For he was difficult to dispose of,

For he was difficult to dispose of, that boy. He was delicate and, in a frail way, good-looking too, except for the vacant droop of his lower lip. Under our excellent system of compulsory education he had learned to read and write, notwithstanding the unfavourable aspect of the lower lip. But as errand-boy he did not turn out a great success. He forgot his messages; he was easily diverted from the straight path of duty by the attractions of stray cats and dogs, which he followed down narrow alleys into unsavoury courts; by the comedies of the streets, which he contemplated open-mouthed, to the detriment of his employer’s interests; or by the dramas of fallen horses, whose pathos and violence induced him sometimes to shriek pierceingly in a crowd, which disliked to be disturbed by sounds of distress in its quiet enjoyment of the national spectacle. When led away by a grave and protecting policeman, it would often become apparent that poor Stevie had forgotten his address—at least for a time. A brusque question caused him to stutter to the point of suffocation. When startled by anything perplexing he used to squint horribly. However, he never had any fits (which was encouraging); and before the natural outbursts of impatience on the part of his father he could always, in his childhood’s days, run for protection behind the short skirts of his sister Winnie. On the other hand, he might have been suspected of hiding a fund of reckless naughtiness. When he had reached the age of fourteen a friend of his late father, an agent for a foreign preserved milk firm, having given him an opening as office-boy, he was discovered one foggy afternoon, in his chief’s absence, busy letting off fireworks on the staircase. He touched off in quick succession a set of fierce rockets, angry catherine wheels, loudly exploding squibs—and the matter might have turned out very serious. An awful panic spread through the whole building. Wild-eyed, choking clerks stampeded through the passages full of smoke, silk hats and elderly business men could be seen rolling independently down the stairs. Stevie did not seem to derive any personal gratification from what he had done. His motives for this stroke of originality were difficult to discover. It was only later on that Winnie obtained from him a misty and confused confession. It seems that two other office-boys in the building had worked upon his feelings by tales of injustice and oppression till they had wrought his compassion to the pitch of that frenzy. But his father’s friend, of course, dismissed him summarily as likely to ruin his business. After that altruistic exploit Stevie was put to help wash the dishes in the basement kitchen, and to black the boots of the gentlemen patronising the Belgravian mansion. There was obviously no future in such work. The gentlemen tipped him a shilling now and then. Mr Verloc showed himself the most generous of lodgers. But altogether all that did not amount to much either in the way of gain or prospects; so that when Winnie announced her engagement to Mr Verloc her mother could not help wondering, with a sigh and a glance towards the scullery, what would become of poor Stephen now.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับเขายากที่จะกำจัดของ เด็กชายนั้น เขาได้ละเอียดอ่อน และ frail หน้าตามากเกินไป เว้นก้มต่ำว่างของ lip ของเขาต่ำกว่า ภายใต้ระบบการศึกษาภาคบังคับของเรายอดเยี่ยม ที่เขาได้เรียนรู้การอ่าน และ เขียน อย่างไรก็ตามด้าน unfavourable ของ lip ล่าง แต่เป็นภาระเด็ก เขาไม่ได้เปิดออกมาประสบความสำเร็จ เขาลืมข้อความของเขา เขาได้ถูกเบี่ยงเบนจากเส้นตรงหน้าที่ตามสถานที่ท่องเที่ยวของแมวจรจัดและสุนัข ซึ่งเขาตามลงอบในสนาม unsavoury โดย comedies ของถนน ที่เขาไตร่ตรอง open-mouthed ให้ร้ายคอย นายจ้างของเขา หรือตามอาคารของม้าที่ลดลง pathos และความรุนแรงเกิดจากเขาบางครั้งกรีด pierceingly ในฝูงชน ซึ่ง disliked จะเป็นรบกวน โดยเสียงของความทุกข์ในกายความเงียบของปรากฏการณ์แห่งชาติ เมื่อนำออกไป โดยตำรวจภัย และปกป้อง มันจะมักจะกลายเป็นชัดเจนว่า สตีวี่จนลืมที่อยู่เขา — อย่างน้อยเป็นเวลา คำถามห้วน ๆ ต่อเกิดเขา stutter จุด suffocation เมื่อ startled อะไรส่วน เขาใช้หรี่อย่างน่ากลัว อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยมีพอดีกับใด ๆ (ที่เป็นนิมิต); และก่อน outbursts ธรรมชาติของความอดทนในส่วนบิดา ไม่เสมอ ในวันเด็กของเขา วิ่งสำหรับการป้องกันด้านหลังกระโปรงสั้นของน้องสาวของเขา บนมืออื่น ๆ เขาอาจมีการสงสัยว่าซ่อนเงินของ naughtiness เสี่ยง เมื่อเขามีอายุ สิบสี่เพื่อนของเขาสาย พ่อ ตัวแทนสำหรับบริษัทนมต่างประเทศรักษา มีให้เขาการเปิดเป็นสำนักงานเด็ก เขาค้นพบหนึ่งบ่ายหมอก ในหัวหน้าของเขา ไม่ว่างให้ปิดไฟในทางการ แตะออกถี่ชุดบั้งไฟพญานาคดุร้าย โกรธแคทเธอรีล้อ ดังระเบิด squibs- และเรื่องอาจมีเปิดออกจัง ตกใจมากที่แพร่กระจายผ่านทั้งอาคาร Wild-eyed, choking จ่า stampeded ผ่านทางเดินเต็มควัน หมวกผ้าไหมและผู้สูงอายุชายธุรกิจสามารถเห็นได้อย่างอิสระกลิ้งลงบันได เพียงไม่ได้ดูจะ ได้รับพึงพอใจส่วนบุคคลใด ๆ จากท่านได้ทำอะไร เขาไม่สนคำครหาในจังหวะนี้ของความคิดริเริ่มยากที่จะค้นพบได้ มันเป็นเพียงในภายหลังว่า วินนี่ได้รับจากเขาสารภาพตน และสับสน ดูเหมือนว่า สองอื่น ๆ สำนักงานชายในอาคารได้ทำตามความรู้สึกของเขาโดยของความอยุติธรรมและการกดขี่จนพวกเขามี wrought เขาเมตตาให้ระยะห่างของที่บ้า แต่พ่อเพื่อน แน่นอน ไล่เขา summarily เป็นแนวโน้มที่จะทำลายธุรกิจของเขา หลังจากที่โกง altruistic เพียงถูกใส่ เพื่อช่วยล้างจานในห้องครัวชั้นใต้ดิน และสีดำรองเท้าของสุภาพบุรุษ patronising แมนชั่น Belgravian แน่นอนมีไม่มีอนาคตในการทำงานดังกล่าว สุภาพก้นเขาชิลลิงที่ตอนนี้แล้ว นาย Verloc พบว่าตัวเองใจกว้างมากสุด lodgers แต่ทั้งหมดทั้งหมดที่ไม่ได้เงินไปมากทั้ง ทางกำไรหรือแนวโน้ม เพื่อให้เมื่อวินนี่ประกาศหมั้นของเธอกับนาย Verloc แม่ของเธอไม่สามารถช่วยเหลือสงสัย การแยกกันและรวดเร็วต่อก้นครัว อะไรจะกลายเป็นของ Stephen จนขณะนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะเขาเป็นเรื่องยากที่จะจัดการกับเด็กที่ เขาเป็นคนที่ละเอียดอ่อนและในทางที่อ่อนแอดูดีเกินไปยกเว้นยานว่างของริมฝีปากล่างของเขา ภายใต้ระบบที่ยอดเยี่ยมของเราการศึกษาภาคบังคับเขาได้เรียนรู้การอ่านและเขียนแม้จะมีมุมมองที่ไม่เอื้ออำนวยของริมฝีปากล่าง แต่ในขณะที่ไปทำธุระเด็กเขาไม่ได้เปิดออกสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ เขาลืมข้อความของเขา; เขาได้รับการหันเหความสนใจได้อย่างง่ายดายจากเส้นทางตรงจากการปฏิบัติหน้าที่ด้วยสถานที่ท่องเที่ยวของแมวจรจัดและสุนัขที่เขาลงตามตรอกซอกซอยแคบลงสนามน่ารังเกียจ; โดยคอเมดี้ของถนนซึ่งเขาครุ่นคิดเปิดปากเพื่อความเสียหายของผลประโยชน์ของนายจ้างของเขา; หรือโดยการละครของม้าลดลงซึ่งเป็นเรื่องน่าเศร้าและความรุนแรงชักนำเขาบางครั้งร้องเสียงหลง pierceingly ในฝูงชนที่ไม่ชอบที่จะถูกรบกวนจากเสียงของความทุกข์ในด้านความบันเทิงที่เงียบสงบของปรากฏการณ์แห่งชาติ เมื่อนำออกไปโดยหลุมฝังศพและตำรวจปกป้องก็จะมักจะกลายเป็นที่ชัดเจนว่าคนจนสตีวี่ได้ลืมเขาอยู่อย่างน้อยเวลา คำถามผลุนผลันทำให้เขาพูดติดอ่างไปยังจุดของการขาดอากาศหายใจ เมื่อตกใจอะไรงงเขาเคยเหล่อย่างน่ากลัว แต่เขาไม่เคยมีความเหมาะสมใด ๆ (ซึ่งได้รับการส่งเสริมให้); และก่อนที่จะระเบิดออกมาตามธรรมชาติของความอดทนในส่วนของพ่อของเขาที่เขาจะเสมอในวันเด็กของเขาใช้สำหรับการป้องกันที่อยู่เบื้องหลังกระโปรงสั้นของวินนี่เดอะน้องสาวของเขา ในทางกลับกันเขาอาจจะได้รับการสงสัยว่าซ่อนความดื้อรั้นของกองทุนโดยประมาท เมื่อเขามาถึงอายุสิบสี่เพื่อนของบิดาผู้ล่วงลับของเขาเป็นตัวแทนให้กับ บริษัท นมที่เก็บรักษาไว้ในต่างประเทศมีให้เขาเปิดเป็นสำนักงานเด็กเขาถูกค้นพบในบ่ายวันหนึ่งมีหมอกในกรณีที่ไม่มีหัวหน้าของเขาไม่ว่างให้ปิดดอกไม้ไฟ บนบันได เขาสัมผัสออกอย่างรวดเร็วชุดของจรวดที่รุนแรง, ล้อแคทเธอรีโกรธเสียงดังระเบิดสควิบและเรื่องอาจจะมีการเปิดออกที่รุนแรงมาก ความหวาดกลัวอันยิ่งใหญ่ที่แพร่กระจายผ่านทั้งอาคาร ป่าตาเสมียนสำลักแตกตื่นผ่านทางเดินที่เต็มไปด้วยควัน, หมวกผ้าไหมและนักธุรกิจผู้สูงอายุอาจจะเห็นเป็นอิสระกลิ้งลงบันได สตีวี่ไม่ได้ดูเหมือนจะได้รับความพึงพอใจส่วนบุคคลใด ๆ จากสิ่งที่เขาได้ทำ แรงจูงใจของเขาสำหรับจังหวะของความคิดริเริ่มนี้เป็นเรื่องยากที่จะค้นพบ มันเป็นเพียงในภายหลังว่าวินนี่ที่ได้รับจากเขาหมอกและสารภาพสับสน ดูเหมือนว่าเด็กชายสองคนสำนักงานอื่น ๆ ในอาคารที่ได้ทำงานตามความรู้สึกของเขาโดยเรื่องราวของความอยุติธรรมและการกดขี่จนกว่าพวกเขาจะได้ทรงกระทำความเห็นอกเห็นใจของเขาไปที่สนามของความตื่นเต้นว่า แต่เพื่อนของพ่อของเขาแน่นอนไล่เขาอย่างเป็นโอกาสที่จะทำลายธุรกิจของเขา หลังจากที่เห็นแก่ผู้อื่นที่ใช้ประโยชน์จากสตีวี่ถูกนำไปช่วยล้างจานในห้องครัวชั้นใต้ดินและสีดำรองเท้าสุภาพบุรุษอุปถัมภ์คฤหาสน์ Belgravian เห็นได้ชัดว่ามีอนาคตในการทำงานดังกล่าว สุภาพบุรุษปลายเขาชิลลิงขณะนี้แล้ว นาย Verloc พบตัวเองมากที่สุดใจกว้างของ lodgers แต่รวมกันทั้งหมดที่ไม่ได้เป็นจำนวนเงินมากทั้งในทางของกำไรหรือลูกค้า; เพื่อที่ว่าเมื่อวินนี่ประกาศหมั้นของเธอนาย Verloc แม่ของเธอไม่สามารถช่วยสงสัยกับถอนหายใจอย่างรวดเร็วและต่ออ่างล้างชามสิ่งที่จะกลายเป็นของสตีเฟ่นไม่ดีในขณะนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขายากที่จะทิ้ง เด็กนั่น เขาละเอียดอ่อน และในทางที่บอบบางหน้าตาดีเหมือนกัน ยกเว้นว่างว่างของริมฝีปากล่างของเขา ภายใต้ระบบของเราที่ยอดเยี่ยมของการศึกษาภาคบังคับ เขาได้เรียนรู้ที่จะอ่านและเขียนแต่ด้านลบของริมฝีปากล่าง แต่เป็นเด็กส่งเอกสารเขาไม่ได้ออกมาประสบความสำเร็จ เค้าลืมข้อความของเขาเขาสามารถเบี่ยงเบนจากเส้นทางตรงของหน้าที่ โดยแหล่งท่องเที่ยวของหมาและแมวจรจัดตามตรอกซอกซอยแคบลง ซึ่งเขาเป็นที่ไม่น่าพอใจศาล โดยคณะตลกของถนนซึ่งเขาออกมาเปิดปากเพื่อความเสียหายของนายจ้างของผลประโยชน์ หรือละครของ Fallen ที่มีอารมณ์และความรุนแรงและม้า เขาจะกรีดร้อง pierceingly ในฝูงชนที่ไม่ชอบถูกรบกวนด้วยเสียงของความทุกข์ในความสุขสงบของปรากฏการณ์ระดับชาติ เมื่อนำห่างจากหลุมศพและปกป้องตำรวจ มันมักจะกลายเป็นชัดเจนว่าสตีวี่จนลืมจดที่อยู่ของเขาอย่างน้อยเป็นเวลา คำถามที่ไม่สุภาพ ทำให้เขาพูดติดอ่างไปยังจุดของการขาดอากาศหายใจ เมื่อตกใจเลยงงเขาใช้หรี่ตาอย่างน่ากลัว อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยมีอะไรพอดี ( ซึ่งเป็นนิมิต ) ; และก่อนที่ธรรมชาติ outbursts ของความอดทนในส่วนของบิดาของเขาเขาได้เสมอ ในวัยเด็กของวัน วิ่งเพื่อป้องกันหลังกระโปรงของน้องวินนี่ บนมืออื่น ๆที่เขาอาจจะเคยสงสัยว่าซ่อนกองทุนเสี่ยงการดื้อดึง เมื่อเขาอายุได้ 14 ปี เพื่อนของพ่อของเขาตัวแทนสำหรับบริษัทต่างประเทศเก็บรักษานม มีให้เขาเปิดเป็นหนุ่มออฟฟิศ เขาค้นพบหนึ่งหมอกยามบ่าย ในของเขา หัวหน้าไม่อยู่ ไม่ว่างให้ดอกไม้ไฟบนบันได เขาแตะปิดความเสมอต้นเสมอปลายชุดจรวดที่ดุร้าย โกรธแคทเธอรีนล้อ , เสียงดังระเบิด squibs และเรื่องที่อาจกลายเป็นที่รุนแรงมากน่ากลัวตื่นตระหนกแพร่กระจายผ่านทั้งตึก ป่าตา , สำลักเสมียน stampeded ผ่านทางเดินเต็มไปด้วยควัน , หมวกผ้าไหม และนักธุรกิจอิสระ ผู้สูงอายุอาจจะเห็นกลิ้งตกบันได สตีวี่ไม่ได้ดูเหมือนจะได้รับใด ๆส่วนบุคคล ความพึงพอใจจากสิ่งที่เค้าทำ แรงจูงใจของเขาสำหรับการริเริ่มนี้ยากที่จะค้นพบมันเป็นเพียงในภายหลังว่า วินนี่ ได้จากหมอกและสับสน เขาสารภาพ ดูเหมือนสองหนุ่มๆออฟฟิศในอาคารทำงานตามความรู้สึกของเขา โดยนิทานของความอยุติธรรมและการกดขี่ จนกระทั่งพวกเขาได้กระทำความเมตตาของเขา เสียงของความบ้า แต่พ่อของเพื่อน แน่นอน ไล่เขาซึ่งเป็นแนวโน้มที่จะทำลายธุรกิจของเขาหลังจากที่ เอื้อเฟื้อประโยชน์สตีวี คือใส่เพื่อช่วยล้างจานในครัวและห้องใต้ดิน , สีดำรองเท้าของสุภาพบุรุษ patronising ที่ belgravian แมนชั่น มีแน่นอนไม่มีอนาคตในงาน สุภาพบุรุษทำร้ายเขาชิลลิ่งแล้ว นาย verloc โผล่มาใจดีที่สุดของคนเช่า .แต่ทั้งหมดที่ทำไม่มากในทางของเข้า หรือลูกค้า ดังนั้นเมื่อวินนี่ประกาศการหมั้นของเธอกับคุณ verloc แม่ไม่สามารถช่วยสงสัย พร้อมกับถอนหายใจและมองไปยังห้องทำครัว อะไรจะกลายเป็นของ สตีเฟน จนตอนนี้