื่อครูแต่ละเครื่องในห้องบอกเราเพื่อที่พวกเขาเคยใช้ และแสดงให้เห็นถึงการทำงานของตารางแสง ฉันถามว่ามีหนังสือสอนใด ๆสำหรับเครื่อง ครูบอกว่า " ไม่ " แต่หลายเพื่อนของฉันมองที่ผมด้วยความเคารพ

ที่ไม่มีโครงสร้างวิธีการศึกษาที่เมืองอันทิโอกไม่ทำงานสำหรับทุกคน ผู้ถอนตัวมีอัตราสูง มันเป็นข่าวลือว่านักเรียนบางคนเรียนจบโดยไม่ต้องทำงานใด ๆ อย่างไรก็ตาม ออคได้ผลสำหรับผม และผมก็เริ่มสนุกกับการเรียนของฉัน ตอนนี้ผมไม่กลัวความล้มเหลว มันเป็นไปได้ที่จะ พยายาม เรียนยาก ตัวอย่างเช่น ผมพา สเปน อีกครั้ง และผ่านมันมาฉันมีการจัดระเบียบและเขียนออกตารางเวลาแต่ละวันของฉัน สองสามวันแรกของแต่ละไตรมาสได้ใช้เวลาซ้อมเส้นทางจากชั้นเรียนในชั้นเรียน จาก หอพัก โรงอาหาร และจากการเรียนในห้องเรียน งานของผมก็ใกล้สมบูรณ์ ผมชอบห้องเรียนเล็กๆ ก็เลยให้คนที่เจอในตอนเช้า และมีแนวโน้มที่จะมีนักเรียนน้อย