Since the objective of this article

Since the objective of this article is to compare the relations of vertical fit
mechanisms and firm productivity, we used several items in the questionnaire to assign
companies to one of the four considered firm categories. First, strategic planning efforts
are measured by a dummy variable, which is based on the question whether or not the
company develops a strategic plan that includes the future objectives of the company and
the way they try to achieve them. Firms who said that they do not do this were assigned
to the category of traditional planners. Second, to assign the other firms in our sample, we
performed a deductive two-step cluster analysis (Ketchen and Shook, 1996) based on two
variables indicating the level of top-down and bottom-up efforts during the strategic
planning process. Eight items in the questionnaire were used to construct an additive
index for both vertical alignment mechanisms. While the level of top-down efforts was
measured by the degree in which firm’s HR practices are determined by its competitive
position and previous strategic decisions (e.g. competitive strategy), the level of bottomup

efforts was measured by the degree in which the internal HR system (e.g. available
human capital, competencies and experience) influences the future strategic decisions.
Finally, the categorization procedure resulted in a subdivision of the sample in traditional
planners (n=237), moderate top-down planners (n=133), moderate bottom-up planners
(n=108) and advanced planners (n=80).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของบทความนี้เป็นการ เปรียบเทียบความสัมพันธ์ของแนวตั้งพอดีกลไกและประสิทธิภาพของบริษัท เราใช้สินค้าหลายรายการในแบบสอบถามเพื่อกำหนดบริษัทสี่อย่างใดอย่างหนึ่งถือว่าเป็นบริษัทประเภท แรก กลยุทธ์การวางแผนความพยายามวัดได้จากตัวแปรดัมมี่ ซึ่งเป็นไปตามคำถามหรือไม่ว่าการพัฒนาแผนเชิงกลยุทธ์ที่มีวัตถุประสงค์ในอนาคตของบริษัท และวิธีพวกเขาพยายามที่จะบรรลุพวกเขา กำหนดบริษัทที่กล่าวว่า พวกเขาไม่ทำเช่นนี้ประเภทของการวางแผนแบบดั้งเดิม วินาที การกำหนดให้บริษัทอื่นในตัวอย่างของเรา เราดำเนินการสองพลาดคลัสเตอร์วิเคราะห์ (Ketchen และส่าย 1996) ตามสองตัวแปรที่บ่งชี้ระดับบนลงล่าง และล่างขึ้นระหว่างกลยุทธ์กระบวนการวางแผน รายการแปดในแบบสอบถามที่ใช้ในการสร้างสารเติมแต่งดัชนีสำหรับกลไกทั้งสองแนว ขณะที่ระดับของความพยายามบนลงวัดระดับในทรัพยากรบุคคลของบริษัทที่ปฏิบัติถูกกำหนด โดยการแข่งขันตำแหน่งและการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ก่อนหน้านี้ (เช่นกลยุทธ์ในการแข่งขัน), ระดับของ bottomupความพยายามที่มีวัดระดับที่ระบบ HR ภายใน (เช่นมีทุนมนุษย์ ความสามารถและประสบการณ์) มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ในอนาคตในที่สุด การจัดประเภทให้อำเภอตัวอย่างในแบบดั้งเดิมนักวางแผน (n = 237), ปานกลางบนลงโปรแกรม (n = 133), ปานกลางล่างสายวางแผน(n = 108) และวางแผนขั้นสูง (n = 80)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เนื่องจากวัตถุประสงค์ของบทความนี้คือการเปรียบเทียบความสัมพันธ์ของพอดีแนวตั้งกลไกและการผลิต บริษัท เราใช้หลายรายการในแบบสอบถามที่จะกำหนดให้ บริษัท ที่จะเป็นหนึ่งในสี่ประเภทที่ บริษัท พิจารณา ครั้งแรกที่ความพยายามในการวางแผนเชิงกลยุทธ์จะวัดจากตัวแปรดัมมี่ซึ่งจะขึ้นอยู่กับคำถามที่ว่าหรือไม่ที่บริษัท พัฒนาแผนกลยุทธ์ที่มีวัตถุประสงค์ในอนาคตของ บริษัท และวิธีที่พวกเขาพยายามที่จะบรรลุพวกเขา บริษัท ที่กล่าวว่าพวกเขาไม่ทำเช่นนี้ได้รับมอบหมายในหมวดหมู่ของนักวางแผนแบบดั้งเดิม ประการที่สองการกำหนด บริษัท อื่น ๆ ในตัวอย่างของเราเราดำเนินการสรุปการวิเคราะห์กลุ่มสองขั้นตอน(Ketchen และสั่นสะเทือน, 1996) ขึ้นอยู่กับสองตัวแปรที่แสดงถึงระดับของการจากบนลงล่างและความพยายามด้านล่างขึ้นในช่วงยุทธศาสตร์ขั้นตอนการวางแผน แปดรายการในแบบสอบถามถูกนำมาใช้ในการสร้างสารเติมแต่งดัชนีกลไกการจัดแนวทั้งแนวตั้ง ในขณะที่ระดับของความพยายามจากบนลงล่างถูกวัดโดยระดับที่ บริษัท การบริหารทรัพยากรบุคคลจะถูกกำหนดโดยการแข่งขันของตำแหน่งและการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ก่อนหน้า(เช่นกลยุทธ์การแข่งขัน) ระดับของ bottomup ความพยายามโดยวัดจากระดับที่ระบบการบริหารทรัพยากรบุคคลภายใน (เช่นที่มีอยู่ทุนมนุษย์, ความสามารถและประสบการณ์) มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ในอนาคต. ในที่สุดขั้นตอนการจัดหมวดหมู่ผลในแผนกของกลุ่มตัวอย่างในแบบดั้งเดิมวางแผน (n = 237) วางแผนจากบนลงล่างในระดับปานกลาง (n = 133) ด้านล่างในระดับปานกลาง นักวางแผนอัพ (n = 108) และการวางแผนขั้นสูง (n = 80)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เนื่องจากบทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสัมพันธ์ของแบบแนวตั้งกลไก และ บริษัท ผลิต เราใช้หลายรายการในแบบสอบถาม มอบหมายบริษัทหนึ่งใน สี่ พิจารณาประเภทของบริษัท การวางแผนเชิงกลยุทธ์ที่ความพยายามครั้งแรกจะวัดจากตัวแปรหุ่น ซึ่งขึ้นอยู่กับคำถามหรือไม่บริษัท ได้พัฒนาแผนกลยุทธ์ที่มีวัตถุประสงค์ในอนาคตของ บริษัท และวิธีที่พวกเขาพยายามที่จะบรรลุพวกเขา บริษัทที่กล่าวว่าพวกเขาไม่ได้ทำเช่นนี้ได้รับมอบหมายในประเภทของการวางแผนแบบดั้งเดิม ประการที่สอง เพื่อมอบหมายให้ บริษัท อื่น ๆ ในตัวอย่างของเรา เราแสดงแบบสองขั้นตอนการวิเคราะห์แบบกลุ่ม ( ketchen และสั่น , 1996 ) จากสองตัวบ่งชี้ระดับของแบบบนลงล่าง และจากล่างขึ้นบน ช่วงเชิงกลยุทธ์กระบวนการวางแผน แปดรายการใน วัตถุประสงค์ เพื่อสร้างเสริมดัชนีทั้งแนวตั้งแนวกลไก ในขณะที่ระดับของความพยายามจากบนลงล่าง คือวัดได้จากระดับที่ปฏิบัติ HR ของบริษัทถูกกำหนดโดยการแข่งขันตำแหน่งและการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ ก่อนหน้านี้ ( เช่น กลยุทธ์การแข่งขัน ) , ระดับของ bottomupความพยายามคือวัดได้จากระดับที่ระบบ hr ภายใน ( เช่นใช้ได้ทุนมนุษย์ , ความสามารถและประสบการณ์ ) มีอิทธิพลในอนาคตกลยุทธ์การตัดสินใจในที่สุดขั้นตอนการส่งผลในการแบ่งของตัวอย่างในแบบดั้งเดิมนักวางแผน ( n = 237 ) , นักวางแผนจากบนลงล่างปานกลาง ( n = 133 ) , นักวางแผนจากล่างขึ้นบน ปานกลาง( n = 108 ) และวางแผนขั้นสูง ( n = 80 )